Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 449 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 2404 przypisów.
in secundo voto (łac.) — w drugim ślubie. [przypis edytorski]
in sein geliebtes Deutsch (niem.) — na jego ukochany niemiecki. [przypis edytorski]
inseparable (ang.) — nieodłączne. [przypis edytorski]
inserat (daw.) — ogłoszenie. [przypis edytorski]
ins große praktiziert — im Großen mit List ausführt. [przypis edytorski]
insi (daw.) — inni. [przypis edytorski]
insi — dziś: inni. [przypis edytorski]
insi — inni. [przypis edytorski]
insi (starop.) — inni. [przypis edytorski]
inso (gw.) — inna. [przypis edytorski]
insouciance (fr.) — niefrasobliwość, brak zobowiązań. [przypis edytorski]
inspektor — nadzorca. [przypis edytorski]
inspekt — płytka skrzynia, oszklona z góry, służąca do uprawy roślin. [przypis edytorski]
inspekty — skrzynie z oknem u góry, służące uprawie roślin, działające na podobnej zasadzie co szklarnia. [przypis edytorski]
in spe (łac.) — dosł. w nadziei; przyszły, spodziewany, mający zadatki na. [przypis edytorski]
in spe (łac. dosł.: w nadziei) — w oczekiwanej przyszłości. [przypis edytorski]
in spe (łac. dosł.: w nadziei) — w oczekiwanej przyszłości; przyszły, spodziewany. [przypis edytorski]
in spe (łac.) — w (oczekiwanej) przyszłości (dosł. w nadziei na). [przypis edytorski]
in spe (łac.) — w przyszłości (co do której ma się nadzieję, iż ona się spełni). [przypis edytorski]
inspicjent — pracownik teatru odpowiedzialny za organizacyjną oraz techniczną stronę spektaklu. [przypis edytorski]
instancja (daw.) — wstawienie się za kimś. [przypis edytorski]
instancja (daw., z łac.) — tu: wstawienie się za kimś, wstawiennictwo. [przypis edytorski]
instancja (daw., z łac.) — wstawiennictwo, poparcie. [przypis edytorski]
instancja — tu: skrócenie terminu instantia in contrarium (łac.): przypadek przeciwieństwa (zaprzeczający jakiemuś ogólnemu twierdzeniu, a zatem obalający je). [przypis edytorski]
instancja — tu: wstawienie się za kimś. [przypis edytorski]
instancja (z łac.) — tu: wstawiennictwo, usilna prośba. [przypis edytorski]
instantia in contrarium (łac., r.ż.) — istniejący przypadek zaprzeczający (jakiemuś ogólnemu twierdzeniu, a zatem obalający je). [przypis edytorski]
instar (łac.) — na wzór. [przypis edytorski]
instar (łac.) — nie mniej od; na kształt, na podobieństwo. [przypis edytorski]
in statu nascendi (łac.) — w trakcie narodzin. [przypis edytorski]
in statu nascendi (łac.) — w trakcie powstawania (dosł.: rodzenia się). [przypis edytorski]
in statu quo (łac.) — w dawnym stanie. [przypis edytorski]
in statu quo (łac.) — w niezmiennym stanie; w stanie takim jak poprzednio. [przypis edytorski]
in statuti nascendi (zniekszt. łac. in statu nascendi) — (będący) w trakcie powstawania; właśnie powstający. [przypis edytorski]
in statutis ordinis (łac.) — tu: w statutach zakonu. [przypis edytorski]
instigator (łac.) — prokurator. [przypis edytorski]
institutricza (z ros.) — pensjonarka (w Rosji panny z dobrych domów uczyły się nie na pensjach, ale w instytutach, stąd utworzona nazwa uczennicy takiego instytutu). [przypis edytorski]
instructiones militares (łac.) — instrukcje wojskowe. [przypis edytorski]
instrukcje poselskie — w Rzeczypospolitej szlacheckiej sejmiki ziemskie dawały posłom na sejm walny instrukcje w sprawach przewidzianych jako punkty obrad, wymagając ich ścisłego przestrzegania. [przypis edytorski]
instrumenta (daw.) — dokumenty. [przypis edytorski]
instrumenta — daw. forma M.lm, dziś: instrumenty. [przypis edytorski]
instrumenta — daw. forma M. lm, dziś: instrumenty. [przypis edytorski]
instrumenta — daw. forma N.lm; dziś: instrumenty. [przypis edytorski]
instrumenta (daw., łac., lm r.n.) — narzędzia. [przypis edytorski]
instrumenta — dziś: instrumenty. [przypis edytorski]
instrumenta — dziś popr. B. lm: instrumenty. [przypis edytorski]
instrumenta — dziś popr.: instrumenty. [przypis edytorski]
instrumenta — popr. instrumenty. [przypis edytorski]
instrumentować — mianować. [przypis edytorski]
instrument — tu: broń; miecz, szablę, rapier itp. [przypis edytorski]
instrumenty — narzędzia. [przypis edytorski]
instygatariusz, właśc. instygator — daw. oskarżyciel publiczny, prokurator; ale także: prowokator. [przypis edytorski]
instygator (daw.) — oskarżyciel. [przypis edytorski]
instygator (hist.) — oskarżyciel publiczny, odpowiednik dzisiejszego prokuratora. [przypis edytorski]
instygator (łac.) — podżegacz, inicjator, pomysłodawca. [przypis edytorski]
instygator — prokurator. [przypis edytorski]
instygować — oskarżać przed sądem; doradzać gorliwie, inspirować, podjudzać. [przypis edytorski]
instygować — podjudzać; oskarżać przed sądem. [przypis edytorski]
instygować (z łac.) — podżegać, namawiać, podjudzać. [przypis edytorski]
