Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | czeski | dopełniacz | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 428 przypisów.
mens (z łac.) — umysł, myśli. [przypis redakcyjny]
mente captus (łac.) — chory na umyśle. [przypis edytorski]
mente captus (łac.) — szaleniec, dziwak. [przypis edytorski]
mente captus (łac.) — szalony. [przypis edytorski]
mente captus (łac.) — upośledzony na umyśle. [przypis edytorski]
mentes (łac.) — umysły. [przypis edytorski]
mentiris impudentissime (łac.) — kłamiecie najbezczelniej. [przypis edytorski]
Mentiris impudentissime (łac.) — „Skłamałbyś najbezczelniej”. [przypis tłumacza]
mercatorium (z łac.) — dom kupców. [przypis edytorski]
mercurius philosophorum (łac.) — dosł.: merkuriusz filozofów, inna nazwa kamienia filozoficznego; w alchemii rtęć, która jest metalem występującym w warunkach normalnych w stanie ciekłym, z powodu jej ruchliwości łączono z Merkurym, rzymskim szybkonogim posłańcem bogów; alchemicy mieli nadzieję dzięki rtęci wypracować metodę przemiany innych metali w srebro i złoto; w swoich doświadczeniach i pokazach używali amalgamatów, stopów uzyskiwanych przez rozpuszczenie innych metali w rtęci: po ogrzaniu rtęć wyparowuje całkowicie z amalgamatu, pozostawiając w naczyniu rozpuszczony w niej uprzednio metal. [przypis edytorski]
mere (łac.) — zupełnie, czysto, ściśle. [przypis redakcyjny]
mere-mere-trix-trix (łac.) — dowcipne rozłożenie wyrazu szpetnego na części, które osobno nie są nieprzyzwoite; meretrix: wszetecznica. [przypis redakcyjny]
merentur perennitatem (łac.) — zasługują trwałość. [przypis redakcyjny]
meretur (łac.) — zasługuje. [przypis redakcyjny]
merita (łac.) — zasługi. [przypis redakcyjny]
merita (łac.) — zasługi. [przypis redakcyjny]
merito debetur salvis tamen iuribus (łac.) — słusznie należy, z zachowaniem wszakże praw. [przypis redakcyjny]
meritum (łac.) — istota sprawy, wątek, treść. [przypis redakcyjny]
meritum (łac.) — istotna treść. [przypis edytorski]
meritum (łac.) — treść istotna. [przypis redakcyjny]
merkuriusz (daw., z łac.) — tu: rtęć. [przypis edytorski]
merkuriusz (z łac.) — rtęć. [przypis edytorski]
meruerant majores nostri axioma (łac.) — wysłużyli sobie przodkowie nasi ten pewnik. [przypis redakcyjny]
meruit gratitudinis (łac.) — zasłużył wdzięczność. [przypis redakcyjny]
Meruit habere redemptorem (łac.) — Off. na Wielką Sobotę: „Zasłużył na to, aby mieć zbawcę”. [przypis tłumacza]
meruit (łac.) — zasłużyła się. [przypis redakcyjny]
meruit (łac.) — zasłużył. [przypis redakcyjny]
Meruit tam sacra membra tangere (łac.) — Off. na Wielki Piątek: „Zasłużył na to, aby dotykać się tak świętych członków”. [przypis tłumacza]
merum nomen sine re (łac.) — słowo jedynie bez odpowiednika w rzeczywistości (dosł. czyste słowo bez rzeczy); czcze słowo bez pokrycia. [przypis edytorski]
meryt (daw., łac.) — zasługa. [przypis edytorski]
mer (z łac. maior: większy) — przewodniczący rady miejskiej lub gminnej we Francji. [przypis edytorski]
metas (łac.) — cele. [przypis redakcyjny]
Metenda (…) necessitas (łac.) — Żąć należy żniwo, tak każe konieczność. [przypis redakcyjny]
methodum (łac.) — sposób. [przypis redakcyjny]
meum est (łac.) — moja rzecz. [przypis redakcyjny]
meum (łac.) — moje. [przypis edytorski]
