Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 449 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | polityczny | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 7628 przypisów.
delia (daw.) — wierzchni ubiór męski. [przypis edytorski]
delia — element ubioru męskiego szlachty polskiej w XVI w., strój pochodzenia orientalnego: noszony na żupanie nieprzepasany rodzaj płaszcza narzuconego na ramiona, często podbity i wykańczany futrem, z krótkimi, luźnymi rękawami i kołnierzem. [przypis edytorski]
delia — nakrycie wierzchnie, element stroju męskiego noszony przez szlachtę pol. od XVI w., szczególnie popularny wśród husarii; rodzaj płaszcza, w odróżnieniu od kontusza nieprzepasywanego, często wykańczanego lub podbitego futrem, z kołnierzem, o luźnych, rozciętych rękawach, zapinanego na ozdobne guziki. [przypis edytorski]
delia — należący do starop. stroju szlachty wierzchni ubiór męski, narzucany na żupan, podbity futrem i z futrzanym kołnierzem, przeważnie barwny. [przypis redakcyjny]
delia — okrycie wierzchnie w stroju szlachty polskiej w XVII w.; rodzaj długiego płaszcza z rękawami półdługimi, długimi lub bez (wówczas rodzaj peleryny) i kołnierzem sięgającym niekiedy do połowy pleców; delię noszono na kontusz (żupan). [przypis edytorski]
delia — rodzaj płaszcza. [przypis redakcyjny]
delia (starop.) — dawny wierzchni ubiór męski noszony przez szlachtę polską, rodzaj długiego płaszcza narzucanego na żupan, podbitego futrem i z futrzanym kołnierzem. [przypis edytorski]
delia (starop.) — rodzaj płaszcza. [przypis edytorski]
delia — w daw. stroju szlachty pol. szata wierzchnia; opończa, obszerny płaszcz podbity futrem. [przypis edytorski]
delia — wierzchnie okrycie męskie, podbite futrem. [przypis edytorski]
delia — w oryginale: la veste oltra il ginochio al piègli cade; [delia: element ubioru męskiego szlachty polskiej w XVI w., strój pochodzenia orientalnego: noszony na żupanie nieprzepasany rodzaj płaszcza narzuconego na ramiona, często podbity i wykańczany futrem, z krótkimi, luźnymi rękawami i kołnierzem; red. WL]. [przypis redakcyjny]
delia (z tur.) — długi płaszcz z obszernym kołnierzem, podbity futrem. [przypis edytorski]
deliberacja — namysł. [przypis redakcyjny]
deliberacja — rozważanie. [przypis edytorski]
deliberacja (z łac.) — rozmyślanie, rozważanie. [przypis edytorski]
deliberacje (daw., gw.) — rozmyślania. [przypis edytorski]
deliberacje (daw.) — rozważania. [przypis edytorski]
deliberacje (z łac.) — rozważania. [przypis edytorski]
deliberacji — namysłu, zastanawiania się [potrzebujące]. [przypis redakcyjny]
Deliberata morte ferocior — Horatius, Odae, 37, 29. [przypis tłumacza]
deliberatissime (łac.) — najrozmyślniej. [przypis redakcyjny]
deliberować (daw., gw.) — rozmyślać. [przypis edytorski]
deliberować (daw., gw.) — rozmyślać, rozważać. [przypis edytorski]
deliberować (daw., gw.) — rozważać, rozmyślać, dyskutować. [przypis edytorski]
deliberować (daw.) — rozważać. [przypis edytorski]
deliberować się — namyślać się. [przypis redakcyjny]
deliberować — tu: rozważać, zastanawiać się. [przypis edytorski]
deliberować (z łac.) — rozmyślać, rozważać. [przypis redakcyjny]
deliberować (z łac.) — tu: dyskutować. [przypis edytorski]
delicatum palatum (łac.) — delikatne podniebienie. [przypis edytorski]
deliciae generis humani (łac.) — chlubą rodzaju ludzkiego. [przypis redakcyjny]
Deliciae meae esse cum filiis hominum (łac.) — Prz 8, 30: „Rozkoszą moją jest być z synami ludzi”. [przypis tłumacza]
delicje (daw.) — rozkosze. [przypis redakcyjny]
delicje (daw., z łac.) — rozkosze. [przypis edytorski]
Delicki władco, o Peanie — Apollo urodzić się miał na wyspie Delos, a zwano go także Peanem (Paian), co oznacza boga niosącego pomoc i zbawienie. [przypis redakcyjny]
delie — płaszcze, opończe. [przypis redakcyjny]
delija (daw.) — delia, w daw. stroju szlachty pol. szata wierzchnia, opończa. [przypis edytorski]
