Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 456 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Eleonora Kalkowska, Głód życia

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Głód życia to zbiór dziewięciu opowiadań Eleonory Kalkowskiej, wydany w 1904 roku pod pseudonimem „Ire ad Sol”. Utrzymany w młodopolskiej estetyce cykl podejmuje tematy życia, śmierci i sztuki, pozostając blisko nietzscheańskiej i bergsonowskiej filozofii. Kalkowska porusza w swojej prozie problemy społeczno-obyczajowe — bohaterowie i bohaterki opowiadań cierpią na nieuleczalne choroby, doświadczają nędzy i nierówności społecznych, a jednocześnie nieustannie walczą o życie, które stanowi dla nich wartość nadrzędną, samą w sobie. Do tego życia narratorka zwraca się w pisanym prozą poetycką Wstępie, stanowiącym modlitwę dziękczynną do sił natury, witalności, władających ziemią odwiecznych żywiołów.

Związana z niemieckim ruchem emancypacyjnym autorka podnosi sprawę sytuacji społecznej kobiet, które u progu XX wieku uzyskują głos w kwestii równouprawnienia, pracy i samorealizacji. W opowiadaniu Dziecko uobecniony zostaje konflikt wewnętrzny kobiety-matki, opiekującej się śmiertelne chorym dzieckiem i kobiety pragnącej rozwijać się zawodowo, debiutującej na scenie teatralnej. Z kolei historia bohaterki Odwiecznego prawa, młodej lekarki, ukazuje problemy związane z wyzwoleniem kobiecej świadomości w zakresie cielesności i naturalnych, biologicznych praw determinujących decyzje życiowe.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Eleonora Kalkowska

Ur.
22 czerwca 1883 w Warszawie
Zm.
21 lipca 1937 w Berno
Najważniejsze dzieła:
Głód życia (1904), Die Oktave (1912), Der Rauch des Opfers (1916), März (1928), Katharina (1929), Zeitungsnotizen (1932), Josef (1929), Minus x Minus = Plus!

Polsko-niemiecka dramatopisarka, prozaiczka, poetka i aktorka, żona polskiego dyplomaty Marcelego Szaroty. Wychowana w rodzinie dwujęzycznej, tworzyła dzieła w języku polskim i niemieckim. Duży wpływ na jej rozwój artystyczny miała niemiecka część rodziny ze strony matki, związana ze środowiskiem teatralnym. Jako pisarka debiutowała w 1904 roku zbiorem opowiadań utrzymanych w estetyce młodopolskiej pt. Głód życia, bliskich filozofii Nietzschego i Bergsona, odznaczających się oryginalnością konwencji. W 1908 roku rozpoczęła studia aktorskie w Berlinie, w szkole Maxa Reinhardta. Po ich ukończeniu otrzymała angaże w teatrach w Breslau i Berlinie, do którego przeprowadziła się w 1912 roku. Po polskojęzycznym debiucie prozatorskim Kalkowska tworzyła wyłącznie w języku niemieckim. W 1912 roku wydała tomik poezji miłosnej Die Oktave. Kolejny tom, opublikowany w 1916 roku Der Rauch des Opfers, stanowi istotny manifest pacyfistyczny o charakterze ponadnarodowym i feministycznym, oddający trudną sytuację kobiet w czasie wojny --- pogrążonych w żałobie matek, żon, narzeczonych żołnierzy. Jako autorka dramatów w duchu niemieckiego ,,Zeittheater" poruszała aktualne problemy społeczne i polityczne, na przykład w sławnych ówcześnie dramatach Josef (Sprawa Jakubowskiego, 1929) i Zeitungsnotizen (Doniesienia drobne, 1932).

Motywy występujące w tym utworze Wszystkie motywy