Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 160198 przypisów.
omamiać — oszukiwać, wprowadzać w błąd. [przypis edytorski]
omamić — oszukać. [przypis edytorski]
omamienie — złudzenie. [przypis edytorski]
o, ma mignonne (fr.) — o, moja ślicznotko. [przypis edytorski]
omamion — skrócone od: omamiony. [przypis edytorski]
Omańkowska, Janina Antonina (1859–1927) — publicystka, działaczka społeczna i polityk na Górnym Śląsku, posłanka na Sejm Śląski I kadencji (1922–1927) oraz jego marszałek senior. W czasie zaborów prowadziła działalność oświatową i charytatywną w ramach „Warty” (Towarzystwa Przyjaciół Wzajemnego Pouczania się oraz Opieki nad Dziećmi), prowadziła tajne nauczanie, wygłaszała odczyty, zakładała biblioteki, była zaangażowana w działalność poznańskiej Czytelni dla Kobiet, przeciwdziałała germanizacji (w 1900 z tego powodu aresztowana i osądzona w głośnym procesie). Uczestniczka powstań śląskich. Współpracowała z Chrześcijańską Demokracją, z Wojciechem Korfantym; z ramienia ChD sprawowała mandat poselski na Sejm Śląski. Odznaczona w 1921 r. odznaką gen. J. Hallera „Za służbę narodową” oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Polski „Polonia Restituta”. [przypis edytorski]
omanić (daw.) — oszukać. [przypis edytorski]
omanić (daw. pot.) — oszukać. [przypis edytorski]
omansuje się — obłaskawi się. [przypis autorski]
oman – żółty kwiat stepowy. [przypis autorski]
Omar Chajjam (1048–1131) — perski poeta, astronom, filozof, lekarz i matematyk; znany przede wszystkim jako autor Rubajjatów, poetyckich czterowierszy, przetłumaczonych przez angielskiego pisarza i poetę Edwarda FitzGeralda w 1859. [przypis edytorski]
O Marchettim porównaj też Krauza, a zwłaszcza Wittego w dziele przytoczonem. (Tom I str. 55). [przypis autorski]
omarostwo — Omar, kalif arabski (634–641), osławiony spaleniem sławnej biblioteki aleksandryjskiej. [przypis redakcyjny]
Omar, właśc. Umar ibn al-Chattab (634–641) — drugi z kalifów arabskich (od 634), jeden z twórców potęgi imperium arabsko-muzułmańskiego: zdobył trzy czwarte terytorium Bizancjum i podbił perskie imperium Sasanidów; późniejsze o kilka wieków źródła podają, że po zdobyciu Egiptu nakazał spalenie sławnej Biblioteki Aleksandryjskiej. [przypis edytorski]
omasta (reg.) — tłuszcz dodawany do potraw, np. masło a. smalec, którym smaruje się chleb. [przypis edytorski]
omasta — tłuszcz dodawany do potraw: masło, smalec i in. [przypis edytorski]
omasta — tłuszcz dodawany do potraw, np. masło a. smalec, którym smaruje się chleb. [przypis edytorski]
omasta — tłuszcz dodawany do potraw. [przypis edytorski]
omasta — tłuszcz. [przypis edytorski]
omatulić — opatulić, owinąć. [przypis edytorski]
omawiać się — wymawiać się. [przypis redakcyjny]
Omawiając na innym miejscu salon XVIII w. — we wstępie do Listów panny de Lespinasse. [przypis edytorski]
Omberto — hrabia z Santafiore, syn Aldobrandeska; dla swojej bezmiernej pychy w takiej był nienawiści u ludu sieneńskiego, że w okolicy Maremmy zwanej Kampognatiko został zamordowany. [przypis redakcyjny]
O męczeństwie jego wymownie opowiedział G. Goyau — por. W. Kokovtzoff, Le bolchévisme à l'oeuvre, Paryż, Plon, s. 107–109. [przypis autorski]
omętrę — geometrę. [przypis edytorski]
O mężu mój! […] który łączy między sobą wszystkich ludzi — autentyczne. [przypis autorski]
omega — ostatnia litera alfabetu greckiego, tu przen.: ostatnie i ostateczne słowo, ostateczna prawda. [przypis edytorski]
o, meine Kinder (niem.) — o, moje dzieci. [przypis edytorski]
omenėje — atmintyje. [przypis edytorski]
omentra (daw. gw.) — geometra; na wsi w XX w. pojawienie się geometry, tj. geodety, było kojarzone ze zmianami własności ziemi, czyli z zagrożeniem. [przypis edytorski]
