Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 18306 przypisów.
pustać — pustka; teren opustoszały. [przypis edytorski]
pustać — pustkowie. [przypis edytorski]
pustać — pustkowie. [przypis edytorski]
pustać — pustkowie; pusta przestrzeń. [przypis edytorski]
pustać — pustkowie; pustynia. [przypis edytorski]
pustać — pusty, niezalesiony teren. [przypis edytorski]
pustacki (daw.) — wesoły, beztroski. [przypis edytorski]
Pusta Noc — noc śmierci, νὺξ θανάτου, nox feralis, Todesnacht (Cl.), [pominięto tłum. na rosyjski]. Pustą Nocą nazywa lud polski noc pierwszą spędzoną przy umarłym. Wyrażenie to według mnie jest tutaj jedynie właściwe, skoro ów mur rzymski jakby wieko nakrył Jerozolimę, już niby jedną wielką trumnę. [przypis tłumacza]
pustėti — eikvoti, tuštinti. [przypis edytorski]
pustelnice (starop. forma) — tu: pustelnicze; D.lp: pustelnika. [przypis edytorski]
Pustelnik Paryski — felietony Gerarda Witowskiego piszącego pod pseudonimem Pustelnik z Krakowskiego Przedmieścia stanowią naśladowanie fr. cyklu zatytułowanego L'heremite de la Chaussée d'Antin, autorstwa paryskiego publicysty Victora Etienne'a Jouy'a, kryjącego się pod pseudonimem Pustelnik Paryski i korzystającego z kolei ze wzoru angielskiego, z serii artykułów publikowanych w „Spectatorze”. Tego typu obserwacje obyczajowe stanowiły najwyraźniej znak epoki i popularną rozrywkę. [przypis edytorski]
pustem — dziś popr.: pustym (forma zachowana ze względu na rym). [przypis edytorski]
pustiaki (z ros.) — drobnostki. [przypis autorski]
pusto — dab.: pusto;galanda. [przypis edytorski]
pustopas (starop.) — samopas, bez opasania, bez praw. [przypis redakcyjny]
pustopas (starop.) — samopas. [przypis redakcyjny]
pustorożce — antylopy amerykańskie [ob. nazwa pustorożce oznacza rodzinę ssaków przeżuwaczy mających na głowach rogi, które w odróżnieniu od poroża jeleniowatych (pełnorożców) nigdy nie są rozgałęzione ani zrzucane; należą do niej m.in. antylopy, bawoły, bydło domowe, koziorożce; widłoróg amerykański dawniej nazywany był antylopą widłorogą, gdyż budową przypomina antylopy (zamieszkujące wyłącznie stepy i sawanny Afryki oraz Azji) i wyróżnia się rozwidlonymi rogami; red. WL]. [przypis autorski]
pustorożce (Bovidae) — rodzina ssaków przeżuwaczy mających na głowach rogi, które w odróżnieniu od poroża jeleniowatych (pełnorożców) nigdy nie są rozgałęzione ani zrzucane; należą do niej m.in. antylopy, bawoły, bydło domowe, koziorożce. [przypis edytorski]
pustosza — miejsce opustoszałe, bezludne. [przypis edytorski]
pustosza — pustynia. [przypis edytorski]
pustota (daw.) — lekkomyślna wesołość. [przypis edytorski]
pustota (daw.) — lekkomyślność i skłonność do figlów. [przypis edytorski]
pustota (daw.) — lekkomyślność i skłonność do żartów. [przypis edytorski]
pustota (daw.) — lekkomyślność i skłonność do żartów; tu: lekkomyślne figle. [przypis edytorski]
pustota (daw.) — lekkomyślność i skłonność do żartów; tu: lekkomyślne figle. [przypis edytorski]
pustota (daw.) — lekkomyślność. [przypis edytorski]
pustota (daw.) — lekkomyślność, skłonność do żartów. [przypis edytorski]
pustota (daw.) — lekkomyślność, tu: lekkomyślne figle. [przypis edytorski]
pustota (daw.) — lekkomyślność, tu: lekkomyślne figle. [przypis edytorski]
pustota (daw.) — skłonność do lekkomyślnych żartów. [przypis edytorski]
pustota (daw.) — żart. [przypis edytorski]
