Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11143 przypisów.
kwiecisty — tu: zdobiony ornamentem roślinnym. [przypis edytorski]
KwieKulik — duet artystów wykonujących sztukę performance'u działający w latach 1970–1988, który tworzyli Zofia Kulik i Przemysław Kwiek. [przypis edytorski]
k'wielkiemu grodowi — w stronę wielkiego grodu. [przypis edytorski]
k wierze niepodobny (daw.) — niewiarygodny. [przypis edytorski]
kwietna miedza — pas ziemi oddzielający pola uprawne, zasiany kwiatami. [przypis edytorski]
kwietna niedziela — Niedziela Palmowa. [przypis edytorski]
kwietnem — daw. forma dla r.ż. i r.n.; dziś: kwietnym. [przypis edytorski]
Kwietnią Niedzielą — Niedzielą Palmową, poprzedzającą Wielkanocną. [przypis redakcyjny]
kwietyści — zwolennicy kwietyzmu, postawy niewzruszonego spokoju, beznamiętności i braku zaangażowania wobec świata i spraw życiowych; z łac. quietus: spokojny. [przypis edytorski]
kwietystyczny — odnoszący się do kwietyzmu, stanu spokoju i pogodnej beztroski. [przypis edytorski]
kwietyw (z łac.) — środek uspokajający. [przypis edytorski]
kwietyzm — mistyczny kierunek religijny wiodący się od św. Teresy i św. Franciszka Salezego, dążący do osiągnięcia najwyższego stopnia ekstazy przez zupełny zanik indywidualnego życia duchowego. [przypis tłumacza]
kwietyzm — mistyczny kierunek religijny wiodący się od św. Teresy i św. Franciszka Salezego, dążący do osiągnięcia najwyższego stopnia ekstazy przez zupełny zanik indywidualnego życia duchowego. [przypis edytorski]
kwietyzm — postawa beznamiętności i braku zaangażowania wobec świata i spraw życiowych; z łac. quietus: spokojny. [przypis edytorski]
kwietyzm (z łac. quietus: spokojny) — nurt mistyczny w Kościele katolickim pod koniec XVII w., kładący nacisk na osiągnięcie mistycznie pojętego spokoju wewnętrznego przez modlitwę, kontemplację, brak zaangażowania wobec świata, spraw życiowych i starań o własne zbawienie, zależące jedynie od łaski Boga; w 1687 potępiony jako herezja. [przypis edytorski]
kwietyzm (z łac. quietus: spokojny) — postawa beznamiętności i braku zaangażowania wobec świata i spraw życiowych. [przypis edytorski]
Kwileccy — polski ród szlachecki, posługujący się herbem Bieliny. [przypis edytorski]
Kwilecki, Józef (1791–1860) — polski wojskowy, adiutant gen. Fiszera, od 1810 kapitan wojsk polskich; następnie szambelan dworu pruskiego, od którego otrzymał tytuł hrabiowski (1816). [przypis edytorski]
kwilić — cicho i żałośnie płakać. [przypis edytorski]
kwilić — cicho płakać i zawodzić. [przypis edytorski]
kwilić — cicho płakać. [przypis edytorski]
kwilić — tu: cicho płakać. [przypis edytorski]
kwilić — żałośnie i cicho płakać. [przypis edytorski]
kwilić — zanosić się płaczem. [przypis edytorski]
kwindecz (z wł. quindici) — piętnaście. [przypis redakcyjny]
Kwinsaj — może miasto Nankin w Chinach. [przypis redakcyjny]
kwinta — interwał, odległość między dźwiękami. [przypis edytorski]
kwinta — interwał prosty zawarty między pięcioma kolejnymi stopniami skali muzycznej; kwinta czysta liczy siedem półtonów. [przypis edytorski]
kwinta — interwał prosty zawarty między pięcioma kolejnymi stopniami skali muzycznej; także: najcieńsza struna w skrzypcach. [przypis edytorski]
kwintal metryczny — pozaukładowa jednostka masy równa 100 kg. [przypis edytorski]
kwintal — tu: quintal, daw. francuska jednostka wagi, równa 100 funtów (livres), tj. ok. 49 kg. [przypis edytorski]
kwinta, oktawa — w teorii muzyki: nazwy interwałów, tj. różnic w wysokości dźwięku pomiędzy dwoma następującymi po sobie lub współbrzmiącymi dźwiękami. [przypis edytorski]
