Przypisy

eksdywizja — podział obciążonego długami majątku pomiędzy wierzycieli. [przypis edytorski]

eksenterować (daw.) — dokonać sekcji zwłok. [przypis edytorski]

eksepcja (daw., z łac.) — wyjątek. [przypis edytorski]

ekshalacja (z łac. exhalatio: wydychanie) — wyziewy, tu: promieniowanie. [przypis edytorski]

ekshalacje — wyziewy. [przypis edytorski]

ekshibicja (z łac.) — obnażanie, wystawianie na pokaz. [przypis edytorski]

ekshibicja (z łac.) — obnażanie, wystawianie na pokaz. [przypis edytorski]

ekshortacje (z łac. exhortatio: napomnienie) — tu: egzorty, modlitwy za konających a. za zmarłych. [przypis edytorski]

eks-jezuita — król Jan Kazimierz, po dwóch latach nowicjatu w zakonie jezuitów, mimo braku święceń kapłańskich w 1646 r. został mianowany przez papieża kardynałem. Zrezygnował z tej godności, kiedy został królem i poślubił wdowę po bracie, królową Marię Ludwikę Gonzagę. [przypis edytorski]

eks-jezuita Rotalier — jezuita nazwiskiem Prost, zamieszany w sprawę długów zaciągniętych przez La Valetta, usunął się do Dole we wsch. Francji, gdzie zamieszkał pod nazwiskiem Rotalier (Wolter, La guerre civile de Geneve). [przypis edytorski]

eks-kardynał w koronie — król Jan Kazimierz, po dwóch latach nowicjatu w zakonie jezuitów, mimo braku święceń kapłańskich w 1646 r. został mianowany przez papieża kardynałem. Zrezygnował z tej godności, kiedy został królem i poślubił wdowę po bracie, królową Marię Ludwikę Gonzagę. [przypis edytorski]

ekskomunikacja (daw.) — ekskomunika, najsurowsza kara w Kościele katolickim, polegająca na wykluczeniu ze społeczności wiernych. [przypis edytorski]

ekskrementalia (z łac.) — wydaliny. [przypis edytorski]

ekskurs (daw.) — dygresja, dodatek do dzieła. [przypis edytorski]

ekskurs (daw.) — dygresja, wyjaśnienie pobocznej kwestii. [przypis edytorski]

ekskursja (daw.) — wycieczka, wyprawa. [przypis edytorski]

ekskursja (przestarz.) — wycieczka, wyprawa. [przypis edytorski]

ekskursja (z łac. a. z ros.) — wycieczka, wyprawa. [przypis edytorski]

ekskuzacyja (z łac.) — usprawiedliwienie. [przypis edytorski]

ekskuza (daw.) — usprawiedliwienie. [przypis edytorski]

ekskuza (daw.) — wytłumaczenie, tłumaczenie się. [przypis edytorski]

ekskuza — wymówka. [przypis edytorski]

ekskuza (z fr.) — tłumaczenie się. [przypis edytorski]

ekskuzować (daw.) — usprawiedliwiać, tłumaczyć z czegoś; przepraszać. [przypis edytorski]

ekskuzować (daw, z łac.) — wybaczać coś komuś, usprawiedliwiać, uniewinniać. [przypis edytorski]

ekskuzować się (daw., z łac.) — usprawiedliwiać się, przepraszać. [przypis edytorski]

ekskuzować się — tłumaczyć się, przepraszając. [przypis edytorski]

ekskuzować się (z fr.) — przepraszać. [przypis edytorski]

ekskuzować się (z fr.) — tłumaczyć się, wymawiać się. [przypis edytorski]

ekslibris — nazwisko albo godło właściciela, umieszczone w książce. [przypis edytorski]

eksorbitancja a. egzorbitancja (daw., z łac. exorbotantia) — nadużycie prawa, bezprawne orzeczenie, wyrok, nakaz. [przypis edytorski]

eksord (z łac.) — wstęp. [przypis edytorski]

ekspatriacja — opuszczenie kraju ojczystego. [przypis edytorski]

ekspatriować się (z łac.) — opuścić ojczyznę. [przypis edytorski]

ekspediować (z łac.) — wyprawiać, wysyłać. [przypis edytorski]

ekspedite (z łac.) — wyśmienicie. [przypis edytorski]

ekspedycja (daw.) — przesyłka, coś wysłanego. [przypis edytorski]

ekspedycja — tu: wysłanie listu, przesyłki. [przypis edytorski]

ekspedycja — wyprawa podjęta w określonym celu. [przypis edytorski]

ekspektatywa (z łac.) — oczekiwanie. [przypis edytorski]

ekspensa (z łac. expensus: wyceniony; zapłacony) — wydatek. [przypis edytorski]

ekspens (daw.) — wydatek, koszt. [przypis edytorski]

ekspens (daw.) — wydatek. [przypis edytorski]

