Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11003 przypisów.
knykcie — stawy w palcach u rąk bądź odcinki między tymi stawami. [przypis edytorski]
knykieć — staw palca u ręki bądź odcinek między takimi stawami. [przypis edytorski]
knysza — ciasto nadziewane kaszą lub serem. [przypis tłumacza]
Knytlingasaga obchodtl się okropnie z nazwami słowiańskimi, przekręca je nieraz aż do zupełnej niepoznaki. Trudno też co począć z jej pięciu bóstwami. Jej Pizamar przypomina nazwy osobowe na -mar, -mir może to Wszemir lub raczej Wysiemir, por. niedalekie Wismar, Wyszomierz; Tiamoglofi zob. wyż.; pozostałe trzy nazwy zgadzają się z nazwami u Saksona, podobnie jak owa wszeteczna anegdota, dowodząca strasznej łatwowierności albo umyślnego plotkarstwa komiwojażerów średniowiecznych. Te trzy nazwy brzmią: Rugiaevithus (Sakso; Rinvit w Knytlinga Saga); hoc numen perinde ac Martis viribus preditum bellis preesse crediderant; Porewithus (Sakso; Turupit Knytl. Sa. ); Porenutius (Sakso; Puruvit Kn. S). Co do Rujewita, nie ma wątpliwości; Porevit jakiś Borowita? z Porenutius nie wiem co począć, opis sochy o czterech twarzach, piąta na piersiach a dotykają jej obie ręce, niewiele „Peruńca”, a i Perunica nie przypomina. Jeżeli Sakso te trzy bóstwa „prywatnymi” nazywa, w przeciwieństwie do „publicznego” Świętowita, to uważam takie rozróżnianie za jego wymysł. [przypis autorski]
Kółakowski, Feliks (zm. 1831) — pisownia nazwiska także: Kułakowski' członek Zgromadzenia Filaretów; pochodził z Mozyrza na Białorusi w obwodzie homelskim (historycznie na Polesiu), studiował filologię na Uniwersytecie Wileńskim, poeta; po procesie 1823–1824 zesłany wgłąb Rosji, studiował języki orientalne na uniwersytecie w Kazaniu; zmarł w Petersburgu 1831 r. [przypis edytorski]
kół (daw.) — duży kołek, kij. [przypis edytorski]
kół (daw.) — duży kołek. [przypis edytorski]
kół (daw.) — zaostrzony na końcu pal. [przypis edytorski]
kółka staszicowskie — kółka rolnicze w Królestwie Polskim prowadzone przez powstałe w 1906 Towarzystwo Kółek Rolniczych im. Stanisława Staszica. Stanowiły alternatywę dla kółek Centralnego Towarzystwa Rolniczego, założonego przez endecję. [przypis edytorski]
kół — tutaj: kół młyńskich. [przypis edytorski]
kómora (gw.) — komora (daw.): pomieszczenie w budynku, pokój, izba. [przypis edytorski]
Kórperbau und Charakter (niem.) — budowa ciała i charakter. [przypis edytorski]
kózytka, kozytka a. łaskotucha — w wierzeniach ludowych demon opiekuńczy zbóż, mający postać pięknej, szczupłej dziewczyny z długimi, rozpuszczonymi włosami, w powiewnych szatach, która depczących uprawy chwyta i łaskocze (gw. kozytać: łaskotać) na śmierć. [przypis edytorski]
koafiura (daw.) — fryzura, uczesanie. [przypis edytorski]
koafiura — fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — fryzura, uczesanie; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — uczesanie, fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koala, bardziej znany pod nazwą leniwca — leniwce należą do zupełnie innej grupy ssaków niż koale, zamieszkują inny region świata (Amerykę Śr. i Płd.), ale tak samo prowadzą nadrzewny i roślinożerny tryb życia i powoli się poruszają. Opis podany przez autora pasuje do obu rodzajów zwierząt. [przypis edytorski]
koala (biol.) — nadrzewny torbacz żyjący we wsch. Australii, z wyglądu przypominający niewielkiego niedźwiadka, spędzający większość życia na gałęziach drzew eukaliptusowych, których liśćmi się odżywia; z powodu zapewniającej niewiele energii diety jest ospały i większość doby przesypia. [przypis edytorski]
Koalle — może Kollalme, miasto portowe w górnym Egipcie. [przypis redakcyjny]
kobalt — odcień koloru niebieskiego. [przypis edytorski]
