Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3788 przypisów.
leda jaki (daw.) — byle jaki. [przypis edytorski]
leda jako (daw.) — byle jak. [przypis edytorski]
leda jako (starop.) — byle jak, byle jakoś, jakkolwiek. [przypis edytorski]
Leda (mit. gr.) — córka Testiosa, króla Etolii, żona Tyndara, króla Sparty. Ze związku miłosnego z Zeusem, który chcąc ją uwieść, przybrał postać łabędzia, zrodziła się piękna Helena, małżonka Menelaosa, oraz dwaj synowie, Kastor i Polluks. [przypis edytorski]
Leda (mit. gr.) — córka Testiosa, króla Etolii, żona Tyndara, króla Sparty. Ze związku miłosnego z Zeusem, który chcąc ja uwieść przybrał postać łabędzia, zrodziła się piękna Helena, małżonka Menelaosa, oraz dwaj synowie, Kastor i Polluks. [przypis edytorski]
Leda (mit. gr.) — córka Testiosa, króla Etolii, żona Tyndareusa, króla Sparty. Ze związku miłosnego z Zeusem, który chcąc ją uwieść przybrał postać łabędzia, zrodziła się piękna Helena, małżonka Menelaosa, oraz dwaj synowie, Kastor i Polluks. [przypis edytorski]
Leda (mit. gr.) — córka Testiosa, króla Etolii, żona Tyndareusa, króla Sparty. Ze związku miłosnego z Zeusem, który chcąc ja uwieść przybrał postać łabędzia, zrodziła się piękna Helena, małżonka Menelaosa, oraz dwaj synowie, Kastor i Polluks. [przypis edytorski]
Leda (mit. gr.) — królowa Sparty, uwiedziona przez Zeusa, który przybrał postać łabędzia. Królowa urodziła potem Polideukesa, Helenę i Klitajmestrę (według jednej z wersji mitu wylęgli się oni z jaj). [przypis edytorski]
Leda (mit. gr.) — żona króla Sparty, Tyndareosa, i kochanka Zeusa, który uwiódł ją pod postacią łabędzia. Owocem związku Ledy z Zeusem byli Dioskurowie, którzy wykluli się z jaj: Kastor i Polideukes (Polluks) oraz Helena i Klitajmestra, przy czym Kastor i Klitajmestra byli niekiedy uważani za dzieci Tyndareosa. [przypis edytorski]
Leda (mit. gr.) — żona spartańskiego króla Tyndareusa, kochanka Zeusa, który ją odwiedzał pod postacią łabędzia; owocem związku Ledy z Zeusem byli Dioskurowie, którzy wykluli się z jaj: Kastor i Polideukes (Polluks), oraz Helena i Klitajmestra. [przypis edytorski]
Leda (mit. gr.) — żona spartańskiego króla Tyndareusa, kochanka Zeusa, który ją odwiedzał pod postacią łabędzia; owocem związku Ledy z Zeusem byli Dioskurowie, którzy wykluli się z jaj: Kastor i Pollux oraz Helena i Klitajmestra. [przypis edytorski]
leda nacz (daw.) — na byle co. [przypis edytorski]
le danger ne le mettait pas en colère (fr.) — niebezpieczeństwo nie rozzłościło go. [przypis edytorski]
leda o przyczynę (daw.) — z byle przyczyny. [przypis edytorski]
Leda — w mitologii greckiej królowa Sparty, uwiedziona przez Zeusa, który przybrał postać łabędzia. Królowa urodziła potem Polideukesa, Helenę i Klitajmestrę (według jednej z wersji mitu wylęgli się oni z jaj). [przypis edytorski]
Leda — w mitologii gr. królowa Sparty; kochanka Zeusa, który na tę okazję zmienił się w łabędzia. [przypis edytorski]
lederwerki (z niem.) — części umundurowania wykonane ze skóry. [przypis edytorski]
Le diable amoureux (fr.) — zakochany diabeł. [przypis edytorski]
Lednicki, Aleksander (1866–1934) — polski działacz społeczny i polityczny, adwokat i filantrop, wolnomularz, polityk Imperium Rosyjskiego (współzałożyciel i członek Komitetu Centralnego Partii Konstytucyjno-Demokratycznej). [przypis edytorski]
Ledóchowski, Mieczysław (1822–1902) — arcybiskup gnieźnieńsko-poznański w l. 1866–85; za zwalczanie tzw. „ustaw majowych” więziony w r. 1874. [przypis edytorski]
le docteur (fr.) — lekarz; doktor. [przypis edytorski]
le duc d'Alba réside actuellement en Angleterre (fr.) — książę Alba mieszka obecnie w Anglii. [przypis edytorski]
ledwie co — tu: o mało co; prawie. [przypis edytorski]
Ledwiem dał rady! — dziś z B. lp: ledwie dałem radę. [przypis edytorski]
Ledwiem ją oderwał — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: ledwie ją oderwałem. [przypis edytorski]
