Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8214 przypisów.
knut — bat. [przypis edytorski]
knut — bat; tu przen.: chłosta jako kara za przestępstwo. [przypis edytorski]
knut — rodzaj bata. [przypis edytorski]
knuty — bicz. [przypis edytorski]
knut (z ros.) — bicz, zbudowany z kilku splecionych ze sobą rzemieni przymocowanych do drewnianej rękojeści. [przypis edytorski]
knykcie — stawy w palcach u rąk bądź odcinki między tymi stawami. [przypis edytorski]
knykieć — staw palca u ręki bądź odcinek między takimi stawami. [przypis edytorski]
Kółakowski, Feliks (zm. 1831) — pisownia nazwiska także: Kułakowski' członek Zgromadzenia Filaretów; pochodził z Mozyrza na Białorusi w obwodzie homelskim (historycznie na Polesiu), studiował filologię na Uniwersytecie Wileńskim, poeta; po procesie 1823–1824 zesłany wgłąb Rosji, studiował języki orientalne na uniwersytecie w Kazaniu; zmarł w Petersburgu 1831 r. [przypis edytorski]
kół (daw.) — duży kołek, kij. [przypis edytorski]
kół (daw.) — duży kołek. [przypis edytorski]
kół (daw.) — zaostrzony na końcu pal. [przypis edytorski]
kółka staszicowskie — kółka rolnicze w Królestwie Polskim prowadzone przez powstałe w 1906 Towarzystwo Kółek Rolniczych im. Stanisława Staszica. Stanowiły alternatywę dla kółek Centralnego Towarzystwa Rolniczego, założonego przez endecję. [przypis edytorski]
kół — tutaj: kół młyńskich. [przypis edytorski]
kómora (gw.) — komora (daw.): pomieszczenie w budynku, pokój, izba. [przypis edytorski]
Kórperbau und Charakter (niem.) — budowa ciała i charakter. [przypis edytorski]
kózytka, kozytka a. łaskotucha — w wierzeniach ludowych demon opiekuńczy zbóż, mający postać pięknej, szczupłej dziewczyny z długimi, rozpuszczonymi włosami, w powiewnych szatach, która depczących uprawy chwyta i łaskocze (gw. kozytać: łaskotać) na śmierć. [przypis edytorski]
koafiura (daw.) — fryzura, uczesanie. [przypis edytorski]
koafiura — fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — fryzura, uczesanie; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — uczesanie, fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koala, bardziej znany pod nazwą leniwca — leniwce należą do zupełnie innej grupy ssaków niż koale, zamieszkują inny region świata (Amerykę Śr. i Płd.), ale tak samo prowadzą nadrzewny i roślinożerny tryb życia i powoli się poruszają. Opis podany przez autora pasuje do obu rodzajów zwierząt. [przypis edytorski]
koala (biol.) — nadrzewny torbacz żyjący we wsch. Australii, z wyglądu przypominający niewielkiego niedźwiadka, spędzający większość życia na gałęziach drzew eukaliptusowych, których liśćmi się odżywia; z powodu zapewniającej niewiele energii diety jest ospały i większość doby przesypia. [przypis edytorski]
kobalt — odcień koloru niebieskiego. [przypis edytorski]
kobaltowy — tu: ciemnoniebieski, o barwie glinianu kobaltu, minerału używanego jako naturalny niebieski barwnik. [przypis edytorski]
kobalt — pierwiastek chemiczny; metal o srebrzystoszarym kolorze. [przypis edytorski]
kobiałka — koszyczek. [przypis edytorski]
kobiałka — koszyk. [przypis edytorski]
kobiałka — koszyk, tu: kołczan. [przypis edytorski]
kobiałka — nieduży koszyk. [przypis edytorski]
kobiałka — nieduży wiklinowy koszyk z wikliny lub z łyka. [przypis edytorski]
kobiétach — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéta — czytaj: kobita. Mamy tu do czynienia z dawnym é tzw. pochylonym; wyraz ten tworzy rym z „wyśmienita”. [przypis edytorski]
kobiéta — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéta — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiétę (daw.) — forma z ”e” pochylonym, wymawianym jako ”i” lub ”y”, pozostawiona bez uwspółcześnienia z uwagi na rym. [przypis edytorski]
