Przypisy

Persowie — starożytny lud zamieszkujący teren obecnego Iranu. [przypis edytorski]

Persowie — tragedia Ajschylosa z 472 r. p.n.e. [przypis edytorski]

perspektywa (daw.) — luneta. [przypis edytorski]

perspektywa (daw.) — tu: luneta, lornetka. [przypis edytorski]

perspektywa — luneta. [przypis edytorski]

perspektywa — tu: oś widokowa. [przypis edytorski]

perspikacja (z łac.) — jasnowidztwo, tu raczej: widzenie siebie. [przypis edytorski]

Pers Sophara, Jan, arcykapłan Świętej Ewagii, Synesios, biskup Ptolemaidy, Olimpiodor i Stephanos — wg jednego z manuskryptów na temat alchemii: jedni z najdawniejszych z alchemików. [przypis edytorski]

perstatyti sau (lenk.) — įsivaizduoti. [przypis edytorski]

per Stygia, per manes vehor (łac.) — przez manowce Stygii mnie prowadzą; przen.: jestem w piekle. [przypis edytorski]

perswadować coś komuś — przekonać kogoś do czegoś. [przypis edytorski]

perswadować coś komuś — przekonywać kogoś do czegoś. [przypis edytorski]

perswadować — tłumaczyć, przekonywać. [przypis edytorski]

perswadować — tłumaczyć. [przypis edytorski]

perswadować (z łac.) — tłumaczyć, przekonywać. [przypis edytorski]

perswazja (daw., z łac. persuasio) — przekonanie, mniemanie. [przypis edytorski]

perswazja (daw., z łac.) — przekonanie, mniemanie. [przypis edytorski]

perswazja — namawianie lub odradzanie poparte argumentacją. [przypis edytorski]

perswazja — przekonywanie z przytoczeniem odpowiednich argumentów. [przypis edytorski]

Persydes — w oryginale ang.: Persides. [przypis edytorski]

persyflaż — ironiczny utwór literacki, w którym autor naśladuje styl innego autora. [przypis edytorski]

persyflaż — pozornie poważny, a w istocie ironiczny utwór literacki, naśladujący cudzy styl. [przypis edytorski]

persyflaż — utwór o charakterze ironicznym, pozornie będący wyrazem wyszukanej uprzejmości; w drugim znaczeniu: naśladownictwo stylu innego autora. [przypis edytorski]

persyflaż (z fr., lit.) — utwór korespondujący z innym dziełem, autorem czy stylem, którego jest ironiczną krytyką. [przypis edytorski]

persyflaż (z fr. persiflage) — kpina, szyderstwo. [przypis edytorski]

perszeron — ciężki koń pociągowy. [przypis edytorski]

perszeron — ciężko koń pociągowy. [przypis edytorski]

Pert em heru, czyli „wyjście poza dzień” — chodzi o zbiór staroegipskich tekstów religijnych znany powszechnie pod nadaną mu w XIX w. nazwą Księgi umarłych; faktycznie jego egipska nazwa oznacza: wyjście podczas dnia. [przypis edytorski]

perteriotias — iškankintas. [przypis edytorski]

Perthuis, Emilie de — hrabina de Perthuis, uczennica Chopina, u której gościł w 1834 r. [przypis edytorski]

pertol — trump. per toli. [przypis edytorski]

pertraktować się — tu: odbywać się; mieć miejsce. [przypis edytorski]

perturbacje — komplikacje (dosł.: zawirowania). [przypis edytorski]

perturbacyjny (z łac. perturbatio: zaburzenie) — zaburzający, zakłócający normalny przebieg spraw a. ustalony porządek. [przypis edytorski]

perturbacyjny (z łac. perturbatio: zaburzenie) — zaburzający, zakłócający normalny przebieg spraw. [przypis edytorski]

Perudżino a. Perugino, właśc. Pietro di Cristoforo Vannucci (ok. 1450–1523) — wł. malarz i rysownik okresu renesansu, przedstawiciel szkoły umbryjskiej, oryginalny artysta tworzący w stylu typowym dla XV wieku (quattrocenta). [przypis edytorski]

Perugia — starożytne miasto w środkowych Włoszech. [przypis edytorski]

Perun — jeden z najważniejszych bogów słowiańskich, przedstawiany jako gromowładny. [przypis edytorski]