ledwiem namówił (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika, inaczej: „ledwie namówiłem”. [przypis edytorski]
ledwiem odrzekł — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: ledwie odrzekłem. [przypis edytorski]
ledwiem osuszył i rozgrzał — inaczej: ledwie się osuszyłem i rozgrzałem (forma skrócona, a przy tym konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika). [przypis edytorski]
ledwiem się nie udusił — ledwie się nie udusiłem (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika). [przypis edytorski]
ledwiem (…) skończył — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: ledwie skończyłem. [przypis edytorski]
ledwiem (…) wyrzekł — przykład ruchomej końcówki fleksyjnej czasownika; inaczej: ledwie wyrzekłem. [przypis edytorski]
ledwiem zdążył (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: ledwie zdążyłem. [przypis edytorski]
ledwie nie — prawie, niemal. [przypis edytorski]
ledwie nie publiczna — prawie że publiczna, niemal powszechnie znana. [przypis edytorski]
ledwie — tu: dopiero. [przypis edytorski]
ledwie więc (starop.) — tu: niemal jak. [przypis edytorski]
ledwo kiedy — mało kiedy; rzadko. [przypis edytorski]
ledwom nie zginął — ledwo nie zginąłem (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika). [przypis edytorski]
ledwom pana dogonił — inaczej: ledwo pana dogoniłem (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika). [przypis edytorski]
ledwom się (…) pokazała — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika, dziś: ledwo się (…) pokazałam. [przypis edytorski]
ledwom ułożył się — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: ledwo ułożyłem się. [przypis edytorski]
ledwom wypowiedział — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: ledwo wypowiedziałem. [przypis edytorski]
ledwom (…) zadał — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: ledwo zadałem. [przypis edytorski]
ledwo nie całego — niemal całego. [przypis edytorski]
ledwo nie — niemalże, prawie. [przypis edytorski]
ledwo że nie cały dwór księcia składał — stanowił niemal cały dwór księcia. [przypis edytorski]
ledwy (daw.) — dziś: ledwie. [przypis edytorski]
ledwy (daw.) — ledwo. [przypis edytorski]
ledzie — dziś popr. forma N.lp: lodzie. [przypis edytorski]
ledzie (starop. forma) — (po) lodzie. [przypis edytorski]
Leeds — miasto w północnej Anglii; ważny ośrodek przemysłowy w okresie rewolucji przemysłowej. [przypis edytorski]
Lee, Robert Edward (1807–1870) — amerykański generał, dowódca wojsk Konfederacji Południa w czasie wojny secesyjnej. [przypis edytorski]
Leers, Johann von (1902–1965) — jeden z „ekspertów” od rasizmu w Trzeciej Rzeszy, twórca pseudonaukowych teorii na temat judaizmu. Wydał 27 antysemickich książek. Po wojnie mieszkał w Argentynie, potem w Egipcie, gdzie przeszedł na islam i został zatrudniony w służbie dyplomatycznej. [przypis edytorski]
Leeuvenhoek, Antonie, van (1632–1723) — holenderski mikrobiolog, budowniczy mikroskopów i odkrywca bakterii. [przypis edytorski]
Leeuwenhoek, Antoni van (1632–1632) — holenderski przedsiębiorca i przyrodnik, nazywany ojcem mikrobiologii: zajmował się konstrukcją pierwszych mikroskopów oraz obserwacjami pod mikroskopem; w 1673 jako pierwszy odkrył, badał i opisał mikroorganizmy. [przypis edytorski]
Le fameux rimeur? (fr.) — Sławnym rymotwórcą? [przypis edytorski]
Lefèvre, Robert (1755–1830) — francuski malarz-portrecista. [przypis edytorski]
Lefebvre-Desnouettes, Charles (1773–1822) — francuski generał, uczestnik wojen rewolucyjnej Francji i wojen napoleońskich. [przypis edytorski]
Lefebvre, François Joseph (1755–1820) — francuski wojskowy, generał wojen napoleońskich; marszałek Francji (od 1804). [przypis edytorski]
L'effet sera merveilleux (fr.) — Rezultat będzie wspaniały. [przypis edytorski]
„Le Figaro” — francuska gazeta wydawana w Paryżu; powstała w 1826 jako tygodnik satyryczny; obecnie jeden z największych i najstarszy z dzienników francuskich. [przypis edytorski]
