Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 444 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Wesprzyj!

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia

Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 161037 przypisów.

indziej (starop.) — dziś: gdzie indziej. [przypis edytorski]

indziej (starop.) — gdzie indziej. [przypis edytorski]

indziey (starop.) — dziś: gdzie indziej. [przypis edytorski]

indziey (starop.) — gdzie indziej, w innym miejscu. [przypis edytorski]

indzingiery — dziś: inżynierów; chodzi o specjalistów od fortyfikacji. [przypis edytorski]

in eadem qualitate (łac.) — w tymże stanie. [przypis redakcyjny]

inedyty (z łac. ineditus: niewydany) — utwory niewydane drukiem. [przypis edytorski]

in effigie (łac.) — dosł.: na obrazie, wizerunku; formuła w średniowiecznym prawie karnym w Europie pozwalająca na wykonanie kary śmierci na wizerunku skazańca, jeśli ten nie został ujęty, zbiegł lub nie dożył egzekucji. [przypis edytorski]

in effigie (łac.) — dosł. w obrazie; zastępcza forma wykonania kary śmierci poprzez powieszenie obrazu skazanego. [przypis edytorski]

in effigie (łac.) — pod postacią obrazu (dawny zwyczaj wykonywania symbolicznego wyroku śmierci na podobiźnie zmarłych lub zbiegłych przestępców). [przypis edytorski]

in effigie (łac.) — pod postacią obrazu (dawny zwyczaj wykonywania symbolicznego wyroku śmierci na podobiźnie zmarłych lub zbiegłych przestępców). [przypis redakcyjny]

in effigie (łac.) — pod postacią obrazu, wizerunku. [przypis edytorski]

in effigie (łac.) — pod postacią obrazu; zwykle jako nazwa dawnego zwyczaju wykonywania symbolicznego wyroku śmierci na podobiźnie zmarłych lub zbiegłych przestępców. [przypis edytorski]

in effigie (łac.) — w obrazie; forma symbolicznego wykonania kary śmierci na osobie nieobecnej przez zniszczenie jej wizerunku. [przypis edytorski]

in effigie (łac. w obrazie) — przepis pozwalający na wykonanie kary śmierci na wizerunku przestępcy zmarłego lub zbiegłego, obecny w prawie europejskim od czasów średniowiecza. [przypis edytorski]

in effigie (łac.) — w postaci obrazu; rodzaj symbolicznej kary wykonywanej zamiast kary rzeczywistej, polegającej np. na spaleniu bądź powieszeniu na szubienicy wizerunku osoby karanej. [przypis edytorski]

In efszer brojcht ir jene? wie? Nu papierosen, sacharin, bytteryn, formalin, Zeig of ein anzug, drei meter Aber nicht jetzt, ein Zehner gajt, (jid.) — A może potrzebujecie jakąś? No jak? No, papierosy, sacharyna, gorzkie krople, formalina, pokaże ubranie, trzy metry ale nie teraz, żołnierz idzie. [przypis edytorski]

ineiga — dab.: įžanga. [przypis edytorski]

In einem polnischen Städtchen, Da lebt ein süsses Mädchen… (niem.) — W małym polskim mieście, gdzie mieszka słodkie dziewczę…; fragment tradycyjnej piosenki In einem polnischen Städtchen. [przypis edytorski]

in einer total Kobittenlosen Gesellschaft (niem., pol.) — w totalnie bezkobitnym towarzystwie. [przypis edytorski]

in einer vorbildenden Gradation — tj. stopniując niejako ich ówczesne zasługi. [przypis redakcyjny]

ineksprymabale (z fr.) — spodnie (wyraz przestarzały). [przypis redakcyjny]

ineksprymable (daw., żart.) — kalesony. [przypis edytorski]

ineksprymable (z fr. inexprimable: niewypowiedziany, niewypowiadalny) — spodnie; też: kalesony, majtki. [przypis redakcyjny]

ineksprymable (z fr.; przestarz.) — spodnie. [przypis edytorski]

in electione (łac.) — w obiorze. [przypis redakcyjny]

in eo passu (łac.) — w tym stanie. [przypis redakcyjny]

ineptus esse diceris (łac.) — powiedzą o tobie, że się nie nadajesz. [przypis edytorski]

in eroticis (łac.) — na polu erotyki. [przypis edytorski]

Iners (…) est — Seneca, Oedipus, III, 7. [przypis tłumacza]

Ine stache (…) Loh (dialekt niem.-szwajc.) — wbij, owiń nitkę, wyciągnij i spuść. [przypis redakcyjny]

in eundem sensum (łac.) — w tejże samej myśli. [przypis redakcyjny]

in excelsis (łac.) — na wysokości. [przypis edytorski]

