Footnotes

fimfa (lub finfa, z wł.) — złośliwa sztuczka, oddanie pięknym za nadobne. W sztuce oblężniczej nazywano finfą podkop w celu wysadzenia nieprzyjaciela. [przypis redakcyjny]

Aleksander Fredro, Zemsta (źródło na Platformie Redakcyjnej)

finale (wł., muz.) — zakończenie wieloczęściowego utworu muzycznego. [przypis edytorski]

Maurycy Schlanger, Idę... (źródło na Platformie Redakcyjnej)

finale (wł.) — zakończenie, finał; końcowy, ostateczny. [przypis edytorski]

Honoré de Balzac, Małe niedole pożycia małżeńskiego (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fioraia (wł.) — kwiaciarka. [przypis tłumacza]

Paul Heyse, Cztery kobiety (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fioraja (z wł. fioràia) — kwiaciarka. [przypis edytorski]

E. T. A. Hoffmann, Powieści fantastyczne, Narożne okno (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Firenze (wł.) — Florencja. [przypis edytorski]

Antoni Lange, W czwartym wymiarze, Rozaura (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Fiume (wł., węg.) — ob. Rijeka, duże miasto portowe nad Adriatykiem, w płn.-zach. Chorwacji. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Z pamiętnika (źródło na Platformie Redakcyjnej)

forsa (z łac, wł.) — tu: moc, siła. [przypis edytorski]

Karol Irzykowski, Pałuba (źródło na Platformie Redakcyjnej)

forse (wł.) — może. [przypis edytorski]

Alfred de Musset, Spowiedź dziecięcia wieku (źródło na Platformie Redakcyjnej)

forte (wł., muz.) — mocno, głośno. [przypis edytorski]

Leo Lipski, Niespokojni (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fortissime (wł.) — coraz głośniej. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fortissimo (wł.) — bardzo głośno. [przypis edytorski]

E. T. A. Hoffmann, Powieści fantastyczne, Skrzypce z Cremony (Radca Crespel) (źródło na Platformie Redakcyjnej)

foryszter (z wł. forestiere) — cudzoziemiec. [przypis redakcyjny]

Jan Chryzostom Pasek, Pamiętniki (źródło na Platformie Redakcyjnej)

foza (z wł.) — tryb, moda, sposób. [przypis redakcyjny]

Wacław Potocki, Wojna chocimska (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fraszka (z wł.) — drobiazg.

Cyprian Kamil Norwid, Czarne kwiaty (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fraszka (z wł.) — drobiazg. [przypis edytorski]

Johann Wolfgang von Goethe, Faust, Faust, część pierwsza (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Jacob i Wilhelm Grimm, Duch we flaszce (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Ignacy Krasicki, Antymonachomachia (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Józef Ignacy Kraszewski, Pogrobek (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Molière (Molier), Uczone białogłowy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Daniel Naborowski, Wybór poezji, Marność (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Fryderyk Schiller, Don Carlos (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Fryderyk Schiller, Sprzysiężenie Fieska w Genui (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fraszka (z wł.) — tu: drobiazg. [przypis edytorski]

Deotyma, Panienka z okienka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

William Shakespeare (Szekspir), Sen nocy letniej (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fratello (wł.) — brat; tu w W.: bracie. [przypis edytorski]

Stanisław Brzozowski, Płomienie (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fresk (z wł. fresco: świeży) — malarstwo wykonywane na mokrym tynku. [przypis edytorski]

Gustav Meyrink, Golem (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fresk (z wł. fresco: świeży) — malowidło ścienne wykonywane na wilgotnym tynku. [przypis edytorski]

Deotyma, Panienka z okienka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fuga (wł., łac.) — ucieczka. [przypis edytorski]

Maria Rodziewiczówna, Wrzos (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fuga (z wł. a. z łac.: ucieczka) — utwór polifoniczny, w którym różne głosy (a. instrumenty) kolejno przejmują temat muz.

Juliusz Słowacki, Beniowski, Beniowski. Pięć pierwszych pieśni (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fuga (z wł. a. z łac.: ucieczka) — utwór polifoniczny, w którym różne głosy (a. instrumenty) kolejno przejmują temat muz. [przypis edytorski]

Kazimierz Wyka, Rzecz wyobraźni (źródło na Platformie Redakcyjnej)

fungi trifolati (wł.) — grzyby smażone w oliwie z dodatkiem czosnku i pietruszki. [przypis edytorski]

Honoré de Balzac, Małe niedole pożycia małżeńskiego (źródło na Platformie Redakcyjnej)

furia francese (wł.) — francuska gwałtowność. [przypis edytorski]

Pierre Beaumarchais, Wesele Figara (źródło na Platformie Redakcyjnej)

furia francese (wł.) — francuska porywczość. [przypis redakcyjny]

Stendhal, O miłości (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Fù (…) ingegno (wł.) — „Czy się zwycięży przypadkiem czy zdradą, zwycięstwo zawsze pozostaje chlubne” (Ludovico Ariosto, Orlando furioso (Orland szalony), XV, 1; tłum. Edmund Cięglewicz).

Michel de Montaigne, Próby, Próby. Księga pierwsza (źródło na Platformie Redakcyjnej)