Kwintilian pisze — Kwintylian, De argumentis. [przypis edytorski]
Kwintus Enniusz (239–169 p.n.e.) — poeta i tragik, uważany za ojca poezji rzymskiej. Autor niezachowanego poematu historycznego Annales. [przypis edytorski]
Kwintylian, właśc. Marcus Fabius Quintilianus (ok. 35–ok. 95) — rzymski retor, wybitny pedagog w dziedzinie teorii wymowy; autor m.in. dzieła w 12 księgach Kształcenie mówcy, odnalezionego i rozpropagowanego w epoce odrodzenia. [przypis edytorski]
Kwiryci — lud sabiński z miasta Cures na lewym brzegu Tybru, ok. 40 km na płn.-wsch. od Rzymu (dziś: Fara Sabina w prowincji Rieti w Lacjum we Włoszech). [przypis edytorski]
kwiryci — pierwotnie określenie odnosiło się do mieszkańców Italii mających być potomkami Romulusa (dokł. lud sabiński z miasta Cures na lewym brzegu Tybru, na płn.-wsch. od Rzymu, dziś: Fara Sabina w prowincji Rieti w Lacjum we Włoszech), z czasem, szczególnie w okresie cesarstwa, nabrało ogólnego znaczenia i stało się zaszczytnym określeniem rdzennych Rzymian. [przypis edytorski]
Kwiryci — pierwotni mieszkańcy Italii mający być potomkami Romulusa; tu: zaszczytne określenie rdzennych Rzymian. [przypis edytorski]
Kwiryci — pierwotni mieszkańcy Italii mający być potomkami Romulusa; tu: zaszczytne określenie rdzennych Rzymian. [przypis edytorski]
kwiryctwo — tu: obywatelstwo. [przypis edytorski]
Kwirynał — jedno z siedmiu wzgórz rzymskich; od r. 1870 nazwa siedziby królów włoskich. [przypis redakcyjny]
Kwirynał — jedno z siedmiu wzgórz rzymskich; także pot. nazwa mieszczącego się tam Pałacu Kwirynalskiego, od zjednoczenia Włoch w 1870 oficjalnej siedziby królów włoskich (ob. prezydentów Włoch). [przypis edytorski]
Kwiryn (łac. Quirinus; mit. rzym.) — czczony pod postacią włóczni (łac. quiris: włócznia) jeden z najstarszych bogów staroż. Rzymu, obok Jowisza i Marsa zajmujący najważniejsze miejsce wśród bóstw państwa rzym.; patron kwirytów, tzn. zbrojnych (we włócznie), czyli Rzymian jako narodu wojowników; wg późniejszej legendy Kwiryn był utożsamiany przez Rzymian z królem Romulusem, który miał przyjąć to imię po śmierci i wniebowzięciu. [przypis edytorski]
Kwiryn (łac. Quirinus; mit. rzym.) — czczony pod postacią włóczni (łac. quiris: włócznia) jeden z najstarszych bogów staroż. Rzymu, obok Jowisza i Marsa zajmujący najważniejsze miejsce wśród bóstw państwa rzym.; patron kwirytów, tzn. zbrojnych (we włócznie), czyli Rzymian jako narodu wojowników; prawdopodobnie było to pradawne bóstwo Sabinów, zaadoptowane przez Rzymian; Kwiryn był utożsamiany przez Rzymian z królem Romulusem, który miał przyjąć to imię po śmierci i wniebowzięciu. [przypis edytorski]
Kwiryn — Romulus, którego posąg stał w świątyni Jowisza Feretryjskiego, gdzie składano łupy (spolia opima). [przypis edytorski]
kwiryta — cywilny obywatel Rzymu; zdanie delikatnie sugeruje, że powodem wyrażanej w wierszu radości jest nie tylko powrót Pompejusza, ale też fakt, że po wojnie domowej nie utracił on praw obywatelskich. [przypis edytorski]
kwiryty — Quirtes, imię Rzymian od pocisku zwanego quiris. [przypis autorski]
kwitacyja (daw.) — kwit. [przypis edytorski]
kwita — koniec. [przypis edytorski]
kwit dłużny — wystawione przez dłużnika pokwitowanie zaciągnięcia długu. [przypis edytorski]
kwitel — kartka z prośbą o pomoc przedstawiana cadykom. [przypis tłumacza]
kwitnęła — dziś popr. forma 3 os. lp r.ż. cz.przesz.: kwitła. [przypis edytorski]