delija, delia (daw.) — kurtka męska. [przypis edytorski]
delija — delia, rodzaj okrycia wierzchniego noszonego przez szlachtę; płaszcz, opończa. [przypis edytorski]
Delijczyk — Apollo, urodzony na Delos. [przypis edytorski]
delikatność — Zob. pod 43. [przypis redakcyjny]
delikwent — tu: osoba, która popełniła wykroczenie a. przestępstwo. [przypis edytorski]
delikwent — winowajca, przestępca. [przypis redakcyjny]
Delille, Jacques (1738–1813) — francuski poeta i tłumacz, autor opisowych poematów klasycystycznych (Ogrody, Ziemianin). [przypis edytorski]
Delille, Jacques (1738–1813) — francuski poeta i tłumacz, autor poematu Ogrody, jego pompatyczny styl był wzorem dla polskich poetów klasycystycznych. [przypis edytorski]
Delille, Jacques (1738–1813) — francuski poeta i tłumacz, autor poematu Ogrody, jego pompatyczny styl był wzorem dla polskich poetów klasycystycznych; poniższe strofy stanowią parodię tego stylu. [przypis edytorski]
Delille, Jacques (1738–1813) — fr. duchowny, poeta i tłumacz; członek Akademii Francuskiej; autor m.in. popularnego poematu dydaktycznego Ogrody, czyli sztuka upiększania krajobrazu (1782). [przypis edytorski]
de Linard — bohater pięknej powieści p. Krüdener [red. WL: romansu sentymentalnego Barbary von Krüdener (1764–1824) pt. Valérie (1803)]. [przypis autorski]
delineo, delineare (łac.) — narysować. [przypis edytorski]
delinkwenci — dziś popr.: delikwenci. [przypis edytorski]
delinkwent (daw.) — dziś popr.: delikwent; osoba, której los jest od kogoś zależny a. przestępca oczekujący na wyrok. [przypis edytorski]
De l'Intelligence — O inteligencji, główne dzieło słynnego francuskiego estetyka, filozofa i historyka Hippolyte'a Adolphe'a Taine'a (1828–1893), zawierające wykład podstaw filozofii naturalizmu. [przypis edytorski]
de Lira, Nicolas (ok. 1270–1349) — także: Nicolaus Lyranus, Mikołaj z Liry, urodziny w Vieille-Lyre w Normandii; franciszkanin, doktor teologii, profesor Sorbony, egzegeta Biblii, szczególnie Starego Testamentu (w oparciu m.in. o oryginał hebrajski), autor cieszących się poczytnością i uznaniem wśród średniowiecznej wykształconej elity Postillae perpetuae in universam S. Scripturam (Lyranusa cenił również m.in. Luter; krytycznie zaś odnosił się do niego Erazm z Rotterdamu). [przypis edytorski]
Delirant (łac.) — szaleją. [przypis redakcyjny]
delirii — dziś popr. forma D.lm: deliriów. [przypis edytorski]
delirium (łac.) — szaleństwo, atak choroby. [przypis redakcyjny]
delirium (łac.) — szaleństwo, majaczenie. [przypis edytorski]
delirium (łac.) — szaleństwo, majaczenie. [przypis redakcyjny]
delirium (łac.) — szaleństwo. [przypis redakcyjny]
delirium (łac.) — zaburzenie świadomości. [przypis edytorski]
delirium — maligna, brak przytomności. [przypis redakcyjny]
delirium — maligna, majaczenie. [przypis edytorski]
delirium — stan zaburzenia świadomości, często połączony z halucynacjami. [przypis edytorski]
delirium — stan zaburzenia świadomości. [przypis edytorski]
delirium — stan zaburzenia świadomości, w którym występują halucynacje. [przypis edytorski]
delirium teatralicum — majaczenie teatralne, żart. termin od: delirium tremens, majaczenie drżenne (stan zaburzeń świadomości połączony z urojeniami oraz objawami somatycznymi towarzyszący chorobie alkoholowej). [przypis edytorski]
delirium tremens (łac.: majaczenie drżenne) — ostre zaburzenie świadomości występujące u nałogowych alkoholików, objawiające się halucynacjami, lękami, niepokojem ruchowym, drżeniem mięśni. [przypis edytorski]
delirium tremens (łac.) — psychoza występująca u nałogowych alkoholików w fazie abstynencji. [przypis edytorski]
delirium tremens (łac.) — silna psychoza, występująca u nałogowych alkoholików fazie abstynencji. [przypis edytorski]
delirium tremens (łac.) — stan zaburzeń świadomości, któremu towarzyszą omamy oraz urojenia; majaczenie alkoholowe; biała gorączka. [przypis edytorski]
