Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 1196 przypisów.
k'temu (daw.) — ku temu, do tego. [przypis edytorski]
ktemu (daw.) — przy tym. [przypis edytorski]
k'temu (daw.) — skrócone: ku temu, do tego. [przypis edytorski]
ktemu (daw.) — tu: dlatego. [przypis edytorski]
k'temu przyszło (daw.) — do tego doszło. [przypis edytorski]
która się była odłączyła (daw.) — konstrukcja czasu zaprzeszłego stosowana dla wyrażenia czynności wcześniejszej, poprzedzającej inną, o której mowa dalej; znaczenie: „która się uprzednio odłączyła”. [przypis edytorski]
któreć (daw.) — tu: które cię. [przypis edytorski]
któregom (…) wyzwalał (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: którego wyzwalałem. [przypis edytorski]
którem (…) oglądał (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: które oglądałem. [przypis edytorski]
któremuśmy się ofiarowali (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: któremu się ofiarowaliśmy. [przypis edytorski]
któren (daw.) — dziś: który. [przypis edytorski]
któren (daw., gw.) — dziś popr.: który. [przypis edytorski]
któreśmy czynili (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: które czyniliśmy. [przypis edytorski]
którycheś na obraz Twój stworzył (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: których stworzyłeś na Twój obraz. [przypis edytorski]
który czas (daw.) — jakiś czas. [przypis edytorski]
którymiśmy go otaczali (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: którymi go otaczaliśmy. [przypis edytorski]
którym znał (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: który znałem. [przypis edytorski]
któś taki (daw.) — kim jesteś. [przypis edytorski]
któż o mnie stoi (daw.) — kto o mnie dba. [przypis edytorski]
k'tobie a. ku tobie (daw.) — do ciebie. [przypis edytorski]
k'tobie (daw.) — do ciebie. [przypis edytorski]
k'tobie (daw., gw.) — ku tobie, w twoją stronę. [przypis edytorski]
ktoby chciał (daw.) — dziś popr.: kto by chciał [przypis edytorski]
ktoby (…) chciał (daw.) — dziś popr.: kto by chciał. [przypis edytorski]
ktoby mógł (daw.) — dziś popr.: kto by mógł. [przypis edytorski]
kto by takiego bawił (daw.) — z kim by taki przebywał. [przypis edytorski]
ktom ja zacz (daw.) — kim ja jestem. [przypis edytorski]
ktom ja zacz (daw.) — kim jestem. [przypis edytorski]
ktom zacz (daw.) — kim jestem. [przypis edytorski]
kto się w to wda (daw.) — kto się w to zaangażuje. [przypis edytorski]
kto wola (daw.) — kto chce. [przypis edytorski]
ktoże (daw.) — dłuższa forma konstrukcji z partykułą wzmacniającą od: któż. [przypis edytorski]
ktożeś ty (daw.) — kim jesteś. [przypis edytorski]
kubana (daw.) — opłata za umożliwienie transakcji a. łapówka. [przypis edytorski]
kuban (daw.) — datek, łapówka. [przypis edytorski]
kuban (daw.) — łapówka. [przypis edytorski]
kuban (daw.) — łapówka. [przypis edytorski]
kubiczny (daw.) — sześcienny, od: kubik: sześcian, kostka, pot. także jednostka objętości, szczególnie drewna a. materiałów budowlanych, równa objętości sześcianu o ustalonym boku (dziś: jeden metr sześcienny). [przypis edytorski]
kucza (daw.) — loch, namiot. [przypis redakcyjny]
kuczer (daw., z niem.) — woźnica. [przypis edytorski]
kuczka (daw.) — szałas. [przypis edytorski]
kuczma (daw.) — rodzaj czapki. [przypis edytorski]
kudy (daw.) — gdzie. [przypis edytorski]
kufa (daw.) — drewniana beczka. [przypis edytorski]
kufa (daw.) — duża, drewniana beczka do leżakowania piwa. [przypis edytorski]
kuglarstwo (daw.) — sztuczka, przedstawienie. [przypis edytorski]
kugle (daw.) — figle, sztuki. [przypis redakcyjny]
kukiełka (daw.) — słodka bułka. [przypis edytorski]
kukiełka (daw.) — tu: bułka ze słodkiego ciasta. [przypis edytorski]
kukla (daw.) — bułka; bochen chleba. [przypis edytorski]
