Przypisy

anons (daw.) — ogłoszenie. [przypis edytorski]

antenat (daw.) — przodek. [przypis edytorski]

antraks (daw., med.) — karbunkuł, wrzód; wąglik. [przypis edytorski]

antydot (daw.) — antidotum. [przypis edytorski]

antykamera (daw.) — przedpokój, poczekalnia. [przypis edytorski]

antykamera (daw., z wł.) — przedpokój. [przypis edytorski]

antykwarnia (daw.) — antykwariat. [przypis edytorski]

antykwarski (daw.) — związany z antykami, reprodukcją historyczną bądź starymi książkami. [przypis edytorski]

a oraz (daw.) — a równocześnie. [przypis edytorski]

a oraz (daw.) — a także. [przypis edytorski]

apanaż (daw.) — korzyść, przeważnie ekonomiczna, np. w formie posiadłości. [przypis edytorski]

aparata (daw.) — sprzęty. [przypis edytorski]

apasz (daw.) — opryszek, przestępca. [przypis edytorski]

aplikant (daw.) — praktykant w pracy biurowej, adwokackiej itp. [przypis edytorski]

aplikowany (daw.) — tu: stosujący się, odnoszący się do czego. [przypis edytorski]

aplomb (daw.) — pewność siebie. [przypis edytorski]

aplomb (daw.) — pewność siebie, śmiałość, tupet. [przypis edytorski]

apologista (daw.) — apologeta, obrońca jakiejś sprawy, idei lub osoby. [przypis edytorski]

apopleksja (daw.) — wylew krwi do mózgu. [przypis edytorski]

appetyt (daw.) — dziś: apetyt. [przypis edytorski]

appolinowy (daw.) — poetycki. [przypis edytorski]

aprehensja (daw.) — smutek, rozpacz. [przypis edytorski]

arcaby (daw.) — warcaby. Warcaby w dzisiejszym kształcie są znane od XII w. n.e., ale uważa się, że pochodzą od gry senet, rozgrywanej w Egipcie już w XXVI w. p.n.e. [przypis edytorski]

arenda (daw.) — dzierżawa, najem. [przypis edytorski]

arenda (daw.) — dzierżawa. [przypis edytorski]

arendarz (daw.) — dzierżawca; karczmarz, szynkarz. [przypis edytorski]

arendarz (daw.) — dzierżawca. [przypis edytorski]

arendarz (daw.) — dzierżawca. [przypis edytorski]

arendarz (daw.) — dzierżawca; tu: dzierżawca karczmy, szynku. [przypis edytorski]

arendarz (daw.) — dzierżawca, w szczególności dzierżawca karczmy. [przypis edytorski]

arendarz (daw.; z łac. arendare: dzierżawić) — dzierżawca; karczmarz, szynkarz. [przypis edytorski]

arfa (daw.) — harfa. [przypis edytorski]

arfiany (daw.) — harfiany, związany z harfą. [przypis edytorski]

arfiarz (daw.) — harfiarz. [przypis edytorski]

argumenta (daw.) — dziś M.lm: argumenty. [przypis edytorski]

arka (daw.) — skrzynia. [przypis edytorski]

armada (daw.) — flota wojenna. [przypis edytorski]

armata (daw.) — uzbrojenie. [przypis edytorski]

armatura (daw.) — uzbrojenie. [przypis edytorski]

armatura (daw.) — zbroje; uzbrojenie. [przypis edytorski]

armistycja (daw.) — zawieszenie broni, rozejm. [przypis edytorski]

armistycjum (daw.) — rozejm, zawieszenie broni. [przypis edytorski]

Arnoldów (daw.) — Arnoldowy, Arnolda. [przypis edytorski]

aść (daw.) — skrót od: waść, waszmość, wasza miłość. [przypis edytorski]

aść (daw.) — skrót od: wasza miłość pan, waszmość pan, waść; starop. potoczny zwrot grzecznościowy. [przypis edytorski]

aść (daw.) — skrót od zwrotu grzecznościowego: waść; waszmość (ten zaś od: wasza miłość). [przypis edytorski]

aśćka (daw., pot.) — waćpani. [przypis edytorski]

aśćka (daw.) — waćpani a. waćpanna; skrót od: waszmość pani, waszmość panna. [przypis edytorski]

