Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 5110 przypisów.
la mort de la Marquise de Ganges, autrement madame Castellane (fr.) — śmierć markizy de Ganges, inaczej pani Castellane. [przypis edytorski]
La mort extraordinaire d'un savant russe (fr.) — niezwykła śmierć rosyjskiego uczonego. [przypis edytorski]
la mort (fr.) — śmierć. [przypis edytorski]
La Motte, Antoine Houdar de (1672–1731) — fr. poeta i dramaturg, należący do grona tzw. „nowożytników”, wiodących spór ze zwolennikami form antycznych. [przypis edytorski]
la mouche (fr.) — muszka, plamka. [przypis edytorski]
la mouche (fr.) — muszka. [przypis edytorski]
L'amour c'eśt la vie (fr.) — Miłość to życie. [przypis edytorski]
L'amour en Allemagne — Miłość w Niemczech. [przypis edytorski]
L'amour est un oiseau rebelle… (fr.) — Miłość jest wolnym ptakiem; słowa słynnej arii wykonywanej przez główną, tytułową postać opery Carmen Georges'a Bizeta, kobietę często zmieniającą kochanków, niezdolną do stałego uczucia. [przypis edytorski]
L'amour sacré de la patrie (fr.) — święta miłości ojczyzny (zwrot w W.lp). [przypis edytorski]
lampa Akermanu — latarnia morska w Akermanie. [przypis redakcyjny]
lampa Aladyna — cudowna lampa z baśni arabskich Tysiąca i jednej nocy, za której potarciem ma się wszystko, czego się pragnie. [przypis redakcyjny]
lampa Argranda — rodzaj lampy olejowej z knotem w postaci pustej w środku rurki oraz podwójnym obiegiem powietrza, dającej kilkakrotnie więcej światła niż tradycyjne, skonstruowany ok. 1782 przez genewskiego fizyka, chemika i wynalazcę Ami Argranda (1750–1803). [przypis edytorski]
lampadario (wł.) — świecznik, żyrandol. [przypis edytorski]
lampa Davy'ego — lampa benzynowa, służąca w kopalniach do wykrywania metanu. [przypis edytorski]
lampart (daw.) — hulaka, rozpustnik, nicpoń. [przypis edytorski]
lampart (daw. reg.) — urwis, łobuz. [przypis edytorski]
lampart (daw.) — urwis, łobuz. [przypis edytorski]
lampartka (daw.) — hulanka, rozrywkowy i niemoralny styl życia. [przypis edytorski]
lampartka — hulanka, imprezowanie. [przypis edytorski]
Lampart na moim kolanie — szaty lub zbroje rycerskie zdobiono, umieszczając na ramionach, łokciach lub kolanach wizerunki głów lwów lub lampartów. [przypis edytorski]
lampartować (daw.) — oddawać się rozpuście. [przypis edytorski]
lampartować się (daw.) — prowadzić hulaszcze, próżniacze, niemoralne życie. [przypis edytorski]
lampartować się (daw.) — prowadzić rozpustne życie. [przypis edytorski]
lampartować się (daw.) — prowadzić rozpustne życie; tu: forma dk.cz.przesz.lm: polampartowali się. [przypis edytorski]
lamparty — tutaj: futro z pewnego gatunku kota cętkowanego. [przypis redakcyjny]
Lampecja, (…) Featuza (mit. gr.) — córki Heliosa, które strzegły jego świętych stad. [przypis edytorski]
Lampedusa — wyspa położona na Morzu Śródziemnym; podczas II wojny światowej Lampedusa była okupowana przez siły włoskie i niemieckie. Pełniła dla nich rolę strategicznej bazy wojskowej. W 1943 roku alianci przeprowadzili operację o kryptonimie „Corkscrew”, mającą na celu odbicie wyspy państwom Osi. 10 czerwca 1943 brytyjskie siły wylądowały na Lampedusie i po szybkim zwycięstwie wyspa przeszła pod kontrolę aliantów. Zdobycie Lampedusy było istotnym krokiem w kampanii aliantów mającej na celu przejęcie kontroli nad Morzem Śródziemnym i utworzenie bazy do dalszych operacji w regionie, w tym w alianckiej inwazji na Sycylię. [przypis edytorski]
lamperia — dekoracyjna okładzina lub listwa zdobiąca ścianę, wykonana z drewna, marmuru itp. [przypis edytorski]
lamperia (z fr. lambris) — wyłożenie dolnej części ściany deskami malowanymi, marmurem itd. [przypis redakcyjny]
lamperia (z niem.) — kolorowy pas zdobiący od podłogi do pewnej wysokości płaszczyznę ścian wewnątrz budynku. [przypis edytorski]
Lampetia z Faetusą — imiona oznaczające jasność i blask. [przypis edytorski]
