Przypisy

sprosny (daw.) — tu: skażony grzechem, hańbą. [przypis edytorski]

sprosny (daw.) — występny, rozpustny, grubiański. [przypis edytorski]

sprosny (starop.) — brzydki, szpetny. [przypis edytorski]

sprosny (starop.) — okropny, plugawy, nieobyczajny. [przypis edytorski]

sprostować odległość — tu: skrócić drogę, jadąc po trasie bliższej linii prostej. [przypis edytorski]

sprowadzeni byli do stanu widmowego — w innym wyd. tegoż tłumaczenia: przybrali postać wampirów. [przypis edytorski]

spruchniały (daw.) — dziś popr.: spróchniały. [przypis edytorski]

sprychy — dziś popr.: szprychy. [przypis edytorski]

spryt (gw.) — spirytus. [przypis edytorski]

sprytny syn Mai uroczej (mit. gr.) — Hermes, patron kupców i złodziei, posłaniec bogów. [przypis edytorski]

sprzągnięcie — dziś popr.: sprzęgnięcie. [przypis edytorski]

sprzątać — tu: zbierać plony. [przypis edytorski]

sprzątnąć ten gad zdradziecki — dziś popr. z N.: sprzątnąć tego gada zdradzieckiego. [przypis edytorski]

sprzątnienie — dziś popr.: sprzątnięcie. [przypis edytorski]

sprzęta — dziś popr. forma B. lm: sprzęty. [przypis edytorski]

sprzęt (daw.) — tu: zbiory; zbożny sprzęt: zbiory zbóż. [przypis edytorski]

sprzęt (daw.) — żniwa; zbór plonów. [przypis edytorski]

sprzęt (daw.) — zbiory plonów. [przypis edytorski]

sprzęt — tu: koszenie i zwózka. [przypis edytorski]

sprzęt — tu: żniwa, zbiory dojrzałych upraw. [przypis edytorski]

sprzęt — tu: zbieranie zboża z pól. [przypis edytorski]

sprzęty — dziś popr. forma N. lm: sprzętami. [przypis edytorski]

sprzęty — meble, wyposażenie. [przypis edytorski]

sprzęty — tu: żniwa. [przypis edytorski]

sprzężaj (daw.) — zwierzęta wykorzystywane jako siła pociągowa. [przypis edytorski]

sprzężaj — ogół zwierząt pociągowych wykorzystywanych w rolnictwie do transportu i pracy na roli. [przypis edytorski]

sprzężaj — uprząż. [przypis edytorski]

sprzężystość — dziś raczej: sprężystość. [przypis edytorski]

sprzeciwważyć (neol.) — stanowić przeciwwagę; zrównoważyć. [przypis edytorski]

sprzeczliwy (daw.) — sprzeczny. [przypis edytorski]

sprzecznemi nasiony — daw. forma N. lm; dziś popr: sprzecznymi nasionami. [przypis edytorski]

sprzecznik (daw.) — ten, który się nie zgadza, który zaprzecza. [przypis edytorski]

sprzeczność (daw.) — skłonność do sprzeczania się; tu: sprzeciw. [przypis edytorski]

sprzeczny — tu: stojący na przeszkodzie, sprzeciwiający się. [przypis edytorski]

sprzedawacz — dziś: sprzedawca. [przypis edytorski]

sprzedaż prochu Norwegom w roku 1814 — podczas wojny norwesko-szwedzkiej, w wyniku której Norwegia została związana ze Szwecją unią personalną. [przypis edytorski]

sprzed „roku tysiąc osiemset czterdziestego ósmego” — tj. sprzed Wiosny Ludów, serii ludowych zrywów rewolucyjnych i narodowych w Europie w latach 1848–1849. [przypis edytorski]

sprzeka (gw.) — człowiek lubiący sprzeczki. [przypis edytorski]

sprzyjaźny — dziś: przyjazny. [przypis edytorski]

sprzykrzyć — częściej: sprzykrzyć sobie coś: uznać coś za przykre; znudzić się czymś, mieć czegoś dość. [przypis edytorski]

sprzykrzyć się — stać się dla kogoś przykrym; przestać się podobać. [przypis edytorski]

sprzykrzyłem próżne jęki — dziś popr.: sprzykrzyły mi się próżne jęki. [przypis edytorski]

sprzykrzyło — znudziło. [przypis edytorski]

sprzymierzeńce — dziś popr. forma M. lm: sprzymierzeńcy. [przypis edytorski]

sprzysiężenie z 19 czy 29 sierpnia — mowa o sprzysiężeniu wojskowym z 19 VIII 1820 r. [przypis edytorski]

spurius (łac. med.) — rzekomy, pozorny. [przypis edytorski]

spuść mu (daw.) — tu: oszczędź mu cierpień. [przypis edytorski]

spuść się na mnie (daw.) — zostaw to mnie, polegaj na mnie. [przypis edytorski]

