Tryumf → ← Wierzby w polu

Spis treści

Henryk ZbierzchowskiImpresyeWizya

Noc… przez stłoczone chmurami niebiosy

Ciemność bezkresna spływa na świat cały,

Wiatr jęczy dziko wśród załomów skały,

Niby z otchłani potępionych głosy.

Tam, gdzie ku niebu sterczą gór kolosy,

Ogromne oczy w przestrzeniach się chwiały

Martwe — świecące jak złote kryształy —

Okropne oczy! Na dole tłum bosy

Nędzarzy zewsząd ciśnie się i tłoczy —

Wrzask — jęki — wycia. Wychudłych tysiące

Ramion wskazuje na źrenice lśniące

Tajemnych oczu — A te wielkie oczy

Mgłą zaszły białą i dwie łzy z pospiechem

Spłynęły w przepaść — — — Tłum zahuczał śmiechem…

Zamknij

Proszę czekać…

x