Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 112284 przypisów.
winować — winić; obarczać kogoś winą. [przypis edytorski]
winowajce (daw. forma) — dziś D.lp: winowajcy. [przypis edytorski]
winowaty (gw.) — winny. [przypis edytorski]
wino w twej Platońskiej czarze — nawiązanie do dialogu Uczta Platona. [przypis edytorski]
Winrych Kniprode, właśc. Winrich von Kniprode (ok. 1310–1382) — wielki mistrz krzyżacki w latach 1351–1382. [przypis edytorski]
winszować czego (starop.) — gratulować czego. [przypis edytorski]
winszować (daw.) — składać gratulacje, życzenia. [przypis edytorski]
winszować (daw.; z niem. wünschen) — składać życzenia; gratulować. [przypis edytorski]
winszować — gratulować. [przypis edytorski]
winszować — gratulować, składać życzenia. [przypis edytorski]
winszować — składać życzenia, gratulować (tu w znaczeniu ironicznym). [przypis edytorski]
winsz (z niem. Wunsch: życzenie; wunschen: życzyć) — z gratulacjami, życzeniami. [przypis edytorski]
wint — daw. gra karciana. [przypis edytorski]
wint — daw. gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
wint — daw. gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
wint — dawna gra karciana. [przypis edytorski]
wint — dawna gra w karty, podobna do wista. [przypis edytorski]
Winterhalter, Franz Xaver (1805–1873) — niemiecki malarz i twórca litografii, znany głównie z portretów przedstawiających członków europejskich rodów królewskich i arystokratycznych; w 1824 przybył do Paryża, gdzie stał się bardzo popularny. [przypis edytorski]
Winterhilfe (niem.) — sezonowa pomoc związana z nastaniem zimy. [przypis edytorski]
wint — gra karciana. [przypis edytorski]
wint — gra w karty podobna do wista. [przypis edytorski]
winując się (daw.) — winiąc się, obwiniając się. [przypis edytorski]
wiódł je (starop.) — wiódł ich. [przypis edytorski]
wiórko — dziś: wiórek. [przypis edytorski]
wiolencja — tu: naruszenie. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — akt przemocy. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — przemoc, gwałt. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — przemoc. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — tu: gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — tu: przemoc. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac. violentia) — przemoc; gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]
wiolin (muz.) — wyższa część muzycznej skali dźwiękowej instrumentu. [przypis edytorski]
wiolonczelę — tenorowo-basowy instrument strunowy z grupy smyczkowych. [przypis edytorski]
Wionczek, Mieczysław (1918–1988) — polski dziennikarz, korespondent PAP; opisywał sytuację na Dolnym Śląsku po bezpośrednio zakończeniu działań wojennych, relacjonował proces w Norymberdze oraz amerykańskie doświadczenia z eksplozjami atomowymi na atolu Bikini, publikował m.in. w „Przekroju”, w „Kuźnicy” i „Odrodzeniu”. [przypis edytorski]
wiorsta (daw.) — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. w dwudziestu wiorstach od miasta — dziś popr.: dwadzieścia wiorst od miasta a. o dwadzieścia wiorst od miasta. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna ros. jednostka długości, ok. 1068,8 m. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa w przybliżeniu jednemu kilometrowi. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości używana w Królestwie Polskim, wynosząca nieco ponad 1 kilometr (1066 m). [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości (zwykle drogi), ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości (1,0668 km); 7 wiorst składało się na 1 milę. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. niemetryczna rosyjska miara długości, obejmująca 500 sążni i w przeliczeniu na system metryczny wynosząca nieco ponad 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, równa ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. miara długości, równa 1,067 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. rosyjska miara długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — ros. jednostka długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — ros. miara długości wynosząca 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — rosyjska jednostka długości wynosząca ok. 1,067 km. [przypis edytorski]
wiorsta — używana w Rosji miara długości, równa ok. 1070 metrom, dzieliła się na 500 sążni. [przypis edytorski]
wiorsta (z ros.) — daw. rosyjska miara długości, równa 1066 m. [przypis edytorski]
wiorstowy — długości wiorsty, tj. około kilometra. [przypis edytorski]
