Spis treści
Ad Aristum Fuscum(tłumaczenie) Horatius[1]: Ody
Fuscu! BrońCzłek czysty, przez zbrodnie nie sklęty
nie musi nosić mauryjskich pocisków
nie trzeba jemu cięciwy napiętej
ni mieczów świstu…
Czy to pustynią droga niebezpieczną,
czy niegościnnym kaukazem górzystym,
czy gdzie głęboka rzeka rwie bajeczna
Hydaspes[2] szklisty.
NiebezpieczeństwoTak mnie gdy spotkał wilk w sabińskim lesie
gdy za daleko zaszedłem śpiewając[3]
potwór co borem łup swój krwawy niesie
w lesistym kraju
uciekł; o takim ogromnym potworze
nie słychać ani w iubijskiej pustyni
ani w dębowych drzew daunijskim[4] borze
co ciemnią słynie…
Miłość, PiekłoPołóż mnie w piaskach, gdzie żadnego pola
nie ma; i chłodu nie daje ni chwila,
gdzie kamień pęka w pozsychanych rolach
i noc się schyla…
Połóż gdzie ziemia się skwarem pokryła
gdzie piasek pali, gdzie piekieł gorąco
kochać Cię będę, o Lalage miła
słodką, śmiejącą
Przypisy
[1]
Horatius — Horacy — Quintus Horatius Flaccus (65–8 p.n.e.), wybitny rzym. poeta liryczny, autor liryk, satyr i listów, a także teoretyk literatury. [przypis edytorski]
[3]
śpiewając — w oryginale poeta śpiewa o Lalage, kochance tutaj wspomnianej dopiero w ostatniej strofie. [przypis edytorski]