Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 159187 przypisów.
upsnąć się (daw.) — potknąć się, zjechać na dół. [przypis redakcyjny]
upstrzona — tj. mająca wiele muszek, czarnych kropek, które kobiety przylepiały sobie na twarzy dla dodania sobie wdzięku lub w celu zakrycia defektów cery. [przypis edytorski]
upstrzony — pokryty plamkami. [przypis edytorski]
upstrzyć — tu: ozdobić. [przypis edytorski]
upuścić (starop.) — [tu:] zagrodzić. [przypis redakcyjny]
upust (daw.) — odpływ, ściek. [przypis edytorski]
urągać (daw.) — przynosić hańbę, obrażać, znieważać. [przypis edytorski]
urągać — drwić. [przypis edytorski]
urągać — drwić, szydzić. [przypis edytorski]
urągać mocy — nawiązanie do cytatu „Warszawa jedna twojej mocy się urąga, / Podnosi na cię rękę i koronę ściąga” z Reduty Ordona Adama Mickiewicza. [przypis edytorski]
urągać — naśmiewać się z kogoś. [przypis edytorski]
urągać się — dziś raczej: urągać. [przypis edytorski]
urągać się — dziś: urągać. [przypis edytorski]
urągać — ubliżać. [przypis edytorski]
urągać — wymyślać komuś a. wyrażać względem kogoś niezadowolenie. [przypis edytorski]
urągać — wymyślać komuś, obrażać kogoś. [przypis edytorski]
urągająco — w sposób wyrażający niezadowolenie lub lekceważenie. [przypis edytorski]
urąganie — drwina, wyszydzanie. [przypis edytorski]
urąganie — uwłaczanie, wymyślanie, ubliżanie. [przypis edytorski]
urągi — dziś: urągania; urąganie: uwłaczanie, wymyślanie, ubliżanie. [przypis redakcyjny]
urągliwie — ze złością i pogardą. [przypis edytorski]
urągowisko — drwienie z kogoś, wyszydzanie. [przypis edytorski]
urągowisko — obraza. [przypis edytorski]
urągowisko — wyśmiewanie się. [przypis edytorski]
ura caduca auctoritate publica (łac.) — przywileje na dobra, których własność do nas wróciła, powagą sejmową. [przypis redakcyjny]
uradnik — posterunkowy. [przypis edytorski]
uradnik (ros. урядник) — niższy stopniem policjant w carskiej Rosji. [przypis edytorski]
uradowanem — daw. forma N. i Msc. przymiotników i imiesłowów przym. r.n.; dziś tożsama z r.m.: uradowanym. [przypis edytorski]
uradzić coś (pot.) — dać radę udźwignąć coś. [przypis edytorski]
uradzić — ustalić. [przypis edytorski]
uradzić — wymyślić, dojść do wniosku. [przypis edytorski]
uradzi — tu: da radę. [przypis edytorski]
uradzi — tu: poradzi sobie. [przypis edytorski]
uragan (daw.) — dziś: huragan; tu: mnóstwo (moc, huk). [przypis edytorski]
uraganem (daw.) — dziś: huragan. [przypis edytorski]
uragan — huragan. [przypis edytorski]
uraganny — dzis: huraganowy. [przypis edytorski]
uragan (ros.) — huragan. [przypis edytorski]
Ural — łańcuch górski, będący umowną granicą między Europą a Azją. [przypis edytorski]
Uralsk — miasto w zachodnim Kazachstanie, położone na granicy Europy i Azji. [przypis edytorski]
Uranges — miasto Orange w płd.-zach. Francji, w departamencie Vaucluse. [przypis redakcyjny]
Urania dawno jego śmierć z gwiazd przewidziała — Statius, Thebaid., VIII, 551: „Ipsa diu positis lethum praedixerat astris/ Urania (…)”. [przypis redakcyjny]
Urania (gr.: niebiańska; mit. gr.) — muza astronomii. [przypis edytorski]
Urania (mit. gr.) — muza astronomii. [przypis edytorski]
Uraniburgum — obserwatorium zbudowane przez Tycho Brahe na szwedz. wyspie Huen. [przypis redakcyjny]
Uranija — Urania; tu: forma wydłużona dla zachowania rytmu jedenastozgłoskowca. [przypis edytorski]
