Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11143 przypisów.
kamienie — tu: pionki do warcab. [przypis edytorski]
Kamieniew, Lew Borysowicz, pierwotnie Lew Rozenfeld (1883–1936) — rosyjski rewolucjonista i polityk, należał do kierownictwa partii bolszewickiej; pierwszy Przewodniczący Centralnego Komitetu Wykonawczego RFSRR. [przypis edytorski]
Kamieniew, Lew, właśc. Rosenfeld (1883–1936) — czołowy działacz ruchu bolszewickiego, współpracownik Lenina. Za czasów stalinowskich odsunięty od stanowisk, po procesie w 1936 r. skazany i stracony. [przypis edytorski]
kamienie, za pomocą których Deukalion i Pyrra odbudowali rodzaj ludzki zniweczony poetyckim potopem — [por.] Metamorfozy Owidiusza. [przypis tłumacza]
kamienie zawarte — zamknięte (jak w skarbcu) kamienie. [przypis edytorski]
kamieniu, który Eurypides magnetytem nazwał, a szerokie koła zwą go heraklejskim — w dramacie Eurypidesa Ojneus, z którego zachowały się tylko cytaty fragmenty, w tym zawierający porównanie do magnētis líthos (kamienia magnezyjskiego), który „przyciąga i odpycha”; określenie pochodzi od nazwy starożytnego greckiego miasta Magnezja (ob. Manisa) w Lidii, hist. krainie w zach. Azji Mniejszej; w pobliżu leżało miasto Heraklea, gdzie znajdowały się złoża magnetytu, rudy żelaza o naturalnych własnościach magnetycznych. [przypis edytorski]
Kamienna była ława — wiersz powstał w Korabnikach pod Krakowem na przełomie 1888–1889 r. [przypis edytorski]
Kamienna paszcza — Donosiciele wrzucali tam karteczkę. [przypis autorski]
Kamil — Camillo Paleotti z Bolonii, dworzanin kardynała Bibieny. [przypis redakcyjny]
Kamilla, Bernę, Sangę, więc i Antoniego / Flaminiusza z Julem — w oryg. Giulio Camillo, z czego tłumacz przez nieuwagę zrobił dwie osoby. [przypis redakcyjny]
Kamilla (fr. Camille) — imię bohaterki Elegii fr. poety Chéniera, pod którym wychwalał swoją piękną przyjaciółkę Michelle de Bonneuil. [przypis edytorski]
Kamilla — rycerka w Eneidzie Wergilego. [przypis redakcyjny]
Kamilla — rycerka w Eneidzie Wergilego. [przypis redakcyjny]
Kamillo — Giulio Camillo, Dalmatyniec rodem, profesor w Bolonii, przez Franciszka I powołany do Paryża. [przypis redakcyjny]
Kamillowie — młodzieńcy służący w świątyniach. [przypis redakcyjny]
Kamillus — jeden z dowódców chrześcijańskich. [przypis redakcyjny]
Kamil Maupin — pseudonim panny des Touches, jednej z postaci cyklu Komedii ludzkiej Balzaka (Stracone złudzenia etc.). [przypis tłumacza]
Kamil — M. Furius Camillus, przyszedł z odsieczą Kapitolowi oblężonemu przez Gallów. [przypis edytorski]
Kamiński, Henryk (1777–1831) — polski generał, uczestnik wojen napoleońskich i powstania listopadowego. [przypis edytorski]
Kamiński, Jan Nepomucen (1777–1855) — założyciel, dyrektor i reżyser pierwszego teatru stałego we Lwowie; autor wielu przekładów i utworów oryginalnych; najważniejszy z nich to dramat Zabobon, czyli Krakowiacy i górale — pomyślany jako druga część Krakowiaków i górali Wojciecha Bogusławskiego). [przypis redakcyjny]
Kamiński, Kazimierz (1865–1928) — aktor i reżyser teatralny i filmowy, dyrektor teatru, scenarzysta, pedagog; syn woźnego Warszawskich Teatrów Rządowych. [przypis edytorski]
Kamiński, Kazimierz (1865–1928) — aktor, reżyser. [przypis edytorski]
Kamiński, Kazimierz (1865–1928) — wybitny aktor i reżyser; jako pierwszy zastosował realizm gry aktorskiej; ceniony zwłaszcza za role w dramatach psychologicznych. [przypis edytorski]
