Footnotes

creatio mundi ex nihilo (łac.) — stworzenie świata z niczego. [przypis edytorski]

creator spiritus (łac.) — duch twórca. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; przen.: wyznanie wiary (od pierwszych słów modlitwy chrześcijańskiej stanowiącej wyznanie kanonu wiary, tzw. Składu Apostolskiego: „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego”). [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; przen. wyznanie wiary (od pierwszych słów modlitwy chrześcijańskiej: „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego”), także ogólnie: krótkie sformułowanie pełniące funkcję myśli przewodniej lub ogólnego hasła przyświecającego np. sposobowi postępowania; motto, dewiza. [przypis edytorski]

credo (łac.) —dosł.: wierzę; przen. wyznanie wiary (od pierwszych słów modlitwy chrześcijańskiej: „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego”), także ogólnie: krótkie sformułowanie pełniące funkcję myśli przewodniej lub ogólnego hasła przyświecającego np. sposobowi postępowania. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; przen.: wyznanie wiary. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; przen. wyznanie wiary, suma poglądów. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł. wierzę; przen. wyznanie wiary, suma poglądów. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; przen. wyznanie wiary, suma poglądów. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; tu metaforycznie oznacza tyle, co: deklaracja wiary (od pierwszych słów modlitwy w kościele katolickim, tzw. Wyznania wiary a. Składu Apostolskiego: „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego”). Współcześnie termin stosowany jest na określenie krótkiego sformułowania pełniącego funkcję myśli przewodniej lub ogólnego hasła przyświecającego np. dziełu lub sposobowi postępowania; motto, dewiza. [przypis edytorski]

Credo (łac.) — wierzę (pierwsze słowo modlitwy Wyznanie wiary). [przypis edytorski]

credo (łac.) — wierzę. [przypis edytorski]

credo (łac.) — wierzę; tu: modlitwa stanowiąca wyznanie kanonu wiary rzymskokatolickiej, zaczynająca się od słów „Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego (…)”. [przypis edytorski]

credo (łac.) — wyznanie wiary. [przypis edytorski]

credo (łac.) — zbiór przekonań, dosł. wyznanie wiary. [przypis edytorski]

credo quia absurdum est (łac.) — wierzę, gdyż jest to absurdalne. [przypis edytorski]

credo quia absurdum est (łac.) — wierzę, ponieważ jest to absurdalne (formuła przypisywana Tertulianowi, choć w jego tekście De Carne Christi brzmi nieco odmiennie; przez Woltera słowa te były przypisywane św. Augustynowi). [przypis edytorski]

credo quia absurdus sum (łac.) — wierzę, bo jestem absurdalny. [przypis edytorski]

Crescat! floreat! (łac.) — niech wzrasta i kwitnie. [przypis edytorski]

Crescat, vivat et floreat (łac.) — Niech wzrasta, żyje i rozkwita. [przypis edytorski]

crescite et multiplicamini (łac.) — rośnijcie i rozmnażajcie się. [przypis edytorski]

crescite (…) multiplicamini (łac.) — rośnijcie (i) rozmnażajcie się; cytat z łac. tłumaczenia Biblii. [przypis edytorski]

Crescite. Nos qui vivimus, multiplicamini (łac.) — Rozradzajcie się. My, którzy żyjemy, mnóżmy się. [przypis edytorski]

crimen (łac.) — występek, zbrodnia. [przypis edytorski]

crimen (łac.) — zbrodnia. [przypis edytorski]

crimen laesae maiestatis humanae (łac.) — zbrodnia obrazy majestatu człowieka. [przypis edytorski]

Crimen laesae maiestatis (łac.) — zbrodnia obrazy majestatu. [przypis edytorski]

crimen laesae maiestatis (łac.) — zbrodnia obrazy majestatu; termin z kodeksu prawa rzym. [przypis edytorski]

crimen lesae majestatis (łac.) — zbrodnia obrazy majestatu. [przypis edytorski]

crimen lesae Mareschali (łac.) — zbrodnia obrazy marszałka. [przypis edytorski]

crimen status (łac.) — zbrodnia stanu. [przypis edytorski]

crinis (łac.) — włos, pukiel włosów. [przypis edytorski]

crista intertrochanterica (łac., med.) — termin anatomiczny: grzebień międzykrętarzowy. [przypis edytorski]

crudelis (łac.) — okrutny; tu forma lm crudeles: okrutni. [przypis edytorski]

cubiculum (łac.) — pokój sypialny. [przypis edytorski]

cubiculum (łac.) — sypialnia. [przypis edytorski]

Cucullus non facit monachum (łac.) — kaptur nie czyni mnichem. [przypis edytorski]

cui bono (łac.) — dosł. na czyją korzyść; tu: konsekwencje. [przypis edytorski]

cui prodest (łac.) — czyja korzyść; część sentencji łac. „is fecit, cui prodest”: ten uczynił, czyja korzyść. [przypis edytorski]

cuius est condere, eius est tollere (łac.) — komu stanowić, temu i znosić (prawo). [przypis edytorski]

cuiusvis dignitatis et praeeminentiae (łac.) — jakiegokolwiek rodzaju godność i wyróżnienie. [przypis edytorski]

cum bonis bonus eris, cum malis perverteris (łac.) — będziesz dobry z dobrymi, ze złymi się zepsujesz. [przypis edytorski]

cum bonis bonus eris, cum malis perverteris (łac.) — z dobrymi będziesz dobry, ze złymi skazisz się. [przypis edytorski]

cum gladiis et fustibus (łac.) — mieczami i kijami. [przypis edytorski]

cum grano salis (łac.) — dosł.: z ziarnkiem soli; z odrobiną rezerwy, sceptycznie, nie całkiem dosłownie. [przypis edytorski]

