Przypisy

Juz mię się wsyćko tera nie dazy (gw.) — już mi się wszystko teraz nie darzy; darzyć się: szczęścić się, układać się po czyjejś myśli. [przypis edytorski]

Deotyma, Panienka z okienka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

ka a. kaj (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Kab on wskróś ziemi przepadł (gw.) — bodaj on w głębi ziemi przepadł. [przypis edytorski]

Eliza Orzeszkowa, W zimowy wieczór (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kabyśwa (gw.) — gdzie byśmy (ka: gdzie, śwa: -śmy, końcówka tzw. liczby podwójnej). [przypis redakcyjny]

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaczać (gw.) — toczyć, turlać. [przypis edytorski]

Edward Redliński, Konopielka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaczać (się) (gw.) — toczyć (się), turlać (się). [przypis edytorski]

Edward Redliński, Konopielka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kadłuszek (gw.) — kadłubek, dawne drewniane naczynie do mierzenia zboża, wykonane z wydrążonego, grubego pnia. [przypis edytorski]

Edward Redliński, Konopielka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

ka (gw.) — gdzie, gdzieś. [przypis edytorski]

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

ka (gw.) — gdzie; gdzieś. [przypis edytorski]

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

ka (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

Tadeusz Miciński, Nietota (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Kazimierz Przerwa-Tetmajer, List Hanusi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaindziej (gw.) — gdzie indziej. [przypis autorski]

Stanisław Wyspiański, Klątwa (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaindziej (gw.) — gdzie indziej. [przypis edytorski]

Stanisław Wyspiański, Klątwa (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajby (gw.) — gdzieżby. [przypis edytorski]

Stanisław Wyspiański, Klątwa (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajby ta (gw.) — gdzieżby tam. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Lili (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaj (gw.) — dokąd. [przypis edytorski]

Antonina Domańska, Historia żółtej ciżemki (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaj (gw.) — gdzie, dokąd. [przypis edytorski]

Jan Kasprowicz, Z chałupy, VII («Śpiewaj, Kasiu!»... i mgłą się powleką...) (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaj (gw.) — gdzie; gdzieś. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaj (gw.) — gdzie, gdzieś. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaj (gw.) — gdzie; kaj ta: gdzież to. [przypis edytorski]

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaj (gw.) — gdzie, kędy. [przypis autorski]

Stanisław Wyspiański, Klątwa (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaj (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

Antonina Domańska, Historia żółtej ciżemki (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Bolesław Prus, Placówka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Stanisław Wyspiański, Klątwa (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Stefan Żeromski, Róża (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaj indziej (gw.) — gdzie indziej. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajniebądź (gw.) — gdzieś, gdziekolwiek. [przypis edytorski]

Adolf Dygasiński, Listy z Brazylii (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaj niekaj (gw.) — gdzieniegdzie. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajniekaj (gw.) — gdzieniegdzie, w niektórych miejscach. [przypis edytorski]

Antonina Domańska, Historia żółtej ciżemki (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajś (gw.) — gdzieś. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajś niekaj (gw.) — gdzieniegdzie. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część trzecia - Wiosna (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajś niekajś (gw.) — gdzieniegdzie. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część druga - Zima (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajś sie zbiroł, kajś sie broł (gw.) — gdzieś się zbierał, gdzieś się brał (wybierał). [przypis edytorski]

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajsi (gw.) — gdzieś. [przypis edytorski]

Antonina Domańska, Historia żółtej ciżemki (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Rudyard Kipling, Kim (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajsi (gw.) — gdzieś. [przypis redakcyjny]

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajsim zabył (gw.) — gdzieś zapomniałem. [przypis edytorski]

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajże (gw.) — gdzież; gdzie jest. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajże (gw.) — gdzież. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kajżeście (…) chodzili (gw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: kaj chodziliście, tj. gdzie chodziliście. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kałdoba (gw.) — jama, wybój. [przypis edytorski]

Edward Redliński, Konopielka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kałdun (gw.) — brzuch. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kalenica (gw.) — pozioma krawędź na styku dwóch przeciwległych połaci dachowych. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część trzecia - Wiosna (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kamioła (gw.) — przytulia, roślina z rodziny marzanowatych. [przypis edytorski]

Eliza Orzeszkowa, Nad Niemnem, Nad Niemnem, tom pierwszy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kamionki (gw.) — kamienie. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część trzecia - Wiosna (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kamuszczek (gw.) — kamyczek. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Pielgrzymka do Jasnej Góry (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kamzela a. kamiziela (gw.) — kamizela, wierzchnie odzienie chłopskie, rodzaj długiego sukiennego kaftana z rękawami podobnego do sukmany. [przypis edytorski]

Ignacy Drygas, Wspomnienia chłopa - powstańca z 1863 r. (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kany (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

Tadeusz Miciński, Nietota (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kapcan (gw.) — tu: biedak, ktoś bez znaczenia. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Listy z Afryki (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kapcan (gw.) — tu: biedak, ktoś bez znaczenia. [przypis redakcyjny]

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kapieć (daw.; gw.) — marnieć, niszczeć; ginąć, umierać. [przypis edytorski]

Ignacy Drygas, Wspomnienia chłopa - powstańca z 1863 r. (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kapieć (gw.) — marnieć, niszczeć; ginąć, umierać. [przypis edytorski]

Edward Redliński, Konopielka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

karwas (gw.) — kawał. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Władysław Stanisław Reymont, Sprawiedliwie (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaś (gw.) — gdzieś. [przypis edytorski]

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

kaś ty jest (gw.) — gdzie ty jesteś (konstrukcja z przestawną końcówką czasownika). [przypis edytorski]

Stanisław Wyspiański, Wesele (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Kasa (gw.) — kasza. Wymowa wynika z mazurzenia, charakterystycznego zarówno dla dialektów małopolskich, jak i mazowieckich, a więc i pogranicza między nimi, na którym leżą Gałki Rusinowskie. Mazurzenie polega na wymowie spółgłosek sz, ż, cz, dż jako s, z, c, dz. Pamiętajmy, że rz nie podlega mazurzeniu. [przypis edytorski]