omentra (gw.) — geometra. [przypis edytorski]
omentra (gw.) — geometra; urzędnik mierzący grunty. [przypis edytorski]
omentra — zniekształcone: geometra. [przypis edytorski]
omentry — geometrzy. [przypis edytorski]
omenyje — čia: atmintyje. [przypis edytorski]
omen — znak, wróżba. [przypis edytorski]
o me życie chodzi — Głębokie, tragiczne niemal słowo, oświetlające posępnym blaskiem tę scenę szaleństwa ludzkiego. Jedynie Molierowi danym było wzbić się do szczytu komizmu, równocześnie wydobywając tak mistrzowsko „drugie dno” tragiczne. [przypis tłumacza]
Omfala a. Omfale (mit. gr.) — królowa Lidii, która występuje w mitach o Heraklesie; na jej rozkaz Herakles musiał nosić kobiece stroje i prząść. [przypis edytorski]
omgła — mgła, mgiełka; tu: drobne młode listki na drzewach, rozwijające się z pąków. [przypis edytorski]
omglały (gw.) — omdlały, zemdlały. [przypis edytorski]
O mia Napoli, o santa città (wł.) — O mój Neapolu, o święte miasto. [przypis edytorski]
o miatieżu (z ros.) — o buncie. [przypis autorski]
omięknąć — zmięknąć (dookoła). [przypis edytorski]
omiedzić — zapewne: otoczyć miedzą, tj. wziąć w posiadanie ziemię, zawładnąć obszarem. [przypis edytorski]
Omieras — Homeras, sen. graikų poetas. [przypis edytorski]
omierżenie (starop.) — obrzydzenie, wstręt. [przypis redakcyjny]
omierżenie — wstręt; por. mierzić kogoś: budzić w kimś wstręt. [przypis edytorski]
omierzić (daw.) — obrzydzić. [przypis edytorski]
omierził go (starop.) — przywiódł w niełaskę. [przypis redakcyjny]
omierznąć (daw.) — zbrzydnąć. [przypis edytorski]
omieszkać (daw.) — spóźnić się, opuścić, nie stawić się gdzieś. [przypis edytorski]
omieszkać (daw.) — zaniechać, zrezygnować ze zrobienia czegoś. [przypis edytorski]
omieszkać (daw.) — zrezygnować z czegoś, pominąć coś. [przypis edytorski]
omieszkać — wstrzymać się od zrobienia czegoś; zaniedbać zrobienia czegoś. [przypis edytorski]
omieszkać — zaniechać czego; przestać coś robić. [przypis edytorski]
omieszkać — zaniedbać jakiegoś działania, zrezygnować z czegoś. [przypis edytorski]
omieszkać — zapomnieć, poniechać czegoś. [przypis edytorski]
omieszkać z czymś (daw.) — zaniedbać czegoś. [przypis edytorski]
omieszkanie (daw.) — zaniedbanie. [przypis edytorski]
omieszkanie (daw.) — zwłoka, opóźnienie. [przypis edytorski]
omieszkanie (na coś) (daw.) — zaniedbanie (czegoś). [przypis edytorski]
omieszkawać (daw.) — unikać, zaniedbywać. [przypis edytorski]
omieszkiwać (starop.) — odkładać, zaniedbywać. [przypis edytorski]
O miłe miasto Kekropsa! — Kekrops: założyciel Aten. Słowa wyjęte z komedii Arystofanesa (?). [przypis tłumacza]
O miłości i życiu małżeńskim można przeczytać w Fizjologii małżeństwa Balzaka. [przypis edytorski]
O miłostkach róży i słowika, poeci wschodni często wspominają. [przypis autorski]
o milionie koni — tj. o mocy miliona koni mechanicznych; koń mechaniczny (KM) to jednostka używana do określenia mocy silników spalinowych, wymyślona w XIX w. w celu porównania mocy maszyn parowych z koniem. [przypis edytorski]
ominął był — daw. czas zaprzeszły, stosowany dla wyrażenia czynności wcześniejszych od tych, które wyrażono czasem przeszłym prostym; znaczenie: ominął wcześniej. [przypis edytorski]
ominować (z łac.) — wróżyć. [przypis redakcyjny]
omiodnić — osłodzić. [przypis autorski]
O miseri (…) habent — Maximianus Pseudo-Gallus, Elegiae I, 180. [przypis tłumacza]
O misero (…) animi (łac.) — „Bracie mój, zmarły na nieszczęście me,/ Z tobą mi zgasły wszystkie me radości,/ Które ożywiał słodkiej drużby czar!/ Twa śmierć strzaskała te moje rozkoszy/ I z tobą poszła dusza wspólna w grób!/ Jam po twym zgonie pędził nawet Muzy,/ Rozkosz jedyną, z mego serca precz!” (Catullus, Carmina, LVIII, 20; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
