Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | polityczny | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie

Według języka: wszystkie | polski


Znaleziono 179 przypisów.

dowcip (starop.) — inteligencja, rozum, spryt. [przypis edytorski]

dowcip (starop.) — inteligencja, spryt. [przypis edytorski]

dowcip* (starop.) — rozum, inteligencja, talent, błyskotliwość. [przypis redakcyjny]

dowcip (starop.) — tu: być może chodzi o sprytne ukrywanie uczuć (dowcip jako fortel, zdolność kombinowania, pomysłowość). [przypis redakcyjny]

dowiadać sie o tym (starop.) — dowiadywać się o to, zastanawiać się nad tym. [przypis redakcyjny]

dowierać (starop.) — dowarzać; [dogotowywać się]. [przypis redakcyjny]

doźrzeć (starop.) — dojrzeć; tu: dopilnować. [przypis edytorski]

dożyczyć (starop.) — udzielić. [przypis redakcyjny]

do zawodów (starop.) — na wyścigi. [przypis redakcyjny]

drążkowy (starop.) — kasztelan mniej znacznego grodu, na sejmie zasiadający na ławie, nie na krześle. [przypis edytorski]

drabowie (starop.) — piechota. [przypis redakcyjny]

drab (starop.) — żołnierz najemny. [przypis edytorski]

drudzy stanowie (starop.) — tu: inni panowie (dostojnicy). [przypis edytorski]

drugą bramą chciała (starop.) — w domyśle: dostać się do miasta. [przypis edytorski]

drwa (starop.) — [tu:] instrumenty z drzewa. [przypis redakcyjny]

drzeń (starop.) — rdzeń. [przypis redakcyjny]

drzeweczko (starop.) — [zdrobn. od:] drzewce, kopia. [przypis redakcyjny]

drzewiej (starop.) — dawniej, niegdyś, wcześniej. [przypis edytorski]

drzewo (starop.) — [tu:] kopia; [drzewce]. [przypis redakcyjny]

dudkami prześmiardła (starop.) — zestarzała się. [przypis redakcyjny]

dudowie (starop.) — muzykanci. [przypis redakcyjny]

dufać w co (starop.) — ufać czemu, mieć zaufanie do czego, pokładać nadzieję w czym. [przypis edytorski]

dufność (starop.) — tu: zaufanie. [przypis edytorski]

dunąć (starop.) — uciec, zwiać. [przypis edytorski]

dury szuka (starop.) — [szuka okazji,] by omamić, zadurzyć ciebie. [przypis redakcyjny]

duszą kinie (starop.) — przeżyje chwilę ekstazy. [przypis edytorski]

duszno mu było (starop.) — był w trudnej sytuacji; był osaczony, zagnany w kozi róg. [przypis edytorski]

dutkować (starop.) — przypodchlebiać, nadskakiwać. [przypis redakcyjny]

dutkowanie (starop.) — nadskakiwanie. [przypis redakcyjny]

dużość (starop.) — dojrzałość; wiek męski. [przypis edytorski]

dwadzieścia k temu cztyrzy lata (starop.) — dwadzieścia i do tego cztery lata; dwadzieścia cztery lata. [przypis edytorski]

dwa razyćby nas potrzeba porazić (starop.) — konstrukcja z partykułą -ci (skróconą do -ć) i ruchomą końcówką trybu przypuszczającego; znaczenie: trzeba by [ci] nas dwa razy porazić [dwa razy pokonać]. [przypis edytorski]

dwie dziewczynie (starop.) — daw. forma liczby podwójnej; dziś: dwie dziewczyny. [przypis edytorski]

dwujętny miech (starop.) — z dwiema rękojeściami, drążkami do ujęcia, tj. uchwycenia dwiema rękami]. [przypis redakcyjny]

dyscypuł (starop.) — uczeń. [przypis redakcyjny]

dzbanarz (starop.) — pijak dzbanem spełniający [toasty]. [przypis redakcyjny]

dziać komu (starop.) — nadawać imię; nazywać. [przypis edytorski]

działo (starop.) — dzieło; czyn, czynność. [przypis edytorski]

dziano jemu (starop.) — nazywano go. [przypis edytorski]

dzielić się (starop.) — [tu:] rozstawać się; [por.] z światem się dzieliła. [przypis redakcyjny]

dzielność* (starop.) — cnota, zaleta; pol. cnota i dzielność to odpowiedniki łac. virtus. [przypis redakcyjny]

dzień a. dzienia (starop.) — barć wyrobiona w żywym drzewie, ul leśny; także: dzienno, dzienie. [przypis edytorski]

dzierżeć (starop.) — wytrzymać. [przypis redakcyjny]

dzierżyć się (starop.) — trzymać się. [przypis edytorski]

dziesiąci (starop.) — forma gwarowa, zamiast: dziesięciu, tj. drugi przypadek [tj. D.] lp od rzeczownika dziesięć, dzisiaj odmieniamy podług liczebnika dwa, dwu itd. [przypis redakcyjny]

dziesięć temu wydołają (starop.) — dziś: dziesięciu temu podoła. [przypis edytorski]

dziewczy (starop.) — dziewczęcy. [przypis edytorski]

dziewica (starop.) — panna, dziewczyna, kobieta niezamężna. [przypis edytorski]

dziewka (starop.) — córka. [przypis edytorski]

dziewka (starop.) — dziewczyna, tu: córka. [przypis edytorski]

dziewka (starop.) — dziewczynka, dziewczyna, panienka. [przypis edytorski]

dziewka (starop.) — [tu:] córka. [przypis redakcyjny]

dziewka (starop.) — tu: panna, dziewczyna. [przypis edytorski]

dziewosłębem mieć kogo (starop.) — swatem najpierwszym, przyjacielem użytym z prośbą o pannę. [przypis redakcyjny]

dziewosłęb (starop.) — swat; poseł w sprawach kojarzenia par małżeńskich. [przypis redakcyjny]

dziewstwo (starop.) — dziewictwo. [przypis edytorski]

dziło (starop.) — (tylko w rymie) dzieło. [przypis redakcyjny]

dziwną wam powiem, a powiem prawdziwą (starop.) — domyślne: rzecz (porównaj pieśń IV, zwr. 58). [przypis redakcyjny]

dziwniejszy (starop.) — daw. forma M.lm; dziś: dziwniejsi. [przypis edytorski]

dziwno się swym żakom stawi (starop.) — dziwnie (w dziwny sposób) się ukaże swoim uczniom. [przypis edytorski]

dziwowie (starop.) — dziwactwa; dziwne stwory. [przypis edytorski]