kobiéto — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéto (daw.; wym.: kobito) — obecność é tzw. pochylonego zmienia brzmienie wyrazu, przez co rymuje się on z „bito”. [przypis edytorski]
kobiétom — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéty — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéty — forma z é pochylonym, wymawianym tu jako zbliżone do i, nie została uwspółcześniona z uwagi na rym. [przypis edytorski]
kobiela — kobiałka, koszyk. [przypis edytorski]
kobiela — koszyk. [przypis edytorski]
kobiel (daw.: wygięcie w łuk, wybrzuszenie) — tu: kosz, pułapka. [przypis edytorski]
kobiercy — dziś popr. form N.lm: kobiercami. [przypis edytorski]
kobiercy — dziś popr. N.lm: [złotymi] kobiercami. [przypis edytorski]
kobiercy (starop. forma) — dziś N.lm: (z) kobiercami; tj. z dywanami. [przypis edytorski]
kobiercy temi — dziś popr. forma N. lm: tymi kobiercami. [przypis edytorski]
kobierczyk — dywanik; por. kobierzec. [przypis edytorski]
kobierczyk — mały kobierzec, dywanik. [przypis edytorski]
kobierzec — daw.: kolorowa tkanina ozdabiająca ściany a. podłogi. [przypis edytorski]
kobierzec — dywan. [przypis edytorski]
kobierzec — gruba tkanina, którą ozdabiano ściany lub przykrywano podłogi. [przypis edytorski]
kobierzec — jednostronna tkanina, którą można przykryć podłogę lub powiesić na ścianie. [przypis edytorski]
kobierzec — ozdobna jednostronna tkanina, którą można przykryć podłogę lub powiesić na ścianie. [przypis edytorski]
kobierzec — ozdobna jednostronna tkanina, służąca do przykrywania podłogi lub powieszenia na ścianie. [przypis edytorski]
kobierzec — ozdobny dywan. [przypis edytorski]
kobierzec — zdobiony dywan. [przypis edytorski]
Kobieta fińska może to uczynić — utworzone po wojnie rosyjsko-szwedzkiej Wielkie Księstwo Finlandii było autonomiczną prowincją Imperium Rosyjskiego, w której rosyjskiego monarchę reprezentował generał-gubernator jako namiestnik. W 1906 w Wielkim Księstwie Finlandii dokonano zmian ustrojowych, m.in. wprowadzono w pełni demokratyczny parlament (Eduskunta). 1 czerwca 1906 obywatelki otrzymały zarówno czynne, jak i bierne prawa wyborcze, tj. mogły być wybierane do nowo utworzonego parlamentu. Pełną niepodległość Finlandia uzyskała w roku 1917. [przypis edytorski]
Kobieta i pajac — powieść Pierre'a Louÿsa z 1898 roku. [przypis edytorski]
kobieta norweska [również ma prawa wyborcze] — w Norwegii kobiety z klasy średniej (te, które osiągnęły odpowiednią kwotę dochodu same lub wspólnie z mężem) uzyskały prawo do głosowania w wyborach lokalnych w 1901; w 1907 kobiety uzyskały podobnie ograniczone prawa wyborcze w wyborach parlamentarnych; w 1910 wprowadzono powszechne prawo wyborcze w wyborach lokalnych, zaś w 1913, trzy lata po wydaniu tekstu K. Bujwidowej, powszechne prawo wyborcze dla wszystkich obywateli w wyborach wszystkich szczebli. [przypis edytorski]
kobieta pochwyciła broń i strzeliła Schillingerowi kilka razy w brzuch (…) — 23 października 1943 roku Schillinger został zastrzelony według zeznań niektórych więźniów przez Franciszkę Mann, tancerkę baletową, która zraniła w nogę również SS-Unterscharführera Wilhelma Emmericha. [przypis edytorski]
kobieta — Według Biblii, Salomona przywiodły do niewierności wobec Boga „żony obcoplemienne” (Neh. 13,26–27). [przypis edytorski]
kobieta — w oryg. niem. Mensch: człowiek. [przypis edytorski]
Kobieta w walce życiowej — być może chodzi o dzieło zatytułowane La donna nella vita, 1923. [przypis edytorski]
Kobieto, puchu marny! — cytat ten pochodzi z IV cz. Dziadów Adama Mickiewicza. [przypis edytorski]
