Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 449 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3498 przypisów.
in summo gradu (łac.) — w najwyższym stopniu. [przypis edytorski]
in superlativo publicissime (łac.) — w najwyższym stopniu publicznie. [przypis redakcyjny]
insupportable — nie do zniesienia. [przypis edytorski]
insupportable voyou (fr.) — nieznośny bandyta. [przypis edytorski]
insurekcja — chodzi o insurekcję kościuszkowską z 1794 roku. [przypis edytorski]
insurekcja w Krakowie — powstanie narodowe przeciw Rosji, a następnie przeciw Prusom; zapoczątkowane 24 marca 1794 na rynku w Krakowie ogłoszeniem aktu powstania i proklamowaniem Tadeusza Kościuszki Najwyższym Naczelnikiem powstania z władzą dyktatorską. [przypis edytorski]
insurekcja (z łac. insurectio: powstanie, od insurgere: buntować się, powstawać przeciw komuś) — tu: insurekcja kościuszkowska, polskie powstanie narodowe wywołane w 1794 r. po drugim rozbiorze Polski, dokonanym przez Rosję i Prusy w r. 1793. [przypis edytorski]
insurgent — członek insurekcji, powstaniec. [przypis edytorski]
in suspenso (łac.) — w zawieszeniu. [przypis edytorski]
in suum caput (łac.) — na własną głowę. [przypis redakcyjny]
insy (gw.) — właśc. inszy, tj. inny. [przypis edytorski]
insynuacja (z łac. insinuare: wśliznąć się, wkraść się) — przypisywanie a. wmawianie komuś (często sugerowane nie wprost i ze złośliwą intencją) czynów a. poglądów sprzecznych z prawem, niemoralnych itp. w celu zdyskredytowania tej osoby. [przypis edytorski]
insynuować — dawać do zrozumienia, sugerować coś ze złośliwą intencją. [przypis edytorski]
inszą — dziś: inną. [przypis edytorski]
inszą (starop. forma) — inną. [przypis edytorski]
insza (daw.) — inna. [przypis edytorski]
insza (daw.) — inna (w domyśle: rzecz, sprawa); co innego. [przypis edytorski]
Insz-Allah — Jeśli Allah pozwoli. [przypis autorski]
Insz-Allah, Masz-Allah, Barek-Allah — Jeśli Allah pozwoli, chwała Allachowi itd. [przypis autorski]
inszego — dziś: innego. [przypis edytorski]
insze (gw.) — inne. [przypis edytorski]
inszej (starop. forma) — (w) innej. [przypis edytorski]
inszej (starop.) — innej. [przypis edytorski]
inszemi (starop. forma) — innymi. [przypis edytorski]
inszemi (starop. forma) — [za] innymi. [przypis edytorski]
inszemi (starop. forma) — (z) innymi. [przypis edytorski]
inszem (starop. forma) — innym. [przypis edytorski]
insze nastały — przywileje wystawiane przez kancelarię królewską; zaopatrywano je w pieczęć z orłem, przywieszoną do pergaminu na jedwabnym sznurze. [przypis redakcyjny]
insze oczyma przenosi — gardzi innymi (patrząc wyniośle ponad ich głowami, omijając ich wzrokiem). [przypis redakcyjny]
insze rozumiemy — myślimy co innego. [przypis redakcyjny]
insze (starop. forma) — dziś popr.: inne. [przypis edytorski]
insze (starop. forma) — inne. [przypis edytorski]
insze (starop.) — inne; inni. [przypis edytorski]
insze (starop.) — inne. [przypis edytorski]
insze towarzystwo (starop.) — inni towarzysze; pozostali towarzysze. [przypis edytorski]
inszom (gw.) — inną. [przypis edytorski]
inszych (starop. forma) — innych. [przypis edytorski]
inszy (daw., gw.) — inny. [przypis edytorski]
inszy (daw.) — inny, pozostały. [przypis edytorski]
inszy (daw.) — inny. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
inszy (gw.) — inny. [przypis edytorski]
inszy — inny. [przypis edytorski]
inszym (daw.) — inny. [przypis edytorski]
inszy (starop. forma) — [forma] M. lm; podobnie: przednieyszy, Włoszy itp., zamiast: insi, przedniejsi, Włosi. [przypis redakcyjny]
inszy (starop. forma) — inni. [przypis edytorski]
inszy (starop. forma) — inny. [przypis edytorski]
inszy (starop. forma) — insi [tj. dziś: inni], por. Pieśń I, zwr. 33. [przypis redakcyjny]
inszy (starop.) — inny. [przypis edytorski]
intactis opulentior — pieśń jest parafrazą ody Horacego (Carmina III 24) noszącej tytuł Ad divites avaros (Do zachłannych bogaczy). Początek tej pieśni (incipit) stanowią słowa podane tu jako motto: „intactis opulentior”. [przypis redakcyjny]
intaminata fides (łac.) — nieskalana wiara. [przypis redakcyjny]
in tanto Reipublicae passu (łac.) — w tak smutnym położeniu Rzeczypospolitej. [przypis redakcyjny]
intérieur (fr.) — wnętrze. [przypis edytorski]
intérieur (fr.) — wnętrze. [przypis redakcyjny]
In Te Domine speravi, non confundar in aeternum (łac.) — Panie, do Ciebie się uciekam, niech nigdy nie doznam zawodu; Psalm 31. [przypis edytorski]
Integer vitae (…) nec arcu — człowiek uczciwy w życiu i zbrodnią nieskalany nie potrzebuje oszczepu ni łuku Maura (Horacy, Ody I, 22). [przypis edytorski]
