Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Adam Mickiewicz, Sonety krymskie, Grób Potockiéj
Mogiły haremu → ← Bakczysaraj w nocy

Spis treści

    1. Grób: 1
    2. Ojczyzna: 1
    3. Tęsknota: 1

    Adam MickiewiczSonety krymskieGrób Potockiéj[1]

    1
    W kraju wiosny, pomiędzy rozkosznemi sady,
    Uwiędłaś, młoda różo! bo przeszłości chwile,
    Ulatując od ciebie jak złote motyle,
    Rzuciły w głębi serca pamiątek owady.
    5
    Grób, Ojczyzna, TęsknotaTam na północ, ku Polsce, świécą gwiazd gromady,
    Dlaczegoż na téj drodze błyszczy się ich tyle?
    Czy wzrok twój, ognia pełen, nim zgasnął w mogile,
    Tam wiecznie lecąc, jasne powypalał ślady?
    Polko! — i ja dni skończę w samotnéj żałobie:
    10
    Tu niech mi garstkę ziemi dłoń przyjazna rzuci.
    Podróżni często przy twym rozmawiają grobie,
    I mnie wtenczas dźwięk mowy rodzinnéj ocuci:
    I wieszcz, samotną piosnkę dumając o tobie,
    Ujrzy bliską mogiłę, i dla mnie zanuci.

    Przypisy

    [1]

    Grób Potockiéj — niedaleko pałacu Chanów wznosi się mogiła, w guście wschodnim zbudowana, z okrągłą kopułą. Jest powieść między pospólstwem w Krymie, że ten pomnik wystawiony był przez Kerim Giraja dla niewolnicy, którą nadzwyczajnie kochał. Niewolnica miała być Polka, z domu Potockich. Autor uczenie i pięknie napisanej Podróży po Krymie, Murawjew–Apostoł, utrzymuje, że powieść ta jest bez zasady i że grobowiec kryje zwłoki jakiejś Gruzinki. Nie wiemy, na czem opiera swoje mniemanie; bo zarzut, iż Tatarowie w połowie ośmnastego wieku tak łatwo niewolnic z domu Potockich uprowadzać nie mogli, nie jest dostateczny. Wiadome są ostatnie zaburzenia kozackie na Ukrainie, skąd niemało ludu uprowadzono i przedano sąsiednim Tatarom. W Polsce liczne są familje szlacheckie imienia Potockich, i wspomniana branka niekoniecznie mogła należeć do możnego domu dziedziców Humania, który najazdom tatarskim lub rozruchom kozackim mniej był dostępnym. Z powieści gminnej o grobowcu bakczysarajskim poeta rossyjski Aleksander Puszkin z właściwym sobie talentem napisał powieść: Fontanna Bakczysarajska. [przypis autorski]

    x