spuścić się (daw.) — polegać, oprzeć się (na kimś), zaufać, zwierzyć się (komuś). [przypis edytorski]

spuścić się (daw.) — zaufać, zwierzyć się. [przypis edytorski]

spuścić się (daw.) — zdać się. [przypis edytorski]

spuścić się na coś — zaufać czemuś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogo (daw.) — oprzeć się na kim, zaufać komu. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś/coś — zaufać komuś lub czemuś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś (daw.) — polegać na kimś, liczyć na kogoś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś (daw.) — zaufać komuś, polegać na kimś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś (daw.) — zaufać komuś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś (daw.) — zawierzyć komuś, podporządkować swoje działanie czyjejś opinii. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś (daw.) — zdać się na kogoś. [przypis edytorski]

spuścić się na kogoś — polegać na kimś. [przypis edytorski]

spuścić się w czymś na kogoś — zaufać komuś w jakiejś sprawie, powierzyć komuś jakąś sprawę. [przypis edytorski]

spuścić się (z czegoś) (daw.) — zwierzyć się. [przypis edytorski]

spuścić się z tajemnicy — wyznać tajemnicę. [przypis edytorski]

spuścić — tu: zwierzyć. [przypis edytorski]

spuścić z tonu — stracić pewność siebie; pozbyć się hardości. [przypis edytorski]

spuścisty — spadzisty, stromy. [przypis edytorski]

spustu nie dawaj — nie popuszczaj. [przypis edytorski]

spuszczać się (daw.) — liczyć na kogoś / na coś, pozwalać komuś / czemuś rozstrzygnąć. [przypis edytorski]

spuszczać się (daw.) — liczyć (na kogoś), polegać (na kimś). [przypis edytorski]

spuszczać się (daw.) — ufać komuś, polegać na kimś. [przypis edytorski]

spuszczać się (daw.) — zdawać się na kogoś lub coś, polegać na kimś lub czymś. [przypis edytorski]

spuszczać się (daw.) — zdawać się na kogoś lub na coś. [przypis edytorski]

spuszczać się na coś (daw.) — liczyć na coś. [przypis edytorski]

spuszczać się na coś (daw.) — liczyć na coś, zdawać się na coś. [przypis edytorski]

spuszczać się na coś (daw.) — polegać na czymś. [przypis edytorski]

spuszczać się na coś (daw.) — polegać na czymś, zdawać się na coś. [przypis edytorski]

spuszczać się na coś (daw.) — polegać na czymś, zdawać się na coś. [przypis edytorski]

spuszczać się na co (starop.) — zdać się na co; zawierzyć czemu. [przypis edytorski]

spuszczać się na (daw.) — tu zdawać się na. [przypis edytorski]

spuszczać się na kogoś (daw.) — polegać na kimś, liczyć na kogoś. [przypis edytorski]

spyskać (reg.) — zryć (mówi się tak zwykle o świni ryjącej grunt). [przypis edytorski]

spyskać — zryć. [przypis edytorski]

spyskane (gw.) — zryte. [przypis edytorski]

spytać się jej (rusycyzm) — popr. z B.: spytać się ją. [przypis edytorski]

spytałem jej — dziś popr.: spytałem ją. [przypis edytorski]

spytałem Loni (daw.) — dziś popr. forma D.: spytałem Lonię. [przypis edytorski]

Spytałem się, co by to było? — dziś popr. zdanie to powinno kończyć się kropką jako twierdzące; tu: zostawiono dla przykładu daw. interpunkcję. [przypis edytorski]

(…) spytał się mię Satumo, co bym sądził o naszych naukach? — dziś zdanie to powinno poprawnie kończyć się kropką. [przypis edytorski]

Spytko z Melsztyna (1364–1399) — wojewoda krakowski, poległ w bitwie z Tatarami nad Worsklą. [przypis edytorski]

spyża (daw.) — pożywienie. [przypis edytorski]

spyża (daw.) — prowiant. [przypis edytorski]

spyża (daw.) — prowiant, żywność. [przypis edytorski]

spyża (daw.) — żywność. [przypis edytorski]

spyża — jedzenie, prowiant. [przypis edytorski]

spyża (przestarz.) — żywność, prowiant. [przypis edytorski]

spyża (przestarz.) — żywność. [przypis edytorski]

sq. (łac.) — skrót od sequens: następny (wers), lub sequentes: następne. [przypis edytorski]

Squalodon (paleont.) — rodzaj walenia o mieszanych cechach pierwotnych i współczesnych, żyjącego 33–14 mln lat temu. [przypis edytorski]

square (ang.) — plac; skwer. [przypis edytorski]

Squillante, Paolo — włoski duchowny, kanonik w Neapolu, autor m.in. Tractatus de obligationibus clericorum (1635). [przypis edytorski]