kobaltowy — tu: ciemnoniebieski, o barwie glinianu kobaltu, minerału używanego jako naturalny niebieski barwnik. [przypis edytorski]
kobalt — pierwiastek chemiczny; metal o srebrzystoszarym kolorze. [przypis edytorski]
kobiałka — koszyczek. [przypis edytorski]
kobiałka — koszyk. [przypis edytorski]
kobiałka — koszyk, tu: kołczan. [przypis edytorski]
kobiałka — nieduży koszyk. [przypis edytorski]
kobiałka — nieduży wiklinowy koszyk z wikliny lub z łyka. [przypis edytorski]
kobiétach — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéta — czytaj: kobita. Mamy tu do czynienia z dawnym é tzw. pochylonym; wyraz ten tworzy rym z „wyśmienita”. [przypis edytorski]
kobiéta — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéta — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéta Tumrego — w języku cyganów, o ile mi wiadomo, nie ma wyrazów mąż i żona; jest to bardzo charakterystyczny niedostatek. [przypis autorski]
kobiétę (daw.) — forma z ”e” pochylonym, wymawianym jako ”i” lub ”y”, pozostawiona bez uwspółcześnienia z uwagi na rym. [przypis edytorski]
kobiéto — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéto (daw.; wym.: kobito) — obecność é tzw. pochylonego zmienia brzmienie wyrazu, przez co rymuje się on z „bito”. [przypis edytorski]
kobiétom — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéty — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéty — forma z é pochylonym, wymawianym tu jako zbliżone do i, nie została uwspółcześniona z uwagi na rym. [przypis edytorski]
kobiela — kobiałka, koszyk. [przypis edytorski]
kobiela — koszyk. [przypis edytorski]
kobiela (starop.) — kobiałka. [przypis redakcyjny]
kobiel (daw.: wygięcie w łuk, wybrzuszenie) — tu: kosz, pułapka. [przypis edytorski]
kobiercy — dziś popr. form N.lm: kobiercami. [przypis edytorski]
kobiercy — dziś popr. N.lm: [złotymi] kobiercami. [przypis edytorski]
kobiercy (starop. forma) — dziś N.lm: (z) kobiercami; tj. z dywanami. [przypis edytorski]
kobiercy temi — dziś popr. forma N. lm: tymi kobiercami. [przypis edytorski]
kobierczyk — dywanik; por. kobierzec. [przypis edytorski]
kobierczyk — mały kobierzec, dywanik. [przypis edytorski]
kobierzec — daw.: kolorowa tkanina ozdabiająca ściany a. podłogi. [przypis edytorski]
kobierzec — dywan. [przypis edytorski]
kobierzec — gruba tkanina, którą ozdabiano ściany lub przykrywano podłogi. [przypis edytorski]
kobierzec — jednostronna tkanina, którą można przykryć podłogę lub powiesić na ścianie. [przypis edytorski]
kobierzec — ozdobna jednostronna tkanina, którą można przykryć podłogę lub powiesić na ścianie. [przypis edytorski]
kobierzec — ozdobna jednostronna tkanina, służąca do przykrywania podłogi lub powieszenia na ścianie. [przypis edytorski]
kobierzec — ozdobny dywan. [przypis edytorski]
kobierzec — zdobiony dywan. [przypis edytorski]
Kobieta fińska może to uczynić — utworzone po wojnie rosyjsko-szwedzkiej Wielkie Księstwo Finlandii było autonomiczną prowincją Imperium Rosyjskiego, w której rosyjskiego monarchę reprezentował generał-gubernator jako namiestnik. W 1906 w Wielkim Księstwie Finlandii dokonano zmian ustrojowych, m.in. wprowadzono w pełni demokratyczny parlament (Eduskunta). 1 czerwca 1906 obywatelki otrzymały zarówno czynne, jak i bierne prawa wyborcze, tj. mogły być wybierane do nowo utworzonego parlamentu. Pełną niepodległość Finlandia uzyskała w roku 1917. [przypis edytorski]
Kobieta i pajac — powieść Pierre'a Louÿsa z 1898 roku. [przypis edytorski]
kobieta, która jest stale bezwstydna, może czynić wrażenie wstydliwości (…) jest obiektywnie zawsze naga, nawet pod krynoliną i gorsetem — Z zarzutów, jakie się stale przeciwko temu podnosi, i z argumentów, jakie się w obronie wstydliwości kobiety przytacza, zdajemy sobie w tych roztrząsaniach sprawę w zupełności; zajmie się nimi rozdział dwunasty. [przypis autorski]
