Przypisy

Te Deum laudamus (łac.) — Ciebie, Boże, wysławiamy; początek hymnu kościelnego przypisywanego św. Ambrożemu. [przypis edytorski]

telluryczny (z łac.) — związany z ziemia, pochodzący z ziemi. [przypis edytorski]

Te lucis ante terminum (łac.) — do Ciebie przed końcem dnia. [przypis edytorski]

Temerarios ausus, temerarii sequuntur eventus (łac.) — głupie są skutki głupiej odwagi. [przypis edytorski]

temperancja (z łac.) — umiarkowanie. [przypis edytorski]

templum (łac.) — świątynia. [przypis edytorski]

Tempora cavant lapidem (łac.) — czas żłobi kamień. [przypis edytorski]

tempora mutantur et nos mutamur in illis (łac.) — czasy się zmieniają i my zmieniamy się wraz z nimi. [przypis edytorski]

tempus fugit (łac.) — czas leci. [przypis edytorski]

tempus (łac.) — czas. [przypis edytorski]

tenor (łac.) — treść, zawartość. [przypis edytorski]

tentacja (z łac.; daw.) — pokusa. [przypis edytorski]

tentare licet (łac.) — próbować wolno. [przypis edytorski]

tentować (z łac.) — kusić. [przypis edytorski]

tentować (z łac.) — pokusić się; próbować. [przypis edytorski]

tentować (z łac.) — próbować. [przypis edytorski]

tentować (z łac.) — próbować, usiłować. [przypis edytorski]

tentować (z łac.) — zabiegać, starać się. [przypis edytorski]

tepidarium (łac.) — ogrzewane pomieszczenie w łaźniach rzymskich (termach), służyło jako miejsce relaksu, spotkań i rozmów. [przypis edytorski]

tepidarium (łac.) — pomieszczenie w łaźni o letniej temperaturze. [przypis edytorski]

tepidarium (łac.) — sala w łaźni służąca do ciepłych kąpieli. [przypis edytorski]

tergiwersacja (z łac.) — wykręt. [przypis edytorski]

termedyja (z łac.) — kłopot. [przypis edytorski]

terminus ad quem (łac.) — moment przyjęty za koniec czegoś. [przypis edytorski]

terminus ad quem (łac.) — moment ustalony jako końcowy, przed którym coś musiało lub powinno zajść. [przypis edytorski]

terminus a quo (łac.) — moment przyjęty za początek czegoś. [przypis edytorski]

terminus medius (łac.) — termin środkowy; w logice: termin wspólny dla obu przesłanek sylogizmu, dzięki któremu możliwe jest utworzenie wniosku; termin środkowy we wniosku nie występuje. [przypis edytorski]

terminus technicus (łac.) — termin techniczny, wyraz a. wyrażenie fachowe, o specjalnym znaczeniu w danej dziedzinie. [przypis edytorski]

Terra est rotunda (łac.) — ziemia jest okrągła. [przypis edytorski]

terra incognita (łac.) — ziemia nieznana. [przypis edytorski]

terra incognita (łac.) — ziemia nieznana [przypis edytorski]

terra (łac.) — ziemia. [przypis edytorski]

terras Astraea reliquit (łac.) — Astrea opuściła ziemię (Owidiusz, Metamorfozy I, 150); Astrea: bogini sprawiedliwości. [przypis edytorski]

terras tractusque maris coelumque profundum (łac.) — ziemie, głębie mórz i bezkres nieba. [przypis edytorski]

terrigena (łac.) — mieszkaniec (tej) ziemi. [przypis edytorski]

terror (łac.) — przerażenie, strach. [przypis edytorski]

terror, terroris (łac.) — strach, trwoga, przerażenie. [przypis edytorski]

tertio (łac.) — po trzecie. [przypis edytorski]

tertio (łac.) — po trzecie. [przypis edytorski]

tertio voto (łac.) — z trzeciego małżeństwa. [przypis edytorski]

tertium associationis magneticae (łac.) — trzeci element związku magnetycznego. [przypis edytorski]

tertium comparationis a. principium comparationis (łac.) — podstawa porównania, umożliwiająca przeprowadzenie porównania część wspólna zjawisk. [przypis edytorski]

tertium (łac.) — trzecie; tu: trzecia możliwość. [przypis edytorski]

tertium non datur (łac.) — dosł. trzecie nie jest dane; nie ma trzeciej możliwości. [przypis edytorski]

Tertium non datur (łac.) — dosł. trzecie nie jest dane; nie ma trzeciej możliwości. [przypis edytorski]

tertium non datur (łac.) — trzecia możliwość nie istnieje. [przypis edytorski]

Tertium non datur (łac.) — trzeciej możliwości nie ma. [przypis edytorski]

tertius heres non gaudebit (łac.) — trzeci spadkobierca nie będzie się cieszył. [przypis edytorski]

tessera (z łac.) — kostka, płytka; pojedynczy element mozaiki. [przypis edytorski]

testimonium (łac.) — świadectwo. [przypis edytorski]

teurgus (z łac.) — cudotwórca, czarodziej, mag. [przypis edytorski]

teutoński (z łac.) — germański, niemiecki. [przypis edytorski]

theatrum (łac.) — teatr, przedstawienie teatralne. [przypis edytorski]

thema quaestionis (łac.) — temat sporu. [przypis edytorski]

Thesaurus Magicus (łac.) — skarbiec magiczny. [przypis edytorski]

Tiarnaglofi erat eorum victoriae deus qui cum iis in expedicionibus ibat (łac.) — Tiarnaglofi był dla nich bogiem zwycięstwa i chadzał z nimi na wyprawy. [przypis edytorski]

tibi decus, salus, ave (łac.) — fragmenty modlitewnych apostrof: Tobie sława, zbawienie, chwała. [przypis edytorski]