Perun — słowiański bóg piorunów. [przypis edytorski]

pervasar — vasarą. [przypis edytorski]

per vela — per vėlu. [przypis edytorski]

pervers a. perverti (fr.) — zbereźny, zboczony, perwersyjny. [przypis edytorski]

pervers (fr.) — perwersyjny, zdeprawowany, zepsuty. [przypis edytorski]

perversité (fr.) — perwersyjność; przewrotność. [przypis edytorski]

per viam rectam (łac.) — prostą drogą. [przypis edytorski]

per voi, bambino mio (wł.) — dla ciebie, moje dziecko. [przypis edytorski]

perwersja — szokujące, naruszające normy zachowanie. [przypis edytorski]

perwersja (z łac. perversio: przekręcenie) — wynaturzenie. [przypis edytorski]

peryferia (z łac., lm) — zewnętrzna część czegoś, krańce; odległe od centrum, dzielnice na krańcach miasta. [przypis edytorski]

peryferium (z łac.) — obrót koła. [przypis edytorski]

peryfraza — omówienie; figura stylistyczna zastępująca pojedyncze słowo dłuższym wyrażeniem. [przypis edytorski]

peryjod, właśc. period (z łac.) — okres. [przypis edytorski]

Perykles (495–429 p.n.e.) — ateński polityk, mąż stanu, reformator demokracji ateńskiej. [przypis edytorski]

Perykles (ok. 495–429 p.n.e.) — polityk i mówca ateński. [przypis edytorski]

Perykles (ok. 495–429 p.n.e.) — polityk i mówca ateński w okresie politycznej hegemonii Aten, ich rozkwitu gospodarczego i kulturalnego; przyczynił się do budowy środkowego z tzw. długich murów, łączącego Ateny z Pireusem, biegnącego pomiędzy murem północnym a murem falerońskim, powstałymi w czasach Temistoklesa. [przypis edytorski]

Perykles (ok. 495–429 p.n.e.) — polityk i mówca ateński w okresie politycznej hegemonii Aten, ich rozkwitu gospodarczego i kulturalnego. [przypis edytorski]

Perykles (…) wprowadził pensje za wszystko — Perykles wprowadził diety dla sędziów heliai (sądu ludowego) w skromnej wysokości dwóch oboli dziennie, będące rekompensatą za brak możliwości zarobkowania podczas pełnienia funkcji; miało to umożliwić najbiedniejszym uczestnictwo w życiu politycznym Aten i zapoczątkowało rozwinięty po czasach Peryklesa system wynagradzania obywateli za pełnienie funkcji i udział w posiedzeniach Zgromadzenia Ludowego. [przypis edytorski]

perykulum (łac. periculum, r.n.) — próba, niebezpieczne działanie, ryzyko. [przypis edytorski]

Perylus stworzył mię na woła (…) — Perylus a. Perilaos miał być twórcą byka z brązu (również: spiżowego smoka a. woła), w którego wnętrzu jak w piecu palono ludzi na rozkaz tyrana sysylijskiego miasta Akragas, Falarisa. [przypis edytorski]

perypatetyczne teorie — teorie Arystotelesa, jego uczniów i zwolenników. [przypis edytorski]

perypatetyk — członek grupy uczniów Arystotelesa, pot. człowiek lubiący spacerować podczas rozmyślań lub rozmów. [przypis edytorski]

perypatetyk (gr. peripatetikos: przechadzający się) — uczeń lub zwolennik filozofii Arystotelesa; określenie wywodzone od zwyczaju przechadzania się podczas wykładów i dyskusji panującego w szkole Arystotelesa; pot.: osoba lubiąca przechadzać się podczas rozmyślań lub rozmów. [przypis edytorski]

perypatetyk — przechadzający się; tu: filozof; uczniowie Arystotelesa, którzy rozprawiając zwykli przechadzać się, tworzyli staroż. szkołę perypatetyków. [przypis edytorski]

perypatetyk — słowo pochodzące od nazwy Perypat, określającej akademię założoną przez Arystotelesa; w potocznym znaczeniu określa ono jednak osobę, która filozofuje bądź dyskutuje przechadzając się, co pochodzi od sposobu prowadzenia dyskusji we wzmiankowanej akademii. [przypis edytorski]

perypatetyk — uczeń Arystotelesa lub zwolennik jego filozofii; określenie wywodzone od zwyczaju przechadzania się podczas wykładów i dyskusji (gr. peripatetikos: przechadzający się), panującego w szkole Arystotelesa. [przypis edytorski]

perypatetyk (z gr. περιπατητικός, peripatetikos: związany z chodzeniem, przechadzaniem się) — tu: osoba, która lubi spacerować w czasie rozmowy (w innym znaczeniu: zwolennik filozofii Arystotelesa). [przypis edytorski]

perypetyj — dziś D. lm: perypetii. [przypis edytorski]

peryskop — przyrząd optyczny służący do obserwacji przedmiotów poza polem widzenia obserwatora; stosowany jest m.in. w wojsku. [przypis edytorski]

perystyl — dziedziniec otoczony kolumnami. [przypis edytorski]

perystyl — wewnętrzny dziedziniec domu. [przypis edytorski]

perystyl — wewnętrzny dziedziniec otoczony kolumnami. [przypis edytorski]

perystyl (z gr.) — termin architektoniczny: przedsionek wsparty na kolumnadzie. [przypis edytorski]

