Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Eleonora Kalkowska

Sortuj:

O autorze

Eleonora Kalkowska

Ur.
22 czerwca 1883 w Warszawie
Zm.
21 lipca 1937 w Bernie
Najważniejsze dzieła:
Głód życia (1904), Die Oktave (1912), Der Rauch des Opfers (1916), März (1928), Katharina (1929), Zeitungsnotizen (1932), Josef (1929), Minus x Minus = Plus!

Polsko-niemiecka dramatopisarka, prozaiczka, poetka i aktorka, żona polskiego dyplomaty Marcelego Szaroty. Wychowana w rodzinie dwujęzycznej, tworzyła dzieła w języku polskim i niemieckim. Duży wpływ na jej rozwój artystyczny miała niemiecka część rodziny ze strony matki, związana ze środowiskiem teatralnym. Jako pisarka debiutowała w 1904 roku zbiorem opowiadań utrzymanych w estetyce młodopolskiej pt. Głód życia, bliskich filozofii Nietzschego i Bergsona, odznaczających się oryginalnością konwencji. W 1908 roku rozpoczęła studia aktorskie w Berlinie, w szkole Maxa Reinhardta. Po ich ukończeniu otrzymała angaże w teatrach w Breslau i Berlinie, do którego przeprowadziła się w 1912 roku. Po polskojęzycznym debiucie prozatorskim Kalkowska tworzyła wyłącznie w języku niemieckim. W 1912 roku wydała tomik poezji miłosnej Die Oktave. Kolejny tom, opublikowany w 1916 roku Der Rauch des Opfers, stanowi istotny manifest pacyfistyczny o charakterze ponadnarodowym i feministycznym, oddający trudną sytuację kobiet w czasie wojny --- pogrążonych w żałobie matek, żon, narzeczonych żołnierzy. Jako autorka dramatów w duchu niemieckiego ,,Zeittheater" poruszała aktualne problemy społeczne i polityczne, na przykład w sławnych ówcześnie dramatach Josef (Sprawa Jakubowskiego, 1929) i Zeitungsnotizen (Doniesienia drobne, 1932).