Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 4835 przypisów.
dyskordia (z łac.) — niezgoda, skłócenie. [przypis edytorski]
dyskurs (z łac.) — rozmowa, dyskusja, przemowa. [przypis edytorski]
dyskurs (z łac.) — rozmowa. [przypis edytorski]
dysocjacja (z łac.) — oddzielenie. [przypis edytorski]
dysonans (z łac.) — brak harmonii. [przypis edytorski]
dysonans (z łac.; muz.) — współbrzmienie dwóch dźwięków dających wrażenie niezgodności; tutaj przen.: sprzeczność, rozbieżność. [przypis edytorski]
dyssekcja (z łac.) — analiza, rozbiór gramatyczny i logiczny wiersza. Dziś wyraz używany wyłącznie w znaczeniu medycznym. [przypis edytorski]
dystynkcja (daw., z łac.) — rozróżnienie. [przypis edytorski]
dysymilacja (z łac.) — rozpodobnienie, odpodobnienie. [przypis edytorski]
dyszkant a. dyskant (z łac., muz.) — najwyższy głos w utworach muzycznych do XVI wieku. [przypis edytorski]
dywinatorski (z łac.) — zdolny do przewidywania przyszłości. [przypis edytorski]
dywulgować (z łac.) — ujawniać. [przypis edytorski]
dyzgust (z łac.) — niechęć, wstręt. [przypis edytorski]
Ecce agnus Dei (łac.) — oto Baranek Boży. [przypis edytorski]
Ecce Agnus Dei… (łac.) — oto Baranek Boży. [przypis edytorski]
Ecce Agnus Dei (łac.) — Oto Baranek Boży, słowa wypowiadane podczas Podniesienia. [przypis edytorski]
Ecce agnus Dei, qui tollit peccata mundi (łac.) — Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. [przypis edytorski]
Ecce deus (łac.) — oto bóg. [przypis edytorski]
Ecce homo (łac.) — oto człowiek; słowa wypowiedziane wg Biblii przez Piłata ukazującego ubiczowanego Jezusa wrogiemu tłumowi (J 19, 5); także: nazwa motywu w sztuce chrześcijańskiej przedstawiającego ubiczowanego Jezusa w koronie cierniowej. [przypis edytorski]
Ecce quam bonum et quam jucundum (łac.) — Oto jak dobrze i jak miło; Psalm 133. [przypis edytorski]
Ecce sedes hic Tonantis (łac.) — Oto siedziba Gromowładnego. [przypis edytorski]
ecce victor (łac.) — oto zwycięzca. [przypis edytorski]
ecce vir (łac.) — oto mężczyzna. [przypis edytorski]
ecclesia militans (łac.) — kościół wojujący. [przypis edytorski]
ecclesia pressa (łac.) — kościół uciśniony, cierpiący. [przypis edytorski]
editio castrata (łac.) — wydanie ocenzurowane przez pozbawienie pewnych fragmentów (dosł.: wykastrowane). [przypis edytorski]
editio princeps (łac.) — dotyczy książek: pierwsze wydanie, w szczególności cennego tekstu; tu przenośnie: cenny, wiekowy trunek. [przypis edytorski]
editio princeps (łac.) — pierwsze wydanie (pierwodruk); editio princeps Arlenii: Flavii Josephi Antiquitates Judaicae et de Bello Judaico Libri, Graece, ex recensione Arnoldi Arlenii, Basilea, Froben, 1544. [przypis edytorski]
edyl (z łac.) — urzędnik nadzorujący porządek i bezpieczeństwo miasta. [przypis edytorski]
efebie (z łac. efeb: młodzieniec) — sale, boiska i place do ćwiczeń dla młodych chłopców. [przypis edytorski]
efeminacja (z łac.) — zniewieścienie. [przypis edytorski]
effigie (łac.) — w podobiźnie, za pośrednictwem obrazu. [przypis edytorski]
ego ipsissimum (łac.) — (w najwyższym stopniu) ja samo w sobie. [przypis edytorski]
ego ipsissimus (łac.) — ja sam w najwyższym stopniu. [przypis edytorski]
Ego te absolvo. In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti, amen (łac.) — Rozgrzeszam cię. W imię Ojca, i Syna, i Ducha świętego, amen. [przypis edytorski]
ego te non amo (łac.) — nie kocham cię. [przypis edytorski]
Ego ultimus (łac.) — ja ostatni. [przypis edytorski]
egzakcja (z łac. exactio: pobór, nadzór) — ściąganie podatku na wojsko. [przypis edytorski]
egzakcja (z łac. exactio: pobór, nadzór) — ściąganie podatku na wojsko. [przypis edytorski]
egzaltować (z łac.) — wywyższać, wynosić. [przypis edytorski]
egzamin maturitatis (łac.) — egzamin dojrzałości. [przypis edytorski]
egzekucja (z łac.) — wykonanie. [przypis edytorski]
egzekutor (z łac.) — wykonawca. [przypis edytorski]
egzempcja (z łac. exemptio: wybranie, wyjęcie) — określenie z zapisów prawa kanonicznego, oznaczające przeniesienie (np. osoby lub całego zakonu) spod jurysdykcji jednego przełożonego kościelnego pod władzę innego, najczęściej wyżej postawionego w hierarchii. [przypis edytorski]