Kamiński, Kazimierz (1865–1929) — aktor sceny krakowskiej z lat 1893–1904, grywał na scenach zagranicznych; zasłynął z kreacji aktorskich w dramacie psychologicznym. [przypis edytorski]
kaminion — samochód ciężarowy. [przypis autorski]
kamioła (gw.) — przytulia, roślina z rodziny marzanowatych. [przypis edytorski]
kamionek (gw.) — kamień. [przypis edytorski]
kamionka — gliniane naczynie. [przypis edytorski]
kamionka — naczynie ceramiczne. [przypis edytorski]
Kamionka — nom de riviére [fr.: nazwa rzeki; red. WL]. [przypis autorski]
kamionka — stos kamieni. [przypis edytorski]
kamisorius (lenk.) — komisaras [przypis edytorski]
kamliotas — kamlotas, tankus vilnonis audeklas. [przypis edytorski]
kamlot — gatunek tkaniny wełnianej albo jedwabnej. [przypis redakcyjny]
kamlotowy — wykonany z miękkiej tkaniny wełnianej. [przypis edytorski]
kamlotowy — z cienkiej, twardej tkaniny wełnianej. [przypis edytorski]
kamlotowy (z fr. camelot) — z lekkiej wełny. [przypis redakcyjny]
kamlotowy — z miękkiej wełny. [przypis edytorski]
kamlot (z fr. camelot) — uliczny sprzedawca gazet. [przypis edytorski]
kamlot (z fr. camelot) — uliczny sprzedawca, sprzedający „z ręki” (niemający stoiska); tu: sprzedawca gazet. [przypis edytorski]
kamlot (z fr.) — uliczny sprzedawca gazet. [przypis edytorski]
kamona — Iriartea deltoidea, gatunek palmy z Ameryki Środkowej i Południowej. [przypis edytorski]
kampania 1812 — jedna z wojen Napoleona Bonaparte wymierzona przeciwko koalicjom europejskich mocarstw, inwazja na Rosję. [przypis edytorski]
kampania norweska — wspólne działania wojsk norweskich, francuskich, brytyjskich i polskich przeciwko inwazji niemieckiej, prowadzone w czasie II wojny światowej na terenie Norwegii (od kwietnia do czerwca 1940 roku). [przypis edytorski]
kampania o Szkołę żon — Bezpośredni polemiczny charakter posiadają dwa jednoaktowe utwory Moliera napisane w tym czasie: Krytyka Szkoły żon oraz Improwizacja w Wersalu. [przypis tłumacza]
Kampania — region w południowych Włoszech. [przypis edytorski]
Kampania Rzymska (wł. Campagna Romana) — nizinny obszar w środkowych Włoszech, wokół Rzymu. [przypis edytorski]
kampania sewastopolska — oblężenie i zdobycie rosyjskiej twierdzy Sewastopol przez wojska angielskie i francuskie było głównym wydarzeniem wojny krymskiej (1853–1856). [przypis redakcyjny]
kampania — tutaj: czas obozowania. [przypis redakcyjny]
kampania węgierska — powstanie węgierskie; wybuchło 15 marca 1848 r. w Peszcie pod wpływem wiadomości o zrywach w Paryżu i Wiedniu, stając się częścią Wiosny Ludów. [przypis edytorski]
kampania włoska — wojna Francji i Królestwa Sardynii z Austrią w r. 1859. [przypis redakcyjny]
kampanie — walki. [przypis redakcyjny]
kampanii — zgodnie z melodią wiersza wyraz ten należy czytać jako czterosylabowy: kom-pa-ni-i. [przypis edytorski]
kampanila (archit.) — dzwonnica w formie wysmukłej wieży. [przypis edytorski]
kampanila — dzwonnica kościelna charakterystyczna dla architektury włoskiej, wyodrębniona z bryły kościoła. [przypis edytorski]
kampanila (z wł.: campanile) — dzwonnica kościelna stanowiąca odrębną budowlę, obok bryły kościoła. [przypis edytorski]
kampanka — rodzaj wzorzystej siateczki. [przypis edytorski]
kampanula — dzwonek leśny. [przypis redakcyjny]
Kampedzi — uczony kardynał Lorenzo Campeggio. [przypis redakcyjny]
Kampfbund (niem.) — związek walki. [przypis edytorski]