Kobieta, która jest w gruncie rzeczy bezimienna — Por. słowa Klingsora do Kundry w Parsiwalu Wagnera, akt drugi, na początku: „Na świat! Na świat! Pójdź tu! / Twój mistrz cię woła, bezimienna, / Praczarci zjaw! Piekła różo! Tyś to Herodias, i jeszcze co? / Gundrygia tam, Kundry tu. Na świat! Pójdźże tu, Kundry! / Do swego pana pójdź tu!”. [przypis autorski]
kobieta natomiast prawie że nie potrafi samoistnie śledzić tego procesu… — I tutaj tkwi także różnica między stręczycielstwem kobiety a stręczycielstwem zbrodniarza. Wprawdzie bowiem zbrodniarz także stręczy, ale dla niego stręczycielstwo jest tylko specjalnym wypadkiem. Popiera on bowiem zbrodnię i zmysłowość wszędzie, gdziekolwiek ona występuje, cieszy się z każdego mordu, z wszelkiej śmierci i wszelkiego nieszczęścia, z każdego pożaru i każdego zniszczenia i wszelkiej zagłady, gdyż szuka on wszędzie usprawiedliwienia swego własnego odwrócenia się ku nie-bytowi, ku życiu niższemu. [przypis autorski]
kobieta norweska [również ma prawa wyborcze] — w Norwegii kobiety z klasy średniej (te, które osiągnęły odpowiednią kwotę dochodu same lub wspólnie z mężem) uzyskały prawo do głosowania w wyborach lokalnych w 1901; w 1907 kobiety uzyskały podobnie ograniczone prawa wyborcze w wyborach parlamentarnych; w 1910 wprowadzono powszechne prawo wyborcze w wyborach lokalnych, zaś w 1913, trzy lata po wydaniu tekstu K. Bujwidowej, powszechne prawo wyborcze dla wszystkich obywateli w wyborach wszystkich szczebli. [przypis edytorski]
kobieta pochwyciła broń i strzeliła Schillingerowi kilka razy w brzuch (…) — 23 października 1943 roku Schillinger został zastrzelony według zeznań niektórych więźniów przez Franciszkę Mann, tancerkę baletową, która zraniła w nogę również SS-Unterscharführera Wilhelma Emmericha. [przypis edytorski]
Kobieta? (…) powiada Cherubin — w Weselu Figara Beaumarchais'go (akt I, sc. 7). [przypis redakcyjny]
Kobieta przeciwstawia mu obojętność — to, co powieści XVII w. nazywały „miłością piorunującą”, rozstrzygającą o losach bohatera i jego kochanki, jest to odruch duszy istniejący niewątpliwie w naturze, mimo że go zohydzili niezliczeni bazgracze. Wynika ona z niemożliwości oporu. Kobieta, która kocha, znajduje zbyt wiele szczęścia w swym uczuciu, aby się zdobyć na udanie; zmęczona rozsądkiem, porzuca wszelkie względy i oddaje się ślepo szczęściu kochania. Nieufność uniemożliwia miłość piorunującą. [przypis autorski]
Kobieta rodzi, a mężczyzna kocha. (…) jej wystarcza rodzenie — S. Przybyszewski, Homo sapiens, I, s. 154 (słowa Mikity). [przypis autorski]
kobieta w akcie płciowym i stadiach poprzedzających go pragnie odgrywać tylko rolę bierną, nigdy zaś czynną — Spoczywającego, ociężałego, dużego jaja szuka ruchliwe, rącze, małe nasienie. [przypis autorski]
kobieta — Według Biblii, Salomona przywiodły do niewierności wobec Boga „żony obcoplemienne” (Neh. 13,26–27). [przypis edytorski]
Kobieta wiejska oskarżała przed hetmanem armii (…) — Froissart, IV, 87. Hetmanem owym był Bajazet I. [przypis tłumacza]
Kobieta wierzy w mężczyznę… — Por. rozdział XII. [przypis autorski]
kobieta — w oryg. niem. Mensch: człowiek. [przypis edytorski]
Kobieta w walce życiowej — być może chodzi o dzieło zatytułowane La donna nella vita, 1923. [przypis edytorski]
kobieta wyższa nie potrafi długo kochać człowieka pospolitego — Księżniczka Tarentu, nowela Scarrona. [przypis autorski]
Kobieta zmienną (…) wierzy jej — [fr.:] Souvent femme varie,/ Bien foil est qui s'y fie. [przypis tłumacza]