pustota — figlarne, lekkomyślne postępowanie. [przypis edytorski]
pustota — lekkomyślność i skłonność do figlów. [przypis edytorski]
pustota — lekkomyślność. [przypis edytorski]
pusto — tu: niefrasobliwie; por. pustota: beztroska, wesołość. [przypis edytorski]
pustować (daw.) — bawić się, beztrosko spędzać czas. [przypis edytorski]
pustować (daw.) — dokazywać. [przypis edytorski]
pustułka — Najmniejszy rodzaj jastrzębia czyli sokoła Falco tinnunculus, było mniemanie, że okazywanie się jego nad kim, i ulatywanie zapowiada, jako ten bezpotomnie zejdzie z świata. W 10 roku życia młodego Zygmunta Augusta odbywał się jego koronacji obrządek, dostrzeżono krążącą jad nim pustułkę, i mówiono ze smutkiem na nim plemię Jagiełłów zgaśnie. Anegdota pomieniona jest w rękopismach Biblioteki Czackiego niegdyś w opisaniu tejże koronacji. [przypis redakcyjny]
pustułka — ptak z rodziny sokołowatych. [przypis redakcyjny]
pustych lesiech (starop. forma Ms. lm) — pustych lasach. [przypis edytorski]
pusty (daw.) — beztroski i pozbawiony znaczenia. [przypis edytorski]
pusty (daw.) — beztroski, jałowy. [przypis edytorski]
pusty (daw.) — bezwartościowy, pozbawiony znaczenia. [przypis edytorski]
pusty (daw.) — lekkomyślny. [przypis edytorski]
pusty jak but św. Benedykta — Butem św. Benedykta nazywano ogromną beczkę. [przypis tłumacza]
pusty — marny, bezpodstawny. [przypis edytorski]
pustynia — daw. każde pustkowie, gdzie nie mieszkają ludzie. [przypis edytorski]
pustynia (daw.) — każde pustkowie niezamieszkałe przez ludzi, a więc również niedostępne obszary leśne i górskie, niekoniecznie pozbawione roślinności. [przypis edytorski]
pustynia (daw.) — każde pustkowie niezamieszkałe przez ludzi, niekoniecznie pozbawione roślinności. [przypis edytorski]
pustynia — daw. każde pustkowie, również leśne, gdzie nie mieszkają ludzie. [przypis edytorski]
pustynia (daw.) — pustka, miejsce opustoszałe. [przypis edytorski]
pustynia (daw.) — pustkowie, odludne miejsce. [przypis edytorski]
pustynia (daw.) — tu: pustkowie, miejsce bezludne. [przypis edytorski]
pustynia — tu: pustkowie, odludne miejsce. [przypis edytorski]
pustynia Zin — termin geograficzny mający dwa znaczenia: biblijne i związane ze współczesnym Izraelem; od 1899 roku większość uczonych identyfikuje pustynię Zin jako część Arabah: doliny na Bliskim Wschodzie, przez którą przebiega większość granicy pomiędzy Izraelem a Jordanią. [przypis edytorski]
pustynnej fata morgana — dziś poprawnie: pustynnej fatamorgany. [przypis edytorski]
pusty — tu: lekkomyślny. [przypis edytorski]
pu-szango — niedobrze. [przypis autorski]
pusza — puszka, tj. działo. [przypis redakcyjny]
puszczać krew — w XIX w. wierzono, że zmniejszenie ilości krwi w organizmie ma lecznicze właściwości. [przypis edytorski]
puszczać na azard — ryzykować. [przypis edytorski]
puszczać się zgoła na wszystko — sens: podejmować się przedstawienia dowolnego tematu. [przypis edytorski]
puszczać w odkupy — dzierżawić, dawać komuś coś w dzierżawę za okresową opłatą. [przypis edytorski]
puszczać w odwłokę — zwlekać. [przypis edytorski]
