Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 455 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3475 przypisów.
in electione (łac.) — w obiorze. [przypis redakcyjny]
in eo passu (łac.) — w tym stanie. [przypis redakcyjny]
ineptus esse diceris (łac.) — powiedzą o tobie, że się nie nadajesz. [przypis edytorski]
inercja — bezwładność. [przypis edytorski]
inercyjny — bierny, bezwładny. [przypis edytorski]
in eroticis (łac.) — na polu erotyki. [przypis edytorski]
Iners (…) est — Seneca, Oedipus, III, 7. [przypis tłumacza]
Ine stache (…) Loh (dialekt niem.-szwajc.) — wbij, owiń nitkę, wyciągnij i spuść. [przypis redakcyjny]
in eundem sensum (łac.) — w tejże samej myśli. [przypis redakcyjny]
in excelsis (łac.) — na wysokości. [przypis edytorski]
In exitu Israel de Aegipto, domus Jacob de populo barbaro (łac.) — Gdy Izrael wychodził z Egiptu, dom Jakuba od ludu obcego; Psalm 114 (w Wulgacie 113 A). [przypis edytorski]
inexpressible (fr.) — nienadające się do nazwania, tu: bielizna. [przypis edytorski]
in extenso (łac.) — dokładnie, w całości. [przypis edytorski]
in extenso (łac.) — w całości; dokładnie, bez opuszczeń. [przypis edytorski]
in extremis (łac.) — w ostateczności, w ostatnich chwilach życia. [przypis edytorski]
in facie publica (łac.) — na zgromadzeniu publicznym. [przypis redakcyjny]
in facie publica (łac.) — wobec stanów. [przypis redakcyjny]
infallibiliter (łac.) — niechybnie. [przypis redakcyjny]
infallibiliter (łac.) — niewątpliwie. [przypis redakcyjny]
infame (łac.) — hańbą. [przypis redakcyjny]
infamia (daw.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]
infamia (daw.) — sądowe pozbawienie czci i praw obywatelskich. [przypis edytorski]
infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba; kara pozbawienia czci, zwykle związana z utratą praw obywatelskich. [przypis edytorski]
infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]
infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]
infamia (daw., z łac.) — niesława. [przypis edytorski]
infamia (daw., z łac.) — utrata czci, hańba, niesława. [przypis edytorski]
infamia, exilium i privatio (łac.) — pozbawienie czci, wygnanie i pozbawienie. [przypis redakcyjny]
infamia (łac.) — hańba, niesława. [przypis edytorski]
infamia (łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]
infamia — niesława (tu: przez abdykację). [przypis redakcyjny]
infamia (z łac.) — kara utraty czci, zwykle związana też z ograniczeniem podejmowania czynności prawnych. [przypis edytorski]
infamisa — bezecnika, przestępcę. [przypis redakcyjny]
infamis (daw.) — osoba skazana na utratę czci i praw; przen. niegodziwiec, wyrodek. [przypis edytorski]
infamis (łac.) — banita, człowiek pozbawiony honoru i wyjęty spod prawa. [przypis edytorski]
infamis (łac.) — człowiek bez czci, niegodziwy. [przypis redakcyjny]
infamis (łac.: niesławny) — skazany, pozbawiony czci wyrokiem sądu; tu M lm infames. [przypis edytorski]
infamis — niegodziwiec, człowiek bez czci. [przypis redakcyjny]
infamis — skazany na utratę czci i praw; tu: Lubomirski. [przypis redakcyjny]
infamis (z łac.) — banita, człowiek pozbawiony honoru i wyjęty spod prawa. [przypis edytorski]
infamis (z łac.) — człowiek bez czci, bez honoru. [przypis edytorski]
infamis (z łac.) — człowiek skazany na utratę czci i praw; przen. bezecnik, zakała. [przypis edytorski]
infamis (z łac.) — człowiek skazany przez sąd na infamię, tj. na karę utraty czci i praw obywatelskich. [przypis edytorski]
infamis (z łac.) — osoba okryta niesławą. [przypis edytorski]
infanteria (daw.) — piechota. [przypis edytorski]
infanteryja (daw.) — piechota. [przypis edytorski]
infant Ferdynand (1784–1833) — najstarszy syn Marii Ludwiki i Karola IV. [przypis edytorski]
infant, infantka — tytuł nadawany dzieciom hiszpańskiej i portugalskiej rodziny królewskiej. [przypis edytorski]
infantka — hiszpański tytuł córki królewskiej. [przypis edytorski]
infantka w żałobnej szacie — historyczne. [przypis autorski]
infantka (z hiszp.) — córka króla, ewentualna następczyni tronu. [przypis edytorski]
infantka (z hiszp.) — księżniczka. [przypis edytorski]
infantka (z hiszp.) — tytuł przysługujący córkom królów Hiszpanii i Portugalii. [przypis edytorski]
infant — następca tronu; dziecko, potomek. [przypis edytorski]
infant — następca tronu. [przypis edytorski]
infant — tytuł przysługujący dzieciom królewskim w Hiszpanii i Portugalii; następca tronu. [przypis edytorski]
infant — tytuł przysługujący dzieciom królewskim w Hiszpanii i Portugalii; tu: Ferdynand Habsburg (1609–1641), syn króla Hiszpanii Filipa III i Małgorzaty Austriaczki, kardynał, namiestnik Niderlandów Południowych, zwany Kardynałem Infantem. [przypis edytorski]
