Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 450 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | czeski | dawne | francuski | gwara, gwarowe | hiszpański | łacina, łacińskie | medyczne | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | rosyjski | rodzaj żeński | środowiskowy | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 2329 przypisów.
ukoić — uspokoić, pocieszyć. [przypis edytorski]
ukoje — dziś popr.: ukojenia. [przypis edytorski]
ukojenia i zrównoważenia uczuć tego rodzaju — Wyraz κάθαρσις (katharsis) znaczy dosłownie: oczyszczenie. Jakie znaczenie przywiązywał do niego Arystoteles, określić dzisiaj dokładnie niepodobna, zwłaszcza że i w Polityce (VIII, 7) dostatecznych o tym wyjaśnień nie znajdujemy. Zdaje się, że wytłumaczenie tego wyrazu przez „ukojenie i zrównoważenie” jest stosunkowo najodpowiedniejsze. Było zrazu mniemanie, że Arystoteles w tym miejscu gdzieś musiał podać określenie „katharsis”, ale że ustęp ten zaginął. Przeciwko zdaniu temu przemawiają jednak niektóre ważne względy. Najprzód, rozjaśniając pojęcie tego wyrazu już w tym rozdziale, byłby zmuszony mówić o wielu warunkach tragedii, które porządek rzeczy pozwalał mu dopiero później rozwinąć, musiałby był zatem albo mówić niezrozumiale, albo porządek rozbioru zwichnąć. Ale i na innym miejscu w naszym tekście mowy o tym być nie mogło, bo miejsca takiego stosownego w rozprawie naszej nie ma dzisiaj nigdzie. Natomiast z ustępu jednego w Proklosie (diss.[ertatio] 4, 1 Pracli in Platonis Rem Publicam Commentarii, p. 362) wypływa, że Arystoteles, występując przeciw zdaniu Platona, potępiającemu zarówno tragedię, jak komedię, bronił jednego i drugiego i wykazywał bezpodstawność takiego surowego sądu rozbiorem wpływu wywieranego na widzów tak przez tragedię, jak przez komedię. Jest więc rzeczą najprawdopodobniejszą, że wyjaśnienie owej „katharsis”, które jeszcze Proklos czytał, musiało znajdować się w drugiej księdze Poetyki, dzisiaj nieznanej, i to po rozbiorze komedii. [przypis tłumacza]
ukojić (starop.) — tu: uspokoić. [przypis edytorski]
ukoju — D.lp; dziś: ukojenia. [przypis edytorski]
ukołysaj — dziś popr. forma 2 os. lp trybu rozkazującego: ukołysz. [przypis edytorski]
Ukołysany, marzył o wilku żelaznym — Podług tradycji, wielki książę Gedymin miał sen na Górze Ponarskiej o wilku żelaznym i za radą Wajdeloty Lizdejki założył miasto Wilno. [przypis autorski]
ukoleba — dziś popr. forma: ukolebie; ukolebać — ukołysać; tu: uspokoić. [przypis edytorski]
ukoloryzowane — ozdobione. [przypis redakcyjny]
ukończyła pensją (daw.) — dziś: ukończyła pensję. [przypis edytorski]
ukonfederować się — stowarzyszyć się; konfederacja — regionalny lub ogólnokrajowy związek szlachty, dążącej do zrealizowania określonych celów. [przypis edytorski]
ukontentować (daw.) — zadowolić. [przypis edytorski]
ukontentować — zadowolić. [przypis edytorski]
ukontentowanie — daw. odczuć zadowolenie, satysfakcję. [przypis edytorski]
ukontentowanie (daw.) — zadowolenie. [przypis edytorski]
ukontentowanie (daw., z łac.) — zadowolenie. [przypis edytorski]
ukontentowanie — zadowolenie. [przypis edytorski]
ukontentowanie (z łac.) — zadowolenie. [przypis edytorski]
ukontentowanie (z łac.) — zadowolenie, radość. [przypis edytorski]
ukontentowan — ukontentowany (daw. krótka forma przym.), zadowolony. [przypis edytorski]
