Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 975 przypisów.
praesidium (łac.) — obronne. [przypis edytorski]
praesidium (łac.) — ochrona. [przypis edytorski]
praesidium (łac.) — ochrona, straż, zbrojna załoga. [przypis edytorski]
praesidium (łac.) — załoga. [przypis redakcyjny]
praetensionem (łac.) — pretensję, żądanie. [przypis redakcyjny]
praetensiones (łac.) — pretensje, żądania. [przypis redakcyjny]
praeteritum imperfectum (łac.) — czas przeszły niedokonany. [przypis edytorski]
praeter propter (łac.) — coś w rodzaju. [przypis edytorski]
Praetulerim (…) ringi (łac.) — „Wolę, by mnie za bzika lub za lenia miano/ Byle mi szczęście niosły te moje przywary,/ Choćby szczęście ułudne, niż świadomie cierpieć!” (Horatius, Epistulae, II, 2, 126.; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
praevalui (łac.) — przemogłem. [przypis redakcyjny]
praevenire (łac.) — uprzedzić. [przypis redakcyjny]
praevenire, quam praeveniri (łac.) — uprzedzić, niż być uprzedzonym. [przypis redakcyjny]
prandium (łac.) — posiłek południowy. [przypis edytorski]
Pravum est coromnium et inscrutabile: quis cognoscet illud? (łac.) — Najzdradliwsze ze wszystkiego jest serce i najprzewrotniejsze: któż je pozna? [przypis tłumacza]
preambula, właśc. praeambula (łac.) — idź przodem. [przypis edytorski]
prebendarz (z łac.) — ksiądz, używający części majątku kościoła katedralnego lub kolegjackiego. [przypis redakcyjny]
preceptor (z łac.) — nauczyciel. [przypis edytorski]
preceptor (z łac.) — nauczyciel, wychowawca. [przypis edytorski]
preceptor (z łac.) — wychowawca, nauczyciel. [przypis edytorski]
precjoza (z łac. pretiosa: rzeczy cenne) — kosztowności, klejnoty. [przypis edytorski]
precjozny (z łac.) — cenny. [przypis edytorski]
predestynacja (z łac.) — przeznaczenie. [przypis edytorski]
predestynacja (z łac.) — przeznaczenie, z góry przeznaczony los; także: koncepcja religijna mówiąca o tym, że pośmiertny los człowieka jest już z góry ustalony przez Boga. [przypis edytorski]
predykant (z łac.) — kaznodzieja. [przypis edytorski]
predykat (daw., z łac.) — przydomek; dziś: orzecznik, część zdania, która orzeka o podmiocie. [przypis edytorski]
preeminencja (z łac.) — pierwszeństwo. [przypis edytorski]
prefacja (z łac.) — wstępna, dziękczynna część chrześcijańskiej modlitwy eucharystycznej w rzymskiej tradycji liturgicznej. [przypis edytorski]
prefacja (z łac.) — wstęp. [przypis edytorski]
preludium (z łac., muz.) — wstęp do dalszej części utworu. [przypis edytorski]
premium (daw., z łac. praemium) — premia, nagroda. [przypis edytorski]
preopinant (z łac.; daw.) — przedmówca; poprzedni, pierwszy wnioskodawca. [przypis edytorski]
pressa (łac.) — dobywana. [przypis redakcyjny]
preteksta (łac.) — szata noszona przez wysokich urzędników i arystokratów przed uzyskaniem pełnoletniości; por. pretekst: pozór, fałszywy powód. [przypis edytorski]
pretia (łac.) — ceny. [przypis redakcyjny]
pretia rerum (łac.) — ceny towarów. [przypis redakcyjny]
pretor (z łac.) — urzędnik sądowy. [przypis edytorski]
pretor (z łac.) — wyższy urzędnik. [przypis edytorski]
prezbiter (z łac.) — przełożony gminy chrześcijańskiej. [przypis edytorski]
prezencja (z łac.) — obecność, osobiste stawianie się; tu: oficerów duńskich przed Czarnieckim. [przypis redakcyjny]
prezencja (z łac.) — obecność, pojawienie się. [przypis redakcyjny]
prezencja (z łac.) — tu: obecność. [przypis edytorski]
prezenta (daw., z łac.) — okazałość. [przypis redakcyjny]
prezentować się (z łac.) — tu: pokazać się, wystąpić. [przypis edytorski]
prezerwatywa (daw., z łac.) — tu: ochrona. [przypis edytorski]
prezerwatywa (daw., z łac.) — tu: środek ochronny, zapobiegawczy. [przypis edytorski]
prezerwatywa (z łac. praeservare: zachowywać, zabezpieczać) — tu: środek zapobiegawczy, lek uśmierzający a. wzmacniający. [przypis edytorski]
prezumcja (daw., z łac.) — mniemanie. [przypis edytorski]
prezumpcyja (z łac.) — zarozumiałość, przesadne o sobie mniemanie. [przypis redakcyjny]
prezydium (z łac. praesidium) — straż, zbrojna załoga. [przypis edytorski]
prezydium (z łac. praesidium) — straż, zbrojna załoga. [przypis edytorski]
prezydium (z łac. praesidium) — straż, zbrojna załoga. [przypis redakcyjny]
prezydium (z łac. praesidium) — straż, zbrojna załoga; tu: placówka. [przypis edytorski]
prezydium (z łac. praesidium) — zbrojna załoga. [przypis edytorski]
prezydium (z łac.) — zbrojna załoga. [przypis edytorski]
priapismum (łac.) — chorobliwy stan ciągłego podniecenia erotycznego u mężczyzny. [przypis redakcyjny]
Prima (…) carpsit (łac.) — „Ta pierwsza już godzina, co nam życie dała/ Ujęła nam godzinę tego życia zaraz!” (Seneca [Minor], Hercules furens, III, 874; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