kobietom — Parkom, wróżkom. [Parki w mit. rzym. to personifikacje przeznaczenia, trzy boginie, które przędły i przecinały nić ludzkiego losu, odpowiednik Mojr w mit. gr.; red WL] [przypis tłumacza]
Kobieto, puchu marny! — cytat ten pochodzi z IV cz. Dziadów Adama Mickiewicza. [przypis edytorski]
Kobieto, puchu marny!… — słowa wypowiadane przez Gustawa w IV części Dziadów. [przypis edytorski]
kobiety bardzo nią były skrępowane. Było to dobre dla republiki, ale nie było potrzebne w monarchii — Prawo papijskie postanowiło za Augusta, iż kobiety mające więcej niż troje dzieci będą wolne od tej opieki. [przypis autorski]
kobietyć — kobiety ci. [przypis edytorski]
kobiety — forma z ”e” pochylonym, czytanym jako ”i” lub ”y”. [przypis edytorski]
Kobiety i dzieci (ten zwrot użyty przez Pankracego jako określenie istot o niesamodzielnym sposobie myślenia) powtarzały słowa Ewangelii o zjawieniu się Chrystusa, gdy „się wypełnią czasy narodów”. „Tak zjawić się ma” — owo „tak” odnosi się do charakteru zjawiska, które widzi Pankracy. W Ewangelii odpowiedni werset brzmi: „A wtedy ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego w obłoku z mocą wielką i majestatem” (Ewangelia św. Łukasza, 21, 27). Dalsza jednak stylizacja zjawy Chrystusa idzie nie za przekazami Ewangelii, lecz apokaliptycznej wizji św. Jana. W wizjach tych elementy światła, białości, blasku odgrywają znaczną rolę. Np. „ujrzałem (…) w pośrodku siedmiu świeczników złotych kogoś podobnego Synowi Człowieczemu, obleczonego w długą do stóp szatę i przewiązanego na piersi pasem złotym. A głowa jego i włosy były lśniące jako wełna biała i jako śnieg, a oczy jego jako płomień ognia” (Objawienie św. Jana, I, 13–14). [przypis redakcyjny]
kobiety i panny — w oryginale niem.: Frauen und Töchter: żony i córki. [przypis edytorski]
kobiety — mowa o brankach trojańskich. [przypis edytorski]
kobiety o twarzy krowiej — Hathor, egip. bogini nieba, miłości i radości, była przedstawiana jako krowa lub kobieta z krowimi rogami. [przypis edytorski]
Kobiety scytyjskie wykłuwały oczy niewolnikom (…) aby się nimi posługiwać bardziej swobodno i tajemnie — por. Herodot, Dzieje, IV, 2, gdzie mowa o tym, że oślepiania dokonują „Scytowie”, a nie konkretnie kobiety, i ma ono związek z pracą niewolników. [przypis edytorski]
kobiety, trzeba wyznać, nie mogą znieść widoku niedźwiedzia — podobne słowa, tyle że w odniesieniu do lwa, padają w Śnie nocy letniej. [przypis edytorski]
Kobiety (…) w swym nieświadomym życiu stoją niewątpliwie bliżej przyrody od mężczyzny — Nie należy tego mieszać ze zdolnością ogarniania całej przyrody, jaką posiada mężczyzna dlatego, że jest nie tylko przyrodą. Kobiety tkwią w przyrodzie jako jej cząstka, pozostając w stosunku wzajemnej przyczynowości ze wszystkimi innymi cząstkami: od księżyca i morza, od pogody i burzy, od elektryczności i magnetyzmu są one w znacznie szerszej mierze zależne niż mężczyzna. [przypis autorski]
Kobiety zażywają tu wielkiej swobody (…) noszą tylko jedną zasłonę — w Persji noszą ich cztery. [przypis tłumacza]
Koblencja — niemieckie miasto powiatowe miasto w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. [przypis edytorski]
kobold — duch opiekuńczy, karzeł. [przypis edytorski]
kobold — duch żywiołu ziemi. [przypis edytorski]
kobold (mit. germ.) — karzeł strzegący podziemnych skarbów. [przypis edytorski]
kobold (mit. germ.) — karzeł strzegący skarbów podziemnych. [przypis edytorski]
koboldów (mit. germ.) — karzeł strzegący skarbów podziemnych. [przypis edytorski]
kobold (z niem.) — krasnal, karzeł. [przypis edytorski]
Kobole (z litew.) — domowe bożki. [przypis edytorski]
Kobol (z litew.) — bożek domowy. [przypis edytorski]
kobong — przodek. [przypis autorski]