puszcza — daw. każde puste, tj. bezludne miejsce; pustynia. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — miejsce puste, bezludne. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustkowie; pusty, dziki teren. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustkowie, pusty, dziki teren. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustkowie; pusty, dziki teren; pustynia. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustkowie; pusty, dziki teren; pustynia. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustynia, pustkowie. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustynia, pustkowie; tu: pustka. [przypis edytorski]
Puszcza Jańsborska — obecna nazwa: Puszcza Piska. [przypis edytorski]
puszczajwa (starop. forma) — dziś 2.os.lm trybu rozk.: puszczajmy; tu: opuszczajmy, darujmy sobie. [przypis edytorski]
puszczał na drugich ogarem — szczuł jednego na drugich jak psa myśliwskiego. [przypis edytorski]
Puszczał sie w ziemie — wyprawiał się w głąb ziemi, w drogę pod ziemię. [przypis redakcyjny]
puszczam cię na wolą (starop.) — puszczam cię na wolność. [przypis edytorski]
puszczam dwa soldy za dwadzieścia cztery denary — przen.: nie mam dużych wymagań. [przypis edytorski]
puszcza — niegdyś określenie wszelkich terenów bezludnych, a więc pustych; pustkowie. [przypis edytorski]
puszcza — niegdyś określenie wszelkich terenów bezludnych, a więc pustych; tu: pustynia; por. wyrażenie głos wołającego na puszczy. [przypis edytorski]
Puszcza Niepołomicka — kompleks leśny w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej, w pobliżu Krakowa. [przypis edytorski]
puszcza — pustynia; daw. określenie miejsca opustoszałego, bezludnego. [przypis edytorski]
puszcza się w dół kołowrotem — kołowrót, czyli winda: nie wiadomo nic bliżej o tej windzie, czy i gdzie była: prawdopodobnie była wtedy właśnie, gdyż roboty na Akropolis koło świątyń dopiero co ukończono; przypuszczam tedy, że jest mowa o jednym z takich kołowrotów do celów budowy. [przypis tłumacza]
puszcza surlańska — w innej wersji: puszcza człuchowska. [przypis edytorski]
puszczenie sobie — oddanie sobie we władanie. [przypis edytorski]
puszcze — tu: pustynie. [przypis edytorski]
puszczono na szrot (starop.) — [dziś forma przym. r.n.: puszczone (…); red. WL] zaniedbane, niedopełniane. [przypis redakcyjny]
Puszczyk — chłop mazurski; chłop z puszczy. [przypis edytorski]
Puszczyku — głos puszczyków, ptaków nocnych, był uważany za zapowiedź nieszczęścia. [przypis redakcyjny]
Puszet, Ludwik (1877–1942) — baron, rzeźbiarz, malarz, historyk sztuki, redaktor „Czasu” i „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, jeden z twórców w kabarecie „Zielony balonik”. [przypis edytorski]
puszka (daw.) — działo, armata. [przypis edytorski]
puszka (daw.) — działo, armata. [przypis redakcyjny]
puszka Pandory (mit. gr.) — pierwsza kobieta na ziemi, Pandora, żona Epimeteusza, otworzyła otrzymaną od bogów w posagu zamkniętą szczelnie glinianą beczkę (zwaną puszką Pandory), wypuszczając na świat zamknięte w niej nieszczęścia. [przypis edytorski]
puszkar (daw., ukr.) — człowiek obsługujący puszkę, czyli działo; artylerzysta a. rusznikarz. [przypis edytorski]
puszkarnia (daw.) — skład broni artyleryjskiej. [przypis edytorski]
puszkarnia (daw., z węg. puska: karabin) — zakład pracy puszkarza, tj. rzemieślnika zajmującego się artylerią. [przypis edytorski]
puszkarz (daw.) — artylerzysta a. rusznikarz. [przypis redakcyjny]
puszkarz (daw.) — człowiek obsługujący puszkę, czyli działo; artylerzysta a. rusznikarz. [przypis edytorski]
puszkarz (daw.) — człowiek obsługujący puszkę, czyli działo, artylerzysta. [przypis edytorski]
puszkarze — artylerzyści. [przypis redakcyjny]
