Przypisy

Komintern — Międzynarodówka Komunistyczna, w skrócie Komintern (ros. Коммунистический интернационал, Kommunisticzjeskij internacionał), międzynarodowa organizacja zrzeszająca partie komunistyczne. [przypis edytorski]

Komintern (skrótowiec z ros.) — Międzynarodówka Komunistyczna, zw. też Trzecią Międzynarodówką, organizacja międzynarodowa założona w 1919 w Moskwie przez kilkanaście partii i ruchów komunistycznych, z inicjatywy Włodzimierza Lenina; miała na celu propagowanie idei komunistycznych i przygotowanie światowej rewolucji; rozwiązana w 1943 przez Józefa Stalina. [przypis edytorski]

komiśny chleb a. komiśniak (niem. Kommissbrot) — ciemny, razowy chleb z mąki żytniej. [przypis edytorski]

komiśny (rzad.) — wojskowy; taki, jaki przydziela się żołnierzom. [przypis edytorski]

komisant a. faktor — pośrednik, osoba lub firma zajmujące się komisem towarów. [przypis edytorski]

komisant — człowiek sprzedający (lub kupujący) przedmioty na rzecz zleceniodawcy, ale we własnym imieniu, za co pobiera określoną prowizję; dawniej: agent handlowy, przedstawiciel przedsiębiorstwa. [przypis edytorski]

Komisariat Rządu na m. st. Warszawę — organ rządowy zarządzający Warszawą w latach 1919–1939; Warszawa nie wchodziła wówczas w skład województwa warszawskiego, nie była też powiatem, ale stanowiła odrębną jednostkę administracyjną; Komisarz Rządu był przedstawicielem rządu (podlegał Ministrowi Spraw Wewnętrznych) oraz władzą przełożoną dla zarządu miejskiego. [przypis edytorski]

komisarz — administrator dóbr. [przypis edytorski]

Komisarz policji — w nieprzetłumaczonym fragmencie (Paralipomena): Policjant. [przypis edytorski]

Komisch. Ein „Doppelwertung System”. Haben Fürstin… (niem.) — Śmieszne. „Podwójny system wartościowania”. Słyszała pani o czymś takim, księżno? [przypis edytorski]

komisje cywilno-wojskowe — kolegialne organy administracji terenowej, mające charakter samorządowy, powołane do życia przez Sejm Czteroletni w 1789; składały się z komisarzy wybieranych na dwuletnią kadencję na sejmikach szlachty danego obszaru. [przypis edytorski]

komisjoner — kupiec, pośrednik sprzedaży. [przypis edytorski]

komisjoner — kupiec, pośrednik sprzedaży. [przypis edytorski]

komissarz — dziś: komisarz. [przypis edytorski]

komitadż (por. ros. комитадж: buntownik; rewolucjonista; faszysta) — w czasach I wojny światowej komitadżami lub komitami nazywano powstańców-partyzantów, walczących na Bałkanach z wojskami austro-węgierskimi. [przypis edytorski]

komitat — dawna węgierska jednostka administracyjna. [przypis edytorski]

komitat — jednostka podziału administracyjnego Węgier. [przypis edytorski]

Komitet Bezpieczeństwa Powszechnego — drugi obok Komitetu Ocalenia Publicznego organ wykonawczy w okresie rewolucji francuskiej. Od 2 października 1792 r. pełnił funkcję urzędu ds. policji, zajmując się walką z kontrrewolucją, rozwiązany w 1795 r. [przypis edytorski]

Komitet Centralny Narodowy — tajny organ kierowniczy, przygotowujący powstanie styczniowe, który 22 stycznia 1863 r. został przekształcony w Tymczasowy Rząd Narodowy. [przypis edytorski]

komitet narodowy — Komitet Centralny Narodowy (KCN), tajny organ kierowniczy, przygotowujący powstanie styczniowe, który 22 stycznia 1863 r. został przekształcony w Tymczasowy Rząd Narodowy. [przypis edytorski]

Komitet Ocalenia Publicznego — nadzwyczajny organ wykonawczy, powołany w kwietniu 1793 przez francuski Konwent celem opanowania kryzysowej sytuacji państwa, spowodowanej wojną z Austrią i Prusami, chaosem gospodarczym i kontrrewolucją wewnętrzną. [przypis edytorski]

Komitet Polski — chodzi o Komitet Polskiego Czerwonego Krzyża w Monachium, w którym pracował po wojnie Borowski. [przypis edytorski]

