Przypisy

ka a. kaj (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

Kab on wskróś ziemi przepadł (gw.) — bodaj on w głębi ziemi przepadł. [przypis edytorski]

kaczać (gw.) — toczyć, turlać. [przypis edytorski]

kaczać (się) (gw.) — toczyć (się), turlać (się). [przypis edytorski]

kadłuszek (gw.) — kadłubek, dawne drewniane naczynie do mierzenia zboża, wykonane z wydrążonego, grubego pnia. [przypis edytorski]

ka (gw.) — gdzie; gdzieś. [przypis edytorski]

ka (gw.) — gdzie, gdzieś. [przypis edytorski]

ka (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

kaindziej (gw.) — gdzie indziej. [przypis edytorski]

kajby (gw.) — gdzieżby. [przypis edytorski]

kajby ta (gw.) — gdzieżby tam. [przypis edytorski]

kaj (gw.) — dokąd. [przypis edytorski]

kaj (gw.) — gdzie, dokąd. [przypis edytorski]

kaj (gw.) — gdzie; kaj ta: gdzież to. [przypis edytorski]

kaj (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

kajniebądź (gw.) — gdzieś, gdziekolwiek. [przypis edytorski]

kajniekaj (gw.) — gdzieniegdzie, w niektórych miejscach. [przypis edytorski]

kajściś (gw.) — gdzieś. [przypis edytorski]

kajś (gw.) — gdzieś. [przypis edytorski]

kajś niekaj (gw.) — gdzieniegdzie. [przypis edytorski]

kajś niekajś (gw.) — gdzieniegdzie. [przypis edytorski]

kajś sie zbiroł, kajś sie broł (gw.) — gdzieś się zbierał, gdzieś się brał (wybierał). [przypis edytorski]

kajsi (gw.) — gdzieś. [przypis edytorski]

kajsim zabył (gw.) — gdzieś zapomniałem. [przypis edytorski]

kajże (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

kajże (gw.) — gdzież; gdzie jest. [przypis edytorski]

kajże (gw.) — gdzież. [przypis edytorski]

kałdoba (gw.) — jama, wybój. [przypis edytorski]

kałdun (gw.) — brzuch. [przypis edytorski]

kalenica (gw.) — pozioma krawędź na styku dwóch przeciwległych połaci dachowych. [przypis edytorski]

kamioła (gw.) — przytulia, roślina z rodziny marzanowatych. [przypis edytorski]

kamionek (gw.) — kamień. [przypis edytorski]

kamuszczek (gw.) — kamyczek. [przypis edytorski]

kamzela a. kamiziela (gw.) — kamizela, wierzchnie odzienie chłopskie, rodzaj długiego sukiennego kaftana z rękawami podobnego do sukmany. [przypis edytorski]

kany (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

kapcan (gw.) — tu: biedak, ktoś bez znaczenia. [przypis edytorski]

kapieć (daw.; gw.) — marnieć, niszczeć; ginąć, umierać. [przypis edytorski]

kapieć (gw.) — marnieć, niszczeć; ginąć, umierać. [przypis edytorski]

Kapkaz (gw.) — Kaukaz. [przypis edytorski]

karmik (gw.) — tu: tucznik. [przypis edytorski]

karwas (gw.) — kawał. [przypis edytorski]

kaś (gw.) — gdzieś. [przypis edytorski]

kaś ty jest (gw.) — gdzie ty jesteś (konstrukcja z przestawną końcówką czasownika). [przypis edytorski]

Kasa (gw.) — kasza. Wymowa wynika z mazurzenia, charakterystycznego zarówno dla dialektów małopolskich, jak i mazowieckich, a więc i pogranicza między nimi, na którym leżą Gałki Rusinowskie. Mazurzenie polega na wymowie spółgłosek sz, ż, cz, dż jako s, z, c, dz. Pamiętajmy, że rz nie podlega mazurzeniu. [przypis edytorski]

kasa tatarcana (gw.) — kasza gryczana; tatarka to gatunek gryki. [przypis edytorski]

kasi a. kajsi (gw.) — gdzieś. [przypis edytorski]

kawalec (daw., gw.) — kawałek; szczątek, fragment. [przypis edytorski]

każdom (gw.) — każdą. [przypis edytorski]

każ (gw.) — gdzież. [przypis edytorski]

Każy, że szczo ty wytarszczył na meni oczy i glianysz (z gw. ukr.) — mów, czego wytrzeszczasz na mnie oczy i się gapisz. [przypis edytorski]

kaześ (gw.) — gdzieżeś. [przypis edytorski]

kaz (gw.) — gdzież. [przypis edytorski]

kazować (gw.) — kazać; kazuje — dziś popr. forma 3.os. lp cz.ter.: każe. [przypis edytorski]

kaz ta (gw.) — gdzież to. [przypis edytorski]

kazujecie (gw.) — każecie; przykazujecie. [przypis edytorski]

kces (gw.) — chcesz. [przypis edytorski]

kcieć (gw.) — chcieć. [przypis edytorski]

kcioł (gw.) — chciał. [przypis edytorski]

kędy (daw., gw.) — gdzie, dokąd. [przypis edytorski]

kędy (daw., gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

kędy (daw., gw.) — którędy, gdzie. [przypis edytorski]

kędy (daw., gw.) — którędy. [przypis edytorski]

kędy (gw., daw.) — gdzie. [przypis edytorski]

kędyś (daw., gw.) — gdzieś. [przypis edytorski]

kędys (daw., gw.) — kędyż; gdzie. [przypis edytorski]

ki (daw., gw.) — jaki, który. [przypis edytorski]

kieb a. kieby (gw.) — niby. [przypis edytorski]

kieby (daw., gw.) — jakby, niby, jak. [przypis edytorski]

kieby (daw., gw.) — jakby. [przypis edytorski]

kieby (gw.) — jakby, niby, jak. [przypis edytorski]

kieby (gw.) — jakby, niby. [przypis edytorski]

kieby (gw.) — jakby. [przypis edytorski]

kieby (gw.) — niby, jakby. [przypis edytorski]

kieby (gw.) — niby, jak. [przypis edytorski]

kiebyś (gw.) — gdybyś. [przypis edytorski]

kiecuchna a. kiecka (gw.) — sukienka. [przypis edytorski]

kiedy niekiedy (gw.) — czasem. [przypis edytorski]

kiedyściś (gw.) — kiedyś. [przypis edytorski]

kie (gw.) — kiedy. [przypis edytorski]

kiejby (gw.) — gdyby. [przypis edytorski]

kiejbym (gw.) — gdybym. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — gdy, kiedy. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — gdy. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — jak; kiedy. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — jak, niby. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — jak. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — jak. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — kiedy, gdy. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — kiedy, gdy, skoro. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — kiedy, gdy; skoro. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — kiedy, jak, jakby. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — kiedy. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — kiedy, skoro. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — kiedy; tu: ale. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — kiedy; tu: przecież. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — kiedy; tu: skoro. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — niby, jak. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — niby; tak jak. [przypis edytorski]

kiej (gw.) — skoro. [przypis edytorski]