Przypisy

k'temu (daw.) — skrócone: ku temu, do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — tu: dlatego. [przypis edytorski]

k'temu przyszło (daw.) — do tego doszło. [przypis edytorski]

która się była odłączyła (daw.) — konstrukcja czasu zaprzeszłego stosowana dla wyrażenia czynności wcześniejszej, poprzedzającej inną, o której mowa dalej; znaczenie: „która się uprzednio odłączyła”. [przypis edytorski]

któreć (daw.) — tu: które cię. [przypis edytorski]

któregom (…) wyzwalał (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: którego wyzwalałem. [przypis edytorski]

którem (…) oglądał (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: które oglądałem. [przypis edytorski]

któremuśmy się ofiarowali (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: któremu się ofiarowaliśmy. [przypis edytorski]

któren (daw.) — dziś: który. [przypis edytorski]

któren (daw., gw.) — dziś popr.: który. [przypis edytorski]

któreśmy czynili (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: które czyniliśmy. [przypis edytorski]

którycheś na obraz Twój stworzył (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: których stworzyłeś na Twój obraz. [przypis edytorski]

który czas (daw.) — jakiś czas. [przypis edytorski]

którymiśmy go otaczali (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: którymi go otaczaliśmy. [przypis edytorski]

którym znał (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: który znałem. [przypis edytorski]

któś taki (daw.) — kim jesteś. [przypis edytorski]

któż o mnie stoi (daw.) — kto o mnie dba. [przypis edytorski]

k'tobie a. ku tobie (daw.) — do ciebie. [przypis edytorski]

k'tobie (daw.) — do ciebie. [przypis edytorski]

k'tobie (daw., gw.) — ku tobie, w twoją stronę. [przypis edytorski]

ktoby chciał (daw.) — dziś popr.: kto by chciał [przypis edytorski]

ktoby (…) chciał (daw.) — dziś popr.: kto by chciał. [przypis edytorski]

ktoby mógł (daw.) — dziś popr.: kto by mógł. [przypis edytorski]

kto by takiego bawił (daw.) — z kim by taki przebywał. [przypis edytorski]

ktom ja zacz (daw.) — kim ja jestem. [przypis edytorski]

ktom ja zacz (daw.) — kim jestem. [przypis edytorski]

ktom zacz (daw.) — kim jestem. [przypis edytorski]

kto się w to wda (daw.) — kto się w to zaangażuje. [przypis edytorski]

kto wola (daw.) — kto chce. [przypis edytorski]

ktożeś ty (daw.) — kim jesteś. [przypis edytorski]

kubana (daw.) — opłata za umożliwienie transakcji a. łapówka. [przypis edytorski]

kuban (daw.) — datek, łapówka. [przypis edytorski]

kuban (daw.) — łapówka. [przypis edytorski]

kuban (daw.) — łapówka. [przypis edytorski]

kubiczny (daw.) — sześcienny, od: kubik: sześcian, kostka, pot. także jednostka objętości, szczególnie drewna a. materiałów budowlanych, równa objętości sześcianu o ustalonym boku (dziś: jeden metr sześcienny). [przypis edytorski]

kuczer (daw., z niem.) — woźnica. [przypis edytorski]

kuczka (daw.) — szałas. [przypis edytorski]

kuczma (daw.) — rodzaj czapki. [przypis edytorski]

kudy (daw.) — gdzie. [przypis edytorski]

kufa (daw.) — drewniana beczka. [przypis edytorski]

kufa (daw.) — duża, drewniana beczka do leżakowania piwa. [przypis edytorski]

kuglarstwo (daw.) — sztuczka, przedstawienie. [przypis edytorski]

kukiełka (daw.) — słodka bułka. [przypis edytorski]

kukla (daw.) — bułka; bochen chleba. [przypis edytorski]

kułak (daw.) — cios, uderzenie zaciśniętą pięścią. [przypis edytorski]

kułak (daw.) — pięść. [przypis edytorski]

kułakować (daw.) — bić, okładać kułakami, tj. pięściami. [przypis edytorski]

kulas (daw., gw.) — noga. [przypis edytorski]

kulbaczyć (daw.) — siodłać konia. [przypis edytorski]

kulomiot (daw.) — karabin maszynowy. [przypis edytorski]

kumać się (daw.) — stowarzyszać się, przyjaźnić. [przypis edytorski]