Komitet Tatiany — potoczna nazwa utworzonego w październiku 1914 Komitetu Doraźnej Pomocy Osobom Dotkniętym Ubóstwem Wojennym Wielkiej Księżnej Tatiany Nikołajewnej Romanowej, najdynamiczniejszej rosyjskiej organizacji pomocowej, o ogromnym budżecie, wspomaganym środkami państwowymi. [przypis edytorski]

komitywa — bliskie, poufałe stosunki. [przypis edytorski]

komitywa (z łac.) — bliskie, poufałe stosunki, zażyłość. [przypis edytorski]

komitywa (z łac.) — zażyłość, bliskie, poufałe stosunki. [przypis edytorski]

komitywa (z łac.) — zażyłość, poufałość. [przypis edytorski]

komitywa — znajomość, wspólne interesy. [przypis edytorski]

komiwojażer — podróżujący przedstawiciel handlowy. [przypis edytorski]

komiwojażer — przedstawiciel firmy, który podróżuje, żeby sprzedać towar i pozyskać klientów. [przypis edytorski]

komiwojażer — przedstawiciel firmy podróżujący w celu zdobywania klientów i przyjmowania zamówień na towar. [przypis edytorski]

komiwojażer — przedstawiciel handlowy odbywający podróże w celu zdobycia nabywców produktu czy usługi. [przypis edytorski]

komiwojażer — przedstawiciel handlowy podróżujący w celu podtrzymywania kontaktów z klientami i nawiązania nowych umów. [przypis edytorski]

Kommagena — kraina hist. w północnej Syrii, na pograniczu z Azją Mniejszą, między Cylicją, Kapadocją a Eufratem. [przypis edytorski]

Kommandoführer (niem.) — szef komanda więźniarskiego. [przypis edytorski]

kommenda — dziś: komenda. [przypis edytorski]

Kommen Sie auf Bord ein wenig frisch Luft schnappen! (niem.) — Niech Państwo wychodzą na pokład, by zaczerpnąć trochę świeżego powietrza! [przypis edytorski]

Kommen sie doch nach Konopisch, Herr Graf? Ja wohl, kaiserliche Hochheit, wenn ich dieser Gnade würdig bin… (niem.) — Czy przyjedzie pan do Konopisch, panie hrabio? Oczywiście, wasza wysokość, skoro zostałem zaszczycony zaproszeniem. [przypis edytorski]

komm, folge mir in das dunkle Reich — chodź, pospiesz za mną w ponure królestwo. [przypis edytorski]

komm, folge mir in das dunkle Reich hinab — chodź, pospiesz za mną w ponure królestwo. [przypis edytorski]

komm her, gleich (niem.) — chodź tu zaraz. [przypis edytorski]

komm, ich warte (niem.) — chodź, czekam. [przypis edytorski]

kommiliton — kompan, towarzysz broni. [przypis edytorski]

Kom mit (niem.) — [Idziesz] z nami. [przypis edytorski]

Komm mit nach Lindenau, / Da ist der Himmel blau, / Da tantz der Ziegenbock / Mit seiner Frau! (niem.) — Chodź ze mną do Lindenau / Tam niebo jest błękitne / Tam tańczy kozioł / Ze swoją żoną; słowa ludowej piosenki Bei Leipzig liegt ein Örtchen (Kommt mit nach Lindenau). [przypis edytorski]

komm (niem.) — chodź. [przypis edytorski]

Komm süsser Tod (niem.) — Przyjdź, słodka śmierci. [przypis edytorski]

Kommunismus lebt noch (niem.) — Komunizm jeszcze żyje. [przypis edytorski]

Komnata gwiaździsta — izba gwiaździsta, trybunał angielski wydzielony z rady królewskiej. [przypis edytorski]

komnata (…) niby sanktuarium świątyni miłości — tzw. Sala Abenceragów. [przypis edytorski]

Komnata (…) odbieżana — opuszczona, komnata z której odeszli (odbieżali) wszyscy. [przypis edytorski]

Komnenowie — jedna z ostatnich dynastii panujących w Bizancjum. [przypis edytorski]

komorą żyć (daw.) — nie mieć własnego domu; tułać się po domach innych (sypiając w ich komorach). [przypis edytorski]

komora (daw.) — izba, komnata, pokój mieszkalny; także: pomieszczenie służące jako skład, magazyn. [przypis edytorski]

komora (daw.) — izba, pokój. [przypis edytorski]

komora (daw.) — izba, pokój; także: pomieszczenie przeznaczone do przechowywania rzeczy. [przypis edytorski]

komora (daw.) — izba, pokój; także: pomieszczenie przeznaczone do przechowywania rzeczy, służące jako skład, magazyn. [przypis edytorski]

komora (daw.) — izba, pokój; także: pomieszczenie przeznaczone do przechowywania rzeczy, służące jako skład, magazyn. [przypis edytorski]

komora (daw.) — pokój; szczególnie pomieszczenie przeznaczone do przechowywania rzeczy (garderoba, spiżarnia) a. osobista komnata, w której się przebierano itp. [przypis edytorski]

komora (daw.) — pomieszczenie magazynowe. [przypis edytorski]

