I głucha złość, jak mleko gotowe wykipieć, zatapiając wszystko białą, parzącą lawą, bulgotała na prymusie...
Obudziwszy się następnego dnia z rana, król zauważył, jak z jego serca wysunęła się jakaś...
Serce ludzkie jest jakby kłębek szczerego ognia w twardą korę zamknięty; pali on się tam...
A tam, pośrodku morza, gdzie wicher najsilniej wieje, tam gdzie najbardziej dziką pieśń śpiewa, tam...
Po kilku godzinach obudził go jakiś głośny, straszny krzyk.
Podskoczył gwałtownie i zaspanymi oczami obejrzał...
Przejrzał jeszcze raz swój utwór. Podczas czytania coraz bardziej rozjaśniała się jego twarz.
Były to...
Serce, potrójnym okryte pancerzem,bij mocno, tętnij mocą swą odwiecznąw całym cesarstwie! Wszak z...
— Największy skarb człowieka to dobre serce i czyste sumienie — mówi babcia. — Dobry nie martwi się...
Motywem tym szczególnie chętnie posługiwano się w literaturze okresu preromantyzmu (por. Cierpienia młodego Wertera Goethego) i romantyzmu, kiedy to serce przeciwstawiano rozumowi. Pod nazwą serce kryje się czasem intuicja, umiejętność współodczuwania z innymi, zdolność do miłości i miłosierdzia, wrażliwość, pozaracjonalna mądrość, czy wiedza, a wreszcie — dusza.