Perzyński, Włodzimierz (1877–1930) — pisarz, poliglota; współpracował z „Głosem” i „Tygodnikiem Ilustrowanym”; autor m.in. komedii Aszantka (1906). [przypis edytorski]

Perzyński, Włodzimierz (1877–1930) — pisarz, poliglota; współpracował z „Głosem” i „Tygodnikiem Ilustrowanym”; autor m. in. komedii Aszantka (1906). [przypis edytorski]

perzyna — daw. iskra, zgliszcza, żarzący się popiół; pójść w perzynę: zostać doszczętnie zniszczonym. [przypis edytorski]

perzyna — daw. iskra, zgliszcza, żarzący się popiół. [przypis edytorski]

perzyna (daw.) — zgliszcza, pogorzelisko. [przypis edytorski]

perzyna (daw.) — zgliszcza, żarzący się popiół. [przypis edytorski]

perzyna (staropol.) — zgliszcza, żarzący się popiół. [przypis edytorski]

perzyna — zgliszcza, pogorzelisko. [przypis edytorski]

perzyna — zgliszcza. [przypis edytorski]

Pesach a. Pascha (hebr. dosł.: przejście) — główne święto w judaizmie upamiętniające wyjście Żydów z Egiptu; święto rozpoczyna się 14 dnia miesiąca nissan (marzec – kwiecień) i trwa 7 lub 8 dni. Dokładne przepisy obchodzenia święta znajdują się w Misznie. [przypis edytorski]

Pesach — (hebr. pominięty, oszczędzony; jid. pejsech) zw. też Chag ha-Awiw (hebr. Święto Wiosny), najważniejsze i najstarsze święto żydowskie, jedno z trzech świąt pielgrzymich, obchodzone od czasów wędrówki Żydów przez pustynię ku Ziemi Obiecanej. [przypis edytorski]

Pesach — najważniejsze święto żydowskie, obchodzone na pamiątkę ocalenia rodzin żydowskich przed ósmą plagą egipską (śmiercią pierworodnych). [przypis edytorski]

Pesach — w judaizmie nazwa świąt wielkanocnych; Pascha. [przypis edytorski]

pesante schiavitù (wł.) — ciężka niewola. [przypis edytorski]

Pesaro — miasto i gmina w środkowych Włoszech, w regionie Marche, w prowincji Pesaro i Urbino, leżące przy ujściu rzeki Foglia do Adriatyku, poprzez może naprzeciwko Wenecji. [przypis edytorski]

pesedów — dziś popr.: peset; peseta: dawna waluta hiszpańska, obowiązująca od 1868, w 2002 zastąpiona przez euro. [przypis edytorski]

peseta — dawna waluta hiszpańska; w 2002 zastąpiona przez euro. [przypis edytorski]

peseta — dawna waluta Hiszpanii. [przypis edytorski]

pesetas (hiszp.) — pesety, tu: potoczna XIX-wieczna nazwa srebrnych monet meksykańskich o wartości 2 reali i 25 centymów. [przypis edytorski]

pessarium a. pesarium (łac.) — wkładka dopochwowa. [przypis edytorski]

pessarium occlusivum — diafragma, kapturek dopochwowy (środek antykoncepcyjny). [przypis edytorski]

Pestalozzi, Johann Heinrich (1746–1827) — szwajcarski pedagog i pisarz, teoretyk nauczania początkowego. [przypis edytorski]

Pestalozzi, Johann Heinrich (1746–1827) — szwajcarski pedagog i reformator edukacji, przedstawiciel romantyzmu, założyciel licznych instytucji edukacyjnych w Szwajcarii i autor licznych dzieł, w których wyłożył swoje przełomowe tezy na temat kształcenia. Za jego zasługę uznaje się niemal całkowitą likwidację analfabetyzmu w Szwajcarii w pierwszej poł. XIX w. [przypis edytorski]

Pestalozzi, Johann Heinrich (1746–1827) — szwajcarski pedagog i reformator edukacji. [przypis edytorski]

pestis eram vivus, moriens tua mors ero — żyjąc byłem zarazą, umierając będę twoją śmiercią. [przypis edytorski]

Peszawar — miasto w północnym Pakistanie; w XIX w. główna kwatera brytyjska na pograniczu brytyjskich posiadłości w Indiach i Afganistanu. [przypis edytorski]

Peszt — wschodnia, większa część Budapesztu, położona na lewym brzegu Dunaju; dynamiczne centrum adm., polit. i hand.; dawniej odrębne miasto, w 1873 oficjalnie połączone z prawobrzeżną Budą (oraz z Óbudą, Starą Budą) w nową metropolię. [przypis edytorski]

Peszt — wsch., większa część Budapesztu, położona na lewym brzegu Dunaju; dynamiczne centrum adm., polit. i hand.; dawniej odrębne miasto, w 1873 oficjalnie połączone z prawobrzeżną Budą (oraz z Óbudą, Starą Budą) w nową metropolię. [przypis edytorski]