ekspens (daw.) — wydatek (tu również w sensie: wydatek energii). [przypis edytorski]

ekspensować (daw.) — wydawać. [przypis edytorski]

ekspensować (daw., z łac.) — wydawać. [przypis edytorski]

ekspensować (daw., z łac.) — zużywać; wydawać pieniądze. [przypis edytorski]

ekspensować się (daw., z łac.) — robić znaczne wydatki. [przypis edytorski]

ekspens (starop.) — wydatek, koszt. [przypis edytorski]

ekspens — wydatek. [przypis edytorski]

ekspensy (daw., z łac.) — wydatki. [przypis edytorski]

ekspens (z łac. expensus) — wydatek. [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — koszt. [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — wydatek. [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — wydatek (tu w r.ż.). [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — wydatek; tu: wydatki. [przypis edytorski]

eksperiencja (daw.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (daw., z łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (z łac., daw.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (z łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (z łac.) — doświedczenie. [przypis edytorski]

eksperymentacja — eksperymentowanie. [przypis edytorski]

ekspiacja (łac.) — oczyszczenie; też: żal za grzechy. [przypis edytorski]

ekspiacja — okupienie winy, pokuta. [przypis edytorski]

ekspiacja — pokuta, zadośćuczynienie, odkupienie winy. [przypis edytorski]

ekspiacja — zadośćuczynienie. [przypis edytorski]

ekspiacja (z łac.) — pokuta za popełnioną winę; przebłaganie ofiarą. [przypis edytorski]

eksplikacja (z łac.) — wyjaśnienie, wytłumaczenie. [przypis edytorski]

eksplikacje (z łac.) — wytłumaczenie, wyjaśnienia. [przypis edytorski]

eksplikować (daw.) — tłumaczyć. [przypis edytorski]

eksplikować (daw.) — wyjaśniać. [przypis edytorski]

eksplikować (daw.) — wytłumaczyć. [przypis edytorski]

eksplikować (daw., z łac.) — tłumaczyć, wyjaśniać. [przypis edytorski]

eksploator — właśc. eksploatator, wyzyskiwacz. [przypis edytorski]

eksplorator — badacz (szczególnie nieznanych dotąd rejonów) i odkrywca. [przypis edytorski]

eksportacja — uroczyste wyprowadzenie zwłok do kościoła lub kaplicy przed pogrzebem. [przypis edytorski]

eksporta — przeprowadzenie ciała zmarłego z domu do kościoła. [przypis edytorski]

ekspozycja — tu: naświetlenie. [przypis edytorski]

ekspozycja — wstęp, w którym zawiązuje się intryga sztuki. [przypis edytorski]

ekspozycja (z łac.) — tu: sposób przedstawienia, ukazania rzeczy. [przypis edytorski]

ekspres (daw.) — posłaniec, goniec. [przypis edytorski]

ekspresja (daw., z łac.) — wyrażenie. [przypis edytorski]

ekspresjonizm (z łac. expressio: wyraz, wyrażenie) — kierunek w sztuce i w literaturze, zakładający gwałtowne oddziaływanie na emocje odbiorcy, operujący dynamiczną i zniekształcona formą. [przypis edytorski]

ekspres — tu: posłaniec, kurier dostarczający przesyłki ekspresowo. [przypis edytorski]

eksprobracja (daw., z łac.) — zarzut. [przypis edytorski]

ekspropriacja (z łac.) — wywłaszczenie; przymusowe pozbawienie własności. [przypis edytorski]

ekspulsja (z łac.) — wypędzenie; odebranie wioski. [przypis edytorski]

ekspulsyja — ekspulsja; tu: wypędzenie z majątku. [przypis edytorski]

eksrejentka — dziś: eksregentka. [przypis edytorski]

ekstazów — dziś popr.: ekstaz. [przypis edytorski]

ekstemporalia (daw.) — ćwiczenie z tłumaczenia w szkole (np. na lekcjach łaciny, greki). [przypis edytorski]

eksterioryzacja (z łac.) — doświadczenie przebywania duszy poza ciałem. [przypis edytorski]

ekstern — osoba ucząca się samodzielnie, która w szkole zdaje tylko egzaminy. [przypis edytorski]

ekstern (z łac. externus: zewnętrzny) — osoba ucząca się samodzielnie, która w szkole zdaje tylko egzaminy. [przypis edytorski]

ekstracug (niem. Zug: pociąg) — pociąg ekspresowy, jadący poza rozkładem jazdy. [przypis edytorski]

ekstracug (od ekstra i niem. Zug: pociąg) — pociąg nadzwyczajny, pospieszny, ekspres. [przypis edytorski]

ekstrafain (z ang. fine: wspaniały, świetny) — szczególnie wysokiej jakości, najlepszy. [przypis edytorski]

ekstra — gra w piłkę. [przypis edytorski]