integrał (daw.) — całka, pojęcie matematyczne, rodzaj sumy nieskończenie wielu nieskończenie małych wielkości, stosowanej dla wielkości zmieniających się w sposób ciągły. [przypis edytorski]
integralne zrównanie (daw.) — równanie całkowe; matematyczne równanie funkcyjne, w którym występuje całka zawierająca niewiadomą funkcję. [przypis edytorski]
integritas conscientiae (łac.) — czyste sumienie. [przypis redakcyjny]
integros (łac.) — całych, nienaruszonych (częstą praktyką fałszerzy było okrawanie krawędzi monety w celu pozyskania kruszcu). [przypis edytorski]
inteligencja (…) wiedzie do odkrycia cnoty na drodze do świątyni chwały — charakter młodego patrycjusza w r. 1822 dość wiernie oddany jest w dzielnym Bothwellu w Old Mortality. [przypis autorski]
inteligibilny (filoz.) — racjonalny, rozumowy; w filozofii Kanta, a po nim Schopenhauera, występuje rozróżnienie pomiędzy charakterem empirycznym, w którym uczynki jednostki, jako zjawiska, są powiązane z innymi zjawiskami i wynikają z nich na mocy praw przyrody, a charakterem inteligibilnym, wynikającym z wolnej woli i racjonalności podmiotu, który powoduje uczynki, lecz sam nie podlega żadnym warunkom zmysłowości. [przypis edytorski]
Intellectus luminis sicci non est (łac.) — poznanie nie jest [wyłącznie] suchym światłem. [przypis edytorski]
intellektuelle Sachsengängerei (niem.) — tu: intelektualni wędrowni pracownicy najemni (w nawiązaniu do zatrudniających się w Saksonii, „na saksach” sezonowych pracowników rolnych: Sachsengängerei). [przypis edytorski]
intelletto del sacrifizio (wł.) — zmysł poświęcenia (dosł. umysł). [przypis edytorski]
intelligence (fr.) — tu: porozumienie, zmowa. [przypis edytorski]
intelligenti pauca — mądremu niewiele (słów trzeba). [przypis tłumacza]
intelligibilny — w filozofii: zrozumiały, pojmowalny. [przypis edytorski]
intelligo (łac.) — rozumiem. [przypis edytorski]
Intemerata (łac.) — dosł.: niepokalana; tytuł maryjnej pieśni średniowiecznej. [przypis edytorski]
intencja — zamiar, chęć. [przypis redakcyjny]
intencja — zamysł, zamiar. [przypis redakcyjny]
intencjowany (daw.) — usposobiony; ożywiony jakąś intencją, mający pewne zamiary. [przypis edytorski]
intendantura — dział gospodarczy instytucji. [przypis edytorski]
intendebant (łac.) — zamierzali. [przypis redakcyjny]
intendebat animo (łac.) — zamierzał w duchu. [przypis redakcyjny]
intendencja — tu: zarząd miasta, gminy lub prowincji. [przypis edytorski]
intendentowa — żona intendenta; intendent: urząd administracyjny w prowincjach francuskich przed rewolucją. [przypis edytorski]
intendent — pracownik administracji a. wojskowego zaopatrzenia. [przypis edytorski]
intendent — pracownik administracji, odpowiedzialny za sprawy gospodarcze danej jednostki. [przypis edytorski]
intendent — pracownik administracji. [przypis edytorski]
intendent — pracownik administracyjny zajmujący się zaopatrzeniem i innymi sprawami gospodarczymi. [przypis edytorski]
intendent — pracownik zajmujący się zaopatrzeniem i sprawami gospodarczymi. [przypis edytorski]
intendent — pracownik zajmujący się zaopatrzeniem. [przypis edytorski]
intendent — pracownik zaopatrzenia. [przypis edytorski]
intendentura (daw.) — nadzór; dziś: dział instytucji, który zajmuje się zaopatrzeniem i sprawami gospodarczymi. [przypis edytorski]
intendentura (daw.) — służby zaopatrzeniowe wojska. [przypis edytorski]
intendentura (daw.) — służby zaopatrzeniowe wojska. [przypis edytorski]
intendentura — dział gospodarczy jakiejś jednostki administracyjnej. [przypis edytorski]
intendentura — dział instytucji, który zajmuje się zaopatrzeniem i sprawami gospodarczymi; tu: zaopatrzenie w żywność. [przypis edytorski]
intendentura — tu: biuro intendenta. [przypis edytorski]
intendentura (wojsk.) — jednostki zaopatrzenia. [przypis edytorski]
intendentura — w wojsku służba zaopatrywania i obsługi armii w kwatermistrzostwie. [przypis edytorski]
intendentura — zaopatrzenie i kwatermistrzowska obsługa armii. [przypis edytorski]
intendentura (z niem.) — dział jakiejś instytucji, który zajmuje się sprawami gospodarczymi. [przypis edytorski]
intendent — urząd administracyjny w prowincjach francuskich, w czasach rządów absolutystycznych. [przypis edytorski]
intendis (łac.) — zamyślasz. [przypis redakcyjny]
intendit (łac.) — zamierzył. [przypis redakcyjny]
intendit (łac.) — zamyśla. [przypis redakcyjny]
intendo (łac.) — zamierzam. [przypis redakcyjny]
intendo (łac.) — zamyślam. [przypis redakcyjny]
