Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 456 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8299 przypisów.
konfederacja barska (1768–1772) — zbrojny związek szlachty polskiej utworzony w Barze na Podolu w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej, przeciwko Imperium Rosyjskiemu i królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu. [przypis edytorski]
konfederacja barska (1768–1772) — zbrojny związek szlachty polskiej utworzony w miejscowości Bar na Podolu w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej, przeciwko Imperium Rosyjskiemu i królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu. [przypis edytorski]
Konfederacja Korczyńska — konfederacja zawiązana w 1438 r. w Nowym Mieście Korczynie pod wodzą biskupa Zbigniewa Oleśnickiego (1389–1455), wymierzona przeciwko opozycji szlacheckiej sprzyjającej czeskiemu husytyzmowi. [przypis edytorski]
Konfederacja — Skarga ma tu na myśli Konfederację warszawską, czyli uchwałę, podjętą 28 stycznia 1573 r. na sejmie konwokacyjnym w Warszawie, zapewniającą swobody wyznania szlachcie w Rzeczypospolitej. [przypis edytorski]
konfederacji, kaci, wypłaci — Słowacki, pochodzący z Kresów, wymawiał głoskę ć półmiękko, jak Ukraińcy i Rosjanie, dlatego te wyrazy w jego ustach się rymowały. [przypis edytorski]
Konfederacya — Skarga ma tu na myśli Konfederację warszawską, czyli uchwałę podjętą 28 stycznia 1573 r. na sejmie konwokacyjnym w Warszawie, zapewniającą swobody wyznania szlachcie w Rzeczypospolitej. [przypis edytorski]
Konfederat barski — uczestnik Konfederacji Barskiej z 1768 r. [przypis edytorski]
konfederat barski — uczestnik konfederacji, która została zawiązana w Barze w 1768 r. [przypis edytorski]
konfederatka — czapka rogatywka z futrzanym otokiem; nazwa pochodzi od konfederacji barskiej (1768–1772) zawiązanej przez szlachtę polską w miejscowości Bar na Podolu przeciw królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu oraz ingerencji Rosji w sprawy Polski (konfederaci żądali zniesienia praw uchwalonych pod naciskiem Rosji, dających m. in. równouprawnienie innowiercom), traktowanej niekiedy jako pierwsze polskie powstanie narodowe. [przypis edytorski]
konfederatka — noszona przez konfederatów barskich czapka rogatywka, obszyta futrem, często ozdobiona czaplim piórem. [przypis edytorski]
konfederaty — dziś popr. forma M. lm: konfederaci. [przypis edytorski]
konfekta (daw., z niem.) — słodycze. [przypis edytorski]
konfekt — tu: słodycze. [przypis edytorski]
konfekty (daw., od niem. Konfekt) — owoce smażone w cukrze, słodycze. [przypis edytorski]
konfekty (daw.) — owoce smażone w cukrze, słodycze. [przypis edytorski]
konferować — tu z łac.: powierzyć. [przypis edytorski]
konfesata — w dawnym prawie: zeznanie wymuszone torturami. [przypis edytorski]
konfesata (z łac.) — przesłuchanie. [przypis edytorski]
konfesja (rel.) — grobowiec świętego lub przedsionek prowadzący do jego grobu umieszczonego pod głównym ołtarzem. [przypis edytorski]
konfesja (z łac.) — wyznanie, zeznanie. [przypis edytorski]
konfidencja (daw.) — poufałość, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (daw., z łac. confidentia: zaufanie) — poufałość, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (daw., z łac.) — poufałość, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (łac.) — zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja — poufałość. [przypis edytorski]
konfidencja — tu: poufałość. [przypis edytorski]
konfidencja — tu: zwierzenie. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zaufanie, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zaufanie, zwierzenie. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis edytorski]
konfidencjonalnie (z łac.) — poufale, z zażyłością; w zaufaniu. [przypis edytorski]
konfidencjonalny — poufny. [przypis edytorski]
konfidencjonalny — tu: poufny. [przypis edytorski]
konfidencyja — tu: poufałość. [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: osoba zaufana, której powierza się sekrety; powiernik. [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (przestarz.) — osoba zaufana, zausznik, powiernik, przyjaciel. [przypis edytorski]
konfident — tu: człowiek zaufany, osoba, której można się zwierzyć. [przypis edytorski]
konfident (z łac., daw.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac., daw.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac.) — powiernik. [przypis edytorski]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac.) — zaufana osoba. [przypis edytorski]
konfidować — zwierzać się. [przypis edytorski]
konfirmacja (łac.: potwierdzenie) — w Kościołach protestanckich: obrzęd uroczystego przyjęcia do wspólnoty kościelnej, odpowiednik jednocześnie pierwszej komunii i bierzmowania w Kościele katolickim. [przypis edytorski]
konfirmacja (z łac.) — zatwierdzenie. [przypis edytorski]
konfortować (daw., z łac.) — pokrzepiać, pocieszać. [przypis edytorski]
konfraternia (z łac.) — bractwo. [przypis edytorski]