omisso enim eo, quod potissimum postulabatur (łac.) — pominął mianowicie to, czego najbardziej żądano. [przypis tłumacza]
omissum aut perperam factum, summa libertate carpunt (łac.) — opuszczonego albo opacznie zrobionego, szarpią z największą swobodą. [przypis redakcyjny]
omissum (łac.) — zaniedbano. [przypis redakcyjny]
omłotne — nadające się do młócenia, dające dużo ziarna. [przypis edytorski]
omłot — oddzielanie ziarna od słomy, młócenie. [przypis edytorski]
omłot — oddzielanie ziarna od słomy, młócenie. [przypis edytorski]
Om! Mani padme, Hung! — oddaj cześć skarbowi w lotosie; buddyjska sześciosylabowa mantra. W zależności od szkoły buddyzmu mantra ta jest inaczej wymawiana. [przypis edytorski]
omne animal (łac.) — Rdz 7, 14. [przypis tłumacza]
omne animal (łac.) — wszelkie zwierzę. [przypis edytorski]
omne bene (łac.) — wszystko dobrze. [przypis edytorski]
omne illud verum est, quod clare et distincte percipitur (łac.) — wszystko zatem jest prawdą, co postrzegane jest jako jasne i określone. [przypis edytorski]
Omne magnum (…) rependitur — Tacitus, Annales, XIV, 44. [przypis tłumacza]
Omnem (…) hora (łac.) — „Każdy świt, co ci świta, sądź, że już ostatni,/ A dzień, otrzyman w darze, będzie jeszcze milszy!” (Horatius, Epistulae, I, 4, 13; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
omne perfectum (łac.) — wszystkiego dobrego (jest po trzy). [przypis redakcyjny]
Omne regnum divisum — Mt 12, 25: „Wszelkie królestwo podzielone”. [przypis tłumacza]
Omne (…) ruunt — Vergilius, Georgica, III, 244. [przypis tłumacza]
Omnes actiones (…) fiat — wszystkie czynności są spowodowane, a nigdy obojętne na działanie pobudek, ponieważ zawsze jest dana pobudka, która wprawdzie skłania, ale nie zmusza, by się raczej stało tak niż inaczej. [przypis tłumacza]
Omnes (…) cymbae — „Coś nas tu wszystkich w jeden dół spycha/ I wszystkich losy w urnie podrzuca,/ Aż wyjdzie każdy, pierwej czy później,/ Dając nam bilet na łódź, co płynie/ W banicję wieczną…” (Horatius, Odae, II, 3, 25; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Omnes fuerunt ultimo supplicio effecti, excepto Bernardo, qui ad triremes cum bonorum confiscatione condemnatus fuit, ac etiam ad interessendum aliorum morti prout interfuit (łac.) — wszyscy ponieśli ostateczną męczarnię z wyjątkiem Bernarda, którego skazano na galery z konfiskatą dóbr, a także na obecność przy śmierci innych, co też się stało. [przypis redakcyjny]
Omnes gentes quasi non sint (łac.) — „Wszystkie narody jako nic przed nim”. [przypis tłumacza]
omnes gentes venient et adorabunt eum (łac.) — Ps 22, 28: „Wszystkie ludy przyjdą i uwielbią go”. [przypis tłumacza]
Omnes leges, omniaque iura vim vi repellere cunctisque sese defensare permittunt! (łac.) — Wszystkie prawa i zwyczaje pozwalają siłę odpierać siłą oraz się bronić. [przypis edytorski]
omnes (…) tolerabiles — Cicero, Tusculanae quaestiones [wyd. też pod tytułem: Tusculanae disputationes] II, 24. [przypis tłumacza]
Omnes (…) vitae — Cicero, Academica, I, 12. [przypis tłumacza]
omne trinum perfectum — przysłowie łacińskie: każda trójca tworzy doskonałość. [przypis edytorski]
Omne trinum perfectum — przysłowie łacińskie: każda trójca tworzy doskonałość. [przypis redakcyjny]
omne tulit (…) dulci (łac.) — poklask wszystkich zyskuje ten, kto łączy przyjemne z pożytecznym; sentencja z Horacego. [przypis edytorski]
Omne tulit punctum, quae miscuit utile dulci — zdobędzie wszystkie punkty ten, kto miesza użyteczne ze słodkim (Horacy, Ars Poetica, wers 343). [przypis edytorski]
