Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 14908 przypisów.
sprzeciwważyć (neol.) — stanowić przeciwwagę; zrównoważyć. [przypis edytorski]
sprzeczliwy (daw.) — sprzeczny. [przypis edytorski]
sprzecznemi nasiony — daw. forma N. lm; dziś popr: sprzecznymi nasionami. [przypis edytorski]
sprzecznik (daw.) — ten, który się nie zgadza, który zaprzecza. [przypis edytorski]
sprzeczność (daw.) — skłonność do sprzeczania się; tu: sprzeciw. [przypis edytorski]
sprzeczność taką wprowadzi, jak np. Eurypides z Egeuszem uczynił — Czy mowa o wystąpieniu Egeusa w Medei w. 658, czy w innej tragedii, noszącej tytuł Egeus, nie wiadomo. [Arystoteles zdaje się wskazywać, że wprowadzenie postaci Egeusza (Ajgeusa), który przybywszy do Koryntu, w trakcie rozmowy z Medeą obiecuje jej schronienie w swoim kraju, a następnie wraca do domu, jest nieuzasadnione, skoro bohaterka była czarownicą i nie potrzebowała pomocy, zaś ze spotkania z Egeuszem nic dla fabuły nie wynika; red. WL] [przypis tłumacza]
sprzeczny — tu: stojący na przeszkodzie, sprzeciwiający się. [przypis edytorski]
Sprzedać swoje prawa obywatela jest aktem takiego szaleństwa, że nie można go przypuszczać w człowieku — Mówię o niewoli branej ściśle, tak jak było u Rzymian i jak jest w naszych koloniach. [przypis autorski]
sprzedawacz — dziś: sprzedawca. [przypis edytorski]
sprzedaż prochu Norwegom w roku 1814 — podczas wojny norwesko-szwedzkiej, w wyniku której Norwegia została związana ze Szwecją unią personalną. [przypis edytorski]
sprzed „roku tysiąc osiemset czterdziestego ósmego” — tj. sprzed Wiosny Ludów, serii ludowych zrywów rewolucyjnych i narodowych w Europie w latach 1848–1849. [przypis edytorski]
sprzed wojny francusko-pruskiej… — a więc sprzed roku 1870. [przypis redakcyjny]
sprzeka (gw.) — człowiek lubiący sprzeczki. [przypis edytorski]
sprzyjaźliwąm — życzliwą, sprzyjającą. [przypis redakcyjny]
sprzyjaźny — dziś: przyjazny. [przypis edytorski]
sprzykrzyć się — stać się dla kogoś przykrym; przestać się podobać. [przypis edytorski]
sprzykrzyłem próżne jęki — dziś popr.: sprzykrzyły mi się próżne jęki. [przypis edytorski]
sprzykrzyło — znudziło. [przypis edytorski]
sprzymierzeńce — dziś popr. forma M. lm: sprzymierzeńcy. [przypis edytorski]
sprzysięga (starop.) — sprzysiężenie. [przypis redakcyjny]
sprzysiężca — tu: spiskowiec. [przypis redakcyjny]
sprzysiężenie z 19 czy 29 sierpnia — mowa o sprzysiężeniu wojskowym z 19 VIII 1820 r. [przypis edytorski]
spsować (starop.) — zepsuć. [przypis redakcyjny]
spuma (daw., z wł.) — piana. [przypis redakcyjny]
spuma (daw., z wł.) — piana, ślina. [przypis redakcyjny]
Spumantemque (…) leonem — Vergilius, Aeneida, IV, 158. [przypis tłumacza]
spurguota — pumpuruota, su pumpurais. [przypis edytorski]
spurius (łac. med.) — rzekomy, pozorny. [przypis edytorski]
spuść (gw., daw.) — zwolnij, przestań, zmniejsz. [przypis autorski]
spuść mu (daw.) — tu: oszczędź mu cierpień. [przypis edytorski]
Spuść na dół twe oczy, a lżej ci będzie wędrować tą drogą — Wizerunki pychy leżą na wspak wywrócone na skale, rozum więc radzi, ażeby im lepiej się przypatrzyć, spuścić w dół oczy, czyli stać się pokornym. [przypis redakcyjny]
spuść się na mnie (daw.) — zostaw to mnie, polegaj na mnie. [przypis edytorski]
spuścić kogo z kim (daw.) — poróżnić. [przypis redakcyjny]
spuścić kogo z kim — poróżnić. [przypis redakcyjny]
spuścić kwintę — zniżyć ton. [przypis redakcyjny]
spuścić się (daw.) — polegać, oprzeć się (na kimś), zaufać, zwierzyć się (komuś). [przypis edytorski]
spuścić się (daw.) — zaufać, zwierzyć się. [przypis edytorski]
spuścić się (daw.) — zdać się. [przypis edytorski]
spuścić się na coś — zaufać czemuś. [przypis edytorski]
spuścić się na kogo (daw.) — oprzeć się na kim, zaufać komu. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś/coś — zaufać komuś lub czemuś. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś (daw.) — polegać na kimś, liczyć na kogoś. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś (daw.) — polegać na kimś. [przypis redakcyjny]
spuścić się na kogoś (daw.) — zaufać komuś, polegać na kimś. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś (daw.) — zaufać komuś. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś (daw.) — zawierzyć komuś, podporządkować swoje działanie czyjejś opinii. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś (daw.) — zdać się na kogoś. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś — polegać na kimś. [przypis edytorski]
