Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | rosyjski | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zoologia
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 4712 przypisów.
Gulbi (mit. litew.) — duch opiekuńczy. [przypis edytorski]
Gulbi (mit. litew.) — duch stróż, bożek strzegący każdego mężczyzny. [przypis edytorski]
Gulbi (mit. litew.) — duch, stróż człowieka. [przypis autorski]
Gulbi (mit. litew.) — duch stróż człowieka. [przypis autorski]
Gulbi (mit. litew.) — stróż [duch opiekuńczy; Red. WL]. [przypis autorski]
gulden — austriacka moneta srebrna. [przypis redakcyjny]
gulden austriacki — dawna jednostka walutowa Austro-Węgier do czasu reformy walutowej w 1892, gdy w jego miejsce wprowadzono koronę austro-węgierską. [przypis edytorski]
gulden — dawna jednostka walutowa Austro-Węgier do czasu reformy walutowej w 1892, gdy w jego miejsce wprowadzono koronę austro-węgierską. [przypis edytorski]
gulden — dawna jednostka walutowa Holandii, zastąpiona w 2002 przez euro. [przypis edytorski]
gulden — dawna moneta, używana głownie w płn. Europie. [przypis edytorski]
gulden — dosłownie moneta ze złota, a więc złoty. Guldeny srebrne wprowadzone zostały około połowy XVII wieku. O takich mowa w tym utworze. [przypis redakcyjny]
gulden — gulden austriacki był oficjalnym środkiem płatniczym na terenie Austro-Węgier do czasu reformy walutowej z 1892 r., gdy w jego miejsce wprowadzono koronę austro-węgierską. [przypis edytorski]
gulden — gulden austriacki był oficjalnym środkiem płatniczym na terenie Austro-Węgier do czasu reformy walutowej z 1892 r., gdy w jego miejsce wprowadzono koronę austro-węgierską. Informacja ta pomaga w datowaniu czasu akcji powieści. [przypis edytorski]
gulden — moneta bita w krajach germańskich od XIV wieku, odpowiednik florena. [przypis edytorski]
gulden — moneta obiegowa w Austrii do 1892 r. [przypis edytorski]
gulden — moneta, używana w krajach germańskich od XIV wieku. [przypis edytorski]
guldenowy — przym. od gulden (monety bitej w krajach germańskich). [przypis edytorski]
gulden — srebrna moneta Austro-Węgier. [przypis edytorski]
gulden — srebrna moneta Austro-Węgier, używana do czasu reformy walutowej z 1892, gdy w jego miejsce wprowadzono koronę austro-węgierską. [przypis edytorski]
gulden — złota lub srebrna moneta. [przypis edytorski]
gulduzi — sukna naszywane w deseń innymi suknami i różnokolorowymi jedwabiami. [przypis autorski]
guldynka — myśliwska strzelba gwintowana, używana w XVII–XVIII w. [przypis edytorski]
guldynka — rodzaj broni myśliwskiej, strzelba kulowa, gwintowana używana w XVII i XVIII w. [przypis edytorski]
guldynka — rodzaj strzelby. [przypis redakcyjny]
guldynka (starop.) — myśliwska strzelba gwintowana. [przypis redakcyjny]
Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem, Ogniem i mieczem, tom drugi
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem, Ogniem i mieczem, tom drugi
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Gulistan a. Golestan — dosł. „ogród różany”; arcydzieło literatury perskiej, tytuł zbioru powiastek, anegdot, przysłów, sentencji i utworów dydaktycznych, pisanych prozą i przeplatanych wierszami perskimi a. arabskimi autorstwa Sadiego z Szirazu, powst. w 1258 r. [przypis edytorski]
Gulistan — miasto w Uzbekistanie oraz alternatywny tytuł poematu Ogród róż Sadiego z Szirazu. [przypis edytorski]
Guliwer — główny bohater i narrator satyrycznej powieści Jonathana Swifta Podróże Guliwera, podróżujący po różnych miejscach takich jak m.in. Kraina Liliputów, ludzików o małym wzroście. [przypis edytorski]
Guliwer — główny bohater satyrycznej powieści Jonathana Swifta Podróże Guliwera, podróżujący po różnych miejscach takich jak m.in. Kraina Liliputów, ludzików o małym wzroście. [przypis edytorski]
gul — kwiat. [przypis autorski]