micat alter (…) morsu (łac.) — zabłyska tu jeden i prosto/ Godzi na Laokonta, całego od góry do dołu/ Obejmując i zębem zjadliwym w pachwinę się wgryza. [przypis tłumacza]
mi fili (łac.) — mój synu. [przypis edytorski]
Mihi (…) face (łac.) — „Tak ja czynię: ty czyń zaś, jak ci tam wypadnie” (Terentius, Heauton Timorumenos, I, 1, 28; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
mihi ipsi balneum subministrabo (łac.) — sam sobie łaźnię przyrządzę. [przypis redakcyjny]
Mihi sic usus est, tibi opus est facto, fac (łac.) — Ter. Heautont. I, 1., 18; cyt. u Montaigne, Próby I. 27. „Moim zwyczajem jest, jak ci trzeba, to zrób”. [przypis tłumacza]
mikowiec (z łac. micare: błyszczeć) — mika, łyszczyk: rodzaj połyskliwego minerału (z gromady krzemianów). [przypis edytorski]
miles cinctus (łac.) — rycerz pasowany. [przypis edytorski]
miles praeciosus (łac.) — bezcenny żołnierz. [przypis edytorski]
milicja (z łac. militia: służba wojskowa, od miles: żołnierz) — tu: uzbrojone oddziały straży ochotniczej. [przypis edytorski]
militabat pro nobis (łac.) — walczyła za nas. [przypis redakcyjny]
militans (łac.) — walcząca. [przypis redakcyjny]
Milites vero duxerunt Jesum (łac.) — ale żołnierze zabrali Jezusa. [przypis edytorski]
Minatur (…) facit (łac.) — Grozi wojną, a nie toczy jej; tak cały naród polski zwykł czynić. [przypis redakcyjny]
minifundium (z łac.; hiszp. minifundio) — małe gospodarstwo rolne; w przeciwieństwie do latyfundium, ogromnej posiadłości ziemskiej należącej do jednej osoby lub organizacji i stanowiącej podstawę bogactwa i znaczenia politycznego jej właściciela. [przypis edytorski]
minister (daw., z łac.) — osoba czyniąca posługę. [przypis edytorski]
ministri status (łac.) — ministrowie państwa. [przypis redakcyjny]
minores (łac.) — mniejsi. [przypis edytorski]
minor (łac.) — młodszy, mniejszy. [przypis edytorski]
minor (łac.) — mniejszy, młodszy. [przypis edytorski]
minorum gentium (łac.) — niższego rodzaju, mniejszego znaczenia. [przypis edytorski]
minorum i (…) majorum (łac.) — młodszych i starszych. [przypis redakcyjny]
minorum ordinum (łac.) — niższych święceń. [przypis redakcyjny]
minoryci (z łac.) — Zakon Braci Mniejszych, katolicka wspólnota zakonna założona w 1209 przez św. Franciszka z Asyżu; franciszkanie. [przypis edytorski]
minus diligo, posthabeo, non colo, nihil facio (łac.) — mniej kocham, mniejszą przykładam wagę, nie dbam, nic nie robię. [przypis edytorski]
minutissima quaeque arcana (łac.) — najdrobniejsze nawet tajemnice. [przypis redakcyjny]
minutissima stipula (łac.) — drobniutkie ździebełko. [przypis redakcyjny]
mirabile dictu (łac.) — aż dziw powiedzieć. [przypis edytorski]
mirabile dictu (łac.) — aż dziw powiedzieć; rzecz zadziwiająca. [przypis edytorski]
mirabile (łac.) — dziwne. [przypis redakcyjny]
mirabilia (łac.) — cuda, osobliwości. [przypis edytorski]
mirabilia (łac.) — cuda. [przypis redakcyjny]
mirabilia (łac.) — cuda, rzeczy godne podziwu, zdumiewające, osobliwe. [przypis edytorski]
mirabiliter (łac.) — na podziw; wymyslnie. [przypis redakcyjny]
mirabilium (łac.) — cud, rzecz zadziwiająca, osobliwość. [przypis edytorski]
miraculum (łac., r.n.) — cud. [przypis edytorski]
miraculum sigillum mendacii (łac.) — cud (to) oznaka kłamstwa. [przypis edytorski]
