Ignacy KrasickiBajki nowePasterz i morze

1

Chłop, Handel, Interes, Podróż, MorzePonad skały i rzeczki

Pędził pasterz owieczki.

Gdy zeszło zorze[2]

A ujźrzał morze,

5

Jak wspaniałe, dostojne,

Jak w zaciszu spokojne,

Jak się szklniły[3] po wodzie

Blaski słońca przy wschodzie —

Zakochał się w żywiole.

10

Więc rzekł: «Płynąć ja wolę,

Niż się tułać po ziemi

Z owieczkami mojemi».

Przedał je więc i z stratą,

A za to

15

Nakupował daktylów[4], na okręt zgromadził.

Płynął morzem, a gdy go wiatr przeciwny zdradził,

W złą chwilę

Stracił okręt i daktyle.

Więc do owiec nieborak: a gdy je pasł znowu,

20

Zoczył morze. Wspomniawszy na korzyść z obłowu[5],

Rzekł kłaniając się nisko raz, drugi i trzeci:

«Mówię to i powtarzam z przysięgą waszeci,

Bądź jeszcze pozorniejsze[6],

Bądź jeszcze spokojniejsze,

25

Szklnij się, jak chcesz, w pogodzie,

I w zachodzie, i w wschodzie;

Wiem ja, co cię łagodzi,

Wiem ja, o co tu chodzi!

Chciałoby się daktylów?… Nie uda się sztuka!

30

Panie morze! Ostrożny, kto się raz oszuka».