Jan KochanowskiFraszki, Księgi pierwszeO żywocie ludzkim

Bóg, Kondycja ludzka, Los, Theatrum mundi, Obraz świataWieczna Myśli[1], któraś jest dalej niż od wieka,

Jesli cię też to rusza, co czasem człowieka,

Wierzę, że tam na niebie masz mięsopust prawy[2]

Patrząc na rozmaite świata tego sprawy.

DzieckoBo leda co wyrzucisz, to my, jako dzieci,

W taki treter, że z sobą wyniesiem i śmieci.

Więc temu rękaw urwą, a ten czapkę straci;

Drugi tej krotochwile i włosy przypłaci[3].

Na koniec niefortuna albo śmierć przypadnie,

To drugi, choćby nierad, czacz porzuci snadnie.

Panie, godno li, niech tę rozkosz z Tobą czuję:

Niech drudzy za łby chodzą, a ja się dziwuję.