Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 10964 przypisów.
księżnej de Longueville — Anne Geneviève de Bourbon (1619–1679); siostra Kondeusza. [przypis edytorski]
księżnej (…) diuszessy — polski język nie ma terminów na odróżnienie tytułów duc i prince, które trzeba nam tłumaczyć jednakowo przez książę. Toteż w dalszym ciągu nieraz przyjdzie nam się spotkać z dwoma książętami de Guermantes: Błażejem (duc de Guermantes) i Gilbertem (prince de Guermantes), oraz z dwiema księżnymi: Błażejową (Oriona) i Gilbertową (Maria). Na ogół duc stoi wyżej w hierarchii tytułów, poza paroma rodami, w których tytuł prince posiadał szczególne dostojeństwo, oraz poza „książętami krwi”, członkami panujących domów, którym również daje się ogólnie tytuł prince, ale barwiący się wówczas innym odcieniem. Książę Orleański, duc de Chartres, hrabia Paryża, potomkowie francuskiej rodziny panującej, wciąż przez rojalistów uznawanej za królewską, mają inny porządek tytułów, wsparty na tradycji. Nazwiska i tytuły arystokratyczne wędrują wedle specjalnych praw: i tak prince des Laumes zaczął się tytułować od śmierci swego ojca duc de Guermantes, podczas gdy jego rodzony brat zowie się baron de Charlus itd. [przypis tłumacza]
księżniczka Asturii — córka króla Hiszpanii, Filipa IV, Maria Teresa zw. Austriaczką (1638–1683), która w 1660 r. poślubiła Ludwika XIV, króla Francji. [przypis edytorski]
Księżniczka czardasza — operetka Emmericha Kálmána z 1915 r. [przypis edytorski]
księżniczka Januszówna — Anna Maria Radziwiłłówna (1640–1667), od 1665 r. żona Bogusława Radziwiłła. [przypis edytorski]
księżniczka Maria — Maria Krystyna Albertyna (1779–1851), jedyna córka księstwa, od 1797 żona Karola Emanuela (1770–1800) ks. Carignano, babka Wiktora Emanuela IX (1820–1878), pierwszego króla zjednoczonych Włoch. [przypis edytorski]
księżniczka Matylda — Matylda Letycja Bonaparte (1820–1904), córka byłego króla Westfalii Hieronima, najmłodszego brata Napoleona I, i jego drugiej żony, Katarzyny Wirtemberskiej. [przypis edytorski]
księżniczka Palatynatu, bratowa Ludwika XIV — Elżbieta Charlotta z Palatynatu (1652–1722), niem. księżniczka Palatynatu Reńskiego, żona księcia Orleanu; opisując zdarzenia i osoby z dworu Ludwika XIV w swoich listach do Niemiec, nie przebierała w słowach. [przypis edytorski]
księżniczka trzydziestopięcioletnia — Wenecja 1819. [przypis autorski]
księżniczkę Bonaparte, o której mówiono, że się zaręczyła z synem króla greckiego — Maria Bonaparte (1882–1962), jedyna córka księcia Rolanda Napoleona Bonapartego; od 1907 żona księcia Jerzego, syna greckiego króla Jerzego I. [przypis edytorski]
księżny (daw.) — dziś popr. forma D. lp: księżnej. [przypis edytorski]
księżyca (…) na młodziku — tzn. w nowiu. [przypis edytorski]
księżyce, buńczuki — półksiężyc: godło wiary w Mahometa; buńczuk: ogon koński na drzewcu; godło władzy. [przypis redakcyjny]
Księżyc już zaszedł pod nasze podnóże — Kiedy poeci rozpoczynali swoją pielgrzymkę po piekle, księżyc był w pełni, a więc słońce, kiedy teraz księżyc jest pod ich stopami, stoi ponad ich głową; przeto w tej chwili na wschodniej półsferze jest samo południe. [przypis redakcyjny]
Księżyc Kwiatów — miesiąc maj. [przypis autorski]
Księżyc Ognia — miesiąc lipiec. [przypis autorski]
księżycowej (…) najleniwszej gwiazdy — Najleniwszy planeta według systemu Ptolemeusa jest księżyc, który najmniejszą przestrzeń obiega w tymże samym czasie, w jakim gwiazdy stałe daleko większą przestrzeń przebiegają [przypis redakcyjny]