kułak (daw.) — cios, uderzenie zaciśniętą pięścią. [przypis edytorski]
kułak (daw.) — pięść. [przypis edytorski]
kułakować (daw.) — bić, okładać kułakami, tj. pięściami. [przypis edytorski]
kulas (daw., gw.) — noga, kończyna. [przypis edytorski]
kulas (daw., gw.) — noga. [przypis edytorski]
kulbaczyć (daw.) — siodłać konia. [przypis edytorski]
kulomiot (daw.) — karabin maszynowy. [przypis edytorski]
kumać się (daw.) — stowarzyszać się, przyjaźnić. [przypis edytorski]
kuma (daw.) — chrzestna lub sąsiadka. [przypis edytorski]
kuma (daw.) — matka chrzestna w stosunku do ojca chrzestnego i rodziców dziecka albo matka dziecka w stosunku do rodziców chrzestnych; pot.: dobra znajoma, sąsiadka; tu: baba, wiejska kobieta. [przypis edytorski]
kuma (daw., pot.) — przyjaciółka. [przypis edytorski]
kuma (daw.) — przyjaciółka, koleżanka. [przypis edytorski]
kum (daw.) — ojciec chrzestny w stosunku do matki chrzestnej i rodziców dziecka albo ojciec dziecka w stosunku do rodziców chrzestnych; pot.: dobry znajomy, sąsiad. [przypis edytorski]
kum (daw.) — tu: chrzestny. [przypis edytorski]
kumosia (zdr.), właśc. kuma (daw.) — przyjaciółka lub sąsiadka. [przypis edytorski]
kumoszka (daw., pot.) — kuma; przyjaciółka, koleżanka. [przypis edytorski]
kumpie (daw.) — wędlina wieprzowa. [przypis redakcyjny]
kundman (daw.) — klient. [przypis edytorski]
kundman (daw., z niem.) — klient. [przypis edytorski]
kundman (daw., z niem. Kunde) — klient. [przypis edytorski]
kundman (daw., z niem. Kundmann) — klient, odbiorca. [przypis edytorski]
kundys (daw.) — kundel. [przypis edytorski]
kundys (daw.) — pies pasterski lub gospodarski. [przypis edytorski]
kundys (daw.) — pies pasterski. [przypis edytorski]
kunsztarz (daw.) — sztukmistrz, trefniś. [przypis edytorski]
kunszt (daw.) — sztuka, rzemiosło, umiejętność. [przypis edytorski]
kunsztyczek, właśc. kusztyczek, kusztyk (daw.) — zdr. od kusz: naczynie do picia, kubek, kielich. [przypis edytorski]
kunsztyk (daw.) — dzieło sztuki, majstersztyk; sztuczka, żart. [przypis edytorski]
kunsztyk (daw.) — dzieło sztuki. [przypis edytorski]
kupcowa (daw.) — tu: sprzedawczyni. [przypis edytorski]
kupcowa (daw.) — tu: sprzedawczyni; właścicielka sklepu. [przypis edytorski]
kupiący się (daw.) — skupiający się. [przypis edytorski]
kupia (daw.) — towar. [przypis redakcyjny]
kupić (daw.) — skupiać, gromadzić. [przypis edytorski]
kupić (daw.) — tu: gromadzić się. [przypis edytorski]
kupić papieru (daw.) — dziś popr.: kupić papier. [przypis edytorski]
kupić się (daw.) — gromadzić się. [przypis edytorski]
kupić się (daw.) — gromadzić się, skupiać się. [przypis edytorski]
kupić się (daw.) — gromadzić się, tłumić się. [przypis edytorski]
kupić się (daw.) — grupować się. [przypis edytorski]
kupić się (daw., gw.) — skupiać się, gromadzić się. [przypis edytorski]
kupić się (daw.) — skupiać się; gromadzić się. [przypis edytorski]
kupić się (daw.) — skupiać się, gromadzić się. [przypis edytorski]
kupić się (daw.) — skupiać się, schodzić się. [przypis edytorski]
kupić się (daw.) — zbierać się gdzieś tłumnie, ciągnąć do kogoś gromadnie. [przypis edytorski]
kupić się (daw.) — zbierać się, gromadzić się (por. skupiać się). [przypis edytorski]
kupić się (daw.) — zbierać się, gromadzić się (por. skupiać się). [przypis redakcyjny]
kupić się (daw.) — zbierać się, gromadzić się (por. skupić się). [przypis edytorski]
kupić się (daw.) — zbierać się, gromadzić się (por. skupić się). [przypis redakcyjny]
Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem, Ogniem i mieczem, tom drugi
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem, Ogniem i mieczem, tom drugi
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kupić się (daw.) — zbierać się, gromadzić się. [przypis edytorski]