Lampito — w oryginale mówi dialektem spartańskim, w tłumaczeniu zaś — góralskim. [przypis edytorski]
lampka olejna — lampa, w której światło daje spalany olej lub oliwa; znana już w starożytności. [przypis edytorski]
Lampos — koń z rydwanu Jutrzenki, imię oznacza „błyszczący”. [przypis edytorski]
lampryska — węgorz. [przypis edytorski]
Lampsacenia — Miasto w Małej Azji, siedziba kultu Priapa, który, wedle legendy, był jego założycielem. [przypis tłumacza]
Lampsakos — kolonia fokijska w Azji Mniejszej nad Hellespontem. [przypis tłumacza]
Lampsakos — staroż. portowe miasto greckie na azjatyckim brzegu Hellespontu, niedaleko wylotu cieśniny na Propontydę (morze Marmara); ob. Lapseki. [przypis edytorski]
lampucer (z niem. Lampenputzer) — latarnik, oprawiający i zapalający uliczne lampy. [przypis redakcyjny]
lamus — budynek gospodarczy, składzik. [przypis edytorski]
lamus — daw. biblioteka; składzik. [przypis edytorski]
lamus (daw.) — budynek gospodarczy stawiany przy dworach. [przypis redakcyjny]
La musique est une chose étrange! — Muzyka jest rzeczą nadzwyczajną. [przypis edytorski]
lamus — magazyn staroci. [przypis edytorski]
lamus — niewielki budynek, zazwyczaj zabezpieczony od ognia, służący jako skarbiec, ale częściej będący składem rupieci lub spiżarnią. [przypis redakcyjny]
lamus — skład starych rzeczy; rupieciarnia. [przypis edytorski]
lamus — składzik; budynek gospodarczy do przechowywania narzędzi, sprzętów gospodarczych i rzadko używanych rzeczy. [przypis edytorski]
lamus — składzik starych rzeczy, rupieciarnia; daw.: budynek gospodarczy do przechowywania narzędzi, sprzętów gospodarczych i rzadko używanych rzeczy. [przypis edytorski]
lamus — tu: składowisko rzeczy starych i niepotrzebnych. [przypis edytorski]
lamus (z niem.) — budynek, potem pomieszczenie, do przechowywania cennych przedmiotów. [przypis edytorski]
Lamy, Bernard (1640–1715) — francuski zakonnik (oratorianin), teolog i matematyk, kartezjanin, przyjaciel Malebranche'a; autor licznych pism, m.in. Entretiens sur les Sciences (Rozmowy o umiejętnościach, 1684). [przypis edytorski]
Lamy, Bernard (1640–1715) — matematyk, filozof i lekarz fr.; autor dzieł z dziedziny matematyki i filozofii (Traité de Mécanique 1679, Traité de la grandeur en général 1680, Les Éléments de géométrie 1685), a także biblistyki (Apparatus ad Biblia Sacra 1687 i in.) i retoryki (wielokrotnie wznawiana i popularna La Rhétorique ou l'art de parler, 1675). [przypis edytorski]
lana caprina (łac.) — o kozią wełnę, tj. o głupstwo. [przypis redakcyjny]
Lana — miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Trydent-Górna Adyga, w prowincji Bolzano. [przypis edytorski]
lana świeca (daw.) — [tu:] wielka świeca. [przypis redakcyjny]
lanca — broń drzewcowa lekkiej jazdy: ułanów, szwoleżerów lub lansjerów, wprowadzona na pocz. XVIII w.; tu: włócznia lub oszczep, drzewcowa broń piechoty. [przypis edytorski]
lanca — broń kawaleryjska, składająca się z metalowego grotu, osadzonego na długim drzewcu. [przypis edytorski]
lanca — drzewcowa broń jazdy. [przypis edytorski]
lanca — tu: włócznia. [przypis edytorski]
lanca (wojsk.) — broń kawaleryjska, skonstruowana z długiego drzewca i metalowego grotu. [przypis edytorski]
lanca (wojsk.) — lekka broń drzewcowa formacji kawaleryjskich, składająca się z długiego drzewca i metalowego grotu, zwykle z proporczykiem pod nim; dawniej także ogólne określenie broni drzewcowej: włócznia, pika. [przypis edytorski]
Lancelot — bohater sławnego i popularnego romansu w średnich wiekach; rycerz głośny na dworze króla Artura i kochanek jego żony, królowej Ginewry. [przypis redakcyjny]
lanceros (hiszp.) — lansjerzy, lekka kawaleria uzbrojona w lance. [przypis edytorski]
lancet — niewielki nóż chirurgiczny. [przypis edytorski]
lancetnik, Branchiostoma lanceolatum (biol.) — zwierzę morskie o smukłym, miękkim ciele, zaliczane do bezczaszkowców; wg jednej z XIX-wiecznych systematyk: Amphioxus lanceolatus. [przypis edytorski]
