Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | polityczny | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rzadki | rzymski | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 826 przypisów.
Actum in praetorio Biecensi feria 3 post festum S. Laurentii martyris proxima, A. D. 1624, 13 Augusti (łac.) — stało się w ratuszu bieckim, 3 dnia po święcie św. Wawrzyńca Męczennika, 1624 r., 13 sierpnia. [przypis edytorski]
actus meritorius (łac.) — czyn chwalebny, zasługa. [przypis redakcyjny]
a cunabulis (łac.) — od kołyski. [przypis redakcyjny]
acutissimus Florentinus (łac.) — najprzenikliwszy Florentczyk. [przypis edytorski]
ad abs. (łac.) — skrócone: ad absurdum: do absurdu (doprowadzenie wniosków z założonej tezy, świadczące o jej fałszywości). [przypis edytorski]
ad absurdum (łac.) — do absurdu. [przypis edytorski]
ad absurdum (z łac.) — do absurdu. [przypis edytorski]
ad acta (łac.) — do działania. [przypis edytorski]
ad actum (łac.) — czynności, do sprawy; praw.: z uprawnieniami nadanymi do załatwienia określonej sprawy (nieprzysługującymi na stałe). [przypis edytorski]
ad altiora (łac.) — do wyższych rzeczy. [przypis redakcyjny]
adamantina corda (łac.) — serca twarde jak diament. [przypis redakcyjny]
Adam forma futuri (łac.) — Św. Paweł, Rz 5, 14. [przypis tłumacza]
ad amussim (łac., dosł.: pod sznur) — według reguły, tu: według zasad tragedii antycznej. [przypis edytorski]
ad apertionem rotuli (łac.) — do otwarcia spisu treści akt, skargi; w dawniejszych wydaniach drukowano tu mylnie: retuli. [przypis redakcyjny]
ad Apollinem (łac.) — do Apollina. [przypis edytorski]
ad astra (łac.) — do gwiazd. [przypis edytorski]
ad calendas graecas (łac.) — na greckie kalendy, przen.: na długo. [przypis edytorski]
ad calendas graecas (łac.) — przysł.: na czas nieokreślony. [przypis edytorski]
ad capessendam Rempublicam (łac.) — do troski o Rzeczpospolitą. [przypis edytorski]
ad Carthaginem (łac.) — do Kartaginy. [przypis redakcyjny]
ad communem (…) societatem (łac.) — do powszechnego społeczeństwa. [przypis redakcyjny]
ad complementum (łac.) — dla zapełnienia liczby. [przypis redakcyjny]
ad concessionem pecuniarum (łac.) — do wydawania pieniędzy. [przypis edytorski]
ad conferendum (łac.) — na rozmowę. [przypis redakcyjny]
ad consilia (łac.) — do rad. [przypis redakcyjny]
ad cras de mane (łac.) — do jutra rano. [przypis redakcyjny]
ad cras (łac.) — do jutra. [przypis redakcyjny]
ad cras (łac.) — nazajutrz. [przypis redakcyjny]
ad cursum anni (łac.) — do przebiegu tego roku. [przypis redakcyjny]
ad cursum anni (łac.) — do zdarzeń tego roku. [przypis redakcyjny]
ad debitam formam (łac.) — w należyte karby. [przypis redakcyjny]
ad decursum anni (łac.) — do końca roku. [przypis redakcyjny]
ad deliberandum (łac.) — do namysłu. [przypis redakcyjny]
ad deliberandum (łac.) — do rozwagi dalszej odłożenie [o sprawie sądowej]. [przypis redakcyjny]
ad deos (…) polluantur (łac.) — „do bogów to raczej, nie do ludzi należy: oni sami niech baczą, by ich święta i uroczystości nie zlekceważono” (Livius Titus, Ab Urbe condita, X, 6; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
ad Deum qui laetificat iuventutem meam (łac.) — do Boga, który rozwesela młodość moją (fragm. tekstu mszy katolickiej w rycie rzymskim, odmawiany przez ministrantów jako odpowiedź). [przypis edytorski]
