Przypisy

eksorbitancja a. egzorbitancja (daw., z łac. exorbotantia) — nadużycie prawa, bezprawne orzeczenie, wyrok, nakaz. [przypis edytorski]

eksord (z łac.) — wstęp. [przypis edytorski]

ekspatriować się (z łac.) — opuścić ojczyznę. [przypis edytorski]

ekspediować (z łac.) — wyprawiać, wysyłać. [przypis edytorski]

ekspedite (z łac.) — wyśmienicie. [przypis edytorski]

ekspektatywa (z łac.) — oczekiwanie. [przypis edytorski]

ekspensa (z łac. expensus: wyceniony; zapłacony) — wydatek. [przypis edytorski]

ekspensować (daw., z łac.) — wydawać. [przypis edytorski]

ekspensować (daw., z łac.) — zużywać; wydawać pieniądze. [przypis edytorski]

ekspensować się (daw., z łac.) — robić znaczne wydatki. [przypis edytorski]

ekspensy (daw., z łac.) — wydatki. [przypis edytorski]

ekspens (z łac. expensus) — wydatek. [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — koszt. [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — wydatek. [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — wydatek (tu w r.ż.). [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — wydatek; tu: wydatki. [przypis edytorski]

eksperiencja (daw., z łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (z łac., daw.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (z łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (z łac.) — doświedczenie. [przypis edytorski]

ekspiacja (łac.) — oczyszczenie; też: żal za grzechy. [przypis edytorski]

ekspiacja (z łac.) — pokuta za popełnioną winę; przebłaganie ofiarą. [przypis edytorski]

eksplikacja (z łac.) — wyjaśnienie, wytłumaczenie. [przypis edytorski]

eksplikacje (z łac.) — wytłumaczenie, wyjaśnienia. [przypis edytorski]

eksplikować (daw., z łac.) — tłumaczyć, wyjaśniać. [przypis edytorski]

ekspozycja (z łac.) — tu: sposób przedstawienia, ukazania rzeczy. [przypis edytorski]

ekspresja (daw., z łac.) — wyrażenie. [przypis edytorski]

ekspresjonizm (z łac. expressio: wyraz, wyrażenie) — kierunek w sztuce i w literaturze, zakładający gwałtowne oddziaływanie na emocje odbiorcy, operujący dynamiczną i zniekształcona formą. [przypis edytorski]

eksprobracja (daw., z łac.) — zarzut. [przypis edytorski]

ekspropriacja (z łac.) — wywłaszczenie; przymusowe pozbawienie własności. [przypis edytorski]

ekspulsja (z łac.) — wypędzenie; odebranie wioski. [przypis edytorski]

eksterioryzacja (z łac.) — doświadczenie przebywania duszy poza ciałem. [przypis edytorski]

ekstern (z łac. externus: zewnętrzny) — osoba ucząca się samodzielnie, która w szkole zdaje tylko egzaminy. [przypis edytorski]

ekstraordynaryjny (daw., z łac.) — nadzwyczajny. [przypis edytorski]

ekstraordynaryjny (z łac., daw.) — nadzwyczajny. [przypis edytorski]

ekstraordynaryjny (z łac.) — nadzwyczajny. [przypis edytorski]

ekstraordynaryjny (z łac.) — niezwykły, nadzwyczajny. [przypis edytorski]

ekwator (daw., z łac.) — równik. [przypis edytorski]

ekwilibrystyka (z łac. aequilibrium: równowaga) — zachowywanie równowagi ciała w trudnych warunkach. [przypis edytorski]

ekwiwalent (z łac.) — odpowiednik; tu: coś tej samej wartości. [przypis edytorski]

elaborat (z łac. elaboratus: wypracowany) — tu: produkt. [przypis edytorski]

elaeothesium (łac.) — pomieszczenie w łaźni, w którym nacierano ciało olejkami. [przypis edytorski]

electae armaturae vir (łac.) — człowiek o wybornym uzbrojeniu. [przypis edytorski]

electrum (łac.) — bursztyn. [przypis edytorski]

electus ad arma (łac.) — wybrany do broni. [przypis edytorski]

electus ad resistendum (łac.) — wyvrany do stawiania oporu. [przypis edytorski]

electus ante robustos (łac.) — wybrany przed silnymi. [przypis edytorski]

electus a ratione (łac.) — wybrany ze względu na rozum. [przypis edytorski]

electus armiger (łac.) — tu raczej „wybrany szlachcic” niż „wybrany giermek”. [przypis edytorski]

electus armis (łac.) — wyborny z uwagi na broń. [przypis edytorski]

elegantiae arbiter (łac.) — znawca, autorytet w sprawach dobrego gustu. [przypis edytorski]

