Spis treści
But w butonierceIpecacuana[1]
1
Na pierwszym moim koncercie,
(A może mi tylko śni się…)
Siedziała w trzecim rzędzie
Pani w niebieskim lisie.
Czytałem strofy rytmiczne.
10Po myślach tłukł się Skriabin[2].
Siedziały w krzesłach damy
Z welwetu i z jedwabiu.
Siedzieli w krzesłach panowie,
Patrzyli wzrokiem żabim…
15Czytałem rytmiczne strofy.
Po myślach tłukł się Skriabin…
I było wszystko, jak wszędzie.
I było wszystko, jak dzisiaj.
I była w trzecim rzędzie
20Pani w niebieskim lisie.
Pluskali miarowo w ręce.
Rozeszli się wolno po domach.
Została kremowa Nuda,
Jak duża, śliska sarkoma[3]…
25
A potem księżyc stłukłem
I gażę chciałem we frankach,
I noc miała piersi wypukłe,
Jak pierwsza moja kochanka…
A wieczór byłem maleńki…
30Płakałem w kąciku do rana
O smutnej niebieskiej Pani
Z oczami jak ipecacuana…
Przypisy
[1]
Ipekakuana prawdziwa (a. wymiotnica prawdziwa; łac. Cephaelis ipecacuanha) — gatunek wiecznie zielonego półkrzewu należący do rodziny marzanowatych. Występuje w stanie dzikim w wilgotnych lasach tropikalnych Panamy, Kolumbii i Brazylii. Jest używana w celach leczniczych. [przypis edytorski]
[2]
Skriabin — Aleksandr Nikołajewicz Skriabin (1872–1915), ros. pianista wirtuoz i kompozytor. [przypis edytorski]
[3]
sarkoma (fr. sarcome, z gr. sarks, sarkos: mięso) — w medycynie nowotwór złośliwy (zwany także mięśniakiem) rozwijający się z tkanki łącznej lub mięśniowej, bardzo szybko rozrastający się i wcześnie dający przerzuty. [przypis edytorski]
Proszę czekać...
