Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | białoruski | biologia, biologiczny | czeski | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | niemiecki | norweski | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | żeglarskie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 186 przypisów.
hominem iniuriatum (łac.) — człowieka skrzywdzonego. [przypis redakcyjny]
homines religiosi (łac.) — ludzie religijni (bogobojni). [przypis edytorski]
hominum otiosorum (łac.) — dosł. ludzi próżnujących; próżniaków. [przypis edytorski]
Homo assimilatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis (łac.) — Ps 48, 13: „Człowiek przyrównany jest bezrozumnemu bydłu i stał się mu podobny”. [przypis tłumacza]
homo duplex (łac.) — człowiek podwójny, człowiek dwoisty. [przypis edytorski]
homo eroticus (łac.) — człowiek erotyczny. [przypis edytorski]
Homo est (…) trutina (łac.) — Człowiek jest wzorem bezsilności, łupem czasu, igrzyskiem losu, obrazem niestateczności, szalą zawiści i niedoli. [przypis redakcyjny]
homo faber (łac.) — człowiek twórca, zręczny; określenie pochodzące od Bergsona i Schelera, początkowo odnoszone do człowieka pierwotnego, tworzącego narzędzia niezbędne do przeżycia. [przypis edytorski]
homo faber (łac.) — dosł.: człowiek zręczny, majster; przen. twórca, wytwórca, człowiek pracy: termin z zakresu antropologii, w której przeciwstawia się temu typowi człowieka homo ludens, tj. człowieka zabawy (oraz, z drugiej strony deus faber: boga twórcę). [przypis edytorski]
homo homini lupus (łac.) — człowiek człowiekowi wilkiem. [przypis edytorski]
Homo homini lupus (łac.) — człowiek jest dla człowieka wilkiem. [przypis tłumacza]
homo liber (łac.) — człowiek wolny. [przypis edytorski]
Homo natus de muliere, brevi vivens tempore (łac.) — Człowiek urodzony z niewiasty żyje przez krótki czas; początek pierwszej strofy jest wolnym przekładem tego motta. [przypis edytorski]
homo nobilis (łac.) — szlachcic. [przypis edytorski]
homo novus (łac.) — dorobkiewicz (dosł.: człowiek nowy). [przypis edytorski]
homo novus (łac.) — nowy człowiek. [przypis edytorski]
Homo oeconomicus (łac.) — człowiek ekonomiczny (w ekonomii: koncepcja człowieka jako istoty racjonalnie dążącej do maksymalizacji osiąganych zysków, dokonującej wyborów ze względu na wartość ekonomiczną ich rezultatów). [przypis edytorski]
homo rapax (łac.) — człowiek zachłanny, żarłoczny. [przypis edytorski]
Homo sapiens (biol., łac.) — dosł. człowiek rozumny; gatunek ssaka, współtworzący z szympansami, gorylami oraz orangutanami rodzinę człowiekowatych (Hominidae: wielkie małpy); jedyny występujący współcześnie przedstawiciel rodzaju Homo. [przypis edytorski]
homo sapiens (łac.) — człowiek rozumny (nazwa człowieka jako gatunku). [przypis edytorski]
homo sapiens (łac.) — dosł. człowiek rozumny; łac. nazwa dla zoologicznego gatunku: człowiek; do utworów literackich wprowadzona wówczas przez tytuł trylogii powieściowej Przybyszewskiego. [przypis redakcyjny]
homo simplex (łac.) — prosty człowiek. [przypis edytorski]
homo sum et nihil humani a me alienum puto (łac.) — człowiekem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce. [przypis edytorski]
Homo sum, nihil humani a me alienum puto (łac.) — Człowiekiem jestem, nic, co ludzkie, nie jest mi obce. [przypis edytorski]
homunculus cerreus (łac.) — woskowy człowieczek. [przypis edytorski]
homunculus imbecilis (łac.) — człowieczek zidiociały; imbecylek; uzyskanie (zrodzenie) sztuczną drogą doświadczeń chemicznych homunkulusa: małego człowieczka, udaje się to m.in. Faustowi, tytułowej postaci dramatu Goethego. [przypis edytorski]
homunculus (łac.) — człowiek stworzony w sposób sztuczny, zwykle miniaturowy i bezpłciowy. [przypis edytorski]
homunculus (łac.) — człowiek stworzony w sposób sztuczny, zwykle miniaturowy i bezpłciowy. [przypis edytorski]
homunculus (łac.) — sztucznie stworzony, niewielki człowieczek. [przypis edytorski]
homunkulus (łac.) — dosł. człowieczek; jego wytworzenie, czyli sztuczne stworzenie „człowieka z probówki”, było marzeniem i celem alchemików; w literaturze udaje się to m.in. Faustowi, tytułowej postaci dramatu Goethego. [przypis edytorski]
homunkulus (z łac. ) — sztucznie stworzony, niewielki człowieczek. [przypis edytorski]
Homunkulus (z łac. ) — sztucznie stworzony, niewielki człowieczek. [przypis edytorski]
honesta oratio est (łac.) — pięknie brzmią te słowa (Terentius, Andria, I, 114; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