Tibi sunt Malchut et Geburah et Chesed per aeonas! (łac.) — Niech przez eony staną na twoje usługi Malchut i Geburah i Chesed. [przypis edytorski]

timeo Danaos et dona ferentes (łac.) — obawiam się Greków, nawet gdy niosą dary; łacińska sentencja, fragment Eneidy Wergiliusza (II, 49); nawiązanie do zdradzieckiego „daru”, jakim był koń trojański. [przypis edytorski]

timeo Danaos et dona ferrentes (łac.) — „Obawiam się Greków, nawet gdy niosą dary”, cytat z Eneidy. [przypis edytorski]

timeo qui nocuere deos (łac.) — obawiam się tego, kto szkodzi bogom (Owidusz, Tristia I, 1). [przypis edytorski]

tinktura (z łac.) — maść. [przypis edytorski]

tirannus (łac.) — tyran. [przypis edytorski]

titulo quarto czy quinto (łac.) — w pararafie czwartym lub piątym. [przypis edytorski]

tollere vocem (łac.) — podniósłszy głos. [przypis edytorski]

tomba (wł., z łac. tumba) — grób. [przypis edytorski]

tom w ósemce a. octavo (łac.) — w typografii trzykrotnie złożony arkusz papieru, tworzący osiem kart i szesnaście stronic. [przypis edytorski]

torpor intellectualis (łac.) — otępienie (odrętwienie) intelektualne. [przypis edytorski]

toties quoties (łac.) — tak często, jak. [przypis edytorski]

totius communitatis nomine ratione injuriae publicae (łac.) — w imieniu całej społeczności z powodu szkody publicznej. [przypis edytorski]

totius nobilitatis (łac.) — całej sztachty. [przypis edytorski]

totus existens in jubilo (łac.) — cały będąc w wesołym śpiewie (wyrażenie ze średniowiecznego Vita prima di S. Francesco d'Assisi, żywota św. Franciszka, autorstwa Tomasza z Celano). [przypis edytorski]

tractus urogenitalis (łac., med.) — kanał moczowo-płciowy. [przypis edytorski]

tradycja (daw., z łac.) — tu: przekazanie (długu). [przypis edytorski]

traktament (z łac.) — poczęstunek. [przypis edytorski]

transcendować (z łac.) — przekraczać. [przypis edytorski]

transfiguracja (z łac.) — przemiana (w teologii katolickiej: przemiana hostii w ciało i krew Chrystusa). [przypis edytorski]

transformista (z łac. transformatio: przekształcenie) — aktor szybko zmieniający za kulisami kostium i charakteryzację, grający kilka ról w jednym przedstawieniu. [przypis edytorski]

transito (łac.) — dosłownie: przechodzę; oznacza przechodzenie lub przejazd bez zatrzymania się. [przypis edytorski]

transito (łac.) — tu: to, co przechodzi. [przypis edytorski]

Translationis (łac.) — przeniesienia. [przypis edytorski]

translokacja (z łac.) — przeniesienie. [przypis edytorski]

transponować (z łac.) — przekładać. [przypis edytorski]

transsubstancjacja (z łac.) — przeistoczenie; w teologii katolickiej przemiana substancji podczas Eucharystii: chleba w ciało, a wina w krew Chrystusa. [przypis edytorski]

Tres faciunt collegium (łac.) — trzech tworzy zespół (rzymska formuła prawna, zgodnie z którą zgromadzenie przynajmniej trzech osób posiada moc prawną, np. jako stowarzyszenie, komisja itp.). [przypis edytorski]

Trevirianum (łac.) — mowa o Trewirze (niem. Trier), mieście w zachodnich Niemczech, założonym jeszcze w czasach Imperium Rzymskiego. [przypis edytorski]

triangulus ascendens (łac.) — trójkąt o wierzchołku skierowanym ku górze. [przypis edytorski]

triangulus magneticus (łac.) — trójkąt magnetyczny. [przypis edytorski]

triarii (łac.) — żołnierze rezerwowi. [przypis edytorski]

tribuni plebis (łac.) — trybuni ludowi (urząd w staroż. Rzymie). [przypis edytorski]

triclinium (łac.) — sala jadalna, u Greków trójkątny stół jadalny. [przypis edytorski]

triclinium (łac.) — sala jadalna w staroż. domu rzymskim. [przypis edytorski]

triduum (z łac.) — trzydniowe święto kościelne. [przypis edytorski]

Triformis (łac.) — trójkształtna; Hekate była przedstawiana jako trzy postacie lub posąg o trzech głowach. [przypis edytorski]

triklinium a. triclinium (łac.) — sala jadalna, u Greków: trójkątny stół jadalny. [przypis edytorski]

tripudia (łac.) — tańce wojenne oparte na trzech krokach. [przypis edytorski]

triumwirat (łac.) — dosł. „władza trzech mężów”; w starożytnym Rzymie I triumwirat został zawiązany w roku 60 p.n.e. przez Gnejusza Pompejusza, Gajusza Juliusza Cezara i Marka Krassusa; po śmierci tego ostatniego dwaj pozostali triumwirowie stoczyli ze sobą wojnę, zakończoną zwycięstwem Cezara. [przypis edytorski]

trochanter major, minor (łac., med.) — terminy anatomiczne: krętarz większy i mniejszy, części kości udowej. [przypis edytorski]

Tros Rutulusve fuat (łac.) — bez różnicy, czy był to swój czy obcy (cytat z Eneidy Wergiliusza). [przypis edytorski]

trutynować (z łac.) — rozważać. [przypis edytorski]