wioślarzów — dziś popr.: wioślarzy. [przypis edytorski]
wioślarz (…) zgrzybiały — tj. Charon, przewożący dusze zmarłych na drugą stronę wód oddzielających świat żywych od krainy zmarłych. [przypis edytorski]
wiośnianki — tu: nowo zawiązujące się grona winogron. [przypis edytorski]
wiośnianość — tu: młodość. [przypis edytorski]
wiośniany (gw.) — wiosenny. [przypis edytorski]
wiosczana ulica — wiejska droga; droga przez wioskę. [przypis edytorski]
Wioseczka — utwór inicjujący tom Kamień filozoficzny. Nowele, satyry, groteski Lemańskiego z 1911 roku. [przypis edytorski]
wioseczkę Jerycho, niegdyś zrujnowaną głosem trąby wodza Boskiego — miasto w Judei, w pobliżu rzeki Jordan, jedno z najstarszych z nieprzerwanie zamieszkałych miast na świecie; wg Biblii zostało oblężone przez Izraelitów pod wodzą Jozuego i zdobyte dzięki temu, że na polecenie Boga przez kolejne dni okrążali je w pochodzie, a kiedy siódmego dnia towarzyszący im kapłani zadęli w trąby, a wojownicy wznieśli okrzyk wojenny, potężne mury miasta runęły (Joz 6). [przypis edytorski]
wiosły — daw. forma N.lm; dziś: wiosłami. [przypis edytorski]
wiosły — dziś popr. forma N. lm.: wiosłami. [przypis edytorski]
wiosły — dziś popr. forma N.lm: wiosłami. [przypis edytorski]
Wiosna — (niem.) Der Frühling, utwór poetycki Ewalda von Kleista (1715–1759) opublikowany w 1749 r. [przypis edytorski]
wiosnować (neol.) — przyczyniać się do charakterystycznych dla wiosny zmian w przyrodzie. [przypis edytorski]
Wiosnowaty — formacja słowotwórcza nawiązująca do takich określeń od chorób i cech, jak trędowaty, zezowaty, kołowaty itp., sugeruje, że wiosna zadziałała na wołu jak choroba. [przypis edytorski]
wiotsza — popr.: bardziej wiotka. [przypis edytorski]
wira — dziś popr. r.m.: wir. [przypis edytorski]
wiraginizm (neol.) — od łac. virago: bohaterska dziewica. [przypis edytorski]
wira (szwedz. vira) — szwedz. gra karciana dla trzech osób, bardzo popularna w XIX w. [przypis edytorski]
wiraż (z fr. virage) — zakręt drogi, toru, bieżni itp. w kształcie łuku. [przypis edytorski]
wirch — dziś: wierch. [przypis edytorski]
wirch (gw.) — wierch, szczyt górski. [przypis edytorski]
wirch (gw.) — wierch, szczyt. [przypis edytorski]
wirch (gw.) — wierch; szczyt. [przypis edytorski]
Wirchownia — ob. popr. nazwa posiadłości Hańskich na Ukrainie to Wierzchownia. [przypis edytorski]
wirch (reg.) — wierch, szczyt. [przypis edytorski]
wirchy a. wierchy (gw.) — szczyty gór. [przypis edytorski]
wirchy (również poniżej zdr. wirszyczki) — wierchy, szczyty górskie. [przypis edytorski]
Wirgil a. Wergiliusz, właśc. Publiusz Wergiliusz Maro (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski z czasów Augusta, autor Eneidy, uznawanej za narodowy epos rzymski, Bukolik (sielanek) oraz poematu dydaktycznego o rolnictwie, zatytułowanego Georgiki. Przysłużył się Horacemu, przedstawiając go Mecenasowi. [przypis edytorski]
Wirgilijusza — Wirgiliusza (właśc. Wergiliusza); tu: forma wydłużona (zgodna z daw. wymową) dla zachowania rytmu jedenastozgłoskowca. [przypis edytorski]
Wirgiliusz a. Wergiliusz (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski. [przypis edytorski]
Wirgiliusz, popr. Wergiliusz (70–19 p.n.e.) – Publiusz Wergiliusz Maro, rzymski poeta. [przypis edytorski]
Wirgiliusz — Wergiliusz (Publius Vergilius Maro, 70–19 p.n.e.) był jednym z najwybitniejszych twórców rzymskich, napisał Eneidę. Uznawany jest również za twórcę poematu Komar. [przypis edytorski]
Wirgiliusz, Wergiliusz, właśc. Publiusz Wergiliusz Maro (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski z czasów Augusta, autor Eneidy, uznawanej za narodowy epos rzymski, Bukolik (sielanek) oraz poematu dydaktycznego o rolnictwie, zatytułowanego Georgiki. Przysłużył się Horacemu, przedstawiając go Mecenasowi. [przypis edytorski]
Wirgiliusz — właśc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.), poeta, twórca rzym. eposu narodowego, Eneidy. [przypis edytorski]
Wirgiliusz z Salzburga, również: Wergiliusz (ok. 700–784) — irlandzki misjonarz, benedyktyński opat klasztoru w Salzburgu i biskup diecezji Salzburga; święty katolicki. [przypis edytorski]
Wirgiliusz, zwykle: Wergiliusz, właśc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.) — poeta, twórca rzymskiego eposu narodowego, Eneidy. [przypis edytorski]
Wirgili, zwykle: Wergiliusz, właśc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.) — poeta, twórca rzym. eposu narodowego, Eneidy. [przypis edytorski]
