Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 450 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11119 przypisów.
kumora (gw.) — komora. [przypis edytorski]
kumosia (zdr.), właśc. kuma (daw.) — przyjaciółka lub sąsiadka. [przypis edytorski]
kumoszka (daw., pot.) — kuma; przyjaciółka, koleżanka. [przypis edytorski]
kumoszka — kobieta gadatliwa, plotkara. [przypis edytorski]
kumoszka (pot.) — kobieta gadatliwa, wścibska. [przypis edytorski]
kumoszka (pot.) — kobieta zajmująca się plotkami. [przypis edytorski]
kumoszka — wścibska, gadatliwa kobieta. [przypis edytorski]
„Kumoszki” — Ferrand i Minard, para jansenistów wspomnianych w księdze X. [przypis edytorski]
kumoter — ktoś z grupy osób związanych wspólnymi interesami. [przypis edytorski]
kumoter — tu: ojciec chrzestny. [przypis edytorski]
kumpiak (gw.) — szynka, udziec. [przypis edytorski]
kumpiak (gw.) — szynka, udziec; tu: udo zwierzęcia. [przypis edytorski]
kumpie (daw.) — wędlina wieprzowa. [przypis redakcyjny]
kumpoł — wyjaśnień co do tej ostatniej może udzielić sam autor lub jaki inny były oficer lejbgwardii pawłowskiego pułku, z I batalionu [przyp. Witk.]. [przypis autorski]
kum (pot.) — kolega a. powinowaty. [przypis edytorski]
kumščia — kumštis. [przypis edytorski]
kumštė — sen.: kumštis. [przypis edytorski]
kum — sąsiad, kolega. [przypis edytorski]
kum — sąsiad, znajomy. [przypis edytorski]
kum — tu: kolega, sąsiad. [przypis edytorski]
kum — tu: ojciec chrzestny. [przypis edytorski]
kum — tu: przyjaciel. [przypis edytorski]
kum — tu: przyjaciel, towarzysz. [przypis edytorski]
Kum, właśc. Kom — miasto w środkowym Iranie, u podnóża gór Kuh-e Rud; jedno ze świętych miast szyitów; w Kum, dokąd grobowiec Fatimy, żony Alego a córki Mahometa ciągnie pobożne tłumy: celem pielgrzymek do Kom jest grobowiec Fatimy al-Masumy, siostry ósmego imama Alego ar-Ridy i córki siódmego imama Musy al-Kazima. [przypis edytorski]
kumys — musujący napój alkoholowy, przyrządzany z mleka klaczy (także oślicy, wielbłądzicy, samicy jaka), znany przede wszystkim ludom koczowniczym (Mongołom, Tatarom, Kirgizom i in.). [przypis edytorski]
kumys — musujący napój ze sfermentowanego mleka końskiego, zawierający od 1% do 3% alkoholu. Ważny element kultury wielu ludów centralnej Azji. W XIX w. w Europie był nazywany mlecznym szampanem. [przypis edytorski]
kumys — napój alkoholowy ze sfermentowanego mleka, najczęściej mleka klaczy. [przypis edytorski]
kumys — napój ze sfermentowanego mleka. [przypis edytorski]
kuń (gw.) — koń. [przypis edytorski]
kuna — kółko, w które zamykano winowajców, wystawionych na sromotę publiczną. [przypis redakcyjny]
kunak — przyjaciel. [przypis autorski]
kuna — metalowa obejma na szyję, która utrzymywała skazańca przy pręgierzu. [przypis edytorski]
kuna — pręgierz; sztaba, w którą zakuwano skazańca. [przypis edytorski]
kuna — pręgierz; żelazne obręcze, w które zakuwano szyję i ręce skazanego. [przypis edytorski]
kuna — słup z kółkiem żelaznym. [przypis edytorski]
kuna — tu: obręcz. [przypis edytorski]
kuna — żelazna klatka umieszczona na rynku, w której zamykano za karę drobnych przestępców, wystawiając ich na publiczne zniewagi. [przypis edytorski]
kuna — żelazna obręcz na głowę lub rękę skazanego, przypinanego nią do słupa. [przypis edytorski]
kuna — żelazna obręcz, w którą zakuwano szyję skazańca, przymocowana do pręgierza a. ściany budynku (np. ratusza, gdzie odbywały się sądy, kościoła itp.); daw. narzędzie tortur. [przypis edytorski]
kuna — żelazne obręcze, służące do zawieszania czegoś na ścianie, także do przykuwania do ścian np. kościoła lub ratusza skazańców wystawionych na widok publiczny. [przypis edytorski]
Kun, Béla, pierwotnie Béla Kohn (1886–1939) — węgierski działacz komunistyczny, uczestnik rewolucji październikowej w Rosji 1917, przywódca komunistycznej Węgierskiej Republiki Rad (marzec–sierpień 1919); od 1920 w Rosji, po zdobyciu Krymu przez Armię Czerwoną mianowany przewodniczącym krymskiego Komitetu Rewolucyjnego; od 1921 członek Komitetu Wykonawczego Międzynarodówki Komunistycznej; w 1937 aresztowany przez NKWD, skazany na śmierć i stracony. [przypis edytorski]
Kun, Bela właśc. Kohn, Béla (1886–1939) — węgierski działacz komunistyczny, w 1919 r. współorganizator Węgierskiej Republiki Rad. Zginął w czystkach stalinowskich. [przypis edytorski]
Kundgebung (niem.) — wiec, manifestacja. [przypis edytorski]
kundlów — dziś popr. forma B. lm.: kundle. [przypis edytorski]
kundman (daw.) — klient. [przypis edytorski]
kundman (daw., z niem.) — klient. [przypis edytorski]