Kobieto, puchu marny!… — słowa wypowiadane przez Gustawa w IV części Dziadów. [przypis edytorski]
kobietyć — kobiety ci. [przypis edytorski]
kobiety — forma z ”e” pochylonym, czytanym jako ”i” lub ”y”. [przypis edytorski]
kobiety i panny — w oryginale niem.: Frauen und Töchter: żony i córki. [przypis edytorski]
kobiety — mowa o brankach trojańskich. [przypis edytorski]
kobiety o twarzy krowiej — Hathor, egip. bogini nieba, miłości i radości, była przedstawiana jako krowa lub kobieta z krowimi rogami. [przypis edytorski]
Kobiety scytyjskie wykłuwały oczy niewolnikom (…) aby się nimi posługiwać bardziej swobodno i tajemnie — por. Herodot, Dzieje, IV, 2, gdzie mowa o tym, że oślepiania dokonują „Scytowie”, a nie konkretnie kobiety, i ma ono związek z pracą niewolników. [przypis edytorski]
kobiety, trzeba wyznać, nie mogą znieść widoku niedźwiedzia — podobne słowa, tyle że w odniesieniu do lwa, padają w Śnie nocy letniej. [przypis edytorski]
Koblencja — niemieckie miasto powiatowe miasto w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. [przypis edytorski]
kobold — duch opiekuńczy, karzeł. [przypis edytorski]
kobold — duch żywiołu ziemi. [przypis edytorski]
kobold (mit. germ.) — karzeł strzegący podziemnych skarbów. [przypis edytorski]
kobold (mit. germ.) — karzeł strzegący skarbów podziemnych. [przypis edytorski]
koboldów (mit. germ.) — karzeł strzegący skarbów podziemnych. [przypis edytorski]
kobold (z niem.) — krasnal, karzeł. [przypis edytorski]
Kobole (z litew.) — domowe bożki. [przypis edytorski]
Kobol (z litew.) — bożek domowy. [przypis edytorski]
Koburg a. Coburg — niemieckie miasto na prawach powiatu w kraju związkowym Bawaria. [przypis edytorski]
Koburgowie — boczna linia niemieckiej dynastii Wettynów, znana także jako dynastia sasko-koburska (od nazwy księstwa Saksonii-Coburg-Gotha). [przypis edytorski]
kobuz — fr. hobereau; w oryginale gra słów: po francusku termin ten oznacza zarówno ptaka, jak i biednego szlachcica, który pozostaje na swojej ziemi (wydźwięk pejoratywny). [przypis edytorski]
kobuz — ptak drapieżny z rodziny sokołów. [przypis edytorski]
kobuz — ptak drapieżny z rodziny sokołowatych. [przypis edytorski]
kobuz — ptak drapieżny z rodziny sokołowatych; tzw. sokół leśny a. sokolik drzewiec. [przypis edytorski]
kobyłka — kozioł, konstrukcja z drążków lub desek zbitych w kształt litery X, służąca do podpierania pni i belek podczas piłowania. [przypis edytorski]
Kobylański, Ludwik (1859–1886) — rewolucjonista, uczestnik zamachu na gubernatora Charkowa, księcia Kropotkina; aresztowany, osadzony w Twierdzy Pietropawłowskiej, następnie w Szlisselburskiej, gdzie zmarł. [przypis edytorski]
kobylenie — obronne zapory utworzone ze potężnych pni drzew z pozostawionymi częściowo gałęźmi, mające na celu przede wszystkim przed atakiem jazdy. [przypis edytorski]
kobylica (daw.; gw.) — kobyłka, kozioł: drewniany stojak ułatwiający piłowanie drewna. [przypis edytorski]
kobylica — kłoda. [przypis edytorski]
kobylica — przeszkoda. [przypis edytorski]
kobylica — przyrząd stanowiący rodzaj drewnianego, prostego imadła umieszczonego na ławce a. desce przymocowanej do burty statku. [przypis edytorski]
kobylica — rodzaj prowizorycznych zapór wykonanych z pni ściętych drzew, stosowanych w XVI i XVII wieku; kłody z częściami gałęzi umieszczano w przejściach lub innych miejscach dla powstrzymania szarżującej jazdy konnej. [przypis edytorski]
kobylica — tu: potężna deska; drąg. [przypis edytorski]
kobylice — drewniane podpórki. [przypis edytorski]
kobza a. dudy góralskie — strunowy instrument ludowy. [przypis edytorski]