U Ranów na ostrowiu — na wyspie Rugii. [przypis edytorski]
Uranos (gr.) a. Uranus (łac.) (mit. gr., mit. rzym.) — bóg uosabiający niebo, wspólnie z Gają (Ziemią) zrodził kolejne pokolenia bogów; obalony przez swojego syna Kronosa (rzym. Saturn). [przypis edytorski]
Uranos (mit. gr.) — bóg i uosobienie nieba, razem w Gają-Ziemią spłodził kolejne pokolenia bogów; utracił władzę nad światem w wyniku buntu, na czele którego stał jego syn Kronos. [przypis edytorski]
Uranos (mit. gr.) — bóg uosabiający niebo, syn i mąż Gai (Ziemi), z którą zrodził tytanów, cyklopów i sturękich olbrzymów. Obawiając się potęgi sturękich i cyklopów, uwięził ich w łonie Ziemi, w Tartarze. Gaja, nie chcąc dopuścić do tego, by to samo stało się z tytanami, wraz z najmłodszym z ich, Kronosem, zorganizowała spisek przeciwko Uranosowi, który został okaleczony i pozbawiony władzy. [przypis edytorski]
Uranos (mit. gr.) — Uranos (Niebo) i Gaja (Ziemia) stanowili pierwszą parę bogów. [przypis redakcyjny]
Uranowy ród — ród bogów (np. Kronosa) i tytanów jako potomków Uranosa; tych wszystkich ujarzmił zmyślnie Zeus jako władca nowego pokolenia bogów. [przypis edytorski]
Uratowałem cię (…) od całej plugawej, smrodliwej nędzy — S. Przybyszewski, Synowie ziemi, IV, s. 87. [przypis autorski]
uraz (daw.) — [dziś r.ż.] uraza. [przypis redakcyjny]
uraz (daw. forma) — [dziś r.ż.] uraza. [przypis redakcyjny]
Urbański, Aureli (1844–1901) — poeta, dramaturg. [przypis edytorski]
Urbański von Ostrymiecz, August (1866–1950) — przed I wojną światową austro-węgierski oficer i szef wywiadu wojskowego, szef biura ewidencyjnego w latach 1909–1914. [przypis edytorski]
urbanité (fr.) — światowość, obycie. [przypis edytorski]
Urban — Urban II, papież 1088–1099. [przypis redakcyjny]
Urban VIII — właśc. Maffeo Barberini (1568–1644), papież w latach 1623–1644; mecenas sztuki i nauki; początkowo protektor Galileusza, po publikacji Dialogu o dwóch najważniejszych systemach świata… (1632), zapewne osobiście urażony fragmentem dzieła, stał się mu wrogi. [przypis edytorski]
urbi et orbi (łac.) — dosł. miastu i światu (formuła błogosławieństwa wygłaszanego przez papieża w Rzymie podczas ważnych uroczystości katolickich); tu: całemu światu. [przypis edytorski]
urbi et orbi! (łac.) — miastu i światu (dziś formuła błogosławieństwa papieskiego). [przypis edytorski]
urbi et orbi (łac.) — miastu i światu (formuła używana w odniesieniu do błogosławieństwa udzielanego przez papieża po uroczystej mszy w Niedzielę Wielkanocną w Rzymie). [przypis edytorski]
urbi et orbi (łac.) — miastu i światu. [przypis edytorski]
Urbi et orbi! (łac.) — Rzymowi i całemu światu. [przypis redakcyjny]
Urbin — miasto w Umbrii. [przypis redakcyjny]
Urbino — miasto w śr. Włoszech, na wsch. od Toskanii. [przypis edytorski]
urbs Woligost apud urbaniores vocatur Julia Augusta propter urbis conditorem Julium Cesarem: (łac.) — miasto Woligoszcz przez wykształconych nazywane jest Julia Augusta, z powodu założenia go przez Juliusza Cezara. [przypis edytorski]
uręczać — dziś popr.: ręczyć, zaręczać. [przypis edytorski]
uręczać — ręczyć, zaręczać, zapewniać. [przypis edytorski]
uręczać — tu: zaręczać. [przypis edytorski]
uręczać — zaręczać. [przypis edytorski]
uręczać — zaręczać, ręczyć, zapewniać. [przypis edytorski]
uręczający — dziś: zaręczający. [przypis edytorski]
uręczyć — dziś: zaręczyć, zapewnić. [przypis edytorski]