egzempcja (z łac.) — przywilej uwalniający od obowiązku nakazanego prawem. [przypis edytorski]
egzemplaryczny (z łac.) — mający charakter wzorca. [przypis edytorski]
egzercycja (z łac. a. z fr.) — ćwiczenie, wprawka. [przypis edytorski]
egzercycja (z łac.) — ćwiczenia. [przypis edytorski]
egzorta (z łac. exhortatio: napominanie) — kazanie. [przypis edytorski]
egzorta (z łac. exhortatio: napomnienie) — kazanie, zwł. skierowane do młodzieży szkolnej. [przypis edytorski]
egzorta (z łac. exhortatio: napomnienie) — krótkie kazanie okolicznościowe. [przypis edytorski]
egzulować (z łac. exulere) — iść na wygnanie, wyjechać z kraju, emigrować. [przypis edytorski]
egzystymacja (daw., z łac.) — ocena. [przypis edytorski]
Eheu (łac.) — ach. [przypis edytorski]
eheu (łac.) — niestety, ach. [przypis edytorski]
eheu (łac.) — niestety, ach; tu: aluzja słów Horacego (Pieśni II, 14): Eheu fugaces, Postume, Postume,/ labuntur anni… (Niestety, czmychające, Postumie, Postumie,/ upływają lata). [przypis edytorski]
eheu (łac.) — niestety. [przypis edytorski]
eiaculatio praecox (łac., med.) — wytrysk przedwczesny. [przypis edytorski]
eiusdem matris (łac.) — tej samej matki. [przypis edytorski]
ekloga (z łac.) — gatunek lit., utwór ukazujący wyidealizowane życie wiejskie; sielanka, idylla. [przypis edytorski]
eksakcja (z łac.) — pobór, ściąganie podatków. [przypis edytorski]
ekscelentny (z łac.) — wyborny, znakomity, doskonały. [przypis edytorski]
ekscelsiory (żart., z łac.) — wyżyny, szczyty. [przypis edytorski]
ekscepcja (daw., z łac. exceptio) — wyjątek. [przypis edytorski]
ekscepcja (daw., z łac.) — wyjątek. [przypis edytorski]
ekscepcja (z łac.) — wyjątek. [przypis edytorski]
ekscytans (z łac.) — środek pobudzający. [przypis edytorski]
eksepcja (daw., z łac.) — wyjątek. [przypis edytorski]
ekshalacja (z łac. exhalatio: wydychanie) — wyziewy, tu: promieniowanie. [przypis edytorski]
ekshibicja (z łac.) — obnażanie, wystawianie na pokaz. [przypis edytorski]
ekshibicja (z łac.) — obnażanie, wystawianie na pokaz. [przypis edytorski]
ekshortacje (z łac. exhortatio: napomnienie) — tu: egzorty, modlitwy za konających a. za zmarłych. [przypis edytorski]
ekskrementalia (z łac.) — wydaliny. [przypis edytorski]
ekskursja (z łac. a. z ros.) — wycieczka, wyprawa. [przypis edytorski]
ekskuzacyja (z łac.) — usprawiedliwienie. [przypis edytorski]
ekskuzować (daw, z łac.) — wybaczać coś komuś, usprawiedliwiać, uniewinniać. [przypis edytorski]
ekskuzować się (daw., z łac.) — usprawiedliwiać się, przepraszać. [przypis edytorski]
eksorbitancja a. egzorbitancja (daw., z łac. exorbotantia) — nadużycie prawa, bezprawne orzeczenie, wyrok, nakaz. [przypis edytorski]
eksord (z łac.) — wstęp. [przypis edytorski]
ekspatriować się (z łac.) — opuścić ojczyznę. [przypis edytorski]
ekspediować (z łac.) — wyprawiać, wysyłać. [przypis edytorski]
ekspedite (z łac.) — wyśmienicie. [przypis edytorski]
ekspektatywa (z łac.) — oczekiwanie. [przypis edytorski]
ekspensa (z łac. expensus: wyceniony; zapłacony) — wydatek. [przypis edytorski]
ekspensować (daw., z łac.) — wydawać. [przypis edytorski]
ekspensować (daw., z łac.) — zużywać; wydawać pieniądze. [przypis edytorski]
ekspensować się (daw., z łac.) — robić znaczne wydatki. [przypis edytorski]
ekspensy (daw., z łac.) — wydatki. [przypis edytorski]
ekspens (z łac. expensus) — wydatek. [przypis edytorski]
ekspens (z łac.) — koszt. [przypis edytorski]
ekspens (z łac.) — wydatek. [przypis edytorski]
ekspens (z łac.) — wydatek (tu w r.ż.). [przypis edytorski]
ekspens (z łac.) — wydatek; tu: wydatki. [przypis edytorski]
eksperiencja (daw., z łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]
eksperiencja (łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]
eksperiencja (z łac., daw.) — doświadczenie. [przypis edytorski]
eksperiencja (z łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]
eksperiencja (z łac.) — doświedczenie. [przypis edytorski]
ekspiacja (łac.) — oczyszczenie; też: żal za grzechy. [przypis edytorski]
ekspiacja (z łac.) — pokuta za popełnioną winę; przebłaganie ofiarą. [przypis edytorski]