Ad Deum qui laetificat juventutem meam (łac.) — do Boga, który rozwesela młodość moją (Ps 43, 4; fragm. tekstu mszy katolickiej w rycie rzymskim, odmawiany przez ministrantów jako odpowiedź). [przypis edytorski]
ad diabolum (łac.) — do diabła. [przypis edytorski]
ad dispositionem consiliorum (łac.) — do kierownictwa w radach. [przypis redakcyjny]
addo (łac.) — dołączam, dodaję. [przypis redakcyjny]
addo (łac.) — dołączam. [przypis redakcyjny]
ad effectum (łac.) — do skutku. [przypis redakcyjny]
adeo (…) formidat (łac.) — „Strach krępuje nawet myśl o ratunku” (Quintus Curtius, Historiae Alexandri Magni, III, 11; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
adeo (…) probabile est (łac.) — „Bo żadna gwałtowna zmiana tego, co prastare, nie jest pochwały godna” (Livius Titus, Ab Urbe condita, XXIV, 54; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
adeo regum stipator inseparabilis amor est, cui stipendium clementia penditur (łac.) — do tego stopnia nieodstępną towarzyszką królów jest miłość, której żołd płaci się łaską. [przypis redakcyjny]
ad essentiam (łac.) — do treści. [przypis redakcyjny]
adeste qui omnia humana prae divitiis spernitis (…) (łac.) — słuchajcie wy, co dla bogactw wszystkimi sprawami ludzkimi gardzicie, mniemając, że nie ma ani zaszczytu wielkiego, ani cnoty bez opływania w dostatki: jedyna nadzieja narodu rzymskiego, Cyncynnat, uprawiał rolę za Tybrem cztery morgi wynoszącą; tam czy to kopiąc rów, czy orząc, został pozdrowiony i pozdrowił posłów, którzy go poprosili, żeby w todze wysłuchał rozkazów senatu; zdziwiony, każe żonie Hacylii przynieść togę z chaty, którą przywdział, obtarłszy się równocześnie z kurzu i potu; winszują mu posłowie dyktatury i wiodą do miasta. [przypis redakcyjny]
ad eum finem, per quem (łac.) — do takiego końca, przez który. [przypis redakcyjny]
ad eventum (łac.) — do wyniku. [przypis redakcyjny]
ad extrema (łac.) — do ostateczności. [przypis edytorski]
ad feliciora tempora (łac.) — do pomyślniejszych czasów. [przypis redakcyjny]
ad ferendos cibos (łac.) — do noszenia pokarmów. [przypis edytorski]
ad flagellationem (łac.) — do biczowania. [przypis edytorski]
Ad formani nasi cognoscitur ad te levavi (łac.) — Po kształcie nosa poznaje się… to co ku tobie podniosłem. [przypis tłumacza]
ad galli cantum (łac.) — jak kogut zapieje. [przypis redakcyjny]
ad Galli cantum (łac.) — przy śpiewie koguta; dwuznaczność: gallus: kogut, Gallus: Francuz. [przypis redakcyjny]
ad Galli cantum non timet iste leo (łac.) — Lew ten nie lęka się, gdy kogut pieje. [przypis redakcyjny]
ad gradum et perfectionem (łac.) — do stopnia i doskonałości. [przypis redakcyjny]
ad gubernium (łac.) — do kierowania. [przypis redakcyjny]
ad haec (…) virtutis (łac.) — „Szedł na bój w imię sławy bohater helleński,/ Rzymski, czy barbarzyński, pobudkę w niej czerpiąc/ Na trud śmiertelnej walki: o tyle góruje/ Żądza sławy nad wszelką cnotą” (Iuvenalis, Satirae, X, 137; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
adherent (łac.) — zwolennik. [przypis edytorski]
ad hoc (łac.) — bez przygotowania. [przypis edytorski]
ad hoc (łac.) — doraźnie, bez uprzedniego przygotowania. [przypis edytorski]
ad hoc (łac.) — doraźnie, bez uprzedniego przygotowania. [przypis redakcyjny]
ad hoc (łac.) — doraźnie, bez wcześniejszego przygotowania. [przypis edytorski]
ad hoc (łac.) — doraźnie, bez wcześniejszego przygotowania. [przypis edytorski]
ad hoc (łac.) — doraźnie. [przypis edytorski]