ukontentowany (daw.) — zadowolony. [przypis edytorski]
ukorzeniu — w wydaniu z r. 1870: upokorzeniu. [przypis redakcyjny]
ukos — tu: pokos. [przypis edytorski]
ukować (starop. forma) — ukuć, wykuć. [przypis edytorski]
ukować — wykuć. [przypis edytorski]
ukowany — ukuty, wykuty. [przypis edytorski]
ukradła ćwierć Wergiliusza — Opowieść Nanny o baronie jest parafrazą przygód Eneasza i Dydony z Eneidy Wergiliusza. [przypis redakcyjny]
ukradł Brandymarta ojcu maluśkiego i na Sylwańskiej pilno fortecy go chował — (Sylwańska forteca: Rocca Sylvana); Bardyn, sługa Monodanta, króla Dammogiru, obrażony przez niego, wykradł mu z zemsty syna Bramadora, którego przezwał Brandymartem, i sprzedał go panu na Rocca Silvana. Później, żałując swego postępku, pozostał przy dziecku jako wychowawca. [przypis redakcyjny]
ukradli sprzęty kościelne do mszy i ukryli je pod dzwonnicą (…) oto (…) strasznie alegoryczne określenie — Znaczenie tej aluzji ciemne. [przypis tłumacza]
ukraiński (daw.) — kresowy, pograniczny. [przypis edytorski]
ukraina (daw.) — kresy, granica. [przypis edytorski]
ukraina (daw.) — kresy, pogranicze. [przypis edytorski]
ukraina (starop.) — pogranicze, kresy państwa. [przypis redakcyjny]
ukraina — tu: kresy, granica. [przypis edytorski]
ukraina — tu: kresy. [przypis edytorski]
ukraina — tu: pogranicze. [przypis edytorski]
ukrajać — dziś popr.: ukroić. [przypis edytorski]
ukrajny — pograniczny. [przypis edytorski]
ukrasić (daw.) — ozdobić. [przypis edytorski]
ukrasić — upiększyć. [przypis edytorski]
ukraszono — raczej spodziewalibyśmy się: ukradziono. [przypis redakcyjny]
ukrócić — tu: pohamować. [przypis edytorski]
ukrócić — zmniejszyć, powstrzymać. [przypis redakcyjny]
ukróciciel — poskromiciel; ten, który ukrócił (siłą) czyjeś dążenia, aspiracje, plany. [przypis edytorski]
ukryć — tu: zakryć. [przypis edytorski]
ukryli byli — konstrukcja czasu zaprzeszłego; znaczenie: ukryli wcześniej, uprzednio. [przypis edytorski]
ukryte światło stanęło na korcu — por Mt 5,14-16: Wy jesteście światłem świata. 14 Nie może się ukryć miasto leżące na górze. 15 Ani nie zapalają lampy i nie kładą jej pod korcem, lecz na świeczniku, i świeci wszystkim w domu. 16 Niech tak świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i oddali chwałę Ojcu waszemu w niebie. [przypis edytorski]
ukryty — tu: zakryty. [przypis edytorski]
ukrzepiający (daw.) — pokrzepiający, wzmacniający. [przypis edytorski]
ukrzepić (daw.) — wzmocnić. [przypis edytorski]
ukrzepić — wzmocnić. [przypis edytorski]
ukrzepienie — umocnienie, pokrzepienie. [przypis edytorski]
ukrzywdzić (daw.) — skrzywdzić, wyrządzić krzywdę. [przypis edytorski]
ukrzyżowaliście i zgładzili (daw.) — konstrukcja, w której końcówka fleksyjna pierwszego czasownika ma zastosowanie również dla kolejnego (kolejnych); dziś: ukrzyżowaliście i zgładziliście. [przypis edytorski]
u księcia wojewody wileńskiego — u Janusza Radziwiłła herbu Trąby (1612–1655), hetmana wielkiego litewskiego i wojewody wileńskiego. [przypis edytorski]
u Księcia — Zapewne u Ks. Adama Czartoryskiego. [przypis redakcyjny]
ukształcenie (daw.) — ukształtowanie; wykształcenie. [przypis edytorski]
ukształcenie — ukształtowanie. [przypis edytorski]
ukształcony (daw.) — wykształcony. [przypis edytorski]