księżyc piołuniowy — miesiąc poślubny. [przypis redakcyjny]
księżyc, widziałem pod cieniem (…) — Księżyc widziany z góry przez poetę od strony odwrotnej Ziemi, był bez plam, o których wspomina w pieśni II Raju, a co w błąd wprowadziło poetę, że księżyc jest zarazem stałym i ciekłym ciałem. [przypis redakcyjny]
księżyc — w oryginale pojawia się tu liczba mnoga. [przypis edytorski]
ksieni (daw.) — księżna. [przypis edytorski]
ksieniec (daw.) — brzuch. [przypis redakcyjny]
ksieniec (daw.) — żołądek. [przypis redakcyjny]
ksieni kanoniczek — przełożona zakonu Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Świętego Ducha. [przypis edytorski]
ksieni — przełożona klasztoru, przeorysza. [przypis edytorski]
ksieni — przełożona klasztoru. [przypis edytorski]
ksieni — przełożona. [przypis edytorski]
ksieni — przeorysza, przełożona klasztoru. [przypis edytorski]
…ksieni… przeorysza — w pewnych klasztorach żeńskich przeorysza była godnością wyższą niż ksieni, która zastępowała ją i była pierwszą zakonnicą w zgromadzeniu. [przypis redakcyjny]
ksieni (starop.) — księżna, przełożona (Prozerpina). [przypis redakcyjny]
ksieni — tu: przełożona klasztoru. [przypis edytorski]
ksieni — w znaczeniu księżna. [przypis autorski]
ks. Józef Stanek ps. „Rudy” (1916–1944) — ksiądz, błogosławiony Kościoła Katolickiego, święcenia przyjął w 1941 r., kapelan Armii Krajowej, w powstaniu w Zgrupowaniu „Kryska”, zamordowany przez Niemców 23 września. [przypis edytorski]
K. S. — Konstancja Sautter, ukochana Reeve'a. [przypis redakcyjny]
ks.ks. — skrót od: książęta. [przypis edytorski]
Ks. Lacordaire nazwał go jedną z tych rzadkich uprzywilejowanych istot, których Bóg jakby ręką własną tworzy… — Mgr. Baunard, op. cit., s. 309. [przypis autorski]
K. Sójka-Zielińska, Historia prawa…, s. 268. [przypis autorski]
K. Sójka-Zielińska, Historia prawa…s. 270; por. szerzej A. Stelmachowski, Własność w systemie społeczno-gospodarczym, [w:] System prawa prywatnego, t. 3, red. E. Gniewek, Warszawa 2007, s. 245 i n. [przypis autorski]
K. Sójka-Zielińska, Historia prawa, Warszawa 2005, s. 115. [przypis autorski]
K. Sójka-Zielińska, Historia prawa, Warszawa 2005, s. 220. [przypis autorski]
K. Sójka-Zielińska, Historia prawa, Warszawa 2005, s. 268. [przypis autorski]
k'sobie (daw.) — do siebie. [przypis edytorski]
ksobie (daw.) — do siebie. [przypis edytorski]
k'sobie (daw.) — ku sobie, do siebie. [przypis edytorski]
k'sobie (daw.) — ku sobie; do siebie. [przypis edytorski]
k'sobie (daw.) — ku sobie. [przypis edytorski]
k'sobie (daw.) — skrócone: ku sobie, do siebie. [przypis edytorski]
k'sobie (gw.) — ku sobie; do siebie. [przypis edytorski]
k sobie ją przyma (starop.) — do siebie ją przyjmuje. [przypis edytorski]
k'sobie — ku sobie, do siebie. [przypis edytorski]
k'sobie (starop. forma) — ku sobie, do siebie; przychodzi k'sobie: dochodzi do siebie (tj. tu: budzi się z omdlenia). [przypis edytorski]
k'sobie (starop. forma) — ku sobie; do siebie; przyjść k'sobie: dojść do siebie. [przypis edytorski]
Ks. opata de Saint-Cyran — [własc. Jean Duvergier de Hauranne, opat z Saint-Cyran (1581–1643), fr. teolog i polityk, przedstawiciel jansenizmu], mistyk i kwietysta, autor apologii samobójstwa. [przypis tłumacza]
k stołu (starop.) — do stołu, dla stołu; tu: przy stole; zawżdy k jego stołu byli: zawsze siadywali u jego stołu. [przypis edytorski]
k'studzieńce (daw.) — ku studzience, do studzienki. [przypis edytorski]
k'swej myśli (starop.) — po swej myśli; zgodnie ze swą wolą. [przypis edytorski]
