Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 466 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | potocznie | przestarzałe | regionalne | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | żartobliwie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 5926 przypisów.
znosić się (daw.) — porozumiewać się z kimś. [przypis edytorski]
znosić się (daw.) — spotykać się, utrzymywać stosunki z kimś. [przypis edytorski]
znosić się (daw.) — spotykać się, współpracować. [przypis edytorski]
znosić się z kim (daw.) — porozumiewać się. [przypis edytorski]
znosić się z kimś (daw.) — spotykać się, prowadzić z kimś układy. [przypis edytorski]
znosić się z kimś (daw.) — spotykać się z kimś, porozumiewać się, współpracować. [przypis edytorski]
znosić się z kimś (daw.) — ustalać z kimś, porozumiewać się, zmawiać się. [przypis edytorski]
znosić się z kim — zmawiać się. [przypis edytorski]
znosić [siły] (starop.) — jednoczyć. [przypis edytorski]
znosić — tu: rozbijać, pokonywać. [przypis edytorski]
znosić — tu: zwalczać. [przypis edytorski]
z noweli Sienkiewicza — Szkice węglem czyli epopeja o tym, co się działo w Baraniej Głowie (1877). [przypis edytorski]
Z Nowenny — poniższy tekst jest wyborem z dzieła Nowenna, czyli Dziewięćdziesiąt dziewięć dytyrambów o szczęściu. [przypis edytorski]
Znowu inna forma tej samej dyspozycji ku ostatecznościom idealnym, którą poznaliśmy na s. 67 — autor w ten sposób opatrzył odsyłaczami wewnątrztekstowymi pierwodruk swej powieści; tu na odnośnej stronie znajdują się akapity z rozdziału IV zaczynające się od słów: „Wnet stała się Angelika (…) fizjologicznego” i „Wyrazem pierwszego etapu (…) kwiatów południa”. [przypis edytorski]
znowuj (gw.) — znowu. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
znowum się zawzięła (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: znowu się zawzięłam. [przypis edytorski]
znowum się zbliżył — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: znowu się zbliżyłem. [przypis edytorski]
znowu (por. s. 215) odczuwał niechęć do autora Marii Dunin — autor w ten sposób opatrzył odsyłaczami wewnątrztekstowymi pierwodruk swej powieści; tu na odnośnej stronie znajduje się fragment: „(…) starał się w oczach Oli poniżyć autora jako romantyka, dekadenta, neurastenika, który uświetnia erotomankę itp.” (rozdział XI). [przypis edytorski]
z nowu (starop.) — dziś: znowu; od nowa. [przypis edytorski]
z nowu (starop.) — od nowa, na nowo. [przypis edytorski]
z nowu (starop.) — ponownie, na nowo, od nowa. [przypis edytorski]
Znowu (…) — w tłumaczeniu brak dwóch poprzedzających zdań, w oryg. niem. Was ist denn mit mir? Er richtete sich auf (Co się ze mną dzieje? Wyprostował się); red. WL. [przypis edytorski]
z nowym księżycem — kiedy księżyc wejdzie w fazę nowiu, to jest gdy stanie się niewidoczny. [przypis edytorski]
z nozdrzy rozdartemi — dziś popr. forma N. lm: z rozdartymi (tj. rozszerzonymi) nozdrzami. [przypis edytorski]
znużonyś (daw.) — jesteś znużony. [przypis edytorski]
znużony — zmęczony. [przypis edytorski]
Znużyły mnie liście poziomek — tj. wysoka pozycja społeczna: liście poziomek występowały jako dekoracja diademów książęcych. [przypis edytorski]
z ócz — dziś popr. forma D. lm: oczu. [przypis edytorski]
Zobaczmy na co — w domyśle: na co się zgodzę składając podpis. [przypis edytorski]
zobaczmyż — wyraz zobaczmy z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż. [przypis edytorski]
zobaczyć kogoś malującym coś — dziś popr.: zobaczyć kogoś malującego coś [przypis edytorski]
zobaczył Herę i takie to na nim zrobiło wrażenie… — zob. Iliada XIV 294 i nast. [przypis edytorski]