cum grano salis (łac.) — ze szczyptą soli. [przypis edytorski]

cum grano salis (łac.) — z ziarenkiem soli, przen.: z ironią i dystansem. [przypis edytorski]

cum grzybibus (łac., żart.) — z grzybami. [przypis edytorski]

cum honore et successu (łac.) — z honorem i powodzeniem. [przypis edytorski]

cum laude (łac.) — z pochwałą (dawniej tekst pojawiający się na dyplomach ukończenia szkół średnich i uczelni wyższych). [przypis edytorski]

cum mortuis (łac.) — ze zmarłymi. [przypis edytorski]

cum nomine et sigillo principis (łac.) — z imieniem i pieczęcią księcia. [przypis edytorski]

cum omnibus titulis (łac.) — ze wszystkimi tytułami. [przypis edytorski]

cum privilegio ad imprimendum solum (łac.) — dosł.: z przywilejem monopolu drukowania; tu żart.: na wyłączność. [przypis edytorski]

cum quibus (łac.) — z czymś. [przypis edytorski]

cupiditas (łac.) — żądza, chciwość, pożądliwość. [przypis edytorski]

cupiditates (łac.) — żądze. [przypis edytorski]

curasque gerens, animosque viriles (łac.) — dźwigająca troski i obdarzona męstwem; słowa rzym. poety Wergiliusza. [przypis edytorski]

curator (łac.) — opiekun. [przypis edytorski]

curiosa (łac.) — dziwactwa, osobliwości. [przypis edytorski]

curiosum (łac.) — osobliwość. [przypis edytorski]

curriculum (łac.) — bieg, przebieg. [przypis edytorski]

cursus (łac.) — przebieg. [przypis edytorski]

curtum visum (łac.) — w skrócie mówiąc, widziadło. [przypis edytorski]

cyborium (z łac.) — naczynie na komunikanty a. tabernakulum. [przypis edytorski]

cyborium (z łac.) — tabernakulum, ozdobna puszka lub szafka do przechowywania komunikantów przy ołtarzu w czasie mszy. [przypis edytorski]

cychoreum (łac.) — cykoria. [przypis edytorski]

cygnusowy (z łac. cygnus: łabędź) — łabędzi. [przypis edytorski]

Cypraea-Madagascariensis a. Staphylaea nucleus madagascariensis (łac.) — gatunek ślimaka morskiego. [przypis edytorski]

cyrkuł (daw.; z łac. circulum: koło, okrąg) — komisariat policji (w zaborze rosyjskim; w innym znaczeniu także: administracyjna jednostka terytorialna, odpowiednik powiatu). [przypis edytorski]

cyrkuł (daw., z łac. circulus: krąg, koło) — okręg, dzielnica. [przypis edytorski]

cyrkulacja (z łac.) — obieg. [przypis edytorski]

cyrkularz (z łac.) — rozporządzenie. [przypis edytorski]

cyrkumferencja (z łac.) — obwód koła, okręgu. [przypis edytorski]

cyrkumstancja (daw., z łac.) — okoliczność. [przypis edytorski]

cysterna (z łac.) — zbiornik, rezerwuar cieczy. [przypis edytorski]

daemon meridianus (łac.) — demon południowy. [przypis edytorski]

da iurandi (łac.) — przysięgnij; daj słowo. [przypis edytorski]

da mihi potum (łac.; żart.) — daj mi popić (być pijanym). [przypis edytorski]

dare (łac.) — dawać. [przypis edytorski]

data (łac.) — dane. [przypis edytorski]

dataria (z łac. datare: datować) — władza w kurii rzymskiej zajmująca się sprawami łask, rozdzielaniem pomniejszych beneficjów i potwierdzaniem aktów prawnych wydawanych przez stolicę apostolską. [przypis edytorski]

datis (łac.) — datków. [przypis edytorski]

dativo (łac.) — w celowniku. [przypis edytorski]

datum (łac.) — dany (w znaczeniu: napisany). [przypis edytorski]

debitoribus (łac.) — forma Dativu a. Ablativu pluralis od debitor: dłużnik, winowajca, odstępca (przekraczający granice); dłużnikom; tu: bez większego sensu. [przypis edytorski]

debitor (łac.) — dłużnik. [przypis edytorski]

de caeteris (łac.) — o innym; o czym innym; o innych sprawach a. pozostałych osobach. [przypis edytorski]

Decembris 20 die (łac.) — dnia 20. grudnia. [przypis edytorski]

Decipimur votis et tempore fallimur et mors; Deridet curas, anxia vitae nihil (łac.) — „Zwodzą nas modlitwy i oszukuje czas i śmierć / Szydzi z trosk, trwożne życie [jest] niczym”. [przypis edytorski]

de contempto mundi (łac.) — o pogardzie świata. [przypis edytorski]

De contemptu mundi (łac.) — O pogardzeniu światem. [przypis edytorski]

decorum, decori (łac.) — tu: przyzwoitość. [przypis edytorski]

decorum (łac.) — powaga bądź styl stosowny do tematu. [przypis edytorski]

decorum (z łac.) — ozdobność, powaga, także: wysłowienie a. styl właściwe dla tematu. [przypis edytorski]

decorum (z łac.) — tu: ponieważ tak wypadało (dosł: poczucie stosowności, zwł. w dziele sztuki). [przypis edytorski]

de cunctis (łac.) — o wszystkich. [przypis edytorski]

dedecet (łac.) — to niewłaściwe, niegodne; nie godzi się. [przypis edytorski]

de domo (łac.) — z domu (nazwisko panieńskie). [przypis edytorski]

de domo (łac.) — z domu. [przypis edytorski]