delirium, właśc. delirium tremens (łac.) — ostra psychoza, występująca u alkoholików w czasie abstynencji. [przypis edytorski]
delirium — zaburzenia świadomości połączone z bredzeniem i halucynacjami; (pot.) szaleństwo. [przypis edytorski]
delirium — zaburzenia świadomości połączone z halucynacjami. [przypis edytorski]
delirium (z łac.) — stan zaburzenia świadomości połączony z opowiadaniem bredni. [przypis edytorski]
delirka (pot.) — od: delirium, majaczenie, stan zaburzenia świadomości, któremu towarzyszą halucynacje. [przypis edytorski]
delirować (z łac.) — szaleć, cierpieć na obłąkanie. [przypis redakcyjny]
De litteratura res erat (łac.) — chodziło o literaturę. [przypis redakcyjny]
deliunak a. deliura — daw. okrycie wierzchnie, często szyte z czerwonego sukna, podbite futrem a. jedwabną podszewką; noszone w XVI–XVII w.; wołoszka, szuba. [przypis edytorski]
deliura a.deliunak — daw. okrycie wierzchnie, często szyte z czerwonego sukna, podbite futrem a. jedwabną podszewką; noszone w XVI–XVII w.; wołoszka, szuba. [przypis edytorski]
Deliusz — Quintus Dellius, rzymski dowódca i polityk z I w. p.n.e., kilkukrotnie zmieniał stronę, po której walczył podczas wojny domowej, by w końcu znaleźć się w obozie zwycięskiego Oktawiana Augusta. [przypis edytorski]
deliziöse — köstliche, kuriose. [przypis edytorski]
delja — suknia żołnierska wkładana na zbroję. [przypis edytorski]
della celebra puttana in tempo della regina di Polonia — sławnej prostytutki w czasach królowej polskiej. [przypis edytorski]
Dellacruz, z hiszp.: „od krzyża” — być może Juan de la Cruz, tj. Jan od Krzyża (1542–1591), hiszpański mistyk, reformator zakonu karmelitów, autor m.in. Directorium conscientiae (1626), kanonizowany w 1726. [przypis edytorski]
Della opinione regina del mondo (łac.) — O opinii królowej świata. [przypis tłumacza]
dell'arte — komedia dell'arte, ludowy teatr włoski. [przypis edytorski]
della voluttà (wł.) — rozkosz, przyjemność, zmysłowość. [przypis edytorski]
delle due Torri (wł.) — dwóch wież. [przypis edytorski]
Delliusz, właśc. Quintus Dellius — rzymski dowódca i polityk z I w. p.n.e., kilkukrotnie zmieniał stronę, po której walczył podczas wojny domowej, by w końcu znaleźć się w obozie zwycięskiego Oktawiana Augusta. [przypis edytorski]
Delmet, Paul Julien (1862–1904) — fr. kompozytor i piosenkarz. [przypis edytorski]
de longs cheveux blonds (fr.) — długie blond włosy. [przypis edytorski]
DeLorean — dwuosobowy samochód sportowy produkowany seryjnie przez DeLorean Motor Company w latach 1981–1983; jedyny samochód produkowany przez to przedsiębiorstwo, zw. też: DMC. Nadwozie samochodu miało futurystyczny w l. 80 XX w. kształt klina, karoserię z odpornej na korozję, nielakierowanej stali oraz charakterystyczne, podnoszone do góry drzwi typu skrzydła mewy. [przypis edytorski]
Delos — gr. wyspa na M. Egejskim, miejsce narodzin boga Apolla i ośrodek jego kultu. [przypis edytorski]
Delos — mała wysepka na M. Egejskim, w starożytności uważana za miejsce urodzenia Apollina i jego bliźniaczej siostry Artemidy, stanowiła jeden z głównych ośrodków kultu tego boga. [przypis edytorski]
Delos (…) został gniazdem położnym Latony — Latona, unikając zawiści Junony, schroniła się na wyspę Delos, gdzie Jowiszowi w jednym połogu urodziła dwoje bliźniąt, Dianę i Feba, to jest księżyc i słońce. Trzęsienie ziemi poprzedziło ten wypadek. [przypis redakcyjny]
delożować — eksmitować, usunąć się a. usunąć kogoś z jakiegoś miejsca. [przypis edytorski]
delożowanie — eksmitowanie, usunięcie z pomieszczeń. [przypis edytorski]
Del Rosso — postać fikcyjna, uosabiająca miłość zmysłową; Stendhal (Lisio) polemizuje z Del Rossem także w rozdz. XI. [przypis redakcyjny]
Delta — żydowska dzielnica w Aleksandrii, którą Boettger pomieszał z okolicą tejże nazwy, p. wyżej I, IX, 4, „Widły Nilowe”, uwaga. [przypis tłumacza]
Delteil (1894–1978) — pisarz francuski. [przypis edytorski]