zobaczym, żali — zobaczymy, czy; konstrukcja złożona ze skróconej formy 1 os. lm czasownika zobaczyć oraz zaimka pytajnego żali (właśc. zali): czy, czy też. [przypis edytorski]
zobaczyta (gw.) — zobaczycie. [przypis edytorski]
z obawy złodzieja — dziś: z obawy przed złodziejem. [przypis edytorski]
Zobeida — ukochana żona kalifa Haruna ar-Raszida. [przypis edytorski]
zobelżyć — zelżyć; obsypać obelgami. [przypis edytorski]
z obie stronie (starop. forma) — z obu stron. [przypis edytorski]
Zobki (gw.) — ząbki. Zanik nosowości w wymowie głoski ą. [przypis edytorski]
z obojego boku — dziś: z obu boków. [przypis edytorski]
z obojej strony (starop. forma) — daw. liczba podwójna; dziś: z obu stron. [przypis edytorski]
zobopólnych (starop.) — wspólnych. [przypis edytorski]
zobopólny (starop. forma) — obopólny, wzajemny. [przypis edytorski]
zobopólny — wspólny, obustronny. [przypis edytorski]
zobrażenie — wyobrażenie, odmalowanie, ukazanie; tu: opis. [przypis edytorski]
z obręczem — dziś popr.: z obręczą. [przypis edytorski]
zob. s. 126, w. 8 i n. — autor w ten sposób opatrzył odsyłaczami wewnątrztekstowymi pierwodruk swej powieści; tu na odnośnej stronie znajduje się fragment: „I kto wie, czy pewna część najsubtelniejszych może uczuć nie zawdzięcza swego istnienia właśnie wytworzeniu się i pokomplikowaniu wielu formułek (następcze życie duszy), a chociaż oparta na nich, niemniej jest konkretna i żywa, niemniej dolega?” (rozdział VII). [przypis edytorski]
z obu rącz (starop.) — obiema rękami; oburącz. [przypis edytorski]
z obustron (starop. forma) — dziś popr.: z obu stron. [przypis edytorski]
z obu stron — ze strony szczęścia i nieszczęścia. [przypis edytorski]
z obwisłymi ramiony — dziś popr. forma N. lm: (…) ramionami. [przypis edytorski]
Zocodover — główny plac miejski w Toledo. [przypis edytorski]
Zocodover — plac w Toledo, na którym niegdyś odbywał się targ bydła. [przypis edytorski]
z oczami wyłupionymi — dziś raczej: z oczami wytrzeszczonymi, wybałuszonymi itp. [przypis edytorski]
z oczu i z czoła Tomasza Zana, ilekroć był otoczony swymi kochanymi dziećmi, wychodziły promienie… — Ignacy Domeyko, Filareci i filomaci: list Ignacego Domejki, Poznań 1872, s. 12; cytowany także w: Józef Tretiak, Mickiewicz w Wilnie i Kownie: życie i poezya, t. 1, Lwów 1884, s. 124; cytat nieznacznie zmieniony. [przypis edytorski]
zoczyć (daw.) — dostrzec. [przypis edytorski]
zoczyć (daw.) — spostrzec. [przypis edytorski]
zoczyć (daw.) — zauważyć. [przypis edytorski]
zoczyć (daw.) — zauważyć, zobaczyć. [przypis edytorski]
zoczyć (daw.) — zobaczyć; dostrzec. [przypis edytorski]
zoczyć (daw.) — zobaczyć, dostrzec. [przypis edytorski]
zoczyć (daw.) — zobaczyć. [przypis edytorski]
zoczyć (daw.) — zobaczyć, spostrzec. [przypis edytorski]
zoczyć (daw.) — zobaczyć, ujrzeć. [przypis edytorski]
zoczyć (daw.) — zobaczyć, zauważyć. [przypis edytorski]
zoczyć (starop. forma) — zobaczyć; dostrzec. [przypis edytorski]
zoczyć (starop.) — zobaczyć, dostrzec. [przypis edytorski]
zoczyć (starop.) — zobaczyć. [przypis edytorski]
zoczyć — zobaczyć coś. [przypis edytorski]
zoczyć — zobaczyć. [przypis edytorski]
zoczył (daw.) — zobaczył. [przypis edytorski]
zoczywszy (daw.) — zobaczywszy. [przypis edytorski]
zoczywszy — dziś raczej: zobaczywszy. [przypis edytorski]
zoczywszy — zobaczywszy. [przypis edytorski]
z odkrytymi głowy — dziś popr.: z odkrytymi głowami. [przypis edytorski]
zodyaczny znak — znak Zodiaku. [przypis edytorski]
zodyjakiem — zodiakiem; tu: forma wydłużona (zgodna z daw. wymową) dla zachowania rytmu jedenastozgłoskowca. [przypis edytorski]
zodyjaku — zodiaku; tu: forma wydłużona (zgodna z daw. wymową) dla zachowania rytmu jedenastozgłoskowca. [przypis edytorski]
z odzieża — dziś popr. forma r.ż. (D. lp): z odzieży. [przypis edytorski]