spuścić się w czymś na kogoś — zaufać komuś w jakiejś sprawie, powierzyć komuś jakąś sprawę. [przypis edytorski]
spuścić się (z czegoś) (daw.) — zwierzyć się. [przypis edytorski]
spuścić się z tajemnicy — wyznać tajemnicę. [przypis edytorski]
spuścić — tu: oddać; tu forma 1 os. lp cz. przysz.: spuszczę. [przypis redakcyjny]
spuścić — tu: zwierzyć. [przypis edytorski]
spuścić z tonu — stracić pewność siebie; pozbyć się hardości. [przypis edytorski]
spuścisty — spadzisty, stromy. [przypis edytorski]
spustoszono Azów ogniem i mieczem — Rosjanie zdobyli Azów w r. 1696 za Piotra Wielkiego, oddali go na mocy traktatu pokojowego w r. 1711, ale odebrali znowuż w 1739. [przypis tłumacza]
spust — spuszczenie wody ze stawu w celu wyciągnięcia ryb. [przypis redakcyjny]
spustu nie dawaj — nie popuszczaj. [przypis edytorski]
spuszczać — doić. [przypis redakcyjny]
spuszczać się (daw.) — liczyć na kogoś / na coś, pozwalać komuś / czemuś rozstrzygnąć. [przypis edytorski]
spuszczać się (daw.) — liczyć (na kogoś), polegać (na kimś). [przypis edytorski]
spuszczać się (daw.) — polegać na kimś, liczyć na kogoś, ufać komuś. [przypis redakcyjny]
spuszczać się (daw.) — ufać komuś, polegać na kimś. [przypis edytorski]
spuszczać się (daw.) — zdawać się na kogoś lub coś, polegać na kimś lub czymś. [przypis edytorski]
spuszczać się (daw.) — zdawać się na kogoś lub na coś. [przypis edytorski]
spuszczać się na coś (daw.) — liczyć na coś. [przypis edytorski]
spuszczać się na coś (daw.) — liczyć na coś, zdawać się na coś. [przypis edytorski]
spuszczać się na coś (daw.) — polegać na czymś. [przypis edytorski]
spuszczać się na coś (daw.) — polegać na czymś, zdawać się na coś. [przypis edytorski]
spuszczać się na coś (daw.) — polegać na czymś, zdawać się na coś. [przypis edytorski]
spuszczać się na co (starop.) — zdać się na co; zawierzyć czemu. [przypis edytorski]
spuszczać się na (daw.) — tu zdawać się na. [przypis edytorski]
spuszczać się na kogoś (daw.) — polegać na kimś, liczyć na kogoś. [przypis edytorski]
spych — urwisty, stromy brzeg. [przypis redakcyjny]
spychy — urwiste brzegi. [przypis autorski]
S. Pyrowicz, Przyczynek do teorii prawa autorskiego, „Gazeta Sądowa Warszawska” 1908, nr. 26, s. 424. [przypis autorski]
S. Pyrowicz, Przyczynek do teorii prawa autorskiego, „Gazeta Sądowa Warszawska” 1908, nr. 26, s. 424. [przypis autorski]
spyskać (reg.) — zryć (mówi się tak zwykle o świni ryjącej grunt). [przypis edytorski]
spyskać — stratować, przeryć ryjami. [przypis redakcyjny]
spyskać — zryć. [przypis edytorski]
spyskane (gw.) — zryte. [przypis edytorski]
spyskłać — zbrudzić, zmazać. [przypis redakcyjny]
spytać się jej (rusycyzm) — popr. z B.: spytać się ją. [przypis edytorski]
Spyta ktoś Zenona, co to natura (…) — Cyceron, O naturze bogów, II, 22. [przypis tłumacza]
spytałem jej — dziś popr.: spytałem ją. [przypis edytorski]
spytałem Loni (daw.) — dziś popr. forma D.: spytałem Lonię. [przypis edytorski]
Spytałem się, co by to było? — dziś popr. zdanie to powinno kończyć się kropką jako twierdzące; tu: zostawiono dla przykładu daw. interpunkcję. [przypis edytorski]
(…) spytał się mię Satumo, co bym sądził o naszych naukach? — dziś zdanie to powinno poprawnie kończyć się kropką. [przypis edytorski]
spytano Agesilausa (…) mężami (łac.) — Plutarch, Powiedzenia spartańskie. [przypis tłumacza]
Spytano jednego filozofa (…) sadzę człowieka — anegdota ta, powtarzana powszechnie o Diogenesie, nie znajduje potwierdzenia w żadnym ze źródeł starożytnych (Bayle). [przypis tłumacza]
Spytko z Melsztyna (1364–1399) — wojewoda krakowski, poległ w bitwie z Tatarami nad Worsklą. [przypis edytorski]
Spyt (z ukr.) — śpi. [przypis redakcyjny]
spyża (daw.) — jedzenie, pokarm. [przypis redakcyjny]
spyża (daw.) — jedzenie. [przypis redakcyjny]
spyża (daw.) — pożywienie. [przypis edytorski]
spyża (daw.) — prowiant. [przypis edytorski]
spyża (daw.) — prowiant, żywność. [przypis edytorski]
spyża — jedzenie, prowiant. [przypis edytorski]
spyża (przestarz.) — żywność, prowiant. [przypis edytorski]
spyża (przestarz.) — żywność. [przypis edytorski]