primae noctis (łac.) — pierwszej nocy; zwykle jako część terminu ius primae noctis (prawo pierwszej nocy), określającego przywilej dający panu feudalnemu prawo do spędzenia nocy poślubnej i zdeflorowania żony swego poddanego. [przypis edytorski]
prima fronte (łac.) — na samym czele. [przypis redakcyjny]
prima Martii (łac.) — pierwszego marca. [przypis redakcyjny]
prima regula iuris est fortiter negare (łac.) — pierwszym przepisem prawa jest dzielnie przeczyć. [przypis edytorski]
primis diebus Iunii (łac.) — w pierwszych dniach czerwca. [przypis redakcyjny]
primo congressu (łac.) — w pierwszym starciu. [przypis redakcyjny]
primo instanti (łac.) — w pierwszej chwili. [przypis redakcyjny]
primo (łac.) — po pierwsze. [przypis edytorski]
primo loco (łac.) — na pierwszym miejscu. [przypis edytorski]
primores suorum consultare jubet: Annis, bellisque verendi, crinigeri sedere patres (łac.) — znakomitości swoich radzić się każe: laty i wojnami poważni, siedzieli ojcowie długowłosi. [przypis redakcyjny]
primo, secundo (…) sexto (łac.) — po pierwsze, po drugie itd. po szóste. [przypis edytorski]
primo, secundo, tertio (łac.) — po pierwsze, po drugie, po trzecie. [przypis edytorski]
primo (…) secundo (…) tertio (łac.) — po pierwsze (…) po drugie (…) po trzecie. [przypis edytorski]
primotina (…) fundit vota (łac.) — wczesne składa śluby. [przypis redakcyjny]
primo vere (łac.) — z nastaniem wiosny. [przypis redakcyjny]
primo vere (łac.) — z wiosną. [przypis redakcyjny]
primo voto (łac.) — pierwszego nazwiska (po pierwszym mężu). [przypis edytorski]
primo voto (łac.) — pierwszego nazwiska (po pierwszym mężu); secundo voto: po drugim mężu. [przypis edytorski]
primo voto (łac.) — pierwszego nazwiska; z pierwszego małżeństwa. [przypis edytorski]
primo voto (łac.) — w pierwszym małżeństwie. [przypis edytorski]
primum caput (łac.) — naczelna głowa. [przypis redakcyjny]
Primum edere, deinde philosophari (łac.) — najpierw jeść, potem filozofować; żartobliwa przeróbka starożytnej maksymy: Primum vivere, deinde philosophari — najpierw żyć, potem filozofować. [przypis redakcyjny]
primum ens (łac.) — pierwiastek. [przypis edytorski]
primum non nocere (łac.) — przede wszystkim nie szkodzić. [przypis edytorski]
primum vacans (łac.) — skoro się tylko opróżni. [przypis redakcyjny]
primum vivere, deinde philosophari (łac.) — najpierw żyć, potem filozofować. [przypis edytorski]
primus (…) decernit (łac.) — „Pierwszy okrzyk i pierwszy atak rozstrzyga tę bitwę” (Livius Titus, Ab Urbe condita, XXV, 41; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
primus inter pares (łac.) — pierwszy między równymi; honorowy tytuł Oktawiana Augusta, pierwszego cesarza rzymskiego, który formalnie był tylko wyróżnionym „pierwszym senatorem” (princeps senator). [przypis edytorski]
primus inter pares (łac.) — pierwszy między równymi (sobie). [przypis edytorski]
primus inter pares (łac.) — pierwszy wśród równych. [przypis edytorski]
princeps, principis (łac.) — pan, władca, książę, cesarz. [przypis edytorski]
princeps senatus (łac.) — pierwszy z senatorów. [przypis edytorski]
principes Imperii (łac.) — tu: książęta Rzeszy. [przypis redakcyjny]
principes Poloniae et Suaeciae (łac.) — książęta Polski i Szwecji. [przypis edytorski]
principia (łac.) — podstawy; tu: twierdzenia podstawowe. [przypis edytorski]
principii ethicae et metaphysicae suae nexum exponit (łac.) — wyłożył związek między zasadą etyki a swoją metafizyką. [przypis tłumacza]
principiis obsta (łac.) — niszcz zło w zarodku; dosł.: przeszkadzaj początkom. [przypis edytorski]
Principio genus acre leonum saevaque saecla tuta ta est virtus (łac.) — Na początku (świata) lwów rodzaj zażarty i okrutne wieki broniły się odwagą. (Lukrecjusz, De rerum natura, V, 860). [przypis redakcyjny]
principium identitatis (łac.) — zasada identyczności; filozoficzna zasada, wg której jeśli dane obiekty mają wszystkie własności takie same, to stanowią ten sam obiekt. [przypis edytorski]
principium individuationis (łac.) — czynnik decydujący o byciu jednostką. [przypis edytorski]
principium individuationis (łac.) — filoz. zasada jednostkowienia. [przypis edytorski]
principium individuationis (łac.) — „zasada indywiduacji”, pojęcie związane z poczuciem odrębności jednostki, używane przez Fryderyka Nietzschego (1844–1900), filozofa niem., przedstawiciela immoralizmu i irracjonalizmu. [przypis edytorski]
principium individuationis (łac.) — zasada ujednostkowienia, występująca w filozofii: coś, co sprawia, że jakiś byt ma w ramach swojego gatunku jednostkowy charakter. [przypis edytorski]
principium (łac. ) — pierwiastek (materia pierwotna); zasada (w postępowaniu). [przypis redakcyjny]