Zöller, Hugo (1852–1933) — niemiecki podróżnik i dziennikarz, korespondent „Kölnische Zeitung”; w 1884 otrzymał zlecenie zbadania niemieckich kolonii w Afryce Zachodniej, pozyskanych przez Gustava Nachtigala. [przypis edytorski]
Zofia Dobrzańska (1885–1963) — aktorka. [przypis edytorski]
Zofia Jachimecka (1886–1973) — tłumaczka z włoskiego; przekłady m.in.: Goldoniego, Gautiera, Pirandella, Collodiego. [przypis edytorski]
Zofia Jagiellonka (1464–1512) — druga córka Kazimierza IV, żona margrabiego brandenburskiego, matka Albrechta Hohenzollerna (1490–1568), ostatniego wielkiego mistrza krzyżaków, który przeszedł na protestantyzm i przekształcił Prusy zakonne w Prusy Książęce. [przypis edytorski]
Zofia Nałkowska, primo voto Rygier (1884–1954) — polska pisarka, publicystka i dramatopisarka; autorka m.in. powieści Kobiety (1906), jej dalszego ciągu pt. Książę (1907) oraz powieści Rówieśnice (1909); obecnie znana przede wszystkim z powieści Granica (1935) oraz cyklu opowiadań Medaliony (1946). [przypis edytorski]
Zofia Stryjeńska, z domu Lubańska (1891–1976) — plastyczka; tworzyła w stylu art déco; członkini grupy artystycznej Rytm. [przypis edytorski]
Zofia Wójcicka-Chylewska (1876–1963) — dramatopisarka i powieściopisarka, tłumaczka, autorka tragedii Psyche z 1911 r. czy powieści Listy do Pana Boga: spowiedź grzecznej dziewczynki z 1908 r. [przypis edytorski]
Zofia Żeleńska — żona Tadeusza Żeleńskiego-Boya. [przypis edytorski]
Zofij — dziś popr. forma D.: Zofii. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Zofiówka — ośrodek kolonijny Towarzystwa Kolonii Letnich, mieścił się w powiecie ostrołęckim. Od 1904 r. wypoczywały tam jedynie dziewczęta. [przypis edytorski]
Zofiówka — w Zofiówce spędzały wakacje dziewczynki z rodzin chrześcijańskich. [przypis edytorski]
Zofją — dziś popr. forma B.: Zofię. [przypis edytorski]
Zofja — dziś popr. pisownia: Zofia. [przypis edytorski]
Zofja Witoldówna (1370–1453) — córka Witolda i Anny, od 1391 r. żona Wasyla I Rurykowicza, wielkiego księcia moskiewskiego. [przypis edytorski]
z ogary — dziś popr. forma N. lm: z ogarami. [przypis edytorski]
z ograniczoną poręką (daw.) — dziś: z ograniczoną odpowiedzialnością. [przypis edytorski]
Zohar — postać o tym imieniu nie występuje w przekazach dotyczących Hamana. Terminem Zohar określa się natomiast kabalistyczny komentarz do Tory, Pieśni nad Pieśniami i Księgi Rut powstały w XIII w., ale posiadający wcześniejsze fragmenty. W księdze Zohar rozważana jest natura Boga, początek i struktura świata, jak również natura człowieka. [przypis edytorski]
Zohar — ujęty w formę dialogu żydowski traktat mistyczny z XIII w. komentujący Torę, Pieśń nad Pieśniami i księgę Rut; spisał go prawdopodobnie Mojżesz Baal Szem Tow. [przypis edytorski]
Zohar (z hebr.: blask) — kabalistyczny komentarz do Tory, Pieśni nad Pieśniami i Księgi Rut powstały w XIII w., ale posiadający wcześniejsze fragmenty; w księdze Zohar rozważana jest natura Boga, początek i struktura świata, jak również natura człowieka. [przypis edytorski]
Zoil — dziś zwykle małą literą: zoil; złośliwy, dokuczliwy, niesprawiedliwy krytyk, szukający dziury w całym; od nazwiska gr. retora i filologa żyjącego w IV w. p.n.e., Zoila (Dzōilosa), zwanego „biczem Homera” (gr. Homeromastiks), ponieważ ostro atakował on homeryckie ujęcie mitów greckich. [przypis edytorski]
Zoil — dziś zwykle małą literą: zoil; złośliwy, dokuczliwy, niesprawiedliwy krytyk, szukający dziury w całym; od nazwiska gr. retora i filologa żyjącego w IV w. p.n.e., Zoila (Dzōilosa), zwanego „biczem Homera” (gr. Homeromastiks), ponieważ ostro atakował on homeryckie ujęcie mitów greckich. [przypis edytorski]