honeste (łac.) — z uszanowaniem. [przypis edytorski]
honestissime (łac.) — bardzo gościnnie. [przypis edytorski]
honestus (łac.) — dosł. uczciwy; tu określenie mieszczanina. [przypis edytorski]
honoratiores (łac.) — dostojnicy. [przypis edytorski]
Honores mutant mores (łac.) — godności zmieniają obyczaje. [przypis edytorski]
honorificabilitudinitatibus (łac.) — utworzony przez Szekspira celownik liczby mnogiej poświadczonego w śrdw. łacinie wyrazu honorificabilitudinitas (stan gotowości do przyjęcia zaszczytu), uważanego w tych czasach za najdłuższe ze znanych słów. [przypis edytorski]
honorifice (łac.) — zaszczytnie, bez uszczerbku mej sławy. [przypis redakcyjny]
honorifice (łac.) — ze czcią, grzecznie, uprzejmie. [przypis redakcyjny]
honoris causa (łac.) — określenie honorowego tytułu naukowego bądź godności honorowej. [przypis redakcyjny]
honoris gratia (łac.) — dla oddania czci. [przypis redakcyjny]
honoris palmam (łac.) — klejnot czci. [przypis redakcyjny]
honoris palmam (łac.) — palmę sławy, cały zaszczyt. [przypis redakcyjny]
honor Poloniae (łac.) — honor Polski. [przypis edytorski]
hora canonica (łac.) — godzina kanoniczna, tu: pora obiadu. [przypis redakcyjny]
Horacy (65–8 p.n.e.) a. Quintus Horatius Flaccus (łac.) — rzymski poeta liryczny i satyryczny. [przypis edytorski]
Horae diurnae (łac.) — godziny dnia; tu: książki do nabożeństwa, zawierające modlitwy na różne godziny dnia. [przypis redakcyjny]
horologium, lm: horologia (łac.) — zegar. [przypis edytorski]
horor (z łac. horror) — dreszcz, trwoga. [przypis edytorski]
horor (z łac. horror: dreszcz, trwoga) — tu: okropność. [przypis edytorski]
horrendum (łac.; lm: horrenda) — okropność, coś przerażającego. [przypis edytorski]
horrendum pudendum (łac.) — przerażający wstyd (srom, hańba). [przypis edytorski]
Horribile dictu et auditu (łac.) — okropnie mówić i słuchać. [przypis edytorski]
horribile dictu (łac.) — strach powiedzieć. [przypis edytorski]
horribile dictu (łac.) — strach się przyznać. [przypis redakcyjny]
Horrida tempestas montem turbavit acutum (łac.) — Straszliwa burza wydęła stromą górę. [przypis tłumacza]
Horror (łac.) — zgroza. [przypis redakcyjny]
horror religiosus (łac.) — groza religijna, strach religijny, dreszcz religijny. [przypis edytorski]
horror vacui (łac.) — lęk przed próżnią (pustką). [przypis edytorski]
horror vacui (łac.) — lęk przed pustką. [przypis edytorski]
horror vacui (łac.) — strach (lęk) przed pustką. [przypis edytorski]
Hos (…) dedit (łac.) — „Przyroda właśnie takie nadała wskazania” (Vergilius, Georgica, II, 20; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Hos natura modos primum dedit (łac.) — Virgilus Georg. II, 20; cyt. u Montaigne, Próby I, 30, „Tę miarę najpierw dała natura”. [przypis tłumacza]
Hostibus agitatus (łac.) — pędzony przez wrogów. [przypis redakcyjny]
hostiliter (łac.) — po nieprzyjacielsku. [przypis redakcyjny]
hostis, hostis (łac.) — wróg, obcy, tu C. lm hostibus: wrogom. [przypis redakcyjny]
hostis, hostis (łac.) — wróg, obcy; tu M. lm hostes: wrogowie. [przypis edytorski]
hostis patriae et reus criminis laesae maiestatis (łac.) — nieprzyjacielem ojczyzny i winnym zbrodni obrazy majestatu. [przypis redakcyjny]
Hroudlandus, Britannici limitis praefectus (łac.) — Hroudland, prefekt granicy Brytanii. [przypis edytorski]
hucusque (łac.) — dotąd. [przypis redakcyjny]
huic operi (łac.) — temu dziełu. [przypis redakcyjny]
humanitas (łac.) — człowieczeństwo. [przypis edytorski]
humanum est (łac.) — jest rzeczą ludzką. [przypis edytorski]
humanum (łac.) — ludzkie. [przypis edytorski]
humerał (z łac.) — białe, lniane chusty, wdziewane przez księdza pod albę i ornat. [przypis redakcyjny]
humiliate (…) capita vestra [deo] (łac.) — pochylcie głowy (przed bogiem); liturgiczne wezwanie do ukorzenia się, aktu pokory. [przypis edytorski]
humillime (łac.) — najuniżeniej. [przypis redakcyjny]
humillimus servus (łac.) — najniższy sługa. [przypis redakcyjny]
hunc et non alium (łac.) — tego, a nie innego. [przypis redakcyjny]
hunc nexum, hanc copulam (łac.) — ten związek, tę spójnię. [przypis redakcyjny]
hungaricum (łac.) — węgierskie; wino węgierskie, węgrzyn. [przypis edytorski]
hymen cornutum (łac.) — rogaty hymen; hymen tu: błona dziewicza. [przypis edytorski]
hypocaustum (łac.) — w starożytnych domach centralne ogrzewanie powietrzem krążącym w przewodach podłogowych i ściennych. [przypis edytorski]
hypogeum (łac.) — podziemie. [przypis edytorski]