kwitnie gaj Mendoga pod farnym kościołem — niedaleko fary nowogródzkiej rosły starożytne lipy, których wiele wycięto około roku 1812. [przypis autorski]
kwitować (daw.) — darować. [przypis redakcyjny]
kwitować — potwierdzać podpisem. [przypis edytorski]
kwitować — tu: rezygnować. [przypis edytorski]
kwitować z czegoś (daw., iron.) — wcale nie chcieć czegoś; tu: rezygnować. [przypis edytorski]
kwit — pisemny dowód poświadczający otrzymanie czegoś lub zaświadczenie upoważniające do odbioru czegoś. [przypis edytorski]
kwity poborowe — kwity poborowe wydawał poborca uchwalonego przez sejm podatku od łanu. [przypis redakcyjny]
KW — Komitet Wojewódzki. [przypis edytorski]
kwokać — narzekać. [przypis edytorski]
kwoktucha (gw.) — kwoka. [przypis edytorski]
kwoli a. gwoli komuś/czemuś (daw.) — ze względu na kogoś/coś. [przypis edytorski]
kwoli — a. k'woli: dla, z powodu czegoś. [przypis edytorski]
kwoli czemu a. gwoli czemu (starop.) — dla czego, z powodu czego. [przypis edytorski]
kwoli czemuś (daw.) — dla czegoś, z powodu czegoś. [przypis edytorski]
k'woli czemu (starop.) — dla czego, z powodu czego; na użytek czego. [przypis edytorski]
k'woli (daw.) — a. kwoli: dla. [przypis edytorski]
kwoli (daw.) — dla. [przypis redakcyjny]
kwoli (daw.) — dla, ze względu na. [przypis edytorski]
kwoli (daw.) — dla, ze względu na, w celu (konstrukcja łącząca się z C.: kwoli czemu). [przypis edytorski]
k'woli (daw.) — dla, z powodu czegoś. [przypis edytorski]
kwoli (daw.) — gwoli; dla, w celu, z powodu. [przypis edytorski]
k woli (daw.) — ze względu na. [przypis edytorski]
kwoli (daw.) — ze względu na. [przypis edytorski]
kwoli — dla; archaiczna forma pochodząca ze skrócenia wyrażenia „ku woli”. W formie skróconej: gwoli, kwoli lub k'woli. [przypis redakcyjny]
k'woli — dla (łączy się z rzecz. w C.). [przypis edytorski]
k'woli — dla. [przypis edytorski]
kwoli drugim (daw.) — ze względu na innych. [przypis edytorski]
kwoli komu (daw.) — ze względu na kogoś. [przypis edytorski]
kwoli komu (starop.) — dla kogo. [przypis edytorski]
kwoli (starop.) — dla, z powodu. [przypis edytorski]
kwoli (starop.) — ze względu na, z powodu. [przypis redakcyjny]
kwoli (starop.) — z powodu. [przypis edytorski]
k'woli temu — dlatego; k'woli: dla, z powodu czegoś. [przypis edytorski]
kwoli temu (starop.) — z powodu tego, dla tego; temu wieku: chodzi tu o dzieci. [przypis redakcyjny]
kwota (daw.) — tu: liczba, liczebność. [przypis edytorski]
kwota — tu: ilość. [przypis edytorski]
kwotę — ilość. [przypis redakcyjny]
kwotnik — pisarz, prowadzący rejestry sprzedaży soli. [przypis edytorski]
Kwowadisy — spolszczona lm. od Quo vadis, tytułu powieści Henryka Sienkiewicza. [przypis edytorski]
KW PZPR — Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. [przypis edytorski]
K. Wyka, Duchy poetów podsłuchane, Kraków 1959, s. 64, tyt. wiersza: Z marginaliów „Oziminy”. [przypis autorski]
K. Wyka, loc. cit. [przypis autorski]
K. Wyka, W krainie łagodności — smutno, „Życie Literackie” 1957, nr 33. [przypis autorski]
K. W. Zawodziński, Studia z wersyfikacji polskiej, Wrocław 1954, s. 82. [przypis autorski]
K. X. R. — Karol Książę Radziwiłł (X od daw. przyjętej pisowni). [przypis edytorski]
Kyaksares — takie imię miał poprzednik Astyagesa, pogromca Asyrii [panował ok. 625–585 p.n.e.)]. [przypis tłumacza]
kyanejskie progi (łac. Cyaneae) — skaliste wyspy na Morzu Czarnym przy Bosforze. [przypis redakcyjny]
Kybele — frygijska bogini płodności i urodzaju, czczona jako Bogini Matka, także przez Greków i Rzymian (jako Wielka Macierz i Matka Bogów). [przypis edytorski]