komora (daw.) — pomieszczenie przeznaczone do przechowywania rzeczy, służące jako skład, magazyn. [przypis edytorski]

komora (daw.) — tu: pokój, komnata. [przypis edytorski]

komora (daw.) — urząd celny. [przypis edytorski]

komora (daw.) — w dawnych wiejskich domach było to małe pomieszczenie mieszkalne lub miejsce, gdzie przechowywano np. żywność. [przypis edytorski]

komora — tu: izba, komnata. [przypis edytorski]

komora — tu: komora celna, graniczny urząd celny. [przypis edytorski]

komora — tu: komora gazowa; urządzenie do uśmiercania ludzi trującym gazem. [przypis edytorski]

komora Wilsona (fiz.) — urządzenie do rejestracji promieniowania jonizującego zaprojektowane przez szkockiego fizyka Charlesa Wilsona w 1911, uhonorowanego za tę metodę Nagrodą Nobla (1927). [przypis edytorski]

komor — dziś popr.: komar. [przypis edytorski]

komorne towarzysze (daw.) — pokojowcy, służący na dworze królewskim. [przypis edytorski]

komornica — chłopka nie mająca własnej chałupy ani ziemi, płacąca pracą za mieszkanie. [przypis edytorski]

komornica — chłopka nie mająca własnej chałupy ani ziemi, płacąca pracą za mieszkanie w komorze (daw.: izbie, pomieszczeniu) domu innego, bogatszego chłopa a. właściciela ziemskiego. [przypis edytorski]

Komornicka, Maria (1876–1949) — poetka okresu Młodej Polski, od 1901 roku uznająca się za mężczyznę i używająca nazwiska Piotr Odmieniec Włast. [przypis edytorski]

Komornicka, Maria (1876–1949) — poetka okresu Młodej Polski, od 1901 roku uznająca się za mężczyznę i używająca pseudonimu Piotr Odmieniec Włast. [przypis edytorski]

komornicy — tu: pokojowcy; osoby dopuszczane do pokojów królewskich; komora (daw.): pomieszczenie w budynku, pokój, izba. [przypis edytorski]

komornik — chłop nieposiadający gospodarstwa ani domu, opłacający własną pracą swój pobyt w domu innego, bogatszego chłopa a. właściciela ziemskiego. [przypis edytorski]

komornik — chłop nieposiadający gospodarstwa ani domu, opłacający własną pracą swój pobyt w domu innego, bogatszego chłopa. [przypis edytorski]

komornik (daw.) — urzędnik dworski opiekujący się pokojami i sprzętami. [przypis edytorski]

komornik — tu daw.: lokator, człowiek wynajmujący izbę w cudzym domu. [przypis edytorski]

komornik — tu: dworzanin a. sługa pokojowy. [przypis edytorski]

komornik — w oryg. łac. camerarius. [przypis edytorski]

komornym mieszkać a. na komornym siedzieć — nie mieć własnego domu i mieszkać w izdebce w domu innego, bogatszego chłopa, przeważnie w zamian za świadczoną pracę. [przypis edytorski]

Komorowski, Franciszek — polski wojskowy epoki wojen napoleońskich; od 1809 kapitan 11. pułku ułanów. [przypis edytorski]

kompanią — dziś popr. B.lp r.ż.: kompanię. [przypis edytorski]

kompania (daw.) — stowarzyszenie zakładane w celu prowadzenia handlu za granicą. [przypis edytorski]

kompania (daw.) — towarzystwo. [przypis edytorski]

kompania (daw.) — towarzystwo, towarzysze. [przypis edytorski]

kompania — towarzystwo; mieć kompanię z kim: spotykać się z kim. [przypis edytorski]

kompania — towarzystwo. [przypis edytorski]

kompania — tu: przyjęcie, zabawa. [przypis edytorski]

kompania — w oryg. lochos, staroż. grecka jednostka taktyczna o różnej wielkości, zależnie od miasta-państwa i okresu. [przypis edytorski]

kompanii nie trzymać — nie bratać się, nie spędzać z kimś czasu. [przypis edytorski]

kompanija — dziś popr.: kompania. [przypis edytorski]

kompan — towarzysz. [przypis edytorski]

kompan — towarzysz zabaw. [przypis edytorski]

komparacja (z łac.) — porównanie. [przypis edytorski]

komparatyści — badacze literatury porównawczej, badający podobieństwa, wpływy i zależności między utworami literackimi przynależnymi do różnych języków i kultur. [przypis edytorski]

kompars (daw.) — aktor występujący w roli drugoplanowej. [przypis edytorski]

kompars (daw., z fr.) — aktor występujący w roli drugoplanowej, statysta. [przypis edytorski]

kompars (z fr.) — statysta, podrzędny towarzysz. [przypis edytorski]