u któregom się (…) znajdował — u którego się znajdowałem (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika). [przypis edytorski]
ukulturowany — dziś popr.: ukulturalniony a. kulturalny. [przypis edytorski]
ukusić (starop.) — ukąsić, ugryźć. [przypis edytorski]
ukusić — ugryźć, skosztować. [przypis edytorski]
ukwalifikowany (daw.) — wykwalifikowany. [przypis edytorski]
ukwapliwy (starop. forma) — skwapliwy. [przypis edytorski]
ukwapliwy (starop.) — pospieszny; pochopny. [przypis edytorski]
ukwapliwy (starop.) — skwapliwy, pochopny, prędki, szybko działający. [przypis edytorski]
ukwapliwy (starop.) — skwapliwy, pochopny. [przypis edytorski]
ukwapliwy (starop.) — skwapliwy, pośpieszny. [przypis edytorski]
ukwapliwy (starop.) — skwapliwy; pospiesznie działający. [przypis edytorski]
ukwapliwy (starop.) — skwapliwy, prędki, pospieszny. [przypis edytorski]
ukwapliwy (starop.) — skwapliwy, śpieszący się, niecierpliwy. [przypis redakcyjny]
ukwapliwy (starop.) — skwapliwy, skory (do czegoś), bardzo się śpieszący, pośpieszny. [przypis edytorski]
ukwapliwy (starop.) — skwapliwy, skory; działający (zbyt) pospiesznie. [przypis edytorski]
ukwapliwy (starop.) — szybki, pochopny. [przypis edytorski]
ukwefiony — mający twarz zasłoniętą kwefem: chustą, zasłoną, welonem. [przypis edytorski]
ułaczen — przewodnik, prowadzący konie i pomagający w drodze. [przypis redakcyjny]
uładzić — dojść do porządku. [przypis edytorski]
uładzić się (z czymś) (daw.) — uporać się. [przypis edytorski]
uładzić się (z kimś) (daw.) — dogadać się, dojść do porozumienia. [przypis edytorski]
ułakomić się (starop.) — połakomić się. [przypis edytorski]
ułańska lanca — broń ułanów, żołnierzy lekkiej jazdy, składająca się najczęściej z długiego drewnianego drążka zakończonego wąskim, ostrym grotem. [przypis edytorski]
Ułan Beliny — ułan Legionów Polskich, postać niewystępująca pierwotnie w dramacie Rydla, dodana wraz z rozwojem tradycji scenicznej. [przypis edytorski]
ułani — lekka jazda uzbrojona w lance, szable oraz broń palną, charakterystyczna głównie dla kawalerii polskiej. [przypis edytorski]
ułani, szwoleżerowie, kirasjerzy (wojsk.) — rozmaite formacje wojskowe lekkiej i ciężkiej jazdy. [przypis edytorski]
ułanka — czapka ułańska, czako. [przypis edytorski]
Ułan z 1831 r. — uczestnik powstania listopadowego. [przypis edytorski]
ułapić (daw.) — schwytać, złapać. [przypis edytorski]
ułapić (daw.) — złapać, schwytać. [przypis edytorski]
ułapi — złapie. [przypis edytorski]
ułaskawić się — tu: uspokoić się, spoglądać na sprawę bardziej łaskawie. [przypis edytorski]
ułaskawił dosyć dużo z naszych — zarządzeniem z 17 maja 1867 car Aleksander II umarzał wszystkie „sprawy polityczne” powstańców polskich i zezwalał zesłanym Polakom na powrót do kraju, z wyjątkiem osób, które były dodatkowo oskarżone o ciężkie przestępstwa kryminalne. [przypis edytorski]
ułaszczyć się — dziś: połaszczyć się, skusić się. [przypis edytorski]
uławiała — może powinno być: ułatwiała. [przypis edytorski]
ułoga (daw.) — ułomność. [przypis edytorski]
ułomek (daw.) — słabeusz. [przypis edytorski]
ułomek — kawałek. [przypis edytorski]
ułomek — ułamek, fragment, kawałek. [przypis edytorski]
ułomić (gw.) — złamać. [przypis edytorski]
ułomione ielca (starop.) — [tu: r.n.; dziś r.m.:] ułamany jelec. [przypis edytorski]