„Le Figaro” — fr. gazeta, założona w 1826 w Paryżu, od 1866 ukazująca się jako dziennik; ob. jeden z największych i najstarszy z dzienników francuskich. [przypis edytorski]
lefoszówka — rodzaj dubeltówki; dwulufowa broń palna skonstruowana w 1832 r. w Paryżu Casimira Lefaucheux, od którego nazwiska pochodzi określenie tego rodzaju broni. [przypis edytorski]
le foyer, l'alcôve conjugale (fr.) — domowe ognisko, sypialnia małżeńska. [przypis edytorski]
Le Français est excessivement riche (fr.) — Francuzi są niezmiernie (lub: nadmiernie) bogaci. [przypis edytorski]
legać — dziś: leżeć. [przypis edytorski]
legacja (daw.) — poselstwo, misja poselska; tu: placówka dyplomatyczna. [przypis edytorski]
legacja (daw.) — poselstwo. [przypis edytorski]
legacja (z łac.) — poselstwo. [przypis edytorski]
legał (daw.) — forma dla czynności wielokrotnej; znaczenie: zwykł leżeć, leżał wielokrotnie. [przypis edytorski]
le galant de la mouche (fr.) — amant (gach) muszki. [przypis edytorski]
Leganés — miasto w Hiszpanii, 11 km na południe od Madrytu. [przypis edytorski]
legar — podkład pod ciężkie przedmioty, zazwyczaj wykonany z belek drewnianych; tu: umocowana do pokładu podstawa, na której umieszcza się szalupę okrętową. [przypis edytorski]
legart a. legawiec (daw.) — leniuch, domator. [przypis edytorski]
legata, imieniem Walona, biskupa belowaceńskiego — w oryg. łac.: legatus, Valo nomine, Belvacensis episcopus; Walo a. Gwalo, biskup Beauvais (płn. Francja) w l. 1100–1104, jako legat papieski bawił w Polsce zapewne wiosną 1003 r. [przypis edytorski]
legatorka — powiernica. [przypis edytorski]
legat — poseł, wysłannik. [przypis edytorski]
legat — przedstawiciel papieża. [przypis edytorski]
legat — spadek; tu: suma zapisana w testamencie służącemu przez pana. [przypis edytorski]
legat — spadek, zapis w testamencie. [przypis edytorski]
legat — tu: dziedzictwo. [przypis edytorski]
legat — tu: rzeczy zapisane w spadku. [przypis edytorski]
legat — tu: wysokiej rangi oficer rzymski wyznaczony przez wodza, dowodzący pojedynczym legionem; pod nieobecność wodza mógł także dowodzić całą armią. [przypis edytorski]
legat — w staroż. Rzymie: wysłannik, przedstawiciel, ambasador a. dowódca wojsk wyznaczony przez władzę zwierzchnią; legatowi towarzyszyło trzech liktorów; tu: adiutant wodza. [przypis edytorski]
legat — zapis testamentowy dla instytucji lub osoby niebędącej spadkobiercą. [przypis edytorski]
legat — zapis testamentowy dla osoby niebędącej spadkobiercą. [przypis edytorski]
legat — zapis testamentowy dla osoby niebędącej spadkobiercą. [przypis edytorski]
legat — zapis testamentowy. [przypis edytorski]
legawiec — typ psa myśliwskiego używanych do wystawiania zwierzyny na polowaniu. [przypis edytorski]
legawy — o psie: wystawiający zwierzynę myśliwemu i aportujący ją po postrzeleniu. [przypis edytorski]
le génie du sexe (fr.) — geniusz seksu. [przypis edytorski]
lege artis (łac.) — według zasad sztuki. [przypis edytorski]
lege artis (łac.) — wedle reguł sztuki. [przypis edytorski]
lege artis (łac.) — wedle reguł sztuki. [przypis edytorski]
lege artis (łac.) — zgodnie z zasadami. [przypis edytorski]
lege artis (łac.) — zgodnie z zasadami sztuki; prawidłowo. [przypis edytorski]
Lege, domine (łac.) — Czytaj, panie. [przypis edytorski]
Legenda kolorów — w niniejszym wydaniu w przyczyn technicznych tekst nie jest różnicowany kolorami. Teksty nieautorskie oraz ich źródła wskazano w Bibliografii. [przypis edytorski]
Legenda — Legenda Młodej Polski. Studia o strukturze duszy kulturalnej, książka Brzozowskiego, opublikowana w 1909 roku. [przypis edytorski]
legenda o Walgierzu Wdałym — (tj. pięknym) wzięta przez Sienkiewicza z Kroniki Wielkopolskiej (XIV/XV w.), oparta na zachodnioeuropejskim eposie o Walterze i Helgundzie, opowiedziana przez Sienkiewicza w rozdz. 3 tomu I. [przypis edytorski]