mirakulozny (z łac. miraculum: cud) — cudowny. [przypis edytorski]
Misereatur (…) Deus (łac.) — niech się zmiłuje nad tobą Bóg Wszechmogący. [przypis edytorski]
miserere (łac.) — słowo rozpoczynające Ps. 51, będący psalmem pokutnym i żałobnym, zawierającym błaganie do Boga o pomoc. Po polsku incipit tego psalmu brzmi: „Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej”. [przypis edytorski]
miserere (łac.) — zlituj się; początek Psalmu 51 (incipit: „Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej”), należącego do psalmów pokutnych. [przypis edytorski]
Miserere (łac.) — zmiłuj się; łaciński początek pokutnego Psalmu 51 („Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej”). [przypis edytorski]
miserere (łac.) — zmiłuj się. [przypis edytorski]
miserere (łac.) — zmiłuj się; słowo rozpoczynające biblijny Psalm 51, będący psalmem pokutnym i żałobnym, zawierającym błaganie do Boga o pomoc. [przypis edytorski]
miserere (łac.) — zmiłuj się; tu może chodzić o Psalm 51, jeden z psalmów pokutnych, znany też pod tradycyjnie używanym tytułem Miserere, od incipitu (Miserere mei, Deus, tj. zmiłuj się nade mną, Boże). [przypis edytorski]
Miserere mei, Deus (łac.) — „Boże, zmiłuj się nade mną”; fragment pieśni religijnej Miserere, opartej na biblijnym Psalmie 50., do której ok. 1630 r. muzykę skomponował Gregorio Allegri (1582–1652). [przypis edytorski]
Miserere mei, Domine!… (łac.) — Zmiłuj się nade mną, Panie! (początek Psalmu 50). [przypis edytorski]
Miserere mei, Domine! (łac.) — Zmiłuj się nade mną, Panie. [przypis redakcyjny]
miserere mei (łac.) — ulituj się nade mną. [przypis edytorski]
Miserere mei (łac.) — Zlituj się nade mną. [przypis edytorski]
Miserere mei (łac.) — zmiłuj się. [przypis edytorski]
miserias nostri maximas orbis parens (łac.) — zlitowawszy się nad nami wszechrodzic świata. [przypis redakcyjny]
misericordia (łac.) — miłosierdzie, litość. [przypis edytorski]
Misero (…) nocte (łac.) — „Boś ty zabrała/ Mnie, nędzarzowi, wszystkie, ach, zmysły!/ Odkąd cię tylko Lesbio, zoczyłem,/ Słowa me nieme, myśli me prysły,/ Język drętwieje, w żyłach się toczy/ Płomień i pożar, w uszach mi dzwoni/ Niesamowity dźwięk, a na oczy/ Pada noc mroczna!” (Catullus, Epigrammata, 52, 5; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Miser (…) vitae (łac.) — „Biadaż nam, biada! krzyczą, oto dzień ów wrogi/ Zabrał nam wszystkie nasze dobra i nadzieje!” (Lucretius, De rerum natura, III, 911; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
missale Romanum (łac.) — mszał rzymski; prawdopodobnie oznacza to Przedświt. [przypis redakcyjny]
misterium magnum iniquitatis (łac.) — tajemnica wielkiej niegodziwości. [przypis edytorski]
mitius (łac.) — grzeczniej, łagodniej. [przypis redakcyjny]
mizeria (z łac.) — bieda, nędza. [przypis edytorski]
mizeria (z łac.) — bieda, nędza. [przypis redakcyjny]
mizeria (z łac.) — nędza, bieda. [przypis redakcyjny]
mizerować (z łac. miser: nieszczęśliwy, biedny) — czynić mizernym, wycieńczać. [przypis edytorski]
mizerykordia (daw., z łac.) — miłosierdzie, litość. [przypis edytorski]
mizerykordia (z łac. misericordia: miłosierdzie) — niewielki miecz, sztylet, służący m.in. do dobijania rannych (stąd jego nazwa). [przypis edytorski]
mizerykordia (z łac.) — tu: litość. [przypis edytorski]