aśćka (daw.) — żeńska forma od starop. pot. zwrotu grzecznościowego: aść, stanowiącego skrót od: wasza miłość pan, waszmość pan, waść. [przypis edytorski]

aści (daw.) — skrót od: waszej miłości, waszmości, waści; starop. potoczny zwrot grzecznościowy. [przypis edytorski]

aści (daw.) — skrót od: waszmości (waszej miłości panu, waszmości panu); starop. potoczny zwrot grzecznościowy. [przypis edytorski]

aści (daw.) — waści, waćpana. [przypis edytorski]

aściny (daw.) — skrót od: waszmościny (waszej miłości pana, waszmości pana); przymiotnik od starop. potocznego zwrotu grzecznościowego. [przypis edytorski]

asambla, właśc. asambl (daw.) — zgromadzenie towarzyskie. [przypis edytorski]

asaństwu (daw.) — (wielmożnym) państwu. [przypis edytorski]

asan a. acan (daw.) — skrót od: waszmość pan; starop. potoczny zwrot grzecznościowy. [przypis edytorski]

asan a. acan (daw.) — starop. tytuł grzecznościowy: pan, waćpan. [przypis edytorski]

asan (daw., pot.) — waszmość pan. [przypis edytorski]

asan (daw.) — skrót od: wasza miłość pan, waszmość pan; starop. potoczny zwrot grzecznościowy. [przypis edytorski]

asan (daw.) — skrót od: waszmość pan; starop. potoczny zwrot grzecznościowy. [przypis edytorski]

asan (daw.) — starop. skrót od waszmość pan, wasza miłość pan. [przypis edytorski]

asan (daw.) — waćpan. [przypis edytorski]

asan (daw.) — waćpan, waszmość pan. [przypis edytorski]

asanu (daw.) — skrót od: waszej miłości panu, waszmość panu. [przypis edytorski]

ascensja (daw., rzad., z łac.) — wejście na górę, wzniesienie się. [przypis edytorski]

asekurować (daw.) — ręczyć, gwarantować. [przypis edytorski]

asenterowany (daw.) — zakontraktowany na potrzeby armii; skierowany do wojska. [przypis edytorski]

asentyment (daw.) — zgoda, aprobata. [przypis edytorski]

asesor (daw.) — doradca sędziego; dziś popr. forma lm.: asesorzy. [przypis edytorski]

asińdźka a. aśćka (daw.) — skrót od: waszmościanka, waszmość panna. [przypis edytorski]

asińdźka, aśćka (daw.) — skrót od: waszmościanka, waszmość panna; starop. popularny zwrot grzecznościowy. [przypis edytorski]

asińdźka (daw.) — forma żeńska starop. potocznego zwrotu grzecznościowego asindziej, tj. skrótu od: wasza miłość dobrodziej, waszmość dobrodziej. [przypis edytorski]

asińdźka (daw.) — waćpani, dobrodziejka. [przypis edytorski]

asindźka (daw., pot.) — skrót od waćpani. [przypis edytorski]

asindziej (daw.) — skrót od: asan dobrodziej, tj. pan. [przypis edytorski]

asindziej (daw.) — skrót od: wasza miłość dobrodziej, waszmość dobrodziej; starop. potoczny zwrot grzecznościowy. [przypis edytorski]

aspan (daw.) — skrót od: wasza miłość pan, waszmość pan; starop. potoczny zwrot grzecznościowy. [przypis edytorski]

aspani (daw.) — zwrot grzecznościowy, skrót od: waszmość pani. [przypis edytorski]

aster (daw.) — dziś D. lm: astrów. [przypis edytorski]

asumpt (daw.) — powód, zachęta. [przypis edytorski]

asygnata (daw.) — pieniądz papierowy; banknot. [przypis edytorski]

asystencja (daw.) — asysta, grupa osób towarzyszących komuś; straż. [przypis edytorski]

asystencja (daw.) — asysta; straż towarzysząca. [przypis edytorski]

asystencja (daw.) — asystowanie, towarzyszenie komuś; asysta, grupa osób towarzyszących komuś, w szczególności występujących jako uroczysty orszak podczas jakiejś ceremonii. [przypis edytorski]

asystencja (daw.) — asystowanie, towarzyszenie komuś. [przypis edytorski]