kuma (daw.) — matka chrzestna w stosunku do ojca chrzestnego i rodziców dziecka albo matka dziecka w stosunku do rodziców chrzestnych; pot.: dobra znajoma, sąsiadka; tu: baba, wiejska kobieta. [przypis edytorski]

kuma (daw., pot.) — przyjaciółka. [przypis edytorski]

kuma (daw.) — przyjaciółka, koleżanka. [przypis edytorski]

kum (daw.) — ojciec chrzestny w stosunku do matki chrzestnej i rodziców dziecka albo ojciec dziecka w stosunku do rodziców chrzestnych; pot.: dobry znajomy, sąsiad. [przypis edytorski]

kum (daw.) — tu: chrzestny. [przypis edytorski]

kumosia (zdr.), właśc. kuma (daw.) — przyjaciółka lub sąsiadka. [przypis edytorski]

kumoszka (daw., pot.) — kuma; przyjaciółka, koleżanka. [przypis edytorski]

kundman (daw.) — klient. [przypis edytorski]

kundman (daw., z niem.) — klient. [przypis edytorski]

kundman (daw., z niem. Kunde) — klient. [przypis edytorski]

kundman (daw., z niem. Kundmann) — klient, odbiorca. [przypis edytorski]

kundys (daw.) — kundel. [przypis edytorski]

kundys (daw.) — pies pasterski lub gospodarski. [przypis edytorski]

kundys (daw.) — pies pasterski. [przypis edytorski]

kunsztarz (daw.) — sztukmistrz, trefniś. [przypis edytorski]

kunszt (daw.) — sztuka, rzemiosło, umiejętność. [przypis edytorski]

kunsztyczek, właśc. kusztyczek, kusztyk (daw.) — zdr. od kusz: naczynie do picia, kubek, kielich. [przypis edytorski]

kunsztyk (daw.) — dzieło sztuki, majstersztyk; sztuczka, żart. [przypis edytorski]

kunsztyk (daw.) — dzieło sztuki. [przypis edytorski]

kupa (daw., gw.) — gromada. [przypis edytorski]

kupcowa (daw.) — tu: sprzedawczyni. [przypis edytorski]

kupcowa (daw.) — tu: sprzedawczyni; właścicielka sklepu. [przypis edytorski]

kupiący się (daw.) — skupiający się. [przypis edytorski]

kupić (daw.) — skupiać, gromadzić. [przypis edytorski]

kupić (daw.) — tu: gromadzić się. [przypis edytorski]

kupić papieru (daw.) — dziś popr.: kupić papier. [przypis edytorski]

kupić się (daw.) — gromadzić się. [przypis edytorski]

kupić się (daw.) — gromadzić się, skupiać się. [przypis edytorski]

kupić się (daw.) — gromadzić się, tłumić się. [przypis edytorski]

kupić się (daw.) — grupować się. [przypis edytorski]

kupić się (daw., gw.) — skupiać się, gromadzić się. [przypis edytorski]

kupić się (daw.) — skupiać się; gromadzić się. [przypis edytorski]

kupić się (daw.) — skupiać się, gromadzić się. [przypis edytorski]

kupić się (daw.) — skupiać się, schodzić się. [przypis edytorski]

kupić się (daw.) — zbierać się gdzieś tłumnie, ciągnąć do kogoś gromadnie. [przypis edytorski]

kupić się (daw.) — zbierać się, gromadzić się (por. skupiać się). [przypis edytorski]

kupić się (daw.) — zbierać się, gromadzić się (por. skupić się). [przypis edytorski]

kupić się (daw.) — zbierać się, gromadzić się. [przypis edytorski]

kupiec bławatny (daw.) — kupiec handlujący tkaninami. [przypis edytorski]

kupiec korzenny (daw.) — też z fr. episjer; właściciel sklepu z artykułami spożywczymi, sprowadzanymi z krajów pozaeuropejskich. [przypis edytorski]

kupi się (daw.) — skupiać się, gromadzić się. [przypis edytorski]

kupla (daw.) — pas; sprzączka u pasa. [przypis edytorski]

kupla (daw.) — rzecz kupiona. [przypis edytorski]

kupler (daw.) — stręczyciel. [przypis edytorski]

kuplerka (daw.) — stręczycielka. [przypis edytorski]

kuplerstwo (daw.) — stręczycielstwo, ułatwianie cudzego nierządu. [przypis edytorski]

kuraż (daw.) — odwaga. [przypis edytorski]

kuraż (daw.) — odwaga, śmiałość. [przypis edytorski]

kuraż (daw., z fr.) — odwaga. [przypis edytorski]