konfraternia (z łac.) — bratanie się. [przypis edytorski]
konfrater (z łac.) — współbrat. [przypis edytorski]
Konfucjusz (551–479 p.n.e.) — chiński filozof, nauczyciel i reformator. [przypis edytorski]
Konfucjusz (551–479 p.n.e.) — chiński filozof, nauczyciel i reformator, twórca konfucjanizmu, doktryny filozoficzno-religijnej polegającej na założeniu, że przestrzeganie obowiązków i zachowywanie tradycji prowadzi do zbudowania idealnego społeczeństwa funkcjonującego w pokoju. [przypis edytorski]
Konfucjusz (551–479 p.n.e.) — chiński filozof, twórca konfucjanizmu, doktryny filozoficzno-religijnej polegającej na założeniu, że przestrzeganie obowiązków i zachowywanie tradycji prowadzi do zbudowania idealnego społeczeństwa funkcjonującego w pokoju. [przypis edytorski]
konfudować — zbijać z tropu, zawstydzać, wprawiać w zakłopotanie. [przypis edytorski]
konfundować (daw.) — zawstydzać. [przypis edytorski]
konfundować — wprowadzać w zakłopotanie. [przypis edytorski]
konfundować (z łac.) — zbijać z tropu, zawstydzać. [przypis edytorski]
konfundować (z łac.) — zmieszać, zakłopotać. [przypis edytorski]
konfundujący (daw.) — zawstydzający, zbijający z tropu. [przypis edytorski]
konfuzja (daw.) — zagubienie, zakłopotanie. [przypis edytorski]
konfuzja (daw.) — zmieszanie, zakłopotanie; zamieszanie, chaos. [przypis edytorski]
konfuzja — zakłopotanie. [przypis edytorski]
konfuzja — zakłopotanie [przypis edytorski]
konfuzja (z łac. confusio: zmieszanie) — obraza, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac. confusio: zmieszanie) — wstyd, obraza. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — obraza, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — wstydliwa porażka, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zakłopotanie; zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie, niepewność. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie, zakłopotanie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja — zmieszanie, zakłopotanie. [przypis edytorski]
konfuzja — zmieszanie, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzyją — zakłopotanie, zawstydzenie, zdenerwowanie. [przypis edytorski]
kongenialny — geniuszem dorównujący oryginałowi. [przypis edytorski]
kongestia (z łac.) — chorobliwy napływ krwi do jakiegoś organu. [przypis edytorski]
konglomerat — połączenie wielu zróżnicowanych elementów. [przypis edytorski]
konglomerat — zespół różnorodnych elementów. [przypis edytorski]
Kongo — rzeka w Afryce Równikowej, uchodząca do Oceanu Atlantyckiego. [przypis edytorski]
Kongregacja de Auxillis (łac. Congregatio de Auxiliis) — specjalna papieska komisja teologiczna ustanowiona w 1598 przez papieża Klemensa VIII w celu rozstrzygnięcia sporu teologicznego dotyczącego łaski Bożej, który powstał między dominikanami a jezuitami; mimo licznych raportów i posiedzeń sporu nie udało się rozwikłać; w 1607 papież Paweł V wydał dekret zakazujący stronom dalszej dyskusji w tej sprawie i wzajemnego potępiania się. [przypis edytorski]
Kongregacja Indeksu — dawna kongregacja kardynalska Kościoła katolickiego, która zajmowała się cenzurą publikacji i redagowaniem Indeksu ksiąg zakazanych. [przypis edytorski]
kongregacja — rodzaj katolickiego zgromadzenia zakonnego, w którym składane są jedynie proste śluby. [przypis edytorski]
kongregacja — z łac. congregatio: zgromadzenie; daw.: stowarzyszenie religijne lub świeckie; dziś: komisja kardynalska kurii papieskiej, zjazd duchownych a. katolickie zgromadzenie zakonne, w którym składane są jedynie proste śluby. [przypis edytorski]
kongregantka — członkini kongregacji, katolickiego zgromadzenia zakonnego, w którym składane są jedynie proste śluby. [przypis edytorski]
Kongres — dwuizbowy parlament Stanów Zjednoczonych, składający się z Senatu oraz Izby Reprezentantów. [przypis edytorski]
kongres — kongres w Weronie (1822). [przypis edytorski]
kongres narodowości uciskanych przez Rosję — III konferencja narodowości uciskanych przez Rosję, zebrana 27–30 czerwca 1916 w szwajcarskiej Lozannie. [przypis edytorski]
Kongres — nazwa parlamentu Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. [przypis edytorski]
Kongres — nazwa parlamentu Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. [przypis edytorski]
kongres Sokołów — jeden z popularnych wśród panslawistów wszechsłowiańskich tzw. zlotów sokołów, czyli zjazdów słowiańskiej młodzieży wiejskiej. [przypis edytorski]
Kongres Wiedeński (1814–1815) — międzynarodowa konferencja dyplomatyczna, zwołana w celu odtworzenia europejskiego porządku politycznego po upadku cesarza Francuzów, Napoleona I Bonaparte. [przypis edytorski]
kongres wiedeński (1814–1815) — międzynarodowa konferencja dyplomatyczna, zwołana w celu odtworzenia europejskiego porządku politycznego po upadku francuskiego cesarza Napoleona I Bonaparte. [przypis edytorski]
kongruencja (z łac. congruere: iść razem, zgadzać się) — zgodność, harmonia. [przypis edytorski]