infant (z fr.) — dziecko; najczęściej w ten sposób określano dziecko królewskie, następcę tronu, dlatego też słowo to użyte na określenie mającego się narodzić potomka jednego z więźniów, nadaje całej wypowiedzi charakter ironiczny. [przypis edytorski]
in Februario (łac.) — w lutym. [przypis redakcyjny]
infekcja — z łac. inficere: skazić, zarazić; obecnie infekcja oznacza zakażenie, wtargnięcie do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych i ich namnażanie się. [przypis edytorski]
infelicitati temporis (łac.) — nieszczęśliwym okolicznościom. [przypis redakcyjny]
inferius (łac.) — niżej. [przypis redakcyjny]
Infernal Méditerrané (fr.) — Piekielny Śródziemnomorski. [przypis edytorski]
infernem nec Deum tremens (łac.) — nielękający się piekła ani Boga. [przypis edytorski]
Inferno i Paradiso Dantego — Inferno i Paradiso to części dzieła Dantego nazwanego przez jego współczesnych Boską Komedią. [przypis edytorski]
inferno — piekło. [przypis edytorski]
Inferno — powieść Strindberga poświęcona okultyzmowi i alchemii; wydana w Paryżu w r. 1897. [przypis edytorski]
inferno (wł.) — piekło. [przypis edytorski]
In ferrum (…) vitae — Lucretius, De rerum natura, I, 461. [przypis tłumacza]
infestować — nagabywać. [przypis redakcyjny]
infestować — napadać. [przypis redakcyjny]
infestować (z łac.) — napadać. [przypis edytorski]
infestować (z łac.) — niepokoić. [przypis edytorski]
in fidem Reipublicae (łac.) — na kredyt Rzeczypospolitej. [przypis redakcyjny]
in fidem Reipublicae (łac.) — wierząc Rzeczypospolitej. [przypis redakcyjny]
in figura et in tempore — co do postaci i co do czasu. [przypis edytorski]
infiltracja — powolne przenikanie lub przesiąkanie płynów; tu przen.: wpływ. [przypis edytorski]
infima (daw.) — najniższa klasa w szkołach polskich. [przypis edytorski]
infima minorum (łac.) — najniższa klasa w dawnej szkole polskiej, nauczano tam głównie podstaw gramatyki łacińskiej. [przypis redakcyjny]
infima — najniższa klasa w daw. szkołach jezuickich; często dzielona na dwie: niższą (minorum) i wyższą (maiorum). [przypis edytorski]
infima — najniższa (pierwsza) klasa w dawnych szkołach w Polsce. [przypis edytorski]
infima — najniższa. [przypis redakcyjny]
Infimarum virtutum apud vulgus laus est, mediarum admiratio, supremarum sensus nullus (łac.) — nieznaczna cnota wśród pospólstwa ma rozgłos, średnia budzi podziw, najwyższa nie robi żadnego wrażenia. [przypis edytorski]
Infinityzmowi przeciwstawił on relatywizm (…) bezpłodne w pozorze prawo umiał uczynić zasadą systemu i w tym jego oryginalność — por. L. Constant, La Philosophie de Renouvier, („Annales de philosophie chrétienne”, 1910, Avril). [przypis autorski]
in fiocchi (wł.) — tu: oficjalnie, z całym splendorem; dosł.: we frędzlach, od kapeluszy kardynalskich ozdobionych umieszczonymi po bokach sznurami z frędzlami, noszonych dawniej podczas szczególnie ważnych uroczystości. [przypis edytorski]
infirmeria — sala a. część budynku przeznaczona dla chorych w instytucjach takich jak klasztory, internaty, koszary itp. [przypis edytorski]
infirmeria (z łac. infirmus: słaby, chory) — pomieszczenie szpitalne w klasztorze, koszarach wojskowych, internacie itp. [przypis edytorski]
Infirmum (…) hominibus — Biblia, 1 Kor 1:25. [przypis tłumacza]
inflacja kosmologiczna — teoria kosmologiczna, według której wczesny Wszechświat przeszedł przez fazę gwałtownego rozszerzania się. [przypis edytorski]
in flagranti (łac.: in flagranti delicto) — na gorącym uczynku. [przypis edytorski]
in flagranti (łac.) — na gorącym uczynku, przyłapanie w trakcie popełniania przestępstwa. [przypis edytorski]
in flagranti (łac.) — na gorącym uczynku. [przypis edytorski]
in flagranti (łac.) — (przyłapanie) na gorącym uczynku. [przypis edytorski]
inflamacja (z łac.) — zapalenie, stan zapalny. [przypis edytorski]
inflancki — z Inflant: krainy historycznej powstałej w średniowieczu w obrębie zakonu kawalerów mieczowych, a zamieszkanej przez plemiona bałtyckie; dawne Inflanty zajmowały obszar dzisiejszej Estonii oraz Łotwy. [przypis edytorski]
inflantski — dziś: inflancki; przynależny Inflantom. [przypis edytorski]
inflantski — dziś popr. pisownia: inflancki. [przypis edytorski]
Inflantski — tu: mistrz zakonu kawalerów mieczowych, działającego w średniowieczu na terenie dzisiejszej Łotwy i Estonii, założonego w oparciu o regułę templariuszy; inflantski — dziś popr. pisownia: inflancki. [przypis edytorski]
Inflanty (hist.) — kraina położona na północ od Litwy, na terenie dzisiejszej Łotwy i Estonii, zamieszkana przez potomków plemion bałtyckich i ugrofińskich, o kulturze z silnymi wpływami niemieckimi i szwedzkimi. [przypis edytorski]
Inflanty — kraina historyczna na terytorium dzisiejszej Łotwy i Estonii, pozostająca w późnym średniowieczu pod władzą niemieckiego zakonu kawalerów mieczowych, założonego w oparciu o regułę templariuszy. [przypis edytorski]