kundman (daw., z niem. Kunde) — klient. [przypis edytorski]
kundman (daw., z niem. Kundmann) — klient, odbiorca. [przypis edytorski]
kundmanka — stała klientka. [przypis edytorski]
kundman — klient. [przypis edytorski]
kundman (z niem. Kundmann) — stały klient, odbiorca. [przypis edytorski]
kundman (z niem.) — stały klient, odbiorca. [przypis edytorski]
kundman (z niem.) — stały odbiorca. [przypis redakcyjny]
Kundry — główna kobieca bohaterka dramatu muzycznego Ryszarda Wagnera Parsifal, archetyp kobiety-kusicielki. [przypis edytorski]
Kundry — główna kobieca bohaterka dramatu muzycznego Ryszarda Wagnera Parsifal, pokutująca grzesznica, która wyśmiała Jezusa podczas drogi krzyżowej i została za to skazana na niemożność płaczu oraz wieczną tułaczkę; próbując odkupić swoją winę, służy rycerzom świętego Graala w ich zamku, lecz jej drugą naturą jest natura kusicielki. [przypis edytorski]
kundys (daw.) — kundel. [przypis edytorski]
kundys (daw.) — pies pasterski lub gospodarski. [przypis edytorski]
kundys (daw.) — pies pasterski. [przypis edytorski]
kundys — kundel. [przypis edytorski]
Kungur — miasto w Rosji, w Kraju Permskim, siedziba administracyjna rejonu kungurskiego. [przypis edytorski]
kuniami (gw.) — końmi. [przypis edytorski]
Kunicka, Halina (ur. 1938) — piosenkarka. [przypis edytorski]
kuniczyna (gw.) — koniczyna. [przypis edytorski]
kuniec (gw.) — koniec. [przypis edytorski]
kuniec postrunka (gw.) — koniec postronka. [przypis edytorski]
kunie (gw.) — konie. [przypis edytorski]
ku niemu — do niego. [przypis edytorski]
ku niemu; (…) jego odwiedzin — forma grzecznościowa; dziś: ku panu, pana odwiedzin itp. [przypis edytorski]
ku nieruchomej gwieździe — ku północy. [przypis autorski]
Kunigas didis (z litew.) — wielki książę. [przypis autorski]
kunigas (lit.) — książę; moznowładca litewski. [przypis edytorski]
kunigas — średniowieczne określenie księcia litewskiego. [przypis edytorski]
kunigas (z litew.) — książę. [przypis edytorski]
kunigas (z litew.) — xiążę. [przypis autorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń I. Witolorauda
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Kunkietojowie (mit. litew.) — cienie rycerzy. [przypis autorski]
Kunkietojowie (mit. litew.) — cienie rycerzy. [przypis edytorski]
kunktator — człowiek zwlekający umyślnie z działaniem. [przypis redakcyjny]
kunktator (łac. cunctator) — osoba celowo z czymś zwlekająca, przesadnie ostrożna. [przypis edytorski]
Kunktator, Quintus Fabius Maximus Verrucosus (ok. 280–203 p.n.e.) — rzymski polityk i wódz, pięciokrotny konsul i dwukrotny dyktator. Przydomek Kunktator (łac. „zwlekający”) odnosi się do jego strategii rozmieszczenia wojsk podczas II wojny punickiej. [przypis edytorski]
kunktatorskie twarze — [twarze] kunktatorów (z łac.), [tj.] ludzi wahających się, nieskorych do decyzji. [przypis redakcyjny]
kunktatorstwo (łac.) — ociąganie się. [przypis edytorski]
kunktatorstwo (z łac.) — umyślne zwlekanie. [przypis edytorski]
kunktatorstwo (z łac.) — zwlekanie, opieszałość. [przypis edytorski]
kunktatorstwo (z łac.) — zwlekanie. [przypis edytorski]
kunktator (z łac.) — zwlekający, człowiek z rozmysłem odwlekający działanie. [przypis edytorski]
kunktator (z łac.) — zwlekający, osoba z rozmysłem opóźniająca rozwój wydarzeń. [przypis edytorski]
kunktować (z łac.) — zwlekać. [przypis edytorski]
ku Norymbergowi — dziś popr. forma D.lp: ku Norymberdze. [przypis edytorski]
kunstkamera — gabinet osobliwości; określano tak tworzone przez arystokratów od XVI do XVIII wieku kolekcje (np. numizmatów lub przedmiotów orientalnych) poprzedzające powstawanie współczesnych muzeów. [przypis edytorski]
Kunstmeister (niem.) — mistrz sztuk. [przypis edytorski]
kunszcik — popis, sztuczka. [przypis edytorski]
kunsztarz (daw.) — sztukmistrz, trefniś. [przypis edytorski]
kunszt (daw.) — sztuka, rzemiosło, umiejętność. [przypis edytorski]
kunszt krasomówski — sztuka pięknego i umiejętnego przemawiania. [przypis edytorski]
kunszt mnemotechniczny — umiejętność i techniki zapamiętywania. [przypis edytorski]
kunsztować — kunktować; opóźniać. [przypis edytorski]
kunsztowny — zrobiony z artyzmem i precyzją. [przypis edytorski]
kunszt pisma i pamięci sztukę, Muz wszystkich rodzicielkę (mit. gr.) — pamięć o sprawach ważnych oraz umiejętność jej utrwalenia i przekazania dzięki pismu stanowi źródło wszelkich sztuk; dlatego Muzy miały być córkami Mnemozyne, tj. Pamięci. [przypis edytorski]
kunszt — podstęp, fortel. [przypis redakcyjny]
kunszt — sztuka, tu: zabawa. [przypis redakcyjny]