ks. Wysocki (…) był gorliwym procesyj owych promotorem — ob[acz]: Niesiecki, Herbarz polski, wyd. Bobrowicza, [Lipsk 1839–1845], t. IX, s. 460. [przypis autorski]
Ksystos — plac otoczony kolumnadami, służący do zebrań ludowych. Henkel w tekście umieszcza nawias z objaśnieniem, co w czytelniku może wywołać wrażenie, że objaśnienie to dał sam Flawiusz. Sądzą, że hebr. gazîth (liszkat ha-gazîth, izba przy Ksystosie) jest przetłumaczeniem greckiego słowa ksystos [ξῠστός]. Tu w epoce Chrystusa zbierała się Wielka Rada (Synhedrion). [przypis tłumacza]
Ksyst (xystum, xystus) — galerja, ganek do przechadzki. [przypis redakcyjny]
ksyw (gw.) — daw. krzyw, tu: winny. [przypis edytorski]
ksze (starop.) — skrócenie słowa: księże. [przypis redakcyjny]
kształcić (daw.) — kształtować. [przypis edytorski]
kształcić — tu: nadawać piękną formę. [przypis redakcyjny]
Kształt Aresa (…) Posejdona — w tłum. Dmochowskiego: „Marsa postać, a siłę i piersi Neptuna”. [przypis edytorski]
kształt (…) kaukaski — w dawnej terminologii rasę białą nazywano kaukaską. [przypis redakcyjny]
kształtny — przyjemny. [przypis redakcyjny]
Kształtny (…) unosi cały — Anakreont, Pieśni, Lwów, „Księgarnia Polska” 1900, nr 54; Obraz kochanki. [przypis redakcyjny]
kształtów [zażądaliśmy] — jeżeli ja, to już kształt. [przypis autorski]
kształtowanie — tu: przetwarzanie. [przypis redakcyjny]
kształt (starop.) — oboczna forma pisowni występująca w staropolszczyźnie XVI w. u Reja: kstałt. [przypis edytorski]
kształt (starop.) — oboczna forma pisowni występująca w staropolszczyźnie XVI w. u Reja: kstałt; znaczenie tu: sposób. [przypis edytorski]
kształt — starop. pisownia także: kstałt. [przypis edytorski]
kształt — tu: pozór. [przypis edytorski]
kształt — tu: sposób. [przypis redakcyjny]
kształt — tu: uroda. [przypis edytorski]
Kształtuje się umysł i uczucie przez rozmowy (…) — por. Montaigne, Próby III. 8. [przypis tłumacza]
kształty (…) uświęcone snycerską powagą — tj. kształt jej głowy przypominał idealne proporcje dzieł wielkich rzeźbiarzy. [przypis edytorski]
kształty wszech rzeczy — idee, rozumiane w ujęciu filozofii Platona i neoplatończyków jako prawzory rzeczy. [przypis redakcyjny]
ksztynki — odrobinki. [przypis autorski]
kszyk — bekas; gatunek ptaka wędrownego. [przypis edytorski]
k'tamtej (daw.) — ku tamtej, do tamtej. [przypis edytorski]
kteis (gr.) — kobiecy organ płciowy. [przypis edytorski]
ktemu a. k'temu (starop.) — do tego. [przypis edytorski]
ktemu a. k'temu (starop. forma) — do tego; tu: ponadto, w dodatku. [przypis edytorski]
ktemu a. k'temu (starop.) — ku temu; do tego; tu: w dodatku. [przypis edytorski]
k'temu a. ku temu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]
ktemu (daw.) — dlatego. [przypis edytorski]
k'temu (daw.) — do tego; po temu. [przypis edytorski]
k'temu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]
k'temu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]
ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]
ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]
ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]
ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]
ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]
k'temu (daw.) — do tego w tym celu. [przypis edytorski]
k'temu (daw.) — ku temu, do tego. [przypis edytorski]
k'temu (daw.) — ku temu; do tego. [przypis edytorski]
ktemu (daw.) — przy tym. [przypis edytorski]
k'temu (daw.) — skrócone: ku temu, do tego. [przypis edytorski]