ad hoc (łac.) — na poczekaniu; dosł.: do tego. [przypis edytorski]
ad hoc (łac.) — na poczekaniu. [przypis edytorski]
ad hoc (łac.) — tymczasowo, dla zrealizowania określonego celu. [przypis edytorski]
ad hominem (łac.) — dosł. do człowieka; argument ad hominem: niemerytoryczny sposób argumentowania odnoszący tezy rozumowania do konkretnej osoby. [przypis edytorski]
ad hominem (łac.) — dosł.: do człowieka; argument ad hominem: niemerytoryczny sposób argumentowania, skierowany do konkretnego człowieka i odwołujący się do jego poglądów w celu pokazania ich sprzeczności z przedstawioną przez niego tezą. [przypis edytorski]
ad hominem (łac.) — dosł. do człowieka; argument ad hominem: niemerytoryczny sposób argumentowania, skierowany do konkretnego człowieka i odwołujący się do jego poglądów w celu pokazania ich sprzeczności z przedstawioną przez niego tezą. [przypis edytorski]
ad hominem (łac.) — dosł.: do człowieka; argument ad hominem: niemerytoryczny sposób argumentowania, skierowany do konkretnego człowieka i odwołujący się do jego poglądów w celu pokazania ich sprzeczności z przedstawioną przez niego tezą. [przypis edytorski]
ad hominem (łac.) — odnoszący się do człowieka. [przypis edytorski]
ad honores (łac.) — honorowy, niepłatny. [przypis edytorski]
ad humilitatem et submissionem (łac.) — do upokorzenia i uległości. [przypis redakcyjny]
ad hunc actum (łac.) — na ten akt. [przypis redakcyjny]
ad ictus (…) cepit (łac.) — „Gdy tylko uderzono taranami w mury, od samego strasznego łomotu wszczynał się zwykle popłoch i tumult uliczny” (Livius Titus, Ab Urbe condita, XXXVIII, 5; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
a dies diem docet, i biedna pernoctata (łac.) — dzień od dnia się uczy i… przespany dzień. [przypis edytorski]
ad Imam requisitionem (łac.) — natychmiast na żądanie. [przypis redakcyjny]
ad infinitum (łac.) — do nieskończoności. [przypis edytorski]
ad infinitum (łac.) — w nieskończoność. [przypis edytorski]
ad instantiam (łac.) — za wstawieniem się. [przypis redakcyjny]
ad instantiam venerabilis fiscalis (łac.) — do orzeczenia wielebnego oskarżyciela konsystorskiego. [przypis redakcyjny]
ad instar (łac.) — na podobieństwo. [przypis edytorski]
ad intende (łac.) — do zapamiętania. [przypis edytorski]
ad interim (łac.) — tymczasem, póki co. [przypis edytorski]
aditum (łac.) — wolny przystęp. [przypis redakcyjny]
Aditum nocendi perfido praestat (łac.) — „Wiarołomnemu daje człek wierzący okazję szkody” (Seneca [Minor], Oedipus, III, 686; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
ad iustum valorem (łac.) — do słusznej wartości. [przypis redakcyjny]
adiutant (z łac. adiutare: pomagać) — wojskowy asystujący wyższemu oficerowi, roznoszący rozkazy i spełniający inne funkcje pomocnicze. [przypis edytorski]
Adiutorium nostrum in nomine Domini… (łac.) — Wspomożenie nasze w imieniu Pana… Panie, wysłuchaj modlitwy mojej (fragm. tekstu mszy katolickiej w rycie rzymskim). [przypis edytorski]
adiuwant (z łac.) — pomocnik, pomagający. [przypis edytorski]
adjectivum cum substantivo (łac.) — przymiotnik z rzeczownikiem. [przypis redakcyjny]
ad Jovem (łac.) — do Jowisza. [przypis edytorski]
A. D. (łac.) — Anno Domini, roku pańskiego. [przypis edytorski]
ad (łac.) — na. [przypis edytorski]
adlaborabunt (łac.) — nastawać będą. [przypis redakcyjny]
ad leones! (łac.) — dla lwów! [przypis edytorski]