Kampfersäckchen — wurden als Konservierungsmittel verwendet. [przypis edytorski]
Kampininkas — neturtingas, bežemias ar mažažemis žmogus. [przypis edytorski]
kampung (indonez.-malaj.) — tradycyjna wioska rdzennej ludności w Brunei w Indonezji, Malezji i Singapurze. [przypis tłumacza]
kampung (mal.) — wieś, osada; gospodarstwo, obejście. [przypis edytorski]
kampung (mal.) — wieś, osada. [przypis edytorski]
kampust (daw.) — maślanka, kwaśne mleko. [przypis edytorski]
kampust (starop.) — maślanka, mleko kwaśne. [przypis redakcyjny]
kamràt (ros.) — towarzysz, przyjaciel, druh. [przypis edytorski]
kamracić się (daw.) — przyjaźnić się, mieć kogoś za towarzysza. [przypis edytorski]
kamracił — przyjaźnił się, bratał się. [przypis redakcyjny]
kamrat (daw.) — kompan, towarzysz. [przypis edytorski]
kamrat — kolega, kompan, towarzysz. [przypis edytorski]
kamrat — kolega, towarzysz. [przypis edytorski]
kamrat — towarzysz. [przypis edytorski]
kamsin, właśc. khamsin — suchy, gorący, wiejący piaskiem lokalny wiatr w Egipcie i Lewancie (tj. na obszarze obejmującym Syrię, Palestynę, Jordanię, Liban i Izrael), w różnych rejonach noszący nieco odmienne nazwy; także: khamaseen, chamsin a. hamsin) [przypis edytorski]
kamuszczek (gw.) — kamyczek. [przypis edytorski]
Kamyki te weźcie do ręki i głosujcie — głosowano zapomocą kamyków, które się kładło do dwóch urn: w jedną urnę kładli ci, którzy głosowali za potępieniem, w drugą ci, którzy głosowali za uniewinnieniem oskarżonego. [przypis redakcyjny]
kamža — baltas bažnytinis drabužis. [przypis edytorski]
kamža (lenk.) — baltas bažnytinis drabužis. [przypis edytorski]
kamzela a. kamiziela (gw.) — kamizela, wierzchnie odzienie chłopskie, rodzaj długiego sukiennego kaftana z rękawami podobnego do sukmany. [przypis edytorski]
kamzuolė — liemenė. [przypis edytorski]
kańczasty — dziś popr.: kanciasty. [przypis edytorski]
kańczug — bat. [przypis edytorski]
kańczug — bicz, bat. [przypis edytorski]
kańczug — bicz spleciony z rzemieni, osadzony na krótkim kiju; narzędzie dyscyplinowania i wymierzania kary. [przypis edytorski]
kańczug — bicz z plecionego rzemienia na krótkim kiju. [przypis edytorski]
kańczug — bicz z plecionego rzemienia osadzonego na krótkim kiju, narzędzie dyscyplinowania i wymierzania kary. [przypis edytorski]
kańczug — bicz z plecionego rzemienia osadzonego na krótkim kiju. [przypis edytorski]
kańczug — bicz z plecionego rzemienia. [przypis edytorski]
kańczug — krótki bicz spleciony z rzemienia. [przypis edytorski]
kańczug — narzędzie do bicia, z tur. kamczyk. [przypis redakcyjny]
kańczug — pleciony skórzany bicz z rękojeścią, wynaleziony w Anglii („kot o dziewięciu ogonach”), w Rosji carskiej, podobnie jak w Australii w początkach eur. osadnictwa na tym kontynencie, stosowany jako narzędzie chłosty. [przypis edytorski]
kańczug — rzemienny bicz na krótkim trzonku. [przypis edytorski]
kańczug — skórzany bicz, narzędzie chłosty. [przypis edytorski]
kańczug — skórzany bicz z krótką rękojeścią; nahajka. [przypis edytorski]
kańczug — skórzany pleciony bicz z krótką rękojeścią. [przypis edytorski]
kańczug — skórzany, pleciony bicz z rękojeścią. [przypis edytorski]
kańczug (z tatar.) — bicz z rzemieni spleciony. [przypis redakcyjny]
kańczug (z tur.) — bicz z rękojeścią spleciony z pęku rzemieni skórzanych. [przypis edytorski]
kańczug (z tur. kamcze: bicz) — skórzany pleciony bicz z rękojeścią, narzędzie do wymierzania chłosty. [przypis edytorski]