gull (ang.) — głowacz, głupiec, głupia głowa, „gamoń”. [przypis tłumacza]
gullibility (ang.) — łatwowierność. [przypis edytorski]
Gulnara — bohaterka poematu Korsarz Byrona. [przypis edytorski]
gulon — mieszczanin. [przypis edytorski]
guma (daw., pot.) — dorożka na kołach obciągniętych gumą. [przypis edytorski]
guma (daw. pot.) — dorożka na kołach obciągniętych gumą. [przypis edytorski]
gumelastyka (daw.) — kauczuk, guma. [przypis edytorski]
gumienny, co w mierze — do obowiązków gumiennego należało kontrolowanie miary dostawianych lub wydzielanych z pańskiego spichrza plonów. [przypis redakcyjny]
gumienny — dozorca robót w obejściu gospodarskim. [przypis redakcyjny]
Gumilow, Nikołaj (1886–1921) — rosyjski poeta, przedstawiciel akmeizmu, mąż Anny Achmatowej. [przypis edytorski]
gummelastyka — guma, kauczuk. [przypis edytorski]
Gumniska — dawniej wieś, obecnie część Tarnowa. [przypis edytorski]
gumno — budynek do składowania niewymłóconego zboża. [przypis edytorski]
gumno — budynek, gdzie składowano zboże przed wymłóceniem. [przypis edytorski]
gumno — budynek gospodarczy, służący do przechowywania zboża przed wymłóceniem go. [przypis edytorski]
gumno — budynek, w którym składało się zboże przed wymłóceniem. [przypis edytorski]
gumno — budynek, w którym składane było zboże przed wymłóceniem. [przypis edytorski]
gumno — budynek, w którym składano zboże przed wymłóceniem. [przypis edytorski]
gumno — część gospodarstwa wiejskiego, gdzie młócono i przechowywano zboże, niekiedy obejmująca stodołę, spichlerz itp., niekiedy oznaczająca klepisko. [przypis edytorski]
gumno — część gospodarstwa wiejskiego, gdzie młócono i przechowywano zboże, niekiedy obejmująca stodołę, spichlerz itp., czasem oznaczająca klepisko. [przypis edytorski]
gumno — część gospodarstwa wiejskiego przeznaczona na młócenie zboża lub na budynki gospodarcze. [przypis edytorski]
gumno (daw.) — budynek, w którym składa się zboże przed młóceniem. [przypis redakcyjny]
gumno (daw.) — magazyn: budynek, w którym składano zboże przed wymłóceniem. [przypis edytorski]
gumno (daw.) — stodoła, spichlerz. [przypis edytorski]
gumno — miejce młócenia zboża; podwórze wraz z budynkami gospodarskimi. [przypis edytorski]
gumno — podwórze między zabudowaniami gospodarskimi. [przypis redakcyjny]
gumno (przestarz.) — podwórze gospodarskie wraz z budynkami gospodarskimi. [przypis edytorski]
gumno (przestarz.) — stodoła; klepisko, czyli plac w stodole z twardo ubitej ziemi; a. podwórze w gospodarstwie wraz z budynkami gospodarskimi. [przypis redakcyjny]
gumno — stodoła. [przypis edytorski]
gumno — tu: budynek, w którym składano zboże przed wymłóceniem; określenie to odnosiło się również niekiedy do placu twardo ubitej ziemi w stodole, gdzie młócono zboże cepami. [przypis edytorski]
gumno — tu: podwórze gospodarstwa. [przypis edytorski]
gumy — dorożki, pełniące rolę dzisiejszych taksówek, dzieliły się na dwie kategorie w zależności od budowy ich kół: starsze miały koła z metalu, więc tocząc się po bruku hałasowały i trzęsły, a nowsze i bardziej luksusowe jeździły na kołach z gumy. Opony pneumatyczne wynaleziono w 1846 r., a do masowej produkcji weszły w końcu XIX w. [przypis edytorski]
guńka (starop.) — derka, koc. [przypis redakcyjny]
guńka — wierzchnie okrycie męskie noszone przez górali z Podhala. [przypis edytorski]
Gundolf, Friedrich właśc. Gunderfinger, Friedrich Leopold (1880–1931) – niemiecki krytyk literacki. [przypis edytorski]
gunia a. guńka — samodziałowa kurtka góralska. [przypis edytorski]
gunia — góralskie odzienie wierzchnie. [przypis edytorski]
gunia — kurta męska z wełnianego, samodziałowego sukna, ze stójką, spinana pod szyją ozdobnie, niekiedy haftowana; należy m. in. do tradycyjnego stroju górali podhalańskich. [przypis edytorski]