instynkta (daw.) — dawna forma M. l.mn.; dziś: instynkty. [przypis edytorski]
instynkta (daw.) — dziś popr. forma M.lm: instynkty. [przypis edytorski]
instynkta (daw. forma) — instynkty. [przypis edytorski]
instynkta — dziś: instynkty. [przypis edytorski]
instynkta — dziś popr. forma M.,B. lm: instynkty. [przypis edytorski]
instynktowie — dziś: instynktownie. [przypis edytorski]
instynktowie — przysł. od: instynkt; dziś: instynktownie. [przypis edytorski]
instynktowne trafianie s. 138, w. 22 — [autor w ten sposób opatrzył odsyłaczami wewnątrztekstowymi pierwodruk swej powieści; tu na odnośnej stronie znajduje się fragment]: „(…) wpadł Strumieński instynktownie na najlepszy sposób przygotowania sytuacji, w której by musiał wreszcie wszystko z siebie wydobyć. Wszczął wielką awanturę z żoną i pokłócił się z nią” (rozdziału VII). [przypis edytorski]
instynktowo — dziś: instynktownie. [przypis edytorski]
instynktowo — dziś popr.: instynktownie. [przypis edytorski]
instynkt — wrodzona zdolność do działań zapewniających przetrwanie. [przypis edytorski]
instytucja zwana potlacz — ceremonia składania darów praktykowana przez plemiona zamieszkujące Północno-Zachodnie Wybrzeże Ameryki Północnej w przełomowych momentach życia członków tych społeczności (narodziny, inicjacje, osiągnięcie pełnoletności, zaślubiny, śmierć, a także wojna, nieszczęśliwy wypadek, wyznaczenie spadkobiercy czy okazanie mocy religijnej); instytucję tę analizowali m.in. Alan McMillan, Ruth Benedict czy George Peter Murdock; jako podstawową funkcję potlaczu wskazywano podtrzymywanie i potwierdzanie swego prestiżu i rangi, ale także po prostu dystrybucję dóbr. [przypis edytorski]
instytucyj — dziś raczej forma D.lm: instytucji. [przypis edytorski]
instytut (daw.) — instytucja. [przypis edytorski]
Instytut — Instytut Francuski, obejmujący pięć towarzystw naukowych: Akademię Francuską, Akademię Napisów i Literatury Pięknej, Akademię Nauk, Akademię Sztuk Pięknych i Akademię Nauk Moralnych i Politycznych. [przypis edytorski]
instytutka (rzad.) — wychowanka instytutu dla panien-szlachcianek; pensjonarka. [przypis edytorski]
Instytut — tu: Instytut Francji, francuskie towarzystwo naukowe założone w 1795, w skład którego wchodzą: Akademia Francuska, Akademia Inskrypcji i Literatury Pięknej, Akademia Nauk, Akademia Sztuk Pięknych oraz Akademia Nauk Moralnych i Politycznych. [przypis edytorski]
Instytut z ulicami dokoła — wszystko imienia pp. Curie — w 1909 Uniwersytet Paryski oraz Instytut Pasteura podjęły decyzję zbudowania dla Marii Curie wielkiego laboratorium, noszącego oficjalną nazwę Instytutu Radowego. Celem instytutu było badanie zastosowań radioaktywności w fizyce, chemii i medycynie. W 1920 powołano Fundację Curie, zajmującą się głównie pozyskiwaniem środków dla Instytutu. W 1970 Instytut i Fundacja połączyły się pod wspólną oficjalną nazwą Instytut Curie. [przypis edytorski]
insuficjencja (z łac.) — niewystarczalność. [przypis edytorski]
insuła (starop.) — wyspa. [przypis edytorski]
insuła (z łac.) — wyspa. [przypis edytorski]
insula (łac.) — wyspa. [przypis edytorski]
insula (łac.) — zespół budynków tworzących jedno gospodarstwo, obejmujący pokoje mieszkalne oraz sklepy, warsztaty itd. [przypis edytorski]
insultować (łac.) — znieważać, obrażać. [przypis edytorski]
insultować (łac.) — znieważać. [przypis edytorski]
insultum (łac.) — zniewaga. [przypis edytorski]
insultum (łac.) — zniewaga; tu B. lm insulta: zniewagi. [przypis edytorski]
insult (z łac.) — zniewaga. [przypis edytorski]
in summa (łac.) — razem, w ogóle. [przypis edytorski]
in summa (łac.) — tu: podsumowanie. [przypis edytorski]
in summa (łac.) — tu: podsumowując. [przypis edytorski]
in summa (łac.) — w całości. [przypis edytorski]
in summa (łac.) — w sumie. [przypis edytorski]
in summo gradu (łac.) — w najwyższym stopniu. [przypis edytorski]
insupportable — nie do zniesienia. [przypis edytorski]
insupportable voyou (fr.) — nieznośny bandyta. [przypis edytorski]
insurekcja — chodzi o insurekcję kościuszkowską z 1794 roku. [przypis edytorski]
insurekcja w Krakowie — powstanie narodowe przeciw Rosji, a następnie przeciw Prusom; zapoczątkowane 24 marca 1794 na rynku w Krakowie ogłoszeniem aktu powstania i proklamowaniem Tadeusza Kościuszki Najwyższym Naczelnikiem powstania z władzą dyktatorską. [przypis edytorski]
insurekcja (z łac. insurectio: powstanie, od insurgere: buntować się, powstawać przeciw komuś) — tu: insurekcja kościuszkowska, polskie powstanie narodowe wywołane w 1794 r. po drugim rozbiorze Polski, dokonanym przez Rosję i Prusy w r. 1793. [przypis edytorski]
insurgent — członek insurekcji, powstaniec. [przypis edytorski]
in suspenso (łac.) — w zawieszeniu. [przypis edytorski]