elegia in obitum (łac.) — elegia na odejście (na śmierć). [przypis edytorski]

elephantiasis (łac., med.) — słoniowacizna, choroba polegająca na patologicznym zgrubieniu kończyn, głównie nóg. [przypis edytorski]

eliberować się (z łac.) — uwolnić się. [przypis edytorski]

emulacja (daw., z łac.) — rywalizacja. [przypis edytorski]

emulacja (z łac.) — konkurowanie z czyimiś osiągnięciami poprzez ich twórcze naśladownictwo. [przypis edytorski]

emulacja (z łac.) — naśladownictwo. [przypis edytorski]

emulacja (z łac.) — rywalizacja. [przypis edytorski]

emul (daw., z łac.) — współzawodnik, konkurent. [przypis edytorski]

emul (daw., z łac.) — współzawodnik, przeciwnik. [przypis edytorski]

emulować (daw., z łac.) — rywalizować, współzawodniczyć. [przypis edytorski]

emulować (z łac.) — rywalizować. [przypis edytorski]

ens realissimum (łac.) — byt najbardziej realny; kantowskie określenie Boga. [przypis edytorski]

ens realissimum (łac.) — byt najbardziej realny (termin zaczerpnięty z filozofii Kanta). [przypis edytorski]

entia praeter necessitatem non esse minuenda (łac.) — byty wykraczające poza to, co potrzebne, nie powinny być redukowane. [przypis edytorski]

eodem libro (łac.) — w tej samej księdze. [przypis edytorski]

eo instante (łac.) — w tej chwili. [przypis edytorski]

eo ipso (łac.) — tym samym. [przypis edytorski]

eo modo (łac.) — na swój sposób. [przypis edytorski]

eo modo (łac.) — w ten sposób. [przypis edytorski]

epilator (z łac.) — niewolnik usuwający zbędne owłosienie, wykonujący depilację. [przypis edytorski]

epinicium (łac.) — pieśń pochwalna ku czci zwycięzcy. [przypis edytorski]

epistoła (daw., z łac. epistola) — list; dziś: długi, nudny list. [przypis edytorski]

epistolarny (łac.) — dotyczący listów, utworów w formie listów. [przypis edytorski]

epitheton ornans (łac.) — epitet stały, powtarzający się zawsze przy tym samym rzeczowniku. [przypis edytorski]

e pluribus unum (łac.) — jedno uczynione z wielu; motto na pieczęci USA. [przypis edytorski]

Eques polonus sum (łac.) — jestem polskim rycerzem. [przypis edytorski]

erectioris ingenii (erectius ingenium, łac.) — gwałtowniejszego charakteru, żywszej inteligencji. [przypis edytorski]

ergastulum (łac.) — starożytne więzienie, umieszczone w posiadłościach zamożnych Rzymian. [przypis edytorski]

Ergo bibamus (łac.) — więc pijmy. [przypis edytorski]

ergo Deus non est (łac.) — zatem Boga nie ma. [przypis edytorski]

ergo excludatur (łac.) — więc niech będzie wykluczony. [przypis edytorski]

ergo (łac.) — a więc. [przypis edytorski]

ergo (łac.) — więc, a zatem. [przypis edytorski]

ergo (łac.) — więc, a zatem. [przypis edytorski]

ergo (łac.) — więc, a zatem; z powodu. [przypis edytorski]

ergo (łac.) — więc. [przypis edytorski]

ergo (łac.) — więc; spójnik używany tradycyjnie przy budowaniu dowodu logicznego. [przypis edytorski]

ergo (łac.) — więc, zatem. [przypis edytorski]

ergo (łac.) — zatem, więc. [przypis edytorski]

ergo moriendum (łac.) — a więc trzeba umierać. [przypis edytorski]

Erigens de stercore pauperem ut collocet eum cum principibus populi sui. (łac.) — podnosi ubogiego z rynsztoka, aby postawić go pomiędzy pierwszymi w jego narodzie. [przypis edytorski]

Eritis sicut Deus, scientes bonum et malum (łac.) — bądźcie jak Bóg, znający dobro i zło (kwestia diabła wypowiadana w biblijnej Księdze Rodzaju). [przypis edytorski]

eroticissimus (łac.) — najbardziej erotyczny (końcówka -issimus tworzy w łacinie stopnień najwyższy przymiotnika). [przypis edytorski]

errare humanum est (łac.) — błądzenie jest rzeczą ludzką. [przypis edytorski]

error (łac.) — błąd. [przypis edytorski]

error (z łac.) — błąd. [przypis edytorski]

erygować (z łac.) — ufundować. [przypis edytorski]

erygować (z łac.) — wznieść, wybudować. [przypis edytorski]