In exitu Israel de Aegipto, domus Jacob de populo barbaro (łac.) — Gdy Izrael wychodził z Egiptu, dom Jakuba od ludu obcego; Psalm 114 (w Wulgacie 113 A). [przypis edytorski]

inexpressible (fr.) — nienadające się do nazwania, tu: bielizna. [przypis edytorski]

in extenso (łac.) — dokładnie, w całości. [przypis edytorski]

in extenso (łac.) — w całości; dokładnie, bez opuszczeń. [przypis edytorski]

in extremis (łac.) — w ostateczności, w ostatnich chwilach życia. [przypis edytorski]

in facie publica (łac.) — na zgromadzeniu publicznym. [przypis redakcyjny]

in facie publica (łac.) — wobec stanów. [przypis redakcyjny]

infallibiliter (łac.) — niechybnie. [przypis redakcyjny]

infallibiliter (łac.) — niewątpliwie. [przypis redakcyjny]

infame (łac.) — hańbą. [przypis redakcyjny]

infamia (daw.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]

infamia (daw.) — sądowe pozbawienie czci i praw obywatelskich. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba; kara pozbawienia czci, zwykle związana z utratą praw obywatelskich. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — niesława. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — utrata czci, hańba, niesława. [przypis edytorski]

infamia, exilium i privatio (łac.) — pozbawienie czci, wygnanie i pozbawienie. [przypis redakcyjny]

infamia (łac.) — hańba, niesława. [przypis edytorski]

infamia (łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]

infamia — niesława (tu: przez abdykację). [przypis redakcyjny]

infamia (z łac.) — kara utraty czci, zwykle związana też z ograniczeniem podejmowania czynności prawnych. [przypis edytorski]

infamis (daw.) — osoba skazana na utratę czci i praw; przen. niegodziwiec, wyrodek. [przypis edytorski]

infamis (łac.) — banita, człowiek pozbawiony honoru i wyjęty spod prawa. [przypis edytorski]

infamis (łac.) — człowiek bez czci, niegodziwy. [przypis redakcyjny]

infamis (łac.: niesławny) — skazany, pozbawiony czci wyrokiem sądu; tu M lm infames. [przypis edytorski]

infamis — niegodziwiec, człowiek bez czci. [przypis redakcyjny]

infamis — skazany na utratę czci i praw; tu: Lubomirski. [przypis redakcyjny]

infamis (z łac.) — banita, człowiek pozbawiony honoru i wyjęty spod prawa. [przypis edytorski]

infamis (z łac.) — człowiek bez czci, bez honoru. [przypis edytorski]

infamis (z łac.) — człowiek skazany na utratę czci i praw; przen. bezecnik, zakała. [przypis edytorski]

infamis (z łac.) — człowiek skazany przez sąd na infamię, tj. na karę utraty czci i praw obywatelskich. [przypis edytorski]

infamis (z łac.) — osoba okryta niesławą. [przypis edytorski]

infanteryja (daw.) — piechota. [przypis edytorski]

infant Ferdynand (1784–1833) — najstarszy syn Marii Ludwiki i Karola IV. [przypis edytorski]

infant, infantka — tytuł nadawany dzieciom hiszpańskiej i portugalskiej rodziny królewskiej. [przypis edytorski]

infantka w żałobnej szacie — historyczne. [przypis autorski]

infantka (z hiszp.) — córka króla, ewentualna następczyni tronu. [przypis edytorski]

infantka (z hiszp.) — księżniczka. [przypis edytorski]

infantka (z hiszp.) — tytuł przysługujący córkom królów Hiszpanii i Portugalii. [przypis edytorski]

infantka — zwyczajowy tytuł dziewczynki z rodziny królewskiej w Hiszpanii i Portugalii. [przypis edytorski]

infant — następca tronu. [przypis edytorski]

infant — tytuł przysługujący dzieciom królewskim w Hiszpanii i Portugalii; następca tronu. [przypis edytorski]

infant — tytuł przysługujący dzieciom królewskim w Hiszpanii i Portugalii; tu: Ferdynand Habsburg (1609–1641), syn króla Hiszpanii Filipa III i Małgorzaty Austriaczki, kardynał, namiestnik Niderlandów Południowych, zwany Kardynałem Infantem. [przypis edytorski]

infant (z fr.) — dziecko; najczęściej w ten sposób określano dziecko królewskie, następcę tronu, dlatego też słowo to użyte na określenie mającego się narodzić potomka jednego z więźniów, nadaje całej wypowiedzi charakter ironiczny. [przypis edytorski]

in Februario (łac.) — w lutym. [przypis redakcyjny]

infekcja — z łac. inficere: skazić, zarazić; obecnie infekcja oznacza zakażenie, wtargnięcie do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych i ich namnażanie się. [przypis edytorski]

infelicitati temporis (łac.) — nieszczęśliwym okolicznościom. [przypis redakcyjny]

inferius (łac.) — niżej. [przypis redakcyjny]

infernalischen Schwank — höllischen Schlag. [przypis edytorski]

Infernal Méditerrané (fr.) — Piekielny Śródziemnomorski. [przypis edytorski]

infernem nec Deum tremens (łac.) — nielękający się piekła ani Boga. [przypis edytorski]

Inferno i Paradiso DantegoInferno i Paradiso to części dzieła Dantego nazwanego przez jego współczesnych Boską Komedią. [przypis edytorski]

inferno — piekło. [przypis edytorski]

Inferno — powieść Strindberga poświęcona okultyzmowi i alchemii; wydana w Paryżu w r. 1897. [przypis edytorski]

In ferrum (…) vitae — Lucretius, De rerum natura, I, 461. [przypis tłumacza]