Lancette, Laitue, Rat (fr.) — Dosłownie: lancet, sałata, szczur. Rebus oparty na grze słów, gdyż można to przeczytać jako zdanie l'an sept le tuera: rok VII go (czyli Dyrektoriat) zabije. [przypis redakcyjny]
lancha (hiszp.) — łódź. [przypis edytorski]
lancknecht — tu: daw. hazardowa gra w karty, wywodząca się z czasów wojny trzydziestoletniej (1618–48), kiedy zyskała popularność wśród żołnierzy piechoty najemnej (lancknechtów). [przypis edytorski]
lancknecht — tu: daw. hazardowa gra w karty, wywodząca się z czasów wojny trzydziestoletniej (1618–48), kiedy zyskała popularność wśród żołnierzy piechoty najemnej (lancknechtów). [przypis edytorski]
lancknecht — tu: hazardowa gra karciana. [przypis edytorski]
lancknechty — żołnierze piechoty niemieckiej uzbrojeni w piki, halabardy itp. [przypis redakcyjny]
lancknecht — żołnierz piechoty niemieckiej na przełomie XV i XVI w. [przypis edytorski]
lancknecht — żołnierz piechoty w XV–XVI w. [przypis edytorski]
lancknecht — żołnierz zaciężnych oddziałów piechoty w XV i XVI w. w Europie. [przypis edytorski]
lancknecht (z niem.) — hazardowa gra w karty popularna do początku XX wieku. [przypis edytorski]
Lanckorońscy — polski ród magnacki, właściciele Melsztyna w latach 1744–1886. [przypis edytorski]
Lanckoroński, Franciszek — podkomorzy krakowski, starosta stobnicki, wielicki, bocheński; ożeniony z Jadwigą Morsztynówną, starościanką kowalską, wielki przyjaciel Paska. [przypis redakcyjny]
Lanckoroński, Maciej (1723–1789) — wojewoda bracławski. [przypis edytorski]
Lanckoroński, Przecław herbu Zadora (zm. 1631) — magnat kresowy, Kawaler Grobu Chrystusowego, starosta chmielnicki, przewodził Kozakom zaporoskim w wyprawach przeciw Turkom i Tatarom, rzekomy pierwszy hetman kozacki. [przypis redakcyjny]
Lanckoroński — tu: Jan Bąk-Lanckoroński (ok. 1570–1646), w 1628 rotmistrz chorągwi kozackiej, dowódca garnizonu w Pucku. [przypis edytorski]
Lancre, Pierre de, właśc. Pierre de Rosteguy Sieur de Lancre (1553–1631) — fr. prawnik, łowca czarownic, autor dzieł z zakresu demonologii i czarnoksięstwa. [przypis edytorski]
landara — ciężka i duża kareta podróżna; pot.: niezgrabny pojazd. [przypis edytorski]
landara — ciężka i duża kareta podróżna, (pot.): niezgrabny pojazd. [przypis edytorski]
landara — ciężka kareta podróżna bądź ogólnie: duży, niezgrabny pojazd konny. [przypis edytorski]
landara — ciężka kareta podróżna bądź ogólnie: niezgrabny pojazd. [przypis edytorski]
landara — duża i ciężka kareta podróżna. [przypis edytorski]
landara — duży, ciężki i niezgrabny pojazd konny. [przypis edytorski]
landara — tu: duża kareta podróżna. [przypis edytorski]
Landau — prawdop. Landau in der Pfalz, miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. [przypis edytorski]
landauska kolasa a. lando — powóz konny ze składanym dachem; nazwa miała powstać stąd, że tego rodzaju powozu użył po raz pierwszy cesarz Józef I w czasie oblężenia miasta Landau w Palatynacie (1702). [przypis edytorski]
Lander, Richard (1804–1834) oraz jego brat John Lander (1806–1839) — brytyjscy badacze Afryki Zachodniej, pierwsi Europejczycy, którzy podążyli biegiem rzeki Niger i odkryli, że prowadzi ona do Atlantyku. [przypis edytorski]
landes (fr.) — słynne wrzosowiska w Gaskonii. [przypis edytorski]
landgraf — niemiecki tytuł feudalny. [przypis edytorski]
landkuczer (daw., z niem.) — najemny woźnica z wozem. [przypis edytorski]
Land ohne Volk (niem.) — kraj bez narodu. [przypis edytorski]
lando — rodzaj czteroosobowego powozu konnego z opuszczaną budą po dwóch stronach, o przednim i tylnym siedzeniu jednakowej szerokości. [przypis edytorski]
lando — rodzaj czteroosobowego powozu konnego z opuszczaną budą. [przypis edytorski]
lando — rodzaj nadwozia samochodu z odsuwaną tylną częścią dachu. [przypis edytorski]
lando — rodzaj powozu konnego. [przypis edytorski]