gunia — męskie odzienie wierzchnie górali karpackich; płaszcz o kroju poncza z szerokimi rękawami, wykonany z grubego, spilśnionego sukna. [przypis edytorski]
gunia — męskie odzienie wierzchnie górali karpackich: płaszcz o kroju poncza z szerokimi rękawami, wykonany z grubego, spilśnionego sukna. [przypis edytorski]
gunia — męskie odzienie wierzchnie górali; płaszcz o kroju poncza z szerokimi rękawami, wykonany z grubego, spilśnionego sukna. [przypis edytorski]
gunia — męskie odzienie wierzchnie górali: płaszcz o kroju poncza z szerokimi rękawami, wykonany z grubego, spilśnionego sukna. [przypis edytorski]
gunia — rodzaj kurtki z wełnianego samodziału. [przypis edytorski]
gunia — sukmana góralska, sukienna kurtka z grubej wełny. [przypis edytorski]
gunia — wełniana kurtka. [przypis redakcyjny]
gunia — wierzchnie okrycie chłopskie. [przypis edytorski]
gunia — wierzchnie okrycie męskie noszone przez górali z Podhala. [przypis edytorski]
gunia — wierzchnie okrycie męskie. [przypis edytorski]
gura (starop. forma ort.) — dziś popr.: góra. [przypis edytorski]
gurbić — marszczyć, tworzyć załamania na jakiejś powierzchni. [przypis edytorski]
gurda — pojemnik na wodę. [przypis edytorski]
gurda — rodzaj naczynia służącego do picia, zrobionego z wydrążonej tykwy. [przypis edytorski]
gurgito nel campo vasto (daw. wł.) — gardziel w rozległym polu (słowo gurgito nie występuje we współczesnym jęz. wł.); wyrażenie przywodzące na myśl użyte przez Wergiliusza w Eneidzie (I, w.118): rari nantes in gurgito vasto (nieliczni pływający po bezkresnej głębinie). [przypis edytorski]
Guriona — Γουρίων (N), Γωρίων (D), zdaje się ten sam, który w IV, III, 9 jest podany jako Gorion (Γωρίων), syn Józefa. [przypis tłumacza]
gurmandzista — łakomczuch. [przypis redakcyjny]
Gurowski, Adam (1805–1866) — dziennikarz, w 1834 roku redagował w Paryżu pismo pt. „Przyszłość”; autor wielu broszur polit.; uczestnik powstania listopadowego, należał do obozu demokratów, następnie uznał racje Rosji, stał się wyznawcą panslawizmu; przez polską emigrację uznawany za zdrajcę sprawy narodowej. [przypis edytorski]
Gurowski, Adam (1805–1866) — publicysta, uczestnik powstania listopadowego, jeden z założycieli Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Na emigracji, w roku 1834 potępił powstanie i poprosił władze carskie o amnestię dla siebie; ogłaszał artykuły i memoriały w duchu panslawizmu. [przypis edytorski]
gurt (z niem.) — pas, pasek. [przypis edytorski]
gurt (z niem.) — pas. [przypis edytorski]
gury (starop. forma ort.) — dziś popr.: góry. [przypis edytorski]
gusła — obrzędy dotyczące praktyk magicznych. [przypis edytorski]
gusła — praktyki magiczne, takie jak czary i przepowiednie. [przypis edytorski]
gusła — zaklęcia i rytuały magiczne, szczególnie w magii ludowej, związanej blisko z przyrodą. [przypis edytorski]
gustalowy (niem. Gusstahl: stal lana) — tu użyte w znaczeniu: twardy jak stal, stalowy. [przypis redakcyjny]
Gustasp i Hohorasp — dawni królowie i bohaterowie Iranu z czasów Zoroastra. [przypis tłumacza]
Gustave Doré (1832–1883) — fr. grafik, rysownik, malarz i rzeźbiarz; autor ilustracji do scen biblijnych oraz wydań książkowych m.in. Boskiej komedii Dantego, Don Kiszota Cervantesa i opowiadań Edgara Allana Poe; jego styl charakteryzuje się realizmem, a zarazem ekspresją wyrazu w duchu romantycznym. [przypis edytorski]
Gustave Flaubert (1821–1880) — pisarz francuski, jeden z twórców naturalizmu, autor m.in. Pani Bovary. [przypis edytorski]
Gustave Lanson (1857–1934) — fr. historyk i krytyk literatury. [przypis edytorski]
Gustav Stresemann (1878–1929) — jako kanclerz Niemiec podpisał w roku 1925 tzw. pakt reński, gwarantujący granice ustalone przez Traktat Wersalski: niemiecko-francuską i niemiecko-belgijską. [przypis edytorski]
Gustavus obiit M D CCC XXIII calendis novembris (łac.) — Gustaw zmarł 1 listopada 1823 r. [przypis edytorski]