urėdas (brus.) — dvaro ūkio tvarkytojas. [przypis edytorski]
urėdas — dvaro ūkio tvarkytojas. [przypis edytorski]
urędnik (gw., z ros. урядник) — niższy stopniem policjant w carskiej Rosji; komendant gminnego posterunku. [przypis edytorski]
urėdystė — urėdo pareigos, darbas. [przypis edytorski]
Ure, Andrew (1778–1857) — szkocki lekarz, chemik i ekonomista, jeden z pierwszych teoretyków zarządzania; w książce The Philosophy of Manufactures (Filozofia manufaktur, 1835) wychwalał istniejący system fabryczny. [przypis edytorski]
uredzać (gw.) — radzić się. [przypis edytorski]
uredzić (gw.) — poradzić, dać radę; podołać. [przypis edytorski]
uredzić (gw.) — poradzić, podołać. [przypis edytorski]
uremia (med.) — mocznica, stan zatrucia organizmu produktami przemiany materii (m.in. mocznikiem) jako przejaw zaawansowanej niewydolności nerek. [przypis edytorski]
Ure (…) seca — Tibullus, Elegiae, I, 9, 21. [przypis tłumacza]
ureus (łac.) — metalowy wąż, znajdujący się na nakryciach głowy królów egipskich, symbol władzy monarszej. [przypis redakcyjny]
ureus — wizerunek uniesionej, gotowej do ataku kobry, symbol bogini Wadżet, sprawującej boską opiekę nad faraonem i legitymizującej jego władzę. Ureus umieszczano na koronie lub diademie władcy, ponad czołem, oraz jako amulet i element dekoracyjno-magiczny budowli, sprzętów i biżuterii. [przypis edytorski]
U Reymonta dokonuje się rozbicie pierwotnej, o długim oddechu, formy powieści naturalistycznej na poszczególne obrazy, niezależnie opracowywane — S. Kołaczkowski, Kilka uwag o Reymoncie, „Przegląd Współczesny” 1926, nr 46. [przypis autorski]
urezać (z ukr.) — uciąć. [przypis redakcyjny]
Ur-flegma — złożenie niem.-polskie: praflegma; Ur- (niem.): przedrostek pra- (pierwotny, pradawny). [przypis edytorski]
urgeant (łac.) — przypilnować mają. [przypis redakcyjny]
urgebat abdicationem (łac.) — nalegał na zrzeczenie się (abdykacje). [przypis redakcyjny]
uriadnik (ros.) — niższy stopniem policjant w carskiej Rosji. [przypis edytorski]
uriantówka — gruszka. [przypis redakcyjny]
Uriasz Hetyta (bibl.) — dowódca w armii króla Dawida i mąż Batszeby; król Dawid, pragnąc Betszeby, wysłał go na placówkę, na której Uriasz musiał zginąć (2 Sm 11,15). [przypis edytorski]
Uriens — częściej: Urien, postać z legend arturiańskich: król Gore (lub Garlot), mąż siostry króla Artura; postać inspirowana historyczną osobą Uriena, władcy Rheged, celtyckiego królestwa Brytów na północy Brytanii, wymienianego w VI-wiecznych heroicznych poematach epickich; najsłynniejszy syn historycznego Uriena, Owain mab Urien, w legendach zmienił się w postać Ywaina (Uwaina, Owaina), jednego z rycerzy Okrągłego Stołu. [przypis edytorski]
Urika — francuska powieść z 1823, autorstwa księżnej Claire de Duras (1777–1828), opowiadająca o młodej Murzynce w Paryżu, wychowanej zgodnie ze standardami dziewcząt z wyższych sfer, lecz nieszczęśliwej z powodu koloru skóry. [przypis edytorski]
Urika — niem. Urica: Novelle in Versen. [przypis edytorski]
Urim i Tummim (hebr.: lm. światło i lm. doskonałość, niewinność, prawda) — dwa kamienie o różnych kolorach wmontowane do arcykapłańskiego efodu (szaty liturgicznej), noszone na piersi w pektorale. Wraz z 10 innymi kamieniami symbolizowały 12 pokoleń Izraela. Służyły do objawiania wyroków boskich. [przypis edytorski]
Urim wetuim — szlachetne kamienie, które Arcykapłan nosił na